Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Άρθρο του Δ. Κουτσούμπα: «Υποδεχόμαστε με αισιοδοξία το 2020, όσο ζοφερό και αν φαίνεται πως θα είναι»

“Η σύγ­χρο­νη αστι­κή κοι­νω­νία, που δημιούρ­γη­σε τόσο ισχυ­ρά μέσα παρα­γω­γής και ανταλ­λα­γής, μοιά­ζει με το μάγο εκεί­νο που δεν κατα­φέρ­νει πια να κυριαρ­χή­σει πάνω στις κατα­χθό­νιες δυνά­μεις που ο ίδιος κάλε­σε”: Αυτη τη φρά­ση από το “Μανι­φέ­στο του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος” που γρά­φτη­κε το 1848 από τους Καρλ Μαρξ και Φρί­ντριχ Ένγκελς προ­τάσ­σει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, σε άρθρο του στην εφη­με­ρί­δα “Τα Νέα του Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κου” υπό τον τίτλο “Ο μάγος είναι …το εμπόδιο”.

Τονί­ζει ότι η παρα­πά­νω φρά­ση απο­τυ­πώ­νει το βάθος και την πραγ­μα­τι­κή αιτία των προ­βλη­μά­των που αντι­με­τω­πί­ζει σήμε­ρα η λαϊ­κή πλειοψηφία.

Όπως εξη­γεί “είμα­στε στην επο­χή της 4ης βιο­μη­χα­νι­κής επα­νά­στα­σης, της ρομπο­τι­κής, της ψηφιο­ποί­η­σης”, αυτές οι εξε­λί­ξεις μαρ­τυ­ρούν την αδιά­ψευ­στη αλή­θεια ότι σήμε­ρα υπάρ­χουν όλες οι δυνα­τό­τη­τες ώστε να βελ­τιω­θεί το επί­πε­δο ζωής για εκα­τομ­μύ­ρια εργα­ζό­με­νους στην χώρα μας και σε όλον τον κόσμο, “όμως τα απο­τε­λέ­σμα­τα είναι ακρι­βώς τα αντί­θε­τα. Το ρολόι αντί να πηγαί­νει προς τα μπρος, γυρ­νά­ει πίσω…”

“Το χάσμα ανά­με­σα στο πως μπο­ρεί να ζει σήμε­ρα ένας εργα­ζό­με­νος και στο πως τελι­κά ζει, όλο και μεγα­λώ­νει ακό­μα και αν η καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­μία βρί­σκε­ται σε φάση ανά­πτυ­ξης” υπο­γραμ­μί­ζει ο Δ. Κουτσούμπας.

Ανα­φέ­ρε­ται στα σύν­νε­φα μιας νέας κρί­σης που πυκνώ­νουν πάνω από τη διε­θνή καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­μία, στις ανα­κα­τα­τά­ξεις σε μέχρι πρό­τι­νος θεω­ρού­με­νες ακλό­νη­τες συμ­μα­χί­ες, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, στους εμπο­ρι­κούς πολέ­μους και τις γεω­πο­λι­τι­κές συγκρού­σεις και στις εκτε­τα­μέ­νες περι­βαλ­λο­ντι­κές κατα­στρο­φές, και τονί­ζει πως τα “τα ιστο­ρι­κής σημα­σί­ας γεγο­νό­τα που δια­δρα­μα­τί­ζο­νται μπρο­στά μας είναι απο­τέ­λε­σμα αυτής της αντί­φα­σης. Την ίδια στιγ­μή που παρά­γε­ται τερά­στιος πλού­τος, η καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­μία χαρα­κτη­ρί­ζε­ται από αναρ­χία και αντα­γω­νι­σμούς για το ποιοι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι θα ιδιο­ποι­η­θούν αυτόν τον πλούτο…”.

Επι­ση­μαί­νει ότι “μικρο­γρα­φία αυτών είναι όσα ζού­με και στην Ελλά­δα”, τονί­ζο­ντας στη συνέ­χεια ότι “η άλλη όψη αυτών των αδι­κιών της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης είναι η εμπλο­κή της χώρας σε σχέ­δια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ”.

Ο Δ. Κου­τσού­μπας ανα­φέ­ρει πως ο ελλη­νι­κός λαός αντί να ζει με πραγ­μα­τι­κή ασφά­λεια και στα­θε­ρή ειρή­νη, με συνερ­γα­σία με όλους τους λαούς και με ικα­νο­ποί­η­ση των ανα­γκών του, ζει υπό τη διαρ­κή απει­λή, όπως αυτή απο­τυ­πώ­νε­ται στο σημε­ρι­νό επι­κίν­δυ­νο ψευ­το­δί­λημ­μα “υπο­χώ­ρη­ση σε κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα και συνεκ­με­τάλ­λευ­ση με την Τουρ­κία ή πολε­μι­κή σύγκρουση”.

Υπο­γραμ­μί­ζει πως κάθε πλευ­ρά αυτού του διλήμ­μα­τος, εγκυ­μο­νεί τερά­στιους κιν­δύ­νους για το λαό, τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα και την ειρή­νη “αφε­νός για­τί μπο­ρεί μία πολε­μι­κή εμπλο­κή να λει­τουρ­γή­σει ως κατα­λύ­της για να προ­χω­ρή­σουν τα σχέ­δια συνεκ­με­τάλ­λευ­σης, τα οποία είναι και εκφρα­σμέ­νος πόθος των ΗΠΑ. Αφε­τέ­ρου τα σχέ­δια συνεκ­με­τάλ­λευ­σης φέρουν το σπέρ­μα μίας επό­με­νης σύγκρου­σης, αφού δεν μιλά­με για συνερ­γα­σία λαών, αλλά επι­χει­ρη­μα­τι­κών κολοσ­σών και ισχυ­ρών κρα­τών, μέσα σε συν­θή­κες αυξα­νό­με­νων αντα­γω­νι­σμών διεθνώς”.

Προ­σθέ­τει ότι το δόγ­μα με το οποίο υπέ­στη πλύ­ση εγκε­φά­λου ο ελλη­νι­κός λαός δια­χρο­νι­κά από όλες τις κυβερ­νή­σεις, σύμ­φω­να με το οποίο “όσο η Ελλά­δα είναι το καλό παι­δί των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ τόσο εξα­σφα­λί­ζει τα σύνο­ρα και τα κυριαρ­χι­κά της δικαιώ­μα­τα”, χρε­ο­κο­πεί. Και εξη­γεί: “Το δεί­χνουν οι εξε­λί­ξεις μετά την υπο­γρα­φή της συμ­φω­νί­ας της απα­ρά­δε­κτης κυβέρ­νη­σης της Τουρ­κί­ας με την λεγό­με­νη κυβέρ­νη­ση της Λιβύης”.

Επι­ση­μαί­νει ότι η Ελλά­δα έχει μετα­τρα­πεί σε στρα­τιω­τι­κό ορμη­τή­ριο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ με όλα τα κόμ­μα­τα να “τρέ­χουν στο στί­βο αμε­ρι­κα­νο­πλη­ξί­ας” και με τον ΣΥΡΙΖΑ να φθά­νει μέχρι “και να διεκ­δι­κεί την πατρό­τη­τα του πιο σφι­χτού ενα­γκα­λι­σμού με τις ΗΠΑ!”

“Τελι­κά; Το ΝΑΤΟ νίπτει τας χεί­ρας του, όταν δεν υπο­θάλ­πει το πρό­βλη­μα. Η ΕΕ αρκεί­ται σε ευχο­λό­για ψελ­λί­ζο­ντας κάποια αυτο­νό­η­τα. Κάπως έτσι τρο­φο­δο­τεί­ται η τουρ­κι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τα” τονίζει.

Προ­σθέ­τει ότι “η ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων ανα­γκών του ελλη­νι­κού λαού σε κάθε πλευ­ρά της ζωής του, “σκα­λώ­νει” στο ίδιο εμπό­διο. Στον …“μάγο” που ανα­φέ­ρα­με στην εισα­γω­γή. Δηλα­δή στο γερα­σμέ­νο και διε­φθαρ­μέ­νο σύστη­μα που λέγε­ται καπιταλισμός”.

“Στις σύγ­χρο­νες προ­κλή­σεις απαι­τού­νται σύγ­χρο­νες λύσεις. Οι και­νο­τό­μες παρα­γω­γι­κές δυνα­τό­τη­τες απαι­τούν και και­νο­τό­μες σχέ­σεις παρα­γω­γής” τονί­ζει ο Δ. Κου­τσού­μπας, προ­σθέ­το­ντας ότι “όσο κι αν η σκιά του “ΤΙΝΑ” (there is no alternative) πέφτει βαριά πάνω από κάθε μικρό και μεγά­λο αγώ­να, όσο και αν ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρ­νη­ση διέ­συ­ρε αγω­νι­στι­κές αξί­ες, ενι­σχύ­ο­ντας τη συντη­ρη­τι­κο­ποί­η­ση, όσο και αν η κυβέρ­νη­ση βαφτί­ζει “κανο­νι­κό­τη­τα” τη βάρ­βα­ρη πολι­τι­κή της, η μεγά­λη αλή­θεια δεν μπο­ρεί να κρυ­φτεί: Κοι­νω­νία χωρίς φτώ­χεια, πολέ­μους, κρί­σεις μπο­ρεί να ανα­τεί­λει. Είναι ο Σοσια­λι­σμός, η κοι­νω­νία για την οποία παλεύ­ει το ΚΚΕ, όσο κι αν η πρώ­τη από­πει­ρα οικο­δό­μη­σής του, σε κάποιες χώρες τον 20ο αιώ­να, δεν έγι­νε κατορ­θω­τό να ολο­κλη­ρω­θεί, ηττη­μέ­νη από λάθη, αστο­χί­ες κι ελλεί­ψεις, μέσα σε έναν αρνη­τι­κό συσχε­τι­σμό δυνά­με­ων. Πλέ­ον σήμε­ρα, στον 21ο αιώ­να η μελε­τη­μέ­νη πεί­ρα, μαζί με την ίδια την αντι­κει­με­νι­κή εξέ­λι­ξη των κοι­νω­νιών, μπο­ρούν να μας οδη­γή­σουν στη νέα κοι­νω­νία, αν το βάλου­με στό­χο οι λαοί, αν απο­φα­σί­σου­με να δεί­ξου­με την πραγ­μα­τι­κή μας δύναμη”.

“Ο “μάγος” προ­κα­λεί όλο και μεγα­λύ­τε­ρες αντι­θέ­σεις, όλο και πιο άλυ­τες αντι­φά­σεις, αλλά δεν θα απο­συρ­θεί μόνος του. Αγριεύ­ει όλο και περισ­σό­τε­ρο για να επι­βά­λει τα θέλω του. Όσο οι εργα­τι­κοί αγώ­νες δημιουρ­γούν και διευ­ρύ­νουν ρωγ­μές στο σύστη­μα, σπά­ζο­ντας τον συμ­βι­βα­σμό, την μοι­ρο­λα­τρία, τόσο ο “μάγος” θα απο­μυ­θο­ποιεί­ται ως αυτό που είναι: Ένας δύσκο­λος, αλλά όχι ανί­κη­τος αντί­πα­λος” τονί­ζει στο άρθρο του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, κατα­λή­γο­ντας “υπο­δε­χό­μα­στε με αισιο­δο­ξία το 2020, όσο ζοφε­ρό και αν φαί­νε­ται πως θα είναι. Στις σύγ­χρο­νες προ­κλή­σεις, απα­ντή­σεις μπο­ρεί να δώσει η καθη­με­ρι­νή δρά­ση, οι εκτι­μή­σεις και η πρό­τα­ση εξου­σί­ας που κατα­θέ­τει το ΚΚΕ στον λαό, ώστε αυτή να γίνει υπό­θε­ση της πάλης και του αγώ­να του.”

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο