«Άδολες συνεντεύξεις σε δόλιους καιρούς»:Νίκος Σουβατζής

Ο Χρή­στος Δημού­λας, μίλη­σε με τον Νίκο Σου­βα­τζή. Στη στή­λη του Ατέ­χνως για νέους δημιουρ­γούς, «Άδο­λες συνε­ντεύ­ξεις σε δόλιους καιρούς».

* * *

Ο Νίκος Σου­βα­τζής γεν­νή­θη­κε στο Βερο­λί­νο το 1977. Είναι από­φοι­τος του τμή­μα­τος Φιλο­σο­φί­ας, Παι­δα­γω­γι­κής και Ψυχο­λο­γί­ας του Πανε­πι­στη­μί­ου Αθη­νών. Έχει εργα­στεί ως συντά­κτης σε έντυ­πα και δια­δι­κτυα­κά μέσα. Ασχο­λεί­ται με την πεζο­γρα­φία και την ποί­η­ση. Ποι­ή­μα­τά του έχουν μετα­φρα­στεί στα ισπα­νι­κά, στα γαλ­λι­κά και στα αγγλι­κά και έχουν δημο­σιευ­τεί σε λογο­τε­χνι­κά περιο­δι­κά και ανθο­λο­γί­ες. Έχει εκδώ­σει μια συλ­λο­γή διη­γη­μά­των με τίτλο Ανα­χώ­ρη­ση και μια ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή με τίτλο Χει­με­ρι­νή ιση­με­ρία. Υπό έκδο­ση βρί­σκε­ται η δεύ­τε­ρη ποι­η­τι­κή του συλ­λο­γή με τίτλο Ανα­το­λι­κή περίπολος.

***

1.Ποια ήταν τα πρώ­τα ερε­θί­σμα­τα της ζωής σου σχε­τι­κά με την λογο­τε­χνι­κή γρα­φή ως προ­σω­πι­κή σου έκφρα­ση, Νίκο;

Τα πρώ­τα μου ποι­ή­μα­τα τα έγρα­ψα ως πρω­το­ε­τής φοι­τη­τής. Λίγα χρό­νια πριν είχα αρχί­σει να πολι­τι­κο­ποιού­μαι, επο­μέ­νως τα πρώ­τα μου ερε­θί­σμα­τα ήταν οι πολι­τι­κές μου ανα­ζη­τή­σεις. Ωστό­σο όντας ακό­μα ανώ­ρι­μος και λογο­τε­χνι­κά και ως άνθρω­πος δεν μπό­ρε­σα να μετα­σχη­μα­τί­σω αυτά τα ερε­θί­σμα­τα σε έμπνευ­ση και εν τέλει σε ποίηση.

2.Το πρώ­το ή τα πρώ­τα ποι­ή­μα­τά σου από τι είχαν εμπνευστεί;

Τα πρώ­τα μου ποι­ή­μα­τα ήταν ερω­τι­κά, εμπνευ­σμέ­να από προ­σω­πι­κά μου βιώ­μα­τα. Τώρα όμως δεν με εκφρά­ζουν καθό­λου και τα έχω απο­κη­ρύ­ξει. Ευτυ­χώς δεν έχουν δει το φως της δημο­σιό­τη­τας. Λίγα χρό­νια μετά στα­μά­τη­σα να γρά­φω για πολύ μεγά­λο διά­στη­μα. Ξεκί­νη­σα ξανά στα τριά­ντα ένα μου χρό­νια πιο ώρι­μος και πιο σίγου­ρος πλέ­ον και από τότε συνε­χί­ζω να γρά­φω. Τα πρώ­τα γρα­πτά αυτής της νέας συγ­γρα­φι­κής περιό­δου ήταν διη­γή­μα­τα και λίγο αργό­τε­ρα ήρθαν και τα ποιήματα.

3.Πόση συμ­βο­λή είχαν οι σπου­δές σου στην Φιλο­σο­φία, Παι­δα­γω­γι­κή και Ψυχο­λο­γί­ας, στην ισχυ­ρο­ποί­η­ση της λογο­τε­χνι­κής σου εκφραστικότητας;

Σίγου­ρα οι ανθρω­πι­στι­κές σπου­δές είναι ένα πολύ μεγά­λο εφό­διο για έναν λογο­τέ­χνη. Πέρα όμως απ’ τις σπου­δές ήταν και το περι­βάλ­λον της σχο­λής μου τέτοιο που ευνο­ού­σε την ενα­σχό­λη­ση με τη συγ­γρα­φή. Όλα αυτά κατα­στά­λα­ξαν μέσα μου και χρό­νια μετά με βοή­θη­σαν να βρω τον δρό­μο μου ως συγγραφέας.

4.Στις κου­βέ­ντες που γίνο­νται ανά­με­σα σε λογο­τέ­χνες, υπο­στη­ρί­ζεις την κοι­νω­νι­κή-πολι­τι­κή διά­στα­ση της Λογο­τε­χνί­ας. Κάνε μια ανα­φο­ρά πάνω σε αυτό το ζήτημα.

Οι λογο­τέ­χνες δεν ζουν απο­μο­νω­μέ­νοι απ’ την κοι­νω­νία. Βιώ­νουν την καθη­με­ρι­νό­τη­τα όπως όλοι οι άνθρω­ποι. Επο­μέ­νως η λογο­τε­χνία δεν μπο­ρεί να είναι απο­κομ­μέ­νη απ’ το πολι­τι­κό και κοι­νω­νι­κό γίγνε­σθαι. Δεν μπο­ρεί να δώσει λύσεις, άλλω­στε δεν είναι αυτός ο σκο­πός της, ωστό­σο μπο­ρεί να προ­βλη­μα­τί­σει και να προ­κα­λέ­σει συζη­τή­σεις. Οι λογο­τέ­χνες ως ευαί­σθη­τοι άνθρω­ποι έχουν πιο ευή­κοα ώτα στα κοι­νω­νι­κά προβλήματα.

5.Από χρό­νια ”βου­τηγ­μέ­νος” στα λογο­τε­χνι­κά νερά, σαφώς θα έχεις ξεκά­θα­ρη άπο­ψη περί των σημε­ρι­νών λογο­τε­χνι­κών ομά­δων. Ποια είναι η γνώ­μη σου για την πλειο­ψη­φία τους;

Αν και η επο­χή μας χαρα­κτη­ρί­ζε­ται αντι­ποι­η­τι­κή υπάρ­χει ένας εντυ­πω­σια­κά μεγά­λος αριθ­μός λογο­τε­χνι­κών και ειδι­κά ποι­η­τι­κών ομά­δων. Παρά τις δια­φο­ρές τους και την ποι­κι­λο­μορ­φία τους, τα κοι­νά τους στοι­χεία είναι η αγω­νία για την ποί­η­ση, η ανα­ζή­τη­ση νέων εκφρα­στι­κών μέσων και η παρέμ­βα­σή τους στα πολι­τι­στι­κά πράγματα.

6.Από τα ποι­ή­μα­τά σου, ποια είναι η αγα­πη­μέ­νη σου φράση;

Μεγα­λώ­σα­με κι ακό­μα μετρά­με τα αστέ­ρια, απ’ το ποί­η­μα Παι­δι­κές συνήθειες.

7.Τι είναι αυτό που κατ’ε­σέ, δυσχε­ραί­νει την την πορεία έκδο­σης ενός λογο­τε­χνι­κού έργου;

Ο οικο­νο­μι­κός παρά­γο­ντας. Είναι πολύ δύσκο­λο σήμε­ρα να εκδώ­σει ένας συγ­γρα­φέ­ας το έργο του αν δεν χρη­μα­το­δο­τή­σει ο ίδιος την έκδοση.

8.Κοινωνία και Λογοτεχνία.Τι λες για αυτό το θέμα;

Τα λογο­τε­χνι­κά ρεύ­μα­τα, οι προ­βλη­μα­τι­σμοί και οι ανα­ζη­τή­σεις στον χώρο της λογο­τε­χνί­ας της εκά­στο­τε περιό­δου, ακό­μα και η κρι­τι­κή και η συμπε­ρι­φο­ρά του ανα­γνω­στι­κού κοι­νού είναι γέν­νη­μα των κοι­νω­νι­κών συνθηκών.

9.Ο Πει­ραιάς, όπου ζείς, έχει λογο­τε­χνι­κή παρουσία;

Αν και η κοντι­νή από­στα­ση με την Αθή­να πολ­λές φορές λει­τουρ­γεί ως τρο­χο­πέ­δη στην αυτό­νο­μη πολι­στι­κή ανά­πτυ­ξη του Πει­ραιά, υπάρ­χει αξιό­λο­γη λογο­τε­χνι­κή παρου­σία. Ενδει­κτι­κά να ανα­φέ­ρω τις εκπο­μπές λόγου στο δημο­τι­κό ραδιό­φω­νο, τις λογο­τε­χνι­κές δρά­σεις του Δημο­τι­κού θεά­τρου και το λογο­τε­χνι­κό περιο­δι­κό Πει­ραϊ­κά γράμ­μα­τα στο οποίο δημο­σί­ευ­σα ένα απ’ τα πρώ­τα μου διηγήματα.

10.Τι νέο προ­σω­πι­κό λογο­τε­χνι­κό έργο ετοιμάζεις;

Είναι ήδη έτοι­μη η ποι­η­τι­κή μου συλ­λο­γή με τίτλο Ανα­το­λι­κή περί­πο­λος που ελπί­ζω να εκδο­θεί μέσα στο 2021.

_______________________________________________________________________________

Χρήστος Δημούλας: Εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες κι Ιστορία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο καθώς και Δημοσιογραφία στο Επαγγελματικό Εργαστήρι Δημοσιογραφίας. Συνδημιουργός του Φωτογραφικού Εργαστηρίου ”Φώτο-Προλετάριοι”. Έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές.”Με λάδι του παρόντος ανάβουν του μέλλοντος καντήλια”(2013),”Ο ι λαϊκατζήδες”(2014) και”Γιώργος Φαρσακίδης,ο ζωγράφος του

Σκλη­ρός Απρί­λης του 2020μ.Χ.