Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ένας «απόγονος του Πλάτωνα» και των «βυζαντινών αυτοκρατόρων» υπέγραψε την πολιτογράφηση του Αντετοκούνμπο

Ο Μάκης Βορί­δης υπέ­γρα­ψε σήμε­ρα, ως υπουρ­γός Εσω­τε­ρι­κών, την τιμη­τι­κή πολι­το­γρά­φη­ση του Γιάν­νη Αντε­το­κούν­μπο και της οικο­γέ­νειας του.

Πρό­κει­ται για τον ίδιο Βορί­δη που πριν κάποια χρό­νια, ως στέ­λε­χος του ΛΑ.Ο.Σ (παλιό­τε­ρα ως επι­κε­φα­λής του φασι­στι­κού «Ελλη­νι­κού Μετώ­που») έβγα­ζε ακρο­δε­ξιούς δεκά­ρι­κους κατά των μετα­να­στό­που­λων, πλειο­δο­τώ­ντας σε ξενο­φο­βία και ρατσισμό.

Πιο συγκε­κρι­μέ­να, σε μια ομι­λία του στα χρό­νια που ήταν ανερ­χό­με­νο «αστέ­ρι» της ακρο­δε­ξιάς, ο Μάκης Βορί­δης έλεγε:

«Δεκα­ο­χτώ χρο­νών, ένα έγχρω­μο κορί­τσι απ΄τη Νιγη­ρία, σε μία συζή­τη­ση που είχα­με και ήταν και ο Θάνος ο Πλεύ­ρης ο συνά­δελ­φος. Κι έλε­γε το κορί­τσι αυτό, μιλώ­ντας Ελλη­νι­κά ότι “έχω μεγα­λώ­σει στην Ελλά­δα, μιλάω Ελλη­νι­κά, δεν έχω γνω­ρί­σει άλλη πατρί­δα, δεν έχω πάει ποτέ στη Νιγη­ρία, είμαι Ελλη­νί­δα”. Ανα­ρω­τή­θη­κα εκεί­νη την ώρα, τι ακρι­βώς εννο­εί αυτό το κορί­τσι ότι είναι Ελλη­νί­δα; Δηλα­δή κοι­τά­ζο­ντας πίσω, σκέ­φτε­ται τον παπ­πού της να πολε­μά­ει στους αγώ­νες του ΄12-΄13; (…) 

Όταν κάποιος λέει “Είμαι Έλλη­νας”, από αυτούς, τι ακρι­βώς εννο­εί; Για­τί πρέ­πει να τον κάνω Έλλη­να; Για­τί πρέ­πει να του δώσω το δικαί­ω­μα να είναι Έλλη­νας; (…) Ο δικός μας ο πατριω­τι­σμός είναι άλλος. Ο δικός μας ο πατριω­τι­σμός είναι εκεί­νος που λέει ότι εμείς είμα­στε από­γο­νοι του Πλά­τω­να, είμα­στε από­γο­νοι του Σωκρά­τη, είμα­στε από­γο­νοι του Αρι­στο­τέ­λη, των Βυζα­ντι­νών αυτο­κρα­τό­ρων, είμα­στε κλη­ρο­νό­μοι μιας χιλιε­τούς ιστο­ρί­ας. Αυτός είναι ο δικός μας πατριωτισμός…».

Αυτά έλε­γε τότε ο σημε­ρι­νός υπουρ­γός Εσω­τε­ρι­κών της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ ο οποί­ος υπέ­γρα­ψε για την τιμη­τι­κή πολι­το­γρά­φη­ση του Γιάν­νη Αντετοκούνμπο.

Αντι­λαμ­βα­νό­μα­στε το ιδε­ο­λο­γι­κό «δρά­μα» που ζει μέσα του ο από­γο­νος του Πλά­τω­να, του Σωκρά­τη και των Βυζα­ντι­νών Αυτο­κρα­τό­ρων, να είναι ανα­γκα­σμέ­νος θεσμι­κά να υπο­γρά­ψει την πολι­το­γρά­φη­ση ενός ανθρώ­που που δεν τον θεω­ρεί Έλληνα.

Όπως επί­σης, μπο­ρεί ο οποιοσ­δή­πο­τε να αντι­λη­φθεί το τερά­στιο μέγε­θος της υπο­κρι­σί­ας του Βορί­δη — και γενι­κό­τε­ρα των «Βορί­δη­δων», των «Πλεύ­ρη­δων», των «Γεωρ­γιά­δη­δων» — που σήμε­ρα επι­χει­ρούν να «ξεπλύ­νουν» το πρό­σφα­το μαύ­ρο, κατά­μαυ­ρο, ρατσι­στι­κό και ακρο­δε­ξιό παρελ­θόν τους. Μια φορά ρατσι­στής, πάντα ρατσιστής.

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο