Γράφει ο Κωνσταντίνος Δέδες //
«Η ομίχλη είχε σχεδόν διαλυθεί, όταν άκουσα μια φωνή να λέει ότι Βρετανοί και Γερμανοί είχαν βγει από τα χαρακώματα και αντάλλασαν δώρα. Ένας Σκωτσέτζος στρατιώτης εμφανίστηκε μια μια μπάλα ποδοσφαίρου. Μέσα σε λίγα λεπτά ο αγώνας ειχε ξεκινήσει». Οι Γερμανοί κέρδισαν τους Βρετανούς με 3–2. Σύμφωνα με μαρτυρίες το παιχνίδι τελείωσε άδοξα όταν η μπάλα έσκασε πάνω σε συρματόπλεγμα. Τι σημασία είχε; Έστω και για λίγες ώρες ‑σε κάποιες περιοχές μέρες μέχρι την Πρωτοχρονιά- ο πόλεμος μεταξύ Γερμανών και Βρετανών ήταν πάνω σε ένα παγωμένο γήπεδο ή δρόμο. Ο αγώνας αυτός πραγματοποιήθηκε στο Ιπρ τον Δεκέμβρη του 1914 και έμεινε στη ιστορία ως «Η Ανακωχή των Χριστουγέννων». Το ποδόσφαιρο, που πολλές φορές γίνεται η αφορμή για πόλεμο, έγινε αφορμή για ειρήνη. Φυσικά, όταν τα περιστατικά με την ανταλλαγή δώρων και του αγώνα έγιναν γνωστά και δημοσιεύτηκαν σε διάφορες εφημερίδες, οι στρατηγοί των δύο πλευρών δεν έμειναν καθόλου ευχαριστημένοι. Τις επόμενες χρονιές, διατάχθηκαν εκτεταμένοι βομβαρδισμοί και οι στρατιώτες δεν έμειναν σταθεροί σε ένα μέτωπο. Ο λόγος; Φυσικά για να αποφύγουν οι δύο πλευρές τους αγώνες και τα δώρα μεταξύ τους.
Το 1999, στο σημείο όπου πραγματοποιήθηκε η «ανακωχή», στήθηκε ένας ξύλινος σταυρός για να θυμίζει σε όλους εκείνο το βράδυ του 1914. Ο Τελευταίος εν ζωή στρατιώτης που είχε λάβει μέρος στην αναμέτρηση αυτή, ήταν ο Άλφρεντ Άντερσον που πέθανε το 2005. Από τότε η ιστορία θα λάβει διαφορετικές ερμηνείες και θα γίνει ακόμα και ταινία. Ο αγώνας αυτός ήταν μία όμορφη παρένθεση μέσα στο χάος ενός πολέμου. Το ποδόσφαιρο, με εντελώς διαφορετικό πρόσωπο από το σημερινό, έδειξε πως μπορεί να ενώσει ακόμα και όταν το ανθρώπινο μυαλό βρίσκεται σε σύγχυση και το μόνο που ζητά είναι το αίμα. Στο Ιπρ γράφτηκε ιστορία. Όχι ποδοσφαιρική, αλλά ανθρώπινη.
