Ένας χρόνος πόλεμος στην Ουκρανία: Το ΚΚΕ στην σωστή πλευρά της ιστορίας

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Ένας χρό­νος συμπλη­ρώ­νε­ται στις 24 Φλε­βά­ρη από  την έναρ­ξη της «Ειδι­κής Στρα­τιω­τι­κής Επι­χεί­ρη­σης», δηλα­δή της ρωσι­κής στρα­τιω­τι­κής εισβο­λής στην Ουκρα­νία. Είχε προη­γη­θεί, τρεις μέρες πριν, το διάγ­γελ­μα του προ­έ­δρου Βλα­ντι­μίρ Πού­τιν με το οποίο ανα­κοί­νω­νε την πρό­θε­ση της κυβέρ­νη­σής του να προ­χω­ρή­σει στην ανα­γνώ­ρι­ση της «ανε­ξαρ­τη­σί­ας» των λεγό­με­νων «Λαϊ­κών Δημο­κρα­τιών» του Ντον­μπάς, επι­δι­δό­με­νος ταυ­τό­χρο­να σε ένα ρεσι­τάλ αντι­κομ­μου­νι­σμού και αντι­σο­βιε­τι­σμού προ­κει­μέ­νου να δικαιο­λο­γή­σει την ρωσι­κή στρα­τιω­τι­κή επέμ­βα­ση στην Ουκρανία.

Σήμε­ρα, δώδε­κα μήνες μετά, είναι αδήρ­ρη­τη ανά­γκη να βγουν συμπε­ρά­σμα­τα. Ιδιαί­τε­ρα η στά­ση που κρά­τη­σαν οι ελλη­νι­κές πολι­τι­κές δυνά­μεις στο ζήτη­μα του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου πρέ­πει να απο­τε­λέ­σει ένα επι­πλέ­ον κρι­τή­ριο ψήφου για τις επερ­χό­με­νες εκλογές.

Από την πρώ­τη στιγ­μή, το ΚΚΕ κατα­δί­κα­σε τη ρωσι­κή εισβο­λή, εξέ­φρα­σε την αλλη­λεγ­γύη του στο λαό της Ουκρα­νί­ας και ανέ­δει­ξε τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό χαρα­κτή­ρα του πολέ­μου. Στην ανα­κοί­νω­ση που εξέ­δω­σε η ΚΕ του Κόμ­μα­τος στις 24/2/2022 υπογραμμίζονταν:

«Η τυπι­κή έναρ­ξη του πολέ­μου είναι η απα­ρά­δε­κτη στρα­τιω­τι­κή επέμ­βα­ση και εισβο­λή της Ρωσί­ας στην Ουκρα­νία, ωστό­σο το εύφλε­κτο υλι­κό συσ­σω­ρευό­ταν στα­δια­κά εδώ και χρό­νια στην περιο­χή. Ανε­ξάρ­τη­τα από τα προ­σχή­μα­τα που χρη­σι­μο­ποιού­νται εκα­τέ­ρω­θεν, η πολε­μι­κή σύγκρου­ση στην Ουκρα­νία είναι το απο­τέ­λε­σμα της όξυν­σης των αντα­γω­νι­σμών ανά­με­σα στα δύο αντι­μα­χό­με­να στρα­τό­πε­δα, με επί­κε­ντρο πρώ­τα απ’ όλα τις σφαί­ρες επιρ­ρο­ής, τα μερί­δια των αγο­ρών, τις πρώ­τες ύλες, τα ενερ­γεια­κά σχέ­δια και τους δρό­μους μετα­φο­ράς, αντα­γω­νι­σμοί που δεν μπο­ρούν να επι­λυ­θούν πλέ­ον με διπλω­μα­τι­κά — πολι­τι­κά μέσα κι εύθραυ­στους συμ­βι­βα­σμούς. Από τη μία βρί­σκο­νται οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, που στη­ρί­ζουν την αντι­δρα­στι­κή κυβέρ­νη­ση του Κιέ­βου, τους παρα­στρα­τιω­τι­κούς μηχα­νι­σμούς και τις φασι­στι­κές ομά­δες της Ουκρα­νί­ας και που εδώ και χρό­νια προ­ω­θούν τις θέσεις τους (διεύ­ρυν­ση του ΝΑΤΟ με χώρες της Ανα­το­λι­κής Ευρώ­πης, αντι­πυ­ραυ­λι­κή ασπί­δα κ.λπ.), με στό­χο την οικο­νο­μι­κή, πολι­τι­κή και στρα­τιω­τι­κή περι­κύ­κλω­ση της Ρωσί­ας. Από την άλλη βρί­σκε­ται η καπι­τα­λι­στι­κή Ρωσία, που προ­ω­θεί τα δικά της σχέ­δια καπι­τα­λι­στι­κής ενο­ποί­η­σης χωρών της πρώ­ην ΕΣΣΔ και που τα τελευ­ταία χρό­νια προ­χώ­ρη­σε στην έντα­ξη της Κρι­μαί­ας στη Ρωσι­κή Ομο­σπον­δία και πρό­σφα­τα στην ανα­γνώ­ρι­ση της “ανε­ξαρ­τη­σί­ας” των λεγό­με­νων “Λαϊ­κών Δημο­κρα­τιών” του Ντο­νιέ­τσκ και του Λουγκάνσκ».

Μέσα από πλη­θώ­ρα πολύ­μορ­φων δρά­σε­ων, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ ενη­μέ­ρω­σαν τον λαό για τους τερά­στιους κιν­δύ­νους που κρύ­βει η στά­ση της κυβέρ­νη­σης και των κομ­μά­των του «ευρω­να­τοι­κού» τόξου υπέρ της βαθύ­τε­ρης εμπλο­κής της χώρας στον πόλεμο.

Από την Αλε­ξαν­δρού­πο­λη μέχρι την Σού­δα, με δυνα­μι­κές κινη­το­ποί­η­σεις σε όλη την Ελλά­δα, οι κομ­μου­νι­στές πρω­τα­γω­νί­στη­σαν στην προ­σπά­θεια να κατα­νοη­θεί ότι η ύπαρ­ξη των αμε­ρι­κα­νο­να­τοι­κών βάσε­ων στο­χο­ποιεί την ίδια την χώρα, μετα­τρέ­πο­ντάς την σε ορμη­τή­ριο ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων αλλά και πιθα­νό στό­χο αντιποίνων.

Την ίδια στιγ­μή που οι βου­λευ­τές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ συμ­με­τεί­χαν στην άθλια φιέ­στα που οργά­νω­σε η κυβέρ­νη­ση στη Βου­λή, με την ομι­λία του Ζελέν­σκι και των νεο­να­ζί του Αζόφ, τα έδρα­να του ΚΚΕ παρέ­μει­ναν άδεια, σώζω­ντας με τον συμ­βο­λι­κό αυτόν τρό­πο την αξιο­πρέ­πεια του λαού μας.

Με σύν­θη­μα «δεν δια­λέ­γου­με στρα­τό­πε­δο ληστών, δια­λέ­γου­με το στρα­τό­πε­δο των λαών», το ΚΚΕ άρνή­θη­κε να συρ­θεί πίσω από το άρμα του ενός (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ) ή του άλλου (Ρωσία) ιμπε­ρια­λι­στή, απορ­ρί­πτο­ντας τα προ­σχή­μα­τα τόσο του ευρω­α­τλα­ντι­κού άξο­να, όσο και αυτά της καπι­τα­λι­στι­κής Ρωσί­ας. Να τι σημεί­ω­νε, μετα­ξύ άλλων, η Από­φα­ση της ΚΕ του ΚΚΕ στις 12/3/2022:

«Η αλη­θι­νή αλλη­λεγ­γύη στους λαούς της Ουκρα­νί­ας και της Ρωσί­ας, των άλλων γει­το­νι­κών λαών είναι ο αγώ­νας σε κάθε χώρα ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, η πάλη ενά­ντια στην εμπλο­κή της κάθε χώρας σε αυτόν. Είναι η κατα­δί­κη της στρα­τιω­τι­κής επέμ­βα­σης της Ρωσί­ας, αλλά και η κατα­δί­κη των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ που πυρο­δο­τούν τον πόλε­μο. Είναι ο αγώ­νας ενά­ντια στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες, όπου είναι στρα­τευ­μέ­νη η αστι­κή τάξη της χώρας μας και οι κυβερ­νή­σεις της. Είναι η γνή­σια ανθρώ­πι­νη λαϊ­κή αλλη­λεγ­γύη, που μπο­ρεί να εκφρά­ζε­ται με κάθε τρόπο».

Σε διε­θνές επί­πε­δο, το ΚΚΕ πρω­τα­γω­νί­στη­σε και πρω­τα­γω­νι­στεί μαζί με άλλα κομ­μου­νι­στι­κά κόμ­μα­τα στην ανά­δει­ξη του ιμπε­ρια­λι­στι­κού χαρα­κτή­ρα του πολέ­μου και την χάρα­ξη αυτο­τε­λούς δρό­μου ενά­ντια στα μονο­πώ­λια και τα συμ­φέ­ρο­ντα των αστι­κών τάξε­ων. Στο πλαί­σιο αυτό, χαρα­κτη­ρι­στι­κή είναι η Κοι­νή Ανα­κοί­νω­ση 73 Κομ­μου­νι­στι­κών Κομ­μά­των και Νεο­λαιών που εκδό­θη­κε στις 26 Φλε­βά­ρη 2022 με πρω­το­βου­λία του ΚΚΕ, του ΚΚ Τουρ­κί­ας, του ΚΚ Μεξι­κού και του ΚΚ των Εργα­ζό­με­νων της Ισπανίας.

Όπως είναι φυσι­κό, η κρυ­στάλ­λι­νη θέση του ΚΚΕ απέ­να­ντι στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο και η άρνη­σή του να δια­λέ­ξει στρα­τό­πε­δο ληστών, ενό­χλη­σε πολ­λές και ετε­ρό­κλη­τες δυνά­μεις. Είναι απο­λύ­τως εύλο­γο η θέση του ΚΚΕ να ενο­χλεί όλους εκεί­νους που η αμε­ρι­κα­νο­λα­γνεία και εξυ­πη­ρέ­τη­ση των συμ­φε­ρό­ντων του ευρω­α­τλα­ντι­σμού έχει γίνει δεύ­τε­ρη φύση τους. Και αυτό διό­τι η στά­ση των κομ­μου­νι­στών χαλά­ει τα πολυ­δια­φη­μι­σμέ­να ψευ­δε­πί­γρα­φα αστι­κά αφη­γή­μα­τα της «εθνι­κής ομο­ψυ­χί­ας» και του «ανή­κο­μεν στη Δύση».

Είναι εξί­σου εύλο­γο, όμως, η θέση του ΚΚΕ πως οι λαοί δεν πρέ­πει να τάσ­σο­νται «κάτω από ξένες σημαί­ες» (είτε των ΝΑΤΟ-ΕΕ, είτε της Ρωσί­ας) να απο­τε­λεί ανά­θε­μα για όσους «αρι­στε­ρού­λη­δες» ονει­ρεύ­ο­νται… «αντι-ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πόλους» υπό την ηγε­σία καπι­τα­λι­στι­κών δυνά­με­ων όπως η Ρωσία και η Κίνα. Οι ίδιοι αυτοί «κομ­μου­νι­στές του γλυ­κού νερού», που πίνουν νερό στο όνο­μα σοσιαλ­δη­μο­κρα­τών τύπου Ζιου­γκά­νοφ, Μαδού­ρο και Σι Τζι­πίνγκ έχουν το θρά­σος να εγκα­λούν το ΚΚΕ για… «ίσες απο­στά­σεις»! Πηγαί­νο­ντας την συκο­φα­ντία ένα βήμα παρα­πέ­ρα, ορι­σμέ­νοι «κομ­μου­νι­στα­ρά­δες» του πλη­κτρο­λο­γί­ου, κινού­με­νοι μετα­ξύ σφυ­ρο­δρέ­πα­νου και τσα­ρι­κών συμ­βό­λων, ποδο­πα­τώ­ντας το μαρ­ξι­σμό-λενι­νι­σμό και κάθε έννοια δια­λε­κτι­κής, τολ­μούν να μιλούν για «Νατοι­κή Αρι­στε­ρά»! Για τέτοια κατά­πτω­ση και χυδαιό­τη­τα μιλά­με. Αλλά, βεβαια, ποιος έχα­σε τη ντρο­πή για να τη βρουν οι λαθρε­πι­βά­τες του ταξι­κού κινήματος…

Ποια είναι λοι­πόν η σωστή πλευ­ρά της ιστο­ρί­ας; Είναι η στοί­χι­ση στο πλευ­ρό των ιμπε­ρια­λι­στών φονιά­δων, των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και του ακρο­δε­ξιού καθε­στώ­τος του Κιέ­βου; Ή μήπως είναι η στή­ρι­ξη της καπι­τα­λι­στι­κής Ρωσί­ας του αντι­κομ­μου­νι­στή Πού­τιν που διεκ­δι­κεί να γίνει χαλί­φης στη θέση του χαλί­φη; Όχι!

Την σωστή πλευ­ρά της ιστο­ρί­ας είναι ο αγώ­νας, σε κάθε χώρα, ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο. Είναι η κατα­δί­κη και του ενός και του άλλου ιμπε­ρια­λι­στή που για τα συμ­φέ­ρο­ντα των δικών τους μονο­πω­λί­ων «με των λαών το αίμα τα σύνο­ρα χαράζουν».

Η σωστή πλευ­ρά της ιστο­ρί­ας είναι η πάλη για να κλεί­σουν τώρα όλες οι βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη χώρα μας. Για να πάψει οποια­δή­πο­τε εμπλο­κή της Ελλά­δας στον πόλε­μο και να μην στα­λεί ούτε μισή σφαί­ρα, ούτε ένας στρα­τιώ­της, στο μέτω­πο. Για να μην πλη­ρώ­σει και πάλι η εργα­τι­κή τάξη και ο λαός τις τρα­γι­κές συνέ­πειες του πολέμου.

Πάνω από 30 χρό­νια από την επι­κρά­τη­ση της αντε­πα­νά­στα­σης στην ΕΣΣΔ και την Ανα­το­λι­κή Ευρώ­πη και 24 χρό­νια μετά το Νατοι­κό σφα­γείο στη Γιου­γκο­σλα­βία, σε μια περί­ο­δο που ο πόλε­μος ξανα­χτυ­πά την πόρ­τα της Ευρώ­πης απει­λώ­ντας να οδη­γή­σει σε γενι­κευ­μέ­νη σύρ­ρα­ξη με ανυ­πο­λό­γι­στο για τους λαούς κόστος, το ΚΚΕ δεί­χνει για άλλη μια φορά ποια είναι η σωστή πλευ­ρά της ιστορίας.

Άρθρα του Νίκου Μόττα για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο:

Ο πόλε­μος στην Ουκρα­νία και η πάλη ενά­ντια στον οπορ­του­νι­σμό στο διε­θνές κομ­μου­νι­στι­κό κίνημα

Ουκρα­νία: Άσπρος ιμπε­ρια­λι­στής, μαύ­ρος ιμπεριαλιστής

Τα ρωσι­κά ΚΚ και ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος στην Ουκρανία

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα