Άουσβιτς 1945 — Αιώνια ευγνωμοσύνη στους απελευθερωτές της ανθρωπότητας

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Απέ­ρα­ντος σεβα­σμός και αιώ­νια ευγνω­μο­σύ­νη. Τι άλλο μπο­ρεί να νιώ­σει κανείς για τους μαχη­τές και τις μαχή­τριες του Κόκ­κι­νου Στρα­τού που, σαν σήμε­ρα πριν 75 χρό­νια, στις 27 Γενά­ρη 1945, απε­λευ­θέ­ρω­ναν χιλιά­δες ανθρώ­πους από το ναζι­στι­κό κολα­στή­ριο του Άουσβιτς-Μπίρκεναου. 

Ήταν η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση – του Στά­λιν, του Ζού­κωφ, του Βορο­σί­λοφ, των εκα­τομ­μυ­ρί­ων αντρών και γυναι­κών του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος – που απε­λευ­θέ­ρω­σε την Ευρώ­πη από το τέρας του ναζισμού. 

Αυτή είναι η ιστο­ρι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα όσο κι’ αν προ­σπα­θούν να την ξορ­κί­σουν οι ανα­θε­ω­ρη­τές της ιστο­ρί­ας. Όση μελά­νη κι’ αν χύσουν επι­χει­ρώ­ντας να ξανα­γρά­ψουν τα γεγο­νό­τα, για να συκο­φα­ντή­σουν την μεγα­λειώ­δη συνει­σφο­ρά της ΕΣΣΔ στην Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη, δεν θα τα καταφέρουν. 

Η αντι­δρα­στι­κή κυβέρ­νη­ση της Πολω­νί­ας, συνε­πι­κου­ρού­με­νη από τους ευρω­παί­ους και αμε­ρι­κα­νούς ιμπε­ρια­λι­στές, κάνει το άσπρο-μαύ­ρο, ισχυ­ρι­ζό­με­νη ανε­ρυ­θρί­α­στα ότι δεν ήταν ο σοβιε­τι­κός Κόκ­κι­νος Στρα­τός που απε­λευ­θέ­ρω­σε το Άου­σβιτς, αλλά… ουκρα­νοί στρατιώτες! 

Την ίδια στιγ­μή, η αστι­κή ιστο­ριο­γρα­φία, κομ­μέ­νη και ραμ­μέ­νη στα μέτρα του αντι­κομ­μου­νι­στι­κού ανα­θε­ω­ρη­τι­σμού, υπο­βι­βά­ζει την συμ­βο­λή της ΕΣΣΔ στην έκβα­ση του Β’ Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου, υπερ­το­νί­ζο­ντας ταυ­τό­χρο­να το ρόλο των «δυτι­κών» δυνά­με­ων (ΗΠΑ, Μεγ. Βρε­τα­νία). Μάταια προσπαθούν…

Η αλή­θεια έχει χαρα­χτεί ανε­ξί­τη­λα στις σελί­δες της Ιστο­ρί­ας και είναι ποτι­σμέ­νη με το αίμα 27 εκα­τομ­μυ­ρί­ων αντρών και γυναι­κών της ΕΣΣΔ που, μαζί με τους άλλους λαούς, έδω­σαν τη ζωή τους για να λευ­τε­ρω­θεί η ανθρω­πό­τη­τα από το χιτλεροφασισμό. 

Τα δάκρυα των κρα­τού­με­νων του Άου­σβιτς όταν αγκά­λια­ζαν τους στρα­τιώ­τες του Κόκ­κι­νου Στρα­τού στις 27 Γενά­ρη του 1945 ήταν η μεγα­λύ­τε­ρη ένδει­ξη ευγνω­μο­σύ­νης. Σήμε­ρα, 75 χρό­νια μετά τα γεγο­νό­τα εκεί­να, τα λόγια του Χέμιν­γου­έϊ έρχο­νται να υπεν­θυ­μί­σουν στην ανθρω­πό­τη­τα αυτό που δεν πρέ­πει ποτέ να ξεχά­σει: «Κάθε άνθρω­πος που αγα­πά την ελευ­θε­ρία, χρω­στά­ει στον Κόκ­κι­νο Στρα­τό περισ­σό­τε­ρα απ’ ότι μπο­ρεί ποτέ να ξεπλη­ρώ­σει».

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.