Ο Χρήστος Δημούλας, μίλησε με την Ανθή Παρασκευοπούλου. Στη στήλη του Ατέχνως για νέους δημιουργούς, «Άδολες συνεντεύξεις σε δόλιους καιρούς».
***
Η Ανθή Παρασκευοπούλου έχει γεννηθεί στην Αθήνα και ζει στη Νέα Φιλαδέλφεια. Εχει σπουδάσει σκηνοθεσία. Έχει σκηνοθετήσει θεατρικές παραστάσεις σε σχολεία, συλλόγους, και Δήμους. Γύρισε τα ντοκυμαντερ ‘’Ευαγγελία” (2019) για το νεανικό πάρκινσον, και για την θεατρική σκηνή ‘’ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ’’ (2020). Σπούδασε δραματοθεραπεία και μουσικοθεραπεία. Διδάσκει δραματοθεραπεία στο Ελληνικό Κέντρο Ερευνών Ήχου, Mουσικής και Λόγου (ΕΚΕΙΜ). Εργάζεται ως δραματοθεραπεύτρια — παιγχιοθεραπεύτρια σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο, ενώ κάνει θεατρικό παιχνίδι με παιδιά και ενήλικες. Εχει εργαστεί εθελοντικά σε ΑΜΕΑ, ευπαθείς ομάδες και μετανάστες.
***
Καταρχάς Ανθή, καλοτάξιδο το παραμύθι σου ’’Το γαϊτανάκι της φιλίας’’.
Μετά από σκέψη μακρόχρονη επιτέλους βλέπουμε υλοποιημένη την θέλησή σου για να το εκδώσεις. Ποιες ήταν οι συνθήκες λοιπόν που γέννησαν την επιθυμία σου και ποιος ο σκοπός της έκδοσής του;
Σ΄ ευχαριστώ, Χρήστο! Είναι αλήθεια, ότι γράφω, όμως παρότι ήθελα να εκδώσω, δεν έμπαινα σ΄ αυτή την διαδικασία. Ίσως να χρειαζόταν να έρθει η κατάλληλη στιγμή. Ήρθε αυτή λοιπόν κι εκδόθηκε το παραμύθι μου, από τον εκδοτικό οίκο ΑΤΕΧΝΩΣ, σε εικονογράφηση Ελένης Κοσκινά. Είναι γνωστό ότι το βιβλίο αποτελεί ένα παράθυρο στην φαντασία ενός παιδιού. Σ΄ αυτό βοηθά ο συνδυασμός της εικονογράφησης με το κείμενο. Οι εικόνες έχουν δύναμη, τα χρώματα αισθητική απόλαυση, ενώ οι λέξεις το βοηθούν να ταξιδέψει με τα φτερά της φαντασίας του στο μύθο. Έτσι ώστε να μαθαίνει την δύναμη των λέξεων και της έκφρασης ως επικοινωνίας με τον εαυτό του και τους οικείους του και κατ’ επέκταση με το κοινωνικό του περιβάλλον .Στις σημερινές δοσμένες συνθήκες της ζωής μας η συγγραφή μας δίνει ευκαιρίες για εξωτερίκευση συναισθημάτων. Η επικοινωνία είναι ζωτικό κομμάτι. Να μπορείς να μοιραστείς με άλλους ανθρώπους τις σκέψεις σου ‚τους φόβους σου, τις ανησυχίες σου, τα όνειρά σου, όλα όσα σε βαραίνουν. Το τελευταίο διάστημα, που ”κλειστήκαμε” στα σπίτια μας μου δόθηκε η δυνατότητα να επικεντρωθώ, στη συγγραφή. Έναν χρόνο μετά την εμφάνιση του κορονοϊού στη χώρα μας, η πανδημία άλλαξε τα πάντα. Μας έδειξε ότι οι άνθρωποι είμαστε όλοι μεταξύ μας σε μία στενή αλληλεξάρτηση. Εξάλλου δημιουργήθηκε ένας προβληματισμός γύρω από την ποιότητα ζωής που μπορούμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας και στους αγαπημένους μας. Σ΄ αυτές της κοινωνικές συνθήκες η συγγραφή, όπως και η ανάγνωση, είναι λυτρωτικές!!!
Λέει κάπου ο Αρλεκίνος στο παραμύθι: ”Μόνο όσοι ονειρεύονται μπορούν να φτιάξουν την πιο ωραία φορεσιά”.Ποια η νοηματοδοσία σε αυτή την φράση;
Η ζωή μας είναι φτωχή χωρίς όνειρα.
Είναι υπέροχο να κάνουμε όνειρα,να δημιουργούμε επιθυμίες και να κάνουμε θετικές σκέψεις. Ο Ποντικούλης ξεκίνησε για να ανακαλύψει την πιο όμορφη φορεσιά. Σ΄ αυτή την αναζήτησή του, γνώρισε νέους φίλους, είχε πολλές περιπέτειες. Μέσα από όλη αυτή την διαδικασία, έμαθε ποιος είναι, τελικά τι είναι σημαντικό γι΄ αυτόν. Τα όνειρά μας διευρύνονται όταν σταματάμε να είμαστε επικεντρωμένοι στο ”εγώ” μας. Όταν μετακινούμαστε στο ”εμείς”, βρίσκουμε συνοδοιπόρους στην ζωή μας. Έτσι αποκτούν υπόσταση τα όνειρα, είναι μία αλληλεπίδραση, αλλά όλα θα παραμείνουν επιθυμίες και όνειρα εάν δεν… κάνουμε κάτι. Τα πάντα εξαρτώνται από την εφαρμογή και ενέργεια πάνω σε ένα στόχο, σε έναν σκοπό. Ο σεβασμός προς τους άλλους, η αγάπη, η αλληλεγγύη, μας οδηγούν στην χαρά, μας δίνουν δύναμη!!! Επειδή σ΄ έναν κόσμο που δίνεις και παίρνεις απλόχερα, δεν φοβάσαι να εμπιστευτείς, δεν φοβάσαι ότι θα πληγωθείς, δεν φοβάσαι ν΄ αγαπήσεις.
Μαθαίνεις να διεκδικείς, ν΄ αγωνίζεσαι.
Μαθαίνεις ότι ο αγώνας όλων μας, για μία καλύτερη ζωή, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου, από άνθρωπο, μπορεί να μας κάνει όλους ευτυχισμένους, σ΄ όλο τον πλανήτη μας!!
Υπάρχει μεταφορική έννοια στους συγκεκριμένους πρωταγωνιστές που επέλεξες για την παραμυθένια σου ιστορία;
Το παραμύθι είναι ένας μαγικός και θαυμαστός κόσμος. Αυτός ο κόσμος, συνήθως δεν βρίσκεται μέσα στα όρια του πραγματικού αλλά του φανταστικού. Μέσα στο παραμύθι όλα είναι δυνατά. Όλα τα απίθανα και μη πραγματικά είναι πιθανά να συμβούν. Οι ήρωες στο ”γαϊτανάκι της φιλίας” σαφώς δεν εμφανίζονται τυχαία. Αποτελούν το βασικό άξονα δράσης της ιστορίας. Ο Ποντικούλης και ο Γατούλης περνούν δοκιμασίες,δεν τους χαρίζεται τίποτα. Πρέπει να λύσουν τους γρίφους, να ξεπεράσουν τα εμπόδια για να συνεχίσουν την αναζήτησή τους, και ο δρόμος δεν είναι ποτέ εύκολος, πρέπει πάντα να επιλέγουν κάθε τους ενέργεια, να την αιτιολογούν. Αγωνίζονται για τα όνειρά τους, με θέρμη. Τα παιδιά διαβάζοντας το παραμύθι έρχονται σε επαφή με την ιστορία, τις καταστάσεις, τους ήρωες. Ταυτίζονται με τον αγαπημένο τους ήρωα του παραμυθιού και προσπαθούν να τον κατανοήσουν, γιατί συμπεριφέρεται με ένα συγκεκριμένο τρόπο και όχι με κάποιον άλλο, γιατί αποφασίζει να κάνει μία συγκεκριμένη ενέργεια και όχι κάποια άλλη, είναι δίκαιος, είναι αγαπητός, κτλ. Το παιδί που διαβάζει το παραμύθι αντιμετωπίζει το πρόβλημα του ήρωα σαν δικό του, τον καταλαβαίνει, τον θαυμάζει. Οι ήρωες εμπνέουν αισιοδοξία, δίνουν κουράγιο και ελπίδα, ενώ διευκολύνουν το παιδί να αντιμετωπίζει δυσκολίες. Με άμεσο και αποτελεσματικό τρόπο τα παιδιά ανακαλύπτουν ποιό είναι το σωστό και το λάθος. Στο γαϊτανάκι της φιλίας και οι πιο αδύναμοι ήρωες, όπως ο Ποντικούλης και ο Γατούλης βρίσκουν την δύναμη και βγαίνουν νικητές . Οι ήρωες καθορίζονται από τις πράξεις τους και αυτές καθορίζουν την εξέλιξή τους μες στον μύθο. Στο τέλος αποδίδεται δικαιοσύνη, και όλοι είναι χαρούμενοι.
”Ονειρευτείτε, χαρές, γλέντια, χορούς, τραγούδια… Η αγάπη σας είναι που θα κάνει τον Αρλεκίνο να ζωντανέψει”. Λες και είχες σκεφτεί πως φέτος Καρναβάλι δεν θα’χει. Πόσο δεινό είναι αυτό για την ζωντάνια ενός λαού Ανθή;
Τα δρώμενα της αποκριάς έχουν τις ρίζες τους στην αρχαία Ελλάδα και στη λατρεία του Διονύσου Το καρναβάλι μας γοητεύει, είναι μια λαϊκή γιορτή, όπου όλοι γελούν με όλους και με όλα.
Γίνεται με μασκαράδες, χορούς, γλέντια, σάτιρα και διάφορα έθιμα σε κάθε περιοχή, της χώρας μας. Είναι η καλύτερη ευκαιρία για ξεφάντωμα. Ο άνθρωπος ξεφεύγει από την καθημερινότητά του, διασκεδάζει, μεταμφιέζεται γεμίζει με χαρά και αισιοδοξία για το μέλλον. Η καρναβαλική παρέλαση είναι παρέλαση κεφιού, ανεμελιάς, χορού, διασκέδασης. Δυστυχώς, λόγω της πανδημίας και των συνθηκών που διαμορφώθηκαν δεν έγινε το καρναβάλι φέτος. Άκυρες οι παρελάσεις και οι εκδηλώσεις στους δρόμους, άκυρα τα μασκαρέματα, οι επισκέψεις στα σπίτια ‚τα γέλια,η χαρά. Ακόμα και στο σύγχρονο κόσμο, όπου η γιορτή έχει χάσει τα πρωταρχικά χαρακτηριστικά της και τον αυθόρμητο χαρακτήρα της, στο καρναβάλι ενυπάρχουν οι ιδέες της κοινωνικής διαμαρτυρίας και της ανατροπής.
Βέβαια, το σύνολο των ανθρώπων, του κόσμου που συμμετέχει στο καρναβάλι είναι εντυπωσιακά εύθυμο κι ατρόμητο.Κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα αυτής της γιορτής, προκαλώντας κάθε έναν να συμμετέχει σε αυτή την αφύπνιση. Αυτή είναι και η ουσία για τον λαό μας στις σημερινές συνθήκες Σήμερα τελείως αιφνίδια, βρισκόμαστε όλοι μας σε μία νέα καθημερινότητα, κάτω από πολύ ασυνήθιστες συνθήκες, μιας πρωτόγνωρης κατάστασης Ο συνεχόμενος εγκλεισμός, το «άνοιξε- κλείσε»και ο περιορισμός στις μετακινήσεις έχει προκαλέσει σε πολλούς ανθρώπους δυσφορία, άγχος και φόβο.Η κυβέρνηση επικαλείται την ατομική ευθύνη των πολιτών ως λύση στο πρόβλημα της πανδημίας. Αυτό γίνεται για να συγκαλύψει τις κρατικές ευθύνες υποβάθμισης του δημόσιου συστήματος Υγείας όλα τα προηγούμενα χρόνια και τώρα. Επίσης η προσπάθεια να «χρεωθεί» η σημερινή επιδημιολογική κατάσταση, που βρίσκεται στο «κόκκινο», στις πορείες και τις συγκεντρώσεις που γίνονται αυτό το διάστημα με αιτήματα για μέτρα για την προστασία της Υγείας, για την υπεράσπιση των λαϊκών δικαιωμάτων, απέναντι στην κρατική καταστολή, μας φανερώνει την αδυναμία του κράτους να στηρίξει τις ανάγκες των πολιτών. Κάθε μέρα που περνάει, γίνεται και πιο φανερό αυτό.
Απλά, λιτά και περιεκτικά τι πρέπει να κατ’ εσέ να περιέχει ένα καλό παραμύθι;”.
Άραγε υπάρχει καλό και κακό παραμύθι; Όλα τα παραμύθια εστιάζουν σε έναν καλύτερο κόσμο. Άλλα μας αρέσουν περισσότερο κι άλλα λιγότερο. Καθένας από μας βρίσκει στα παραμύθια, αυτό που του κεντρίζει το ενδιαφέρον στην δεδομένη στιγμή της ζωής του, που διαβάζει ένα παραμύθι. Το όνειρο, η φαντασία, ένας κόσμος μαγικός και αξιαγάπητος είναι τα παραμύθια. Όσο λοιπόν μας κρατά σε αγωνία η πλοκή, τόσο περισσότερο γίνεται ενδιαφέρον το παραμύθι. Όσο πιο πολύ μας συγκινεί, με τα προβλήματα των ηρώων του, τόσο πιο πολύ ταυτιζόμαστε μαζί τους. Όσο πιο δίκαιη είναι η λύση του προβλήματος του ήρωα, τόσο μεγαλύτερη ανακούφιση και χαρά έχουμε, η κάθαρση έχει επιτευχθεί!!!
Παιδεία και Παραμύθι. Τι σκέφτεσαι γι’ αυτό το θέμα;
Η εκπαίδευση παρέχεται από τα σχολεία και πιστοποιείται με πτυχία, ενώ η παιδεία είναι αποτέλεσμα τόσο του περιβάλλοντος στο οποίο μεγαλώνουμε, όσο και προϊόν εσωτερικών αναζητήσεων του καθενός μας. Η παιδεία είναι αυτή που σου μαθαίνει να ξεχωρίζεις το καλό απ᾽ το κακό. Σε διδάσκει τι είναι δικαιοσύνη και τι σεβασμός. Εκπαίδευση χωρίς παιδεία μοιάζει με σπίτι χωρίς θεμέλια. Αν ο στόχος της εκπαίδευσης είναι η στείρα απόκτηση γνώσεων ‚ο στόχος της παιδείας είναι η ψυχική ‚συναισθηματική και πολιτική ολοκλήρωση του ατόμου. Αν η εκπαίδευση αγαπάει τη πολυμάθεια η παιδεία αγαπάει τη φιλομάθεια. Στην ζωή μας θα συναντήσουμε πολλούς ανθρώπους με πτυχία μα με παιδεία λίγους. Κι ας πιστεύουν κάποιοι λανθασμένα πως το ένα επιφέρει το άλλο. Είναι ανάγκη των καιρών η επιστροφή σε μια ανθρωπιστική παιδεία όπου το πρωτεύον θα είναι η πνευματική καλλιέργεια και όχι το κυνήγι της επιτυχίας, και του κέρδους. Τότε θα υπάρξει η δυνατότητα ενός μετασχηματισμού της κοινωνίας.
Μιας κοινωνίας βασισμένης στα πανανθρώπινα ιδανικά της ειρήνης, της ελευθερίας, της κατάργησης κάθε μορφής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Είναι χρέος όλων μας, και κυρίως της παιδείας, να εξασφαλίσει στο παιδί ότι εκλεπτύνει την ευαισθησία, καλλιεργεί την φαντασία και πλουτίζει την ζωή, να το φέρει δηλαδή σε επαφή με το παραμύθι. Tα παραμύθια γοητεύουν, συνεπαίρνουν, καθησυχάζουν, παρηγορούν, συμβουλεύουν, διαπαιδαγωγούν τα παιδιά.
Είσαι Δραματοθεραπεύτρια. Πόσο βοηθά τα ευάλωτα άτομα ηΔραματοθεραπεία μες στην οποία η διήγηση, συγγραφή κι ανάλυση παραμυθιών είναι από τα βασικά της ατού;
Η δραματοθεραπεία είναι μία καθαρά βιωματική μέθοδος θεραπείας απαραίτητη ως μέσο μεταμόρφωσης, προκειμένου οι άνθρωποι, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, να διατηρήσουν την αισιοδοξία τους, ένα υψηλό επίπεδο συνειδητότητας και να βρουν λύσεις στα προβλήματα που τους απασχολούν. Απευθύνεται, κυρίως σε άτομα που θέλουν ν΄ αναπτύξουν περισσότερο τις δεξιότητες, και τον εαυτό τους, να βελτιώσουν την αυτοεπίγνωση τους να προσεγγίσουν μέσω μιας διαφορετικής τεχνικής το τραύμα τους. Με αυτόν τον τρόπο βοηθάει σημαντικά στη θετική ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων. Αυτό έχει ως συνέπεια την βελτίωση των διαπροσωπικών σχέσεων, την αντιμετώπιση προβλημάτων του στενού περιβάλλοντος αλλά και του εργασιακού και συντελεί στη γενικότερη ευεξία και εξέλιξη του ατόμου. Οι μέθοδοι της δραματοθεραπείας περιλαμβάνουν κίνηση, φωνή, χορό, θεατρικά παιχνίδια, μαριονέτες και μάσκες, παίξιμο ρολών, αυτοσχεδιασμό, μύθους, παραμύθια, θεατρικά κείμενα, επεξεργασία κειμένων, συγγραφή ιστοριών. Τα αποτελέσματα της είναι ιδιαιτέρως εντυπωσιακά.
Έχεις μακρά εμπειρία από συμμετοχές σε Φεστιβάλ Παραμυθιού σε διάφορους Δήμους και γειτονιές. Ποια η θετική και η αρνητική τους ως τώρα εικόνα;
Πιστεύω ότι τα Φεστιβάλ Παραμυθιού κρατούν ζωντανό το όνειρο του παραμυθιού, στα παιδιά. Είναι εκδηλώσεις που δίνουν σε ολα τα παιδιά την δυνατότητα να ακούσουν παραμύθια από επαγγελματίες αφηγητές, μουσικούς, ηθοποιούς. Εξάλλου τα παιδιά μπορούν σε ένα ειδικά διαμορφωμένο χώρο να μαγευτούν από τις ιστορίες που θα ακούσουν ή τις ιστορίες που θα παίξουν, καθορίζοντας και αυτά την εξελιξή τους.
Τα φεστιβάλ παραμυθού είναι διαδραστικοί χώροι, βοηθούν τα παιδιά να ταξιδέψουν με τα φτερά της φαντασίας τους σε φανταστικούς κόσμους, κάνοντας τα δημιουργικά και ευτυχισμένα!Γι’ αυτό πρέπει κάθε δήμος να ενσωματώσει στις προσπάθειές του τέτοια εκπαιδευτικά προγράμματα και πολιτιστικές διαδικασίες οι οποίες είναι ολόπλευρα ωφέλιμες για κάθε παιδί.
Με τι άλλες τέχνες ασχολείσαι Ανθή και ποια σε εκφράζει πιο πολύ;
Οι τέχνες μπορούν να προκαλέσουν αισθήματα και συναισθήματα στον αναγνώστη, στον θεατή, στον ακροατή. Οταν δεν έχεις καλή ψυχολογική διάθεση η τέχνη μπορεί να σε βοηθήσει. Βλέποντας μία ταινία ή διαβάζοντας ένα βιβλίο οι ήρωες μπορεί να καταπιάνονται με κάτι που θα σου θυμίζει μία κατάσταση δική σου ή κάτι που θα σε κάνει να ταυτιστείς μαζί τους.
Αυτό από μόνο του μπορεί να σε κάνει να διαχειριστείς καλύτερα τα προβλήματά σου ή το λιγότερο να μην αισθάνεσαι μοναξιά στις δύσκολες στιγμές Το θέατρο μπορεί να σε κάνει ν΄ αποδράσεις από την πραγματικότητα σε ένα όμορφο μέρος Η μουσική μπορεί να εξυψώσει το πνεύμα και να αλλάξει τη διάθεσή σου. Αν σκεφτούμε όλοι μας πόσο όμορφα αισθανόμαστε όταν πάμε στο θέατρο, στον κινηματογράφο, σε μια συναυλία ή ακόμη όταν διαβάζουμε ένα αγαπημένο μας βιβλίο, με πλοκή που μας καθηλώνει. Όλες οι τέχνες είναι όμορφες, μας κοινωνικοποιούν, μας ψυχαγωγούν. Φέρνουν την ομορφιά και την χάρη στην ζωής μας. Όπως λοιπόν ήδη καταλαβαίνεις, στην ζωή μου ο κινηματογράφος, το διάβασμα βιβλίων, το θέατρο αλλά και η ζωγραφική κι η κατασκευή κοσμημάτων είναι μέρος της γκάμας των καλλιτεχνικών ασχολιών κι ενδιαφερόντων μου.
Τέχνη και καλυτέρευση ατομική και κοινωνική. Ποια η γνώμη σου;
Τέχνη είναι η συνειδητή ενέργεια αλλά και η ιδιαίτερη ικανότητα του ανθρώπου για δημιουργία έργων που προκαλούν αισθητική συγκίνηση και αναπτύσσουν προβληματισμό. Μέσω της τέχνης ο καλλιτέχνης εκφράζει την ιδιαίτερη αισθητική του, και την φιλοσοφία του, όπως και τις κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές συνθήκες της εποχής του. Πολλές φορές η καλλιτεχνική δημιουργία μετατρέπεται συχνά σε φωνή διαμαρτυρίας και αντίστασης, ενάντια σε αυταρχικές πολιτικές, καλώντας τους ανθρώπους να αντισταθούν σ΄ αυτές ορθώνοντας το ανάστημά τους. Ταυτόχρονα η τέχνη δίνει στον άνθρωπο το όραμα για έναν καλύτερο κόσμο, δίκαιο, ελεύθερο, ειρηνικό. Μην ξεχνάμε ότι κάθε έργο τέχνης εκφράζει μία πραγματικότητα. Είναι το δημιούργημα ενός καλλιτέχνη που έχει ως στόχο να επικοινωνήσει με το κοινό. Γι΄ αυτόν το λόγο όταν ολοκληρώνεται παύει να ανήκει στο δημιουργό του, αποκτά ζωή δικιά του, το γνωρίζουν όλοι, είναι σε δημόσια θέα. Η τέχνη διαπαιδαγωγεί τον άνθρωπο. Αναπτύσσει την επικοινωνία ανάμεσα στον δημιουργό και στο κοινό και ανάμεσα στους ανθρώπους όλου του κόσμου και όλων των εποχών.
Ποια είναι τα επόμενα σου σχέδια;
Βρίσκομαι στη φάση συγγραφής του πρώτου μυθιστόρηματός μου, ταυτόχρονα γράφω ένα παραμύθι.Γράφω όποτε έχω ελεύθερο χρόνο, αν και δεν είναι πάντα εύκολο. Στόχος μου είναι να το τελειώσω σύντομα. Θα δείξει…
Πες μια αγαπημένη σου φράση που να την αφιερώνεις και στο ”Ατέχνως”.
Είναι η 6η θέση στις ‘’Θέσεις για τον Φόυερμπαχ’’ που έγραψε ο Μάρξ. ”Η ουσία του ανθρώπου δεν είναι αφαίρεση που υπάρχει μέσα στο μεμονωμένο άτομο.Στην πραγματικότητα της είναι το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων”.
Καλή δημιουργική συνέχεια και καλοτάξιδο και πάλι το παραμύθι σου Ανθή.
***
_______________________________________________________________________________
Χρήστος Δημούλας: Εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες κι Ιστορία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο καθώς και Δημοσιογραφία στο Επαγγελματικό Εργαστήρι Δημοσιογραφίας. Συνδημιουργός του Φωτογραφικού Εργαστηρίου ”Φώτο-Προλετάριοι”. Έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές.”Με λάδι του παρόντος ανάβουν του μέλλοντος καντήλια”(2013),”Ο ι λαϊκατζήδες”(2014) και”Γιώργος Φαρσακίδης,ο ζωγράφος του
Παραμύθι: Το γαϊτανάκι της φιλίας, της Ανθής Παρασκευοπούλου