Έκθεση ΟΗΕ για το οικονομικό κόστος της πανδημίας στον Τουρισμό

Έκθε­ση του ΟΗΕ όπου κατα­γρά­φε­ται το οικο­νο­μι­κό κόστος της παν­δη­μί­ας στον του­ρι­σμό χτυ­πά το καμπα­νά­κι του κιν­δύ­νου για τους μονο­πω­λια­κούς ομί­λους που δρα­στη­ριο­ποιού­νται στον συγκε­κρι­μέ­νο τομέα και ενώ κατα­γρά­φει στα­τι­στι­κά τις δρα­μα­τι­κές επι­πτώ­σεις κατά των εργα­ζό­με­νων (απο­λύ­σεις, μειώ­σεις μισθών κά) κατα­λή­γει στη στή­ρι­ξη για το κεφά­λαιο του συγκε­κρι­μέ­νου τομέα και ζητά να παρ­θούν από τις κυβερ­νή­σεις ενώ οι ζημιές φορ­τώ­νο­νται στους εργα­ζό­με­νους.

Σύμ­φω­να με στοι­χεία του Οργα­νι­σμού στη διάρ­κεια των πρώ­των πέντε μηνών του έτους, η άφι­ξη ξένων του­ρι­στών σε χώρες μειώ­θη­κε περισ­σό­τε­ρο από το μισό και περί­που 320 δισ.$ (270,8 δισ.€) σε του­ρι­στι­κά έσο­δα χάθη­καν, υπο­λο­γί­ζο­ντας πως «η απώ­λεια μπο­ρεί το 2020 να ξεπε­ρά­σει τα 900 δισ. $ (761,8 δισ. €) ενώ άμε­σα απει­λού­νται 120 εκα­τομ­μύ­ρια θέσεις εργα­σί­ας, κυρί­ως γυναι­κών και νέων»

Ο ΓΓ Αντό­νιο Γκου­τέ­ρες αφού θύμι­σε πως «ο του­ρι­σμός είναι ο τρί­τος μεγα­λύ­τε­ρος εξα­γω­γι­κός τομέ­ας της οικο­νο­μί­ας παγκο­σμί­ως, πίσω από καύ­σι­μα και χημι­κά προ­ϊ­ό­ντα, και το 2019 αντι­στοι­χού­σε στο 7% του παγκό­σμιου εμπο­ρί­ου» ζητά «συλ­λο­γι­κή δρά­ση και διε­θνή συνερ­γα­σία για να επα­νεκ­κι­νή­σουν οι επι­χει­ρή­σεις στον τομέα του του­ρι­σμού σε νέες υγιείς βάσεις», γεγο­νός που πρα­κτι­κά σημαί­νει νέα προ­νό­μια και μέτρα στή­ρι­ξης για τους μονο­πω­λια­κούς ομί­λους και απο­λύ­σεις, μισθούς πεί­νας και τσά­κι­σμα δικαιω­μά­των για τους εργαζόμενους.

Και αυτά εν μέσω φιο­ρι­τού­ρων «επι­τρέ­πει στους ανθρώ­πους να βιώ­σουν κάποια από τα πολι­τι­στι­κά και φυσι­κά πλού­τη και φέρ­νει τους ανθρώ­πους πιο κοντά τον έναν στον άλλο, ανα­δει­κνύ­ο­ντας τα κοι­νά μας ως άνθρω­ποι», προ­σθέ­το­ντας «απα­σχο­λεί έναν στους 10 ανθρώ­πους στη γη και προ­σφέ­ρει τα προς το ζην σε εκα­το­ντά­δες εκα­τομ­μύ­ρια ακό­μη»,

Ο Guterres δήλω­σε ότι αυτό ήταν «ένα μεγά­λο σοκ» για τα πιο εύπο­ρα ανα­πτυγ­μέ­να κρά­τη, «αλλά για τις ανα­πτυσ­σό­με­νες οικο­νο­μί­ες, είναι μια κατά­στα­ση έκτα­κτης ανά­γκης, ιδιαί­τε­ρα για πολ­λά μικρά ανα­πτυσ­σό­με­να κρά­τη-νησιά και αφρι­κα­νι­κές χώρες» ‑για κάποιες από αυτές τις χώρες αντι­στοι­χεί στο περισ­σό­τε­ρο από το 20% του ΑΕΠ τους, εξήγησε.

Η Sandra Carvao, επι­κε­φα­λής στον τομέα της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας του Παγκό­σμιου Οργα­νι­σμού Του­ρι­σμού των Ηνω­μέ­νων Εθνών, δήλω­σε πως τα 320 δισ. δολά­ρια σε χαμέ­νες εξα­γω­γές από τον Ιανουά­ριο μέχρι τον Μάιο, είναι τρεις φορές περισ­σό­τε­ρα από όσα χάθη­καν το 2009, στο ζενίθ της τελευ­ταί­ας παγκό­σμιας χρη­μα­το­πι­στω­τι­κής κρί­σης και σύμ­φω­να με τα στοι­χεία αυτά, «τα έσο­δα από τις εξα­γω­γές από τον του­ρι­σμό θα μπο­ρού­σαν να μειω­θούν κατά 910 δισ. δολά­ρια στα 1,2 τρισ. δολά­ρια το 2020, και αυτό θα μπο­ρού­σε να μειώ­σει το παγκό­σμιο ΑΕΠ κατά 1,5% στο 2,8%».

Εκτός των θέσε­ων εργα­σί­ας στον του­ρι­σμό που κιν­δυ­νεύ­ουν, η έκθε­ση του ΟΗΕ ανα­φέ­ρει ότι σε κίν­δυ­νο βρί­σκο­νται ακό­μη θέσεις εργα­σί­ας σε συνα­φείς κλά­δους, μετα­ξύ των οποί­ων και αυτός των τρο­φί­μων, οι οποί­οι παρέ­χουν απα­σχό­λη­ση σε 144 εκατ. εργα­ζό­με­νους παγκο­σμί­ως και ακό­μη ότι οι μικρές επι­χει­ρή­σεις «είναι ιδιαί­τε­ρα ευάλωτες».

Με άλλα λόγια τα συνή­θη στοι­χεία των αστι­κών οικο­νο­μι­κών ανα­λύ­σε­ων, όπου –μπρο­στά στα νού­με­ρα και στα περι­σπού­δα­στα δια­γράμ­μα­τα ο παρά­γο­ντας άνθρω­πος και η λαϊ­κή οικο­γέ­νεια είναι ανύπαρκτοι.

Έκθε­ση ΟΗΕ για το οικο­νο­μι­κό κόστος της παν­δη­μί­ας στον Τουρισμό

Έκθε­ση του ΟΗΕ όπου κατα­γρά­φε­ται το οικο­νο­μι­κό κόστος της παν­δη­μί­ας στον του­ρι­σμό χτυ­πά το καμπα­νά­κι του κιν­δύ­νου για τους μονο­πω­λια­κούς ομί­λους που δρα­στη­ριο­ποιού­νται στον συγκε­κρι­μέ­νο τομέα και ενώ κατα­γρά­φει στα­τι­στι­κά τις δρα­μα­τι­κές επι­πτώ­σεις κατά των εργα­ζό­με­νων (απο­λύ­σεις, μειώ­σεις μισθών κά) κατα­λή­γει στη στή­ρι­ξη για το κεφά­λαιο του συγκε­κρι­μέ­νου τομέα και ζητά να παρ­θούν από τις κυβερ­νή­σεις ενώ οι ζημιές φορ­τώ­νο­νται στους εργα­ζό­με­νους.

Σύμ­φω­να με στοι­χεία του Οργα­νι­σμού στη διάρ­κεια των πρώ­των πέντε μηνών του έτους, η άφι­ξη ξένων του­ρι­στών σε χώρες μειώ­θη­κε περισ­σό­τε­ρο από το μισό και περί­που 320 δισ.$ (270,8 δισ.€) σε του­ρι­στι­κά έσο­δα χάθη­καν, υπο­λο­γί­ζο­ντας πως «η απώ­λεια μπο­ρεί το 2020 να ξεπε­ρά­σει τα 900 δισ. $ (761,8 δισ. €) ενώ άμε­σα απει­λού­νται 120 εκα­τομ­μύ­ρια θέσεις εργα­σί­ας, κυρί­ως γυναι­κών και νέων»

Ο ΓΓ Αντό­νιο Γκου­τέ­ρες αφού θύμι­σε πως «ο του­ρι­σμός είναι ο τρί­τος μεγα­λύ­τε­ρος εξα­γω­γι­κός τομέ­ας της οικο­νο­μί­ας παγκο­σμί­ως, πίσω από καύ­σι­μα και χημι­κά προ­ϊ­ό­ντα, και το 2019 αντι­στοι­χού­σε στο 7% του παγκό­σμιου εμπο­ρί­ου» ζητά «συλ­λο­γι­κή δρά­ση και διε­θνή συνερ­γα­σία για να επα­νεκ­κι­νή­σουν οι επι­χει­ρή­σεις στον τομέα του του­ρι­σμού σε νέες υγιείς βάσεις», γεγο­νός που πρα­κτι­κά σημαί­νει νέα προ­νό­μια και μέτρα στή­ρι­ξης για τους μονο­πω­λια­κούς ομί­λους και απο­λύ­σεις, μισθούς πεί­νας και τσά­κι­σμα δικαιω­μά­των για τους εργαζόμενους.

Το εσώ­φυλ­λο της ανά­λυ­σης — του­ρι­στι­κός παρά­δει­σος …(non_problem!)

Και αυτά εν μέσω φιο­ρι­τού­ρων «επι­τρέ­πει στους ανθρώ­πους να βιώ­σουν κάποια από τα πολι­τι­στι­κά και φυσι­κά πλού­τη και φέρ­νει τους ανθρώ­πους πιο κοντά τον έναν στον άλλο, ανα­δει­κνύ­ο­ντας τα κοι­νά μας ως άνθρω­ποι», προ­σθέ­το­ντας «απα­σχο­λεί έναν στους 10 ανθρώ­πους στη γη και προ­σφέ­ρει τα προς το ζην σε εκα­το­ντά­δες εκα­τομ­μύ­ρια ακό­μη»,

Ο Guterres δήλω­σε ότι αυτό ήταν «ένα μεγά­λο σοκ» για τα πιο εύπο­ρα ανα­πτυγ­μέ­να κρά­τη, «αλλά για τις ανα­πτυσ­σό­με­νες οικο­νο­μί­ες, είναι μια κατά­στα­ση έκτα­κτης ανά­γκης, ιδιαί­τε­ρα για πολ­λά μικρά ανα­πτυσ­σό­με­να κρά­τη-νησιά και αφρι­κα­νι­κές χώρες» ‑για κάποιες από αυτές τις χώρες αντι­στοι­χεί στο περισ­σό­τε­ρο από το 20% του ΑΕΠ τους, εξήγησε.

Η Sandra Carvao, επι­κε­φα­λής στον τομέα της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας του Παγκό­σμιου Οργα­νι­σμού Του­ρι­σμού των Ηνω­μέ­νων Εθνών, ανα­κοί­νω­σε ότι τα 320 δισ. δολά­ρια σε χαμέ­νες εξα­γω­γές από τον Ιανουά­ριο μέχρι τον Μάιο, είναι τρεις φορές περισ­σό­τε­ρα από όσα χάθη­καν το 2009, στο ζενίθ της τελευ­ταί­ας παγκό­σμιας χρη­μα­το­πι­στω­τι­κής κρί­σης και σύμ­φω­να με τα στοι­χεία αυτά, «τα έσο­δα από τις εξα­γω­γές από τον του­ρι­σμό θα μπο­ρού­σαν να μειω­θούν κατά 910 δισ. δολά­ρια στα 1,2 τρισ. δολά­ρια το 2020, και αυτό θα μπο­ρού­σε να μειώ­σει το παγκό­σμιο ΑΕΠ κατά 1,5% στο 2,8%».

Εκτός των θέσε­ων εργα­σί­ας στον του­ρι­σμό που κιν­δυ­νεύ­ουν, η έκθε­ση του ΟΗΕ ανα­φέ­ρει ότι σε κίν­δυ­νο βρί­σκο­νται ακό­μη θέσεις εργα­σί­ας σε συνα­φείς κλά­δους, μετα­ξύ των οποί­ων και αυτός των τρο­φί­μων, οι οποί­οι παρέ­χουν απα­σχό­λη­ση σε 144 εκατ. εργα­ζό­με­νους παγκο­σμί­ως και ακό­μη ότι οι μικρές επι­χει­ρή­σεις «είναι ιδιαί­τε­ρα ευάλωτες».

Με άλλα λόγια τα συνή­θη στοι­χεία των αστι­κών οικο­νο­μι­κών ανα­λύ­σε­ων, όπου –μπρο­στά στα νού­με­ρα και στα περι­σπού­δα­στα δια­γράμ­μα­τα ο παρά­γο­ντας άνθρω­πος και η λαϊ­κή οικο­γέ­νεια είναι ανύπαρκτοι.

(στοι­χεία)
Η παν­δη­μία χαρα­κτη­ρί­ζε­ται από μια άνευ προη­γου­μέ­νου αύξη­ση της ανερ­γί­ας, στρε­βλω­μέ­νη κάπως από «μέτρα στή­ρι­ξης» σε ορι­σμέ­νες χώρες.
Για το λόγο αυτό, η αγο­ρά εργα­σί­ας δια­μορ­φώ­νε­ται με την παρα­δο­χή του στα­θε­ρού μισθού για ανει­δί­κευ­τους εργα­ζό­με­νους με όλη την προ­σαρ­μο­γή να πραγ­μα­το­ποιεί­ται στις μέρες δουλειάς.
(…)
Επι­πλέ­ον, υπάρ­χει καθα­ρή απώ­λεια για την οικο­νο­μία λόγω ανέρ­γων και ανε­νερ­γού κεφα­λαί­ου. Λόγω της δρα­μα­τι­κής συρ­ρί­κνω­σης στον του­ρι­στι­κό κλά­δο, πολ­λοί εργα­ζό­με­νοι εκτός από άνερ­γοι ξερι­ζώ­νο­νται, ανα­ζη­τώ­ντας δου­λειά σε άλλους τομείς εντός των χωρών τους –που συνή­θως δεν υπάρ­χει, για­τί και βιο­μη­χα­νί­ες κλπ τομείς βρί­σκο­νται σε οικο­νο­μι­κή ύφε­ση — κρίση.
(…)
Σε πολ­λές ανα­πτυσ­σό­με­νες και λιγό­τε­ρο ανε­πτυγ­μέ­νες χώρες ο του­ρι­σμός παρέ­χει ακό­μη την ευκαι­ρία να εισέλ­θουν στο αγο­ρά εργα­σί­ας, αλλά συνή­θως με επι­σφα­λείς συν­θή­κες.
Ο του­ρι­σμός χρη­σι­μεύ­ει συχνά ως πρώ­τη είσο­δος στη δου­λειά ειδι­κά για γυναί­κες, νέους, μετα­νά­στες και αγρο­τι­κό πλη­θυ­σμό.

Τα «καλά» και τα «κακά» σενάρια…

Η πλειο­νό­τη­τα των εργα­ζο­μέ­νων στον του­ρι­στι­κό τομέα είναι κάτω των 35 ετών (ILO-ΔΟΕ, 2017). Μια έκθε­ση του UNWTO (2019) ανα­φέ­ρει ότι «η γυναι­κεία εργα­σία στον του­ρι­σμό κυριαρ­χεί­ται από την ανε­πί­ση­μη (ΣΣ |> μαύ­ρη απα­σχό­λη­ση), την παρά­βα­ση του ωρά­ριου, τις υπερ­γο­λα­βί­ες ‑ενοι­κια­ζό­με­νες, τις ευέ­λι­κτες συν­θή­κες εργα­σί­ας, την περι­στα­σια­κή – επο­χι­κή απα­σχό­λη­ση».
Οι εργα­ζό­με­νοι με χαμη­λή ειδί­κευ­ση, έκτα­κτοι και ωρο­μί­σθιοι είναι οι πρώ­τοι που χάνουν τις δου­λειές τους και εκεί­νοι που δυσκο­λεύ­ο­νται περισ­σό­τε­ρο να ανα­ζη­τή­σουν και να βρουν δου­λειά σε άλλους τομείς της οικονομίας.
Τα δεδο­μέ­να GTAP δεν ανα­λύ­ο­νται ανά φύλο ή ηλι­κία, αλλά από αυτήν την έρευ­να συνά­γε­ται  ότι ανει­δί­κευ­τες γυναί­κες, καθώς και νέοι, επη­ρε­ά­ζο­νται δυσα­νά­λο­γα από απο­λύ­σεις στον του­ρι­στι­κό τομέα εν μέσω κρί­σης COVID-19.
Οι αρνη­τι­κές επι­πτώ­σεις στην απα­σχό­λη­ση και στους μισθούς είναι υψη­λό­τε­ρες σε χώρες που εξαρ­τώ­νται από τον τουρισμό.
Λόγω της κινη­τι­κό­τη­τας στην εργα­σία, οι επι­πτώ­σεις των μειω­μέ­νων μισθών μπο­ρεί να εξα­πλω­θούν σε όλες τις οικονομίες.