Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ένας χρόνος μόνο επιτυχίες

Γρά­φει ο Σφυ­ρο­δρέ­πα­νος //

Χτες, ο μεγά­λος ηγέ­της καθυ­στέ­ρη­σε μιά­μι­ση ώρα την εμφά­νι­σή του επί σκη­νής, στο κλει­στό του τάε-κβο-ντο, περι­μέ­νο­ντας να γεμί­σει από κόσμο, προ­τού βγει να πει παλιές και νέες επι­τυ­χί­ες του, όπως κάνουν δηλα­δή όλες οι μεγά­λες ντί­βες του πεντα­γράμ­μου. Ας δού­με μερι­κές από αυτές που σημά­δε­ψαν τον πρώ­το χρό­νο της πρώ­της φοράς αριστερά.

Άλλα θέλω κι άλλα κάνω πώς να σου το πω
Έλε­γα περ­νούν τα χρό­νια, θα συμ­μορ­φω­θούν οι θεσμοί

Ο Σύρι­ζα ψηφί­ζει με πόνο ψυχής τα μνη­μο­νια­κά προ­α­παι­τού­με­να και τρα­γου­δά­ει το νταλ­γκά του στον ελλη­νι­κό λαό, για την άτι­μη κυρά-Μέρ­κελ και τις δυσκο­λί­ες της διαπραγμάτευσης.

Το ξέρω πώς δεν το διάλεξες
Αν έπρε­πε την τύχη σου να ορίζεις
Μα ακό­μα δεν κατάλαβα
Για­τί έπα­ψες Ανδρέα να θυμίζεις

Η κοι­νή γνώ­μη απο­δέ­χε­ται το βασι­κό αφή­γη­μα του Σύρι­ζα ότι οι κακοί δανει­στές δεν τον άφη­σαν να ορί­σει τις τύχες αυτού του τόπου, αλλά εκφρά­ζει το δικό του παρά­πο­νο, για­τί τον πίστε­ψε και πληγώθηκε.

Χωρίς αυτα­πά­τες, αφού όλες τις έκαψες
Κι εγώ αλή­θεια, τόσο τις ήθελα
(…)
Για αυτό κρύ­ψου να μη σε ξαναδώ
Στο λάθος δεν μπο­ρώ να αντισταθώ

Παρό­λα αυτά δια­τη­ρεί τις καμέ­νες αυτα­πά­τες του και συνε­χί­ζει να ψηφί­ζει το ΠαΣοΚ της επο­χής του, για­τί στο λάθος δεν μπο­ρεί να αντι­στα­θεί. Και δε φρο­ντί­ζει καν να μην κάνει τα ίδια λάθη κάθε φορά.

Σε ανα­ζη­τώ, σε ανα­ζη­τώ στη Σαλο­νί­κη ξημερώματα

Ωδή-μοι­ρο­λόι στο (μα πού το θυμή­θη­κες τώρα;) Πρό­γραμ­μα της Θεσσαλονίκης

Δημή­τρη μου, Δημή­τρη μου
Μου το ‘κλει­σες, μου το ‘κλει­σες το σπί­τι μου

-Μα δε με λένε Δημήτρη.
‑Ούτε Αρι­στε­ρά είστε, αλλά ας μην το κάνου­με θέμα.

Μες στου Μαγιού τις μυρω­διές τα όμορ­φα κεράσια
Για ιδεί­τε πώς χορεύ­ου­νε της Κρή­της τα κοράσια

Μια Πεντο­ζά­λη, από αυτές που θα χόρευαν οι αγο­ρές, καθώς θα τους κρα­τού­σε ο Σύρι­ζα το ρυθ­μό, με ζουρ­νά­δες (με ζουρ­νά-ά-δες) και με ντα­ού­λια. Τάδε έφη ο Τσί­πρας στη μεγα­λό­νη­σο, κι εμείς δεν έχου­με κανέ­να λόγο να μην τον πιστέψουμε

Πάνω στην τρέ­λα μου, πάνω στην αλη­τεία μου
ήρθε το γράμ­μα για να κάνω τη θητεία μου

Στί­χος για τα περί­φη­μα στιγ­μιό­τυ­πα από το κομ­μά­ντο δίδυ­μο Τσί­πρα-Καμ­μέ­νου με τα στρα­τιω­τι­κά τζά­κετ (για να θυμί­ζουν Φντέλ-Τσε και κάτι από επανάσταση).

Ο νέος, ο νέος, ο νέος είναι ωραίος
Μα πάντα ευτυ­χώς, ο παλιός είναι αλλιώς

Οι ιδε­ο­λο­γι­κές-πολι­τι­κές δια­φο­ρές ΝΔ και Σύρι­ζα (και λοι­πών αγκω­να­ριών του σύγ­χρο­νου διπο­λι­σμού) είναι τόσο μεγά­λες που είναι ζήτη­μα αν υπερ­βαί­νουν εκεί­νες μετα­ξύ Λιβιε­ρά­του και Θάνου Καλλίρη.

Πού­λα με λοι­πόν στο ξαναλέω
Πού­λα με για λίγα δανεικά

Ο νέος ύμνος του ΤΑΙΠΕΔ για το οικειο­θε­λές ξεπού­λη­μα της δημό­σιας περιουσίας.

Κάθε λιμά­νι και καη­μός, κάθε καη­μός και δάκρυ

Ο Σύρι­ζα ξεκί­νη­σε το ξεπού­λη­μα από τους αερο­λι­μέ­νες. Και μην ξεχνά­τε: Κάθε ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της κυβέρ­νη­σης Σαμα­ρά θα παρ­θεί πίσω.

Ο εξη­ντά­ρης, ο εξη­ντά­ρης είναι ένας νέος της εποχής

Κι ο εβδο­μη­ντά­ρης μη σου πω. Επί­και­ρη δια­σκευή εν όψει της ψήφι­σης του ασφαλιστικού.

Και η ελπί­δα μας έχει χαθεί
μες στο παχνί, σαν τον Ντορή

Ξεπου­λη­θή­κα­τε στο Γιου­σου­ρούμ της ΕΕ. Για ένα κου­στούμ. Ναι αλλά δεν είχε γρα­βά­τα. Αυτό πού το πας…

Ένας χρό­νος μόνο σου­ξέ (σαξές στό­ρι το έλε­γε η προη­γού­με­νη κυβέρ­νη­ση). Κι οι επι­τυ­χί­ες συνεχίζονται…

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο