Άκου, φασιστάκο…

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Άκου, φασι­στά­κο…

Πριν έναν σχε­δόν αιώ­να, η δικτα­το­ρία του Πάγκα­λου εξα­πέ­λυε όργιο αντι­κομ­μου­νι­στι­κών διώ­ξε­ων βάζο­ντας προ­σω­ρι­νά, το 1925, λου­κέ­το στο «Ριζο­σπά­στη» και φυλα­κί­ζο­ντας στε­λέ­χη του ΚΚΕ.

Παίρ­νο­ντας αργό­τε­ρα την σκυ­τά­λη, ο «εθνάρ­χης» Ελ. Βενι­ζέ­λος εισή­γα­γε το 1928 το περί­φη­μο «ιδιώ­νυ­μο», θεσμο­θε­τώ­ντας την ποι­νι­κο­ποί­η­ση της κομ­μου­νι­στι­κής ιδε­ο­λο­γί­ας, με στό­χο την συντρι­βή της δρά­σης του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος. Δεκά­δες κομ­μου­νι­στές δολο­φο­νή­θη­καν και χιλιά­δες διώ­χθη­καν και φυλα­κί­στη­καν κατά την πεντα­ε­τία εφαρ­μο­γής του βενι­ζε­λι­κού ιδιώνυμου.

Το ΚΚΕ, όμως, έμει­νε όρθιο και συνέ­χι­σε. Οι κομ­μου­νι­στές δεν λύγισαν.

Άκου, φασι­στά­κο,

Την ανοι­χτή απα­γό­ρευ­ση του ΚΚΕ την εφάρ­μο­σαν η Μετα­ξι­κή δικτα­το­ρία, θεσπί­ζο­ντας το νόμο 375/1936 «περί κατα­σκο­πί­ας» και το αστι­κό κρά­τος στα χρό­νια του ΔΣΕ (Γ’ ψήφι­σμα Ιού­νη 1946 και νόμος 509/1947). Στα ίδια βήμα­τα κινή­θη­κε και το μετεμ­φυ­λια­κό κρά­τος με τον αντι­κομ­μου­νι­στι­κό νόμο του 1952, που ψήφι­σαν όλα τα αστι­κά κόμ­μα­τα και ο οποί­ος επέ­κτει­νε επ’ αόρι­στον τα «έκτα­κτα μέτρα» του 1947. Κατά­φε­ραν να στεί­λουν χιλιά­δες κομ­μου­νι­στές στο εκτε­λε­στι­κό από­σπα­σμα, σε εξο­ρί­ες και φυλα­κές. Μακρό­νη­σος, Αη-Στρά­της, Γυά­ρος, Λέρος…

Το ΚΚΕ, όμως, έμει­νε όρθιο και συνέ­χι­σε. Οι κομ­μου­νι­στές δεν λύγισαν.

Άκου, φασι­στά­κο,

Στο όνο­μα της αντι­με­τώ­πι­σης του «κομ­μου­νι­στι­κού κιν­δύ­νου» πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε το στρα­τιω­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα της 21ης Απρί­λη 1967, παρά το γεγο­νός ότι τέτοιος κίν­δυ­νος δεν υπήρ­χε για την αστι­κή τάξη και τους συμ­μά­χους της. Ο αντι­κομ­μου­νι­σμός, το ασί­γα­στο μίσος για το ΚΚΕ και την εργα­τι­κή τάξη απο­τέ­λε­σε επί­ση­μη ιδε­ο­λο­γία της Χού­ντας των «Παπα­δό­που­λων», των «Πατ­τα­κών» και των «Ντερ­τι­λή­δων», οδη­γώ­ντας σε νέο κύμα συλ­λή­ψε­ων, φυλα­κί­σε­ων και εξο­ριών κομ­μου­νι­στών και λαϊ­κών αγωνιστών.

Το ΚΚΕ, οι κομ­μου­νι­στές, όχι μόνο δεν λύγι­σαν, όχι μόνο έμει­ναν όρθιοι, αλλά πρω­τα­γω­νί­στη­σαν στον αντι­δι­κτα­το­ρι­κό αγώνα.

Άκου, φασι­στά­κο,

Το ΚΚΕ, το κόμ­μα της εργα­τι­κής τάξης που συμπλη­ρώ­νει φέτος 105 χρό­νια αγώ­νων και θυσιών, δεν κατά­φε­ραν να το λυγί­σουν Πάγκα­λοι, Βενι­ζέ­λοι, Μετα­ξά­δες και Χου­ντι­κοί. Το πολέ­μη­σαν λυσ­σα­σμέ­να, για δεκα­ε­τί­ες ολό­κλη­ρες, το ελλη­νι­κό αστι­κό κρά­τος και οι αγγλο­α­με­ρι­κα­νοί σύμ­μα­χοί του, «γέροι της δημο­κρα­τί­ας», μανια­δά­κη­δες, χίτες, ταγ­μα­τα­σφα­λί­τες, δοσί­λο­γοι, φιλο­εγ­γλέ­ζοι ΕΔΕ­Σί­τες, χου­ντι­κοί, πρα­κτο­ρί­σκοι και κάθε λογής καθάρματα.

Το ΚΚΕ, οι κομ­μου­νι­στές, στά­θη­καν όρθιοι και αλύ­γι­στοι έχο­ντας απέ­να­ντί τους, καθ’ όλη την διάρ­κεια του 20ου αιώ­να, την «αφρό­κρε­μα» του πιο άγριου αντικομμουνισμού.

Άκου, λοι­πόν, φασιστάκο…

Είσαι βαθιά νυχτω­μέ­νος αν νομί­ζεις ότι αυτό που δεν κατά­φε­ραν να πετύ­χουν όλοι οι παρα­πά­νω, είναι σε θέση να το επι­τύ­χουν μια χού­φτα θλι­βε­ροί και πολι­τι­κά ανυ­πό­λη­πτοι ανθυ­πο­φυ­ρε­ρί­σκοι της κακιάς ώρας, όπως εσύ και το συνά­φι σου. Διό­τι ακό­μη και στην επαί­σχυ­ντη κατη­γο­ρία των φασι­στοει­δών, στην οποία ανή­κεις, βρί­σκε­σαι στον πάτο. Μικρός, ασή­μα­ντος, ποτα­πός. Φασιστάκος.

Γι’ αυτό, φασι­στά­κο, μεί­νε με τις αντι­κομ­μου­νι­στι­κές σου ονει­ρώ­ξεις. Του­λά­χι­στον, όμως, να ξεπλέ­νεις το στό­μα σου καμια δεκα­ριά φορές πρω­τού ανα­φερ­θείς στο ΚΚΕ…