Έμπαινε Πούτιν, έμπαινε…

«Εγέρ­θη ο μαρ­μα­ρω­μέ­νος Βασι­ληάς», «Ολό­κλη­ρη η ιστο­ρι­κή για την ανθρω­πό­τη­τα ομι­λία του Ρώσου προ­έ­δρου», «Αρχι­στρά­τη­γος Πού­τιν, Νέων Βυζα­ντι­νών Δυνά­με­ων του Βορ­ρά» και άλλες τέτοιες ομορ­φιές φιγου­ρά­ρουν στα πρω­το­σέ­λι­δα εγχώ­ριων ακρο­δε­ξιών-φασι­στι­κών φυλ­λά­δων (βλ. Ελεύ­θε­ρη Ώρα, Μακε­λειό) που απο­θε­ώ­νουν την ρωσι­κή εισβο­λή στην Ουκρα­νία και ανα­μέ­νουν την… απε­λευ­θέ­ρω­ση της Πόλης από το «ξαν­θό γένος».

Η ανα­φο­ρά στην παρά­νοια των φασι­στι­κών σκου­πι­δο­φυλ­λά­δων γίνε­ται για έναν και μόνο λόγο: Για να ανα­δει­χθεί, έστω και μ’ αυτόν τον τρό­πο, η θλι­βε­ρή κατά­ντια κάποιων «αρι­στε­ρού­τσι­κων» (που αυτο­προσ­δοιο­ρί­ζο­νται και «κομ­μου­νι­στές», τρο­μά­ρα τους) που εδώ και λίγες εβδο­μά­δες, με απο­κο­ρύ­φω­μα τις τελευ­ταί­ες ημέ­ρες, έχουν «επι­στρα­τευ­τεί» στο πλευ­ρό του ρωσι­κού ιμπεριαλισμού.

Όποιος τολ­μή­σει να μιλή­σει για «ρωσι­κή εισβο­λή» είναι… πρά­κτο­ρας του ΝΑΤΟ!. Όποιος δεν στη­ρί­ζει τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές ονει­ρώ­ξεις της ρωσι­κής αστι­κής τάξης χαρα­κτη­ρί­ζε­ται «φιλο­να­τοι­κός»! Όποιος αρνεί­ται να συντα­χθεί κάτω από τις σημαί­ες είτε των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, είτε της Ρωσί­ας, παίρ­νει… το μέρος της Δύσης!

Πρό­κει­ται για τη γνω­στή, φασί­ζου­σα λογι­κή του «όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι ενα­ντί­ον μας». Το είχε πει και ο Τζ. Μπους το 2001 όταν εγκαι­νί­α­ζε τον περί­φη­μο «πόλε­μο κατά της τρομοκρατίας».

«Δεν υπάρ­χουν- λένε- ενδοι­μπε­ρια­λι­στι­κοί αντα­γω­νι­σμοί», είναι φαντα­σί­ω­ση η λενι­νι­στι­κή θεω­ρία για τον ιμπε­ρια­λι­σμό. Ιμπε­ρια­λι­στές- λένε- είναι μόνο οι Αμε­ρι­κα­νο­ευ­ρω­παί­οι, ενώ η κυβέρ­νη­ση Πού­τιν διε­ξά­γει αμυ­ντι­κό πόλε­μο!! Απέ­να­ντι σε ποιόν ακρι­βώς «αμύ­νε­ται» ο ρώσι­κος στρα­τός που κοντεύ­ει να φτά­σει στα σύνο­ρα με τη Μολ­δα­βία; Εκτός κι’ αν ο εχθρός είναι τα γυναι­κό­παι­δα της ουκρα­νι­κής υπαίθρου…

Έχει και χει­ρό­τε­ρα: «Πόλε­μο ενά­ντια στον φασι­σμό» διε­ξά­γει- λένε- η Ρωσι­κή κυβέρ­νη­ση και τρέ­μουν τα κόκ­κα­λα του Ζού­κωφ και των μαχη­τών του Κόκ­κι­νου Στρατού.

Προ­σπα­θούν να πεί­σουν ότι η νίκη της ρωσι­κής αστι­κής τάξης είναι «ήττα για το ΝΑΤΟ», άρα κέρ­δος για τους λαούς. Να φύγει ο μαύ­ρος ιμπε­ρια­λι­στής, να έρθει ο άσπρος. Το λένε άλλω­στε ο Ζιου­γκά­νοφ και ο Μαδού­ρο, επο­μέ­νως είναι σωστό!

Λες και ο στό­χος των ρωσι­κών μονο­πω­λί­ων που εκπρο­σω­πεί ο Βλ. Πού­τιν είναι η… απε­λευ­θέ­ρω­ση των λαών από τους δυτι­κούς ιμπε­ρια­λι­στές! Λες και ο καη­μός της αστι­κής τάξης της Ρωσί­ας είναι η απε­λευ­θέ­ρω­ση του λαού στο Ντον­μπάς. Λες και ο σημε­ρι­νός πόλε­μος δεν είναι άλλη μια μάχη για το μοί­ρα­σμα των αγο­ρών, τις σφαί­ρες επιρ­ρο­ής, τους δρό­μους μετα­φο­ράς ενέργειας…

«Δεν θα επιλέξουμε στρατόπεδο ληστών, η μόνη μας ελπίδα η πάλη των λαών»

Είναι δικαί­ω­μα της «που­τι­νι­κής αρι­στε­ράς», των διά­φο­ρων μικρο­α­στών «αρι­στε­ρού­τσι­κων», να γίνο­νται ουρά της ρωσι­κής αστι­κής τάξης και απο­λο­γη­τές του αντι­κομ­μου­νι­στή προ­έ­δρου της Ρωσι­κής Ομο­σπον­δί­ας. Έχουν κάθε δικαί­ω­μα να γελοιο­ποιού­νται κάθε μέρα και πιο πολύ, μέχρι να φτά­σουν σε γρα­φι­κό­τη­τα τα πρω­το­σέ­λι­δα της «Ελεύ­θε­ρης Ώρας» και του «Μακε­λειού».

Είναι όμως, ταυ­τό­χρο­να, ανα­φαί­ρε­το δικαί­ω­μα του εργα­τι­κού-λαϊ­κού κινή­μα­τος, της νεο­λαί­ας, του ελλη­νι­κού λαού, να μην επι­λέ­ξει στρα­τό­πε­δο ληστών.

Οι χθε­σι­νές, μεγά­λες αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κές δια­δη­λώ­σεις του ΚΚΕ κατά του πολέ­μου και ενά­ντια στην εμπλο­κή της Ελλά­δας στους τυχο­διω­κτι­κούς πολε­μι­κούς σχε­δια­σμούς των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, ήταν μια μεγά­λη απά­ντη­ση τόσο προς τις εγχώ­ριες φιλο­να­τοι­κές αστι­κές δυνά­μεις που γέμι­σαν την Ελλά­δα με ξένες βάσεις, όσο και προς τους  «αρι­στε­ρού­τσι­κους» απο­λο­γη­τές του νεο­τσα­ρι­κού μεγαλοιδεατισμού.

Ο λαός δεν θα κάνει την χάρη σε κανέ­ναν ανι­στό­ρη­το αντι­κομ­μου­νι­στή να χύσει το αίμα του, είτε για τα συμ­φέ­ρο­ντα των Αμε­ρι­κα­να­τοι­κών φονιά­δων, είτε για τα συμ­φέ­ρο­ντα της ρωσι­κής ολι­γαρ­χί­ας. Η χθε­σι­νή δήλω­ση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τα λέει όλα:

«Η επι­λο­γή όποιου ιμπε­ρια­λι­στι­κού κέντρου ή ιμπε­ρια­λι­στι­κής συμ­μα­χί­ας, είναι επι­λο­γή που οδη­γεί σε μακε­λειό τους λαούς, τον ελλη­νι­κό λαό. Μόνο η αυτο­τε­λής, ανε­ξάρ­τη­τη, πολι­τι­κή στρα­τη­γι­κή ενά­ντια στα αστι­κά και ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια είναι η διέ­ξο­δος για τους εργα­ζό­με­νους και τον λαό. Λέμε όχι στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο. Η Ελλά­δα εδώ και τώρα να στα­μα­τή­σει να εμπλέ­κε­ται σε αυτές τις δια­δι­κα­σί­ες. Να κλεί­σουν εδώ και τώρα οι βάσεις του θανάτου».

Τι μας διδά­σκει ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος στην Ουκρα­νία — Του Νίκου Μόττα

Με αφορ­μή τη συκο­φα­ντι­κή επί­θε­ση του Βλ. Πού­τιν στον Λένιν και τους μπολ­σε­βί­κους και τη συζή­τη­ση που προκάλε