«Άδολες συνεντεύξεις σε δόλιους καιρούς»: Ανδριάνα Μπιρμπίλη

Ο Χρή­στος Δημού­λας, μίλη­σε με την Ανδριά­να Μπιρ­μπί­λη, στη στή­λη του Ατέ­χνως για νέους δημιουρ­γούς, «Άδο­λες συνε­ντεύ­ξεις σε δόλιους καιρούς».

Η Ανδριά­να Μπιρ­μπί­λη γεν­νή­θη­κε στην Αθή­να το 1989.Είναι βιβλιοθηκονόμος,πτυχιούχος Βιβλιο­θη­κο­νο­μί­ας και Συστη­μά­των Πλη­ρο­φο­ρι­κής του ΤΕΙ Αθήνας.Εργάστηκε στην Ακα­δη­μαϊ­κή Βιβλιο­θή­κη του ΤΕΙ Αθή­νας και στις Δημο­τι­κές Βιβλιο­θή­κες Καλ­λι­θέ­ας και Πειραιά.Έχει εκδώ­σει το 2016 στις εκδό­σεις Αρισταρέτη,δύο ποι­η­τι­κές συλλογές.”Το βιβλίο με το περιτύλιγμα”και τον ”Κόκ­κι­νο Ορίζοντα”.

***

– Ανδριά­να είσαι βιβλιο­θη­κο­νό­μος με αρκε­τή εργα­σια­κή εμπει­ρία στην βιβλιο­θή­κη του Τ.Ε.Ι. Αθηνών&στις δημο­τι­κές της Καλλιθέας&του Πειραιά.Το βιβλίο για σένα αν περιέ­χει μία μοναδικότητα,αυτή πού έγκειται; 

– Το κάθε βιβλίο έχει μία μονα­δι­κό­τη­τα είτε ως πρoς την εξω­τε­ρι­κή ποιό­τη­τα του,την κατα­σκευή του δηλαδή,είτε ως προς το περιε­χό­με­νο του.Βέβαια δυστυ­χώς αυτά τα δύο δεν συμ­βα­δί­ζουν πάντοτε,με αποτέλεσμα,βιβλία με άρι­στο περιε­χό­με­νο να αδι­κού­νται λόγω της κακής κατα­σκευ­ής τους.Δυστυχώς πολ­λοί εκδο­τι­κοί οίκοι για λιγό­τε­ρο κόστος,επιλέγουν υλι­κά όπως χαρ­τί και κόλ­λες που είναι κατώ­τε­ρης ποιό­τη­τας. Αυτό έχει σαν απο­τέ­λε­σμα ένα και­νούρ­γιο βιβλίο να αρχί­σει να κατα­στρέ­φε­ται σε σύντο­μο χρο­νι­κό διάστημα,πολλώ δε μάλ­λον όταν ανή­κει σε μια δανει­στι­κή βιβλιο­θή­κη και δανεί­ζε­ται συχνά από τους χρή­στες της.

– Βάσει της ως τώρα εμπει­ρί­ας σου, ποια είναι η θεμα­τι­κή που ζητά­νε περισ­σό­τε­ρο οι επι­σκέ­πτες στις δημό­σιες βιβλιοθήκες; 

– Ζητά­νε περισ­σό­τε­ρο αισθη­μα­τι­κά μυθι­στο­ρή­μα­τα και αστυνομικά.Βέβαια τώρα τελευ­ταία θέλουν και τα ιστο­ρι­κά μυθι­στο­ρή­μα­τα και γενι­κώς ιστο­ρι­κά βιβλία.Επίσης παι­δι­κή λογο­τε­χνία για­τί το κοι­νό απο­τε­λεί­ται από ένα μεγά­λο μέρος παι­διών. Πολύ λιγό­τε­ρο ζητά­νε επι­στη­μο­νι­κά και πολύ σπά­νια την ποίηση,κάτι που πιστεύω θα έπρε­πε να προ­βλη­μα­τί­ζει την σημε­ρι­νή κοι­νω­νία μας και τους ποιητές.

– Υπάρ­χουν προ­βλή­μα­τα σ’αυ­τές τις βιβλιοθήκες; 

– Προ­βλή­μα­τα δημιουρ­γού­νται όχι μόνο στις βιβλιο­θή­κες αλλά σε πολ­λούς δημό­σιους τομείς λόγω του μικρού αριθ­μού εργα­ζο­μέ­νων. Μία βιβλιο­θή­κη έχει πολ­λές ανά­γκες και δεν είναι μόνο η ανά­γκη για τον δανει­σμό. Είναι και η κατα­λο­γο­γρά­φη­ση, η ταξι­νό­μη­ση, οι εκδη­λώ­σεις κ.α. Όσο ποιο μεγά­λη είναι μια βιβλιο­θή­κη τόσο μεγα­λώ­νουν και οι ανά­γκες της και χρειά­ζο­νται περισ­σό­τε­ρα χέρια για να τις καλύ­ψουν. Υπάρ­χουν βέβαια και προ­βλή­μα­τα στον ίδιο τον χώρο της βιβλιοθήκης.Πολλές βιβλιο­θή­κες στε­γά­ζο­νται σε κτή­ρια ακα­τάλ­λη­λα για κάτι τέτοιο. Οπό­τε οι δυσκο­λί­ες μεγα­λώ­νουν κι άλλο.

– Έχεις εκδώ­σει δύο ποι­η­τι­κές συλ­λο­γές που κι ερω­τή­σεις πολ­λές μπο­ρούν να προ­κα­λέ­σουν κι αρκε­τές συζη­τή­σεις. Ας το δοκι­μά­σου­με λοι­πόν. Ποιά είναι ”αυτά που κυλά­νε στου τρο­χού την προσδοκία”; 

– Ο τρο­χός συμ­βο­λί­ζει την ζωή. Τρέ­χει, γυρί­ζει γρή­γο­ρα και πάνω σε αυτόν τον τρο­χό βρί­σκο­νται ευκαι­ρί­ες για όλους μας.

Το τι επι­λέ­γου­με καθο­ρί­ζει και το απο­τέ­λε­σμα των πρά­ξε­ών μας είτε αφο­ρά κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κά θέμα­τα, είτε προ­σω­πι­κά μας. Πάντως για μένα τύχη δεν υπάρχει.Μόνο επιλογές!

– Κάπου αλλού γρά­φεις πως η Ε.Ε. μας κατασπαράζει.Με τι τρό­πους κρί­νεις ότι το κάνει;

-Φυσι­κά το κάνει.Κι αυτή την στιγ­μή που μιλάμε.Με τον οικο­νο­μι­κό πόλε­μο που ασκεί στους εργα­ζό­με­νους στα κρά­τη-μέλη της. Δημιουρ­γεί ουτο­πι­κές ευκαι­ρί­ες και χρη­μα­το­δο­τεί πολέμους.Τρανό παρά­δειγ­μα κυριαρ­χεί στις ανα­το­λι­κές χώρες.

– Μέσα στα ποι­ή­μα­τά σου είναι ξεκά­θα­ρη η στά­ση σου ενά­ντια στον καπιταλισμό.”Πρέπει να γκρε­μί­σου­με τον τοί­χο του”,μας λες συνε­χώς είτε μέσω αυτών είτε κατ’ιδίαν.Σε αυτόν τον σκο­πό πρέ­πει να συν­δρά­μουν μαζί με το ταξι­κό κίνη­μα κι οι πρόσφυγες; 

-Φυσι­κά. Είτε Έλλη­νες, είτε πρόσφυγες,είτε θρή­σκοι, είτε άθρη­σκοι, είτε LGBTQ, έχου­με ένα μονα­δι­κό κοι­νό στοι­χείο που μας ενώ­νει. Είμα­στε εργά­τες και δεν πρέ­πει με τίπο­τα να μας δια­σπά­νε. Για την οικο­νο­μι­κή κρί­ση φταί­ει μόνο ο καπιταλισμός!Κανένας άλλος!

– Οι λογο­τέ­χνες αντι­στοί­χως μπο­ρούν και πρέ­πει να συν­δρά­μουν στο ταξι­κό κίνημα; 

– Βέβαια.Με σεβα­σμό στην αντί­θε­τη άποψη,η στρα­τευ­μέ­νη λογο­τε­χνία χρειά­ζε­ται. Επι­πλέ­ον οι λογο­τέ­χνες πρέ­πει να νιώ­θουν όσα γράφουν,να τα βιώ­νουν. Μη γρά­φουν δηλα­δή καθα­ρά μόνο για εμπο­ρι­κούς σκοπούς.

– Πώς συν­δυά­ζο­νται τα ποι­ή­μα­τα για την φοβία ένα­ντι της ζωής με αυτά για την ”κόκ­κι­νη σημαία που είναι οργι­σμέ­νη με όσους κατα­στρέ­φουν τους λαούς”;

– Ο φόβος πηγά­ζει από την αβεβαιότητα.Όταν δεν ξέρεις αύριο αν θα έχεις δου­λειά αισθά­νε­σαι ανα­σφά­λεια και φοβά­σαι. Ο καπι­τα­λι­σμός κατέστρεφε,καταστρέφει και θα κατα­στρέ­φει τους λαούς, το θέμα είναι όμως εμείς τι κάνουμε.Φοβόμαστε ή ενω­νό­μα­στε όλοι μαζί οι εργά­τες για να χτί­σου­με το δικό μας αύριο;

– Ποιές είναι για σένα οι ”όμορ­φες στιγ­μές που δίνου­νε φως στις γει­το­νιές μας”, Ανδριάνα; 

– Είναι εκεί­νες που έχου­νε απο­μεί­νει από ένα νοσταλ­γι­κό εχθές,οι περι­πλα­νώ­με­νοι μουσικοί,οι μικροπωλητές,τα παι­διά που παί­ζουν στις πλατείες,τα μισο­σβη­σμέ­να στι­χά­κια στους τοίχους.

– Τι βιβλία προ­τεί­νεις να υπάρ­χουν στις βιβλιο­θή­κες των οικογενειών&της νεολαίας; 

-Βιβλία που σε κάνουν να σκέφτεσαι.Το τι δια­βά­ζει ο καθέ­νας είναι υποκειμενικό,σύμφωνα με τα γού­στα του όμως έχει σημα­σία αυτό που δια­βά­ζει να τον προ­βλη­μα­τί­ζει για τον κόσμο,την κοι­νω­νία και γενι­κό­τε­ρα για την ζωή.

– Ποια τα επό­με­να λογο­τε­χνι­κά σου σχέδια; 

– Τώρα σχε­δόν έχω τελειώ­σει την τρί­τη μου ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή η οποία ελπί­ζω να εκδο­θεί και να κυκλο­φο­ρή­σει σύντομα.Ονομάζεται:”Το σκο­τει­νό βασί­λειο”. Δια­φέ­ρει σε κάποια πράγ­μα­τα από τα προη­γού­με­να δύο βιβλία μου,καθώς κάνω μια βου­τιά στην μυθολογία.Νεράιδες και γορ­γό­νες με γήι­νο χαρα­κτή­ρα θα μας ξενα­γή­σουν στα άδυ­τα παι­χνί­δια της ζωής, του έρω­τα και της σκλη­ρής πραγ­μα­τι­κό­τη­τας. Ένα σκά­κι θανά­του με τον Άδη θα δημιουρ­γή­σει αμφι­βο­λί­ες για το πώς αντι­λαμ­βα­νό­μα­στε την ζωή και τα πράγ­μα­τα γύρω μας. Το κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κό στοι­χείο δεν λεί­πει φυσι­κά ούτε από αυτό το βιβλίο. Εμπει­ρί­ες και γεγο­νό­τα έχουν γίνει ποι­ή­μα­τα για να κάνουν τους ανα­γνώ­στες να σκεφτούν!