Έβρος, «το ποτάμι των νεκρών»

Ένα δια­φο­ρε­τι­κό ρεπορ­τάζ από τον Έβρο, όπου ολο­έ­να περισ­σό­τε­ροι πρό­σφυ­γες χάνουν τη ζωή τους στην προ­σπά­θειά τους να φτά­σουν στην Ευρώ­πη, δια­βά­ζου­με στο νέο τεύ­χος του περιο­δι­κού Der Spiegel. To ρεπορ­τάζ εστιά­ζει στην περί­πτω­ση ενός 47χρονου Eλλη­να ιατρο­δι­κα­στή, του Παύ­λου Παυ­λί­δη από το Πανε­πι­στη­μια­κό Νοσο­κο­μείο της Αλε­ξαν­δρού­πο­λης, ο οποί­ος έχει ανα­λά­βει το δύσκο­λο έργο της ανα­γνώ­ρι­σης των πτω­μά­των προ­σφύ­γων που ανα­σύ­ρο­νται από τα παγω­μέ­να νερά του Έβρου. Σε αυτό το φαι­νο­με­νι­κά ακίν­δυ­νο ποτά­μι, σημειώ­νει το Spiegel, συνε­χί­ζουν να πεθαί­νουν άνθρω­ποι. Πρό­κει­ται για τη «σκο­τει­νή πλευ­ρά της συμ­φω­νί­ας ΕΕ-Toυρ­κί­ας» και για «εικό­νες που θα προ­τι­μού­σε να μην βλέπει».

Οι εικό­νες είναι σκλη­ρές ακό­μη και για έναν έμπει­ρο ιατρο­δι­κα­στή, όπως ο Παύ­λος Παυ­λί­δης. Σύμ­φω­να με το ρεπορ­τάζ από το 2000 έχουν περι­συλ­λε­γεί 362 πτώ­μα­τα από το ποτά­μι ενώ μόλις το ένα τρί­το έχει ανα­γνω­ρι­στεί. Ο αριθ­μός των πτω­μά­των στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα πρέ­πει να είναι πολύ υψη­λό­τε­ρος, γρά­φει το περιο­δι­κό. «Τα πτώ­μα­τα βρί­σκο­νται σε τέτοια κατά­στα­ση που συχνά για να ανα­γνω­ρί­σου­με το φύλο πρέ­πει να εξε­τά­σου­με αν υπάρ­χει μήτρα ή προ­στά­της», ανα­φέ­ρει ο Παύ­λος Παυ­λί­δης. Για τον ιατρο­δι­κα­στή το πιο σκλη­ρό είναι ότι συχνά δεν μπο­ρεί τα ταυ­το­ποι­ή­σει τα πτώ­μα­τα ώστε στη συνέ­χεια να εντο­πι­στούν από τους συγ­γε­νείς τους. «Το βρί­σκω εξορ­γι­στι­κό. Αξί­ζουν τον σεβα­σμό μας και μια αξιο­πρε­πή κηδεία. Κι εμείς οφεί­λου­με να δώσου­με στους συγ­γε­νείς τους τα στοι­χεία τους», ανα­φέ­ρει ο κ.Παυλίδης. Το Spiegel σημειώ­νει μάλι­στα, ότι ποτέ άλλο­τε δεν έχουν απο­πει­ρα­θεί να περά­σουν τα ελλη­νο­τουρ­κι­κά σύνο­ρα τόσοι πρό­σφυ­γες όσοι τους τελευ­ταί­ους μήνες. Αυτό έχει να κάνει με το γεγο­νός, ότι όσοι αιτού­ντες άσυ­λο φτά­νουν στα νησιά, πρέ­πει να μεί­νουν εκεί επί μακρόν κάτω από άθλιες συν­θή­κες. Όσοι όμως φτά­νουν μέσω Έβρου, φιλο­ξε­νού­νται στους καταυ­λι­σμούς της ενδο­χώ­ρας, όπου οι συν­θή­κες είναι καλύτερες.

Στο γρα­φείο του Παύ­λου Παυ­λί­δη, οι φωτο­γρα­φί­ες των πτω­μά­των που ανα­σύ­ρο­νται από το ποτά­μι είναι σοκα­ρι­στι­κές. «Πριν ανα­λά­βει το πόστο, τα πτώ­μα­τα προ­σφύ­γων θάβο­νταν απευ­θεί­ας. Τώρα πλέ­ον ο ίδιος κάνει κάθε φορά αυτο­ψία και προ­σπα­θεί να ταυ­το­ποι­ή­σει το γενε­τι­κό υλι­κό. Αυτές τις πλη­ρο­φο­ρί­ες στέλ­νει στην αστυ­νο­μία και τον Ερυ­θρό Σταυ­ρό. Κάθε πτώ­μα παίρ­νει ένα νού­με­ρο. Όλες οι πλη­φο­φο­ρί­ες, φωτο­γρα­φί­ες και προ­σω­πι­κά αντι­κεί­με­να κατα­γρά­φο­νται. Κινη­τά, γού­ρια, επι­στο­λές, δαχτυ­λί­δια, ρολό­για, συνή­θως λίγα πράγ­μα­τα αλλά συχνά δίνουν τη μόνη δυνα­τό­τη­τα να ανα­γνω­ρι­στεί κάποιος», γρά­φει το Spiegel. Πρό­σφα­τα έτσι ένας νεα­ρός Σύρος ήρθε στον Έβρο και ανα­ζή­τη­σε τα ίχνη της μητέ­ρας και του αδερ­φού του. Βρή­κε μόνο το πτώ­μα της μητέ­ρας του με τη βοή­θεια του  ιατρο­δι­κα­στή. «Αυτή είναι για μένα η αντα­μοι­βή. Να ξέρω ότι μπο­ρεί μερι­κές φορές να παρα­δώ­σω τους νεκρούς στους συγ­γε­νείς τους», ανέ­φε­ρε ο Π. Παυλίδης.

Πηγή: Deutsche Welle