Ένα περίπου σοβαρό σχόλιο για τις εκλογές

Γρά­φει ο 2310net //

Οι εκλο­γές του 2015 θα μεί­νουν στην ιστο­ρία για πολ­λούς λόγους και όχι μόνο για­τί τις κέρ­δι­σε για πρώ­τη φορά κάποιο εκτός ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κόμ­μα. Ας δού­με τι μας έμαθαν:

Είναι η πρώ­τη φορά που απο­χω­ρεί μια κυβέρ­νη­ση από την πίσω πόρ­τα. Τόση έλλει­ψη ήθους δεν την περί­με­νε κανείς, ακό­μα κι όταν αυτή η κυβέρ­νη­ση βασά­νι­ζε αντι­φα­σί­στες, συν­διαλ­λα­γό­ταν με φασί­στες, χτυ­πού­σε ΑΜΕΑ και συντα­ξιού­χους, πετσό­κο­ψε μισθούς και συντά­ξεις, εκβί­α­ζε το λαό με κάθε πιθα­νό και απί­θα­νο τρό­πο, εξέ­φρα­ζε ό,τι χυδαιό­τε­ρο έχου­με δει μετα­πο­λι­τευ­τι­κά. Δεν έκα­νε ούτε ντι­μπέι, τι να λέμε τώρα. Ούτε ντιμπέι…

Παρά­ξε­νο δεν είναι που ανέ­βη­καν εντυ­πω­σια­κά τα ποσο­στά Λεβέ­ντη. Παρά­ξε­νο είναι που τόσα χρό­νια που έπαιρ­νε 0.02% και δεν είχε τεθεί ζήτη­μα ηγε­σί­ας στην Ένω­ση Κεντρώ­ων. Και αντί να τα βλέ­πουν αυτά στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ αμέ­σως να πέσουν να φάνε τους αρχη­γούς τους. Ο Βενι­ζέ­λος θα δικαιω­θεί ακό­μα κι αν του πάρει άλλα 20 χρό­νια, όπως ακρι­βώς και ο Λεβέ­ντης. Και ο Σαμα­ράς ασφα­λώς. Ήδη η μαγιά οπα­δών υπάρ­χει. Όταν πήγε να κάνει δήλω­ση στο Ζάπ­πειο υπήρ­χε ένας οπα­δός του που φώνα­ζε ΕΛΛΑΣ-ΕΛΛΑΣ-ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ. Ένας, αλλά υπήρ­χε. Και το πιο μεγά­λο ταξί­δι ξεκι­νά­ει με ένα μικρό βήμα.

Ο οποί­ος Σαμα­ράς έκα­νε έναν προ­ε­κλο­γι­κό αγώ­να ελά­χι­στα λιγό­τε­ρο γρα­φι­κό από το κίνη­μα ΕΛ.ΛΑ.ΔΑ. Αν ήμουν ΣΥΡΙΖΑ θα κερ­νού­σα εγώ τα έξο­δα για τους επι­κοι­νω­νιο­λό­γους του. Η ΝΔ_ επέ­λε­ξε να παί­ξει με έναν φόβο που δεν έβγα­ζε καμία λογι­κή. Πρώ­τη φορά είδα­με πρω­θυ­πουρ­γό να βγαί­νει και να παρα­κα­λά­ει για ψήφους, να λέει “μην ψηφί­σε­τε ποτά­μι, ψηφί­στε εμάς” και να βγά­ζει προς τα έξω ένα τόσο ακρο­δε­ξιό πρό­σω­πο που έκα­νε αυτούς που έφευ­γαν από το ΠΑΣΟΚ, όσο φιλο­ευ­ρω­παί­οι και αν είναι, να μην ψηφί­σουν ΝΔ αλλά κάτι άλλο. Και να βλέ­πεις τον Τσί­πρα να πηγαί­νει να ψηφί­σει και να έχει 800 κάμε­ρες από όλο τον κόσμο και στο Σαμα­ρά ένα μικρό­φω­νο κι αυτό της ΝΕΡΙΤ.

Κάπου μετα­ξύ ΕΕΚ και ΕΔΕΜ βρή­κα­με και την Πρά­σι­νη-Δημο­κρα­τι­κή Αρι­στε­ρά. Αυτός ο Κου­βέ­λης κατά­φε­ρε να κατα­στρέ­ψει ένα ακό­μα κόμ­μα. Είναι βέβαιο πως οι Πρά­σι­νοι θα πήγαι­ναν πολύ καλύ­τε­ρα χωρίς αυτόν. Και αν δει κανείς την πολι­τι­κή δια­δρο­μή του Κου­βέ­λη θα δια­πι­στώ­σει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε τα πάνω του μόνο όταν αυτός απο­χώ­ρη­σε, ότι η ΔΗΜΑΡ ήταν ένα από τα ελά­χι­στα κόμ­μα­τα στην ιστο­ρία που έφτα­σε να δια­λυ­θεί η κοι­νο­βου­λευ­τι­κή του ομά­δα, μπή­κε σε κυβέρ­νη­ση και βγή­κε δια­λυ­μέ­νος, δήλω­σαν στε­λέ­χη του ίδιου του κόμ­μα­τός του ότι δεν θα τον ψήφι­ζαν για Πρό­ε­δρο της Δημο­κρα­τί­ας, τώρα πήγε να συνε­ρα­στεί με ένα κόμ­μα και το εξα­φά­νι­σε από τον χάρ­τη. Και μετά λέτε τον Μητσο­τά­κη γκαντέμη.

Τώρα που είπα Μητσο­τά­κης θυμή­θη­κα τον Παπαν­δρέ­ου. Το καμά­ρι της οικο­γέ­νειας. Κατόρ­θω­σε σε μια χώρα που βασι­λεύ­ει η κλη­ρο­νο­μι­κή δικτα­το­ρία να είναι ο πρώ­τος Παπαν­δρέ­ου που δεν εκλέ­χτη­κε βου­λευ­τής μετά από 92 χρό­νια! Ο οποί­ος έκα­νε κατα­πλη­κτι­κό προ­ε­κλο­γι­κό αγώ­να. Πήγαι­νε από κανά­λι σε κανά­λι, από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό και ζητού­σε μανιω­δώς δημο­ψή­φι­σμα. Δεν βρέ­θη­κε ένας να τον ρωτή­σει για ποιό λόγο θα γίνει και τι ερώ­τη­μα θα έχει το δημο­ψή­φι­σμα. Κύριος όμως ο ΓΑΠ. Είδε τα exit poll, νόμι­ζε ότι τελεί­ω­σε η κατα­μέ­τρη­ση, έκα­νε δήλω­ση περί­που στις 19:15 και πήγε για ύπνο. Όταν τον έψα­χναν οι συνερ­γά­τες του για να απα­ντή­σει στη δήλω­ση Βενι­ζέ­λου, εκεί­νος ήδη κοιμόταν.

Εν τω μετα­ξύ οι ξεκά­θα­ρα φασι­στι­κές δυνά­μεις του τόπου κυμαν­θη­καν στο 12,5% περί­που, παρά την πτώ­ση της ΧΑ. Αν αθροί­σει σε αυτό κανείς και τα ποσο­στά Καρα­τζα­φέ­ρη και Σαμα­ρά πάμε πολύ ψηλά.

Πάντως το γεγο­νός ότι ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ αύξη­σαν τα ποσο­στά τους και τον αριθ­μό των ψήφων τους,εκτός από το ότι άντε­ξαν στην πίε­ση, δεί­χνει και το γεγο­νός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφί­στη­κε κυρί­ως από όσους τα προη­γού­με­να χρό­νια ψήφι­ζαν για να φύγει το ένα κόμ­μα και να έρθει το άλλο, ψήφι­ζαν δηλα­δή καθα­ρά χωρίς πραγ­μα­τι­κά ιδε­ο­λο­γι­κά κρι­τή­ρια. Όχι δεν έγι­ναν αυτοί αρι­στε­ροί ξαφ­νι­κά. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετα­κό­μι­σε λίγο πιο εκεί για να τους πετύ­χει. Σε μια πολι­τι­κή συγκυ­ρία η οποία ενι­σχύ­ει ακό­μα την διά­κρι­ση σε μνημονιακούς/αντιμνημονιακούς και έχει σχε­δόν δια­λύ­σει την έννοια της ιδε­ο­λο­γι­κής τοπο­θέ­τη­σης, τόσο ώστε να φαντά­ζει πιο συγ­γε­νής ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, παρά με το ΠΑΣΟΚ ή το Ποτά­μι, ήταν κατα­δι­κα­σμέ­νη να απο­τύ­χει κάθε προ­σπά­θεια ιδε­ο­λο­γι­κής τρο­μο­κρά­τη­σης που επι­χει­ρή­θη­κε. Άκλα­φτα πήγαν τα επι­χει­ρή­μα­τα για τις εικό­νες που θα κατέ­βαι­ναν από τα σχο­λεία, για τους μετα­νά­στες που θα φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ, για το γήπε­δο που δεν φτιά­χνει στην ΑΕΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ το κατά­λα­βε έγκαι­ρα. Φρό­ντι­σε να εξα­φα­νί­σει κάθε ανα­φο­ρά σε έννοιες όπως Αρι­στε­ρά, αγώ­νες, κινή­μα­τα και να μιλή­σει με τρό­πο που δεν θα προ­κα­λού­σε καμία ανα­τα­ρα­χή. Όλα τα προ­ε­κλο­γι­κά του συν­θή­μα­τα ήταν ουδέ­τε­ρα, κενά περιε­χο­μέ­νου τσι­τά­τα ευπώ­λη­τα από άκρη εις άκρη του πολι­τι­κού φάσμα­τος. Και νίκη­σε. Αν μπο­ρείς να πεις νίκη το γεγο­νός ότι θα κάνει κυβέρ­νη­ση με τον Καμμένο.

Και κάπως έτσι φτά­σα­με στο πρώ­το υπουρ­γι­κό συμ­βού­λιο της νέας κυβέρ­νη­σης. Για το οποίο θα μπο­ρού­σε κανείς να πει πολ­λά, ωστό­σο όταν έχει προη­γη­θεί υπουρ­γι­κό συμ­βού­λιο με Βορί­δη, Για­κου­μά­το, Βούλ­τε­ψη, Κικί­λια, Ντι­νό­που­λο, κάθε νέα κυβέρ­νη­ση θα είχε συγκρι­τι­κό πλε­ο­νέ­κτη­μα. Θα πετού­σε στα σύν­νε­φα όποιος θα ανέ­με­νε κάτι ιδιαί­τε­ρα φιλο­λαϊ­κό από αυτή την κυβέρ­νη­ση τέτοιες επο­χές. Ωστό­σο ο πραγ­μα­τι­κός κίν­δυ­νος δεν θα είναι το απα­τη­λό των ελπί­δων, τις οποί­ες φρό­ντι­σε έγκαι­ρα ο ΣΥΡΙΖΑ να κου­τσου­ρέ­ψει στο πρό­γραμ­μα της Θεσ­σα­λο­νί­κης. Ο κίν­δυ­νος έγκει­ται στον εγκλω­βι­σμό αντι­λή­ψε­ων και στην ταύ­τι­ση της ιδέ­ας ότι Αρι­στε­ρά και λαϊ­κή πάλη για να αλλά­ξεις τον κόσμο είναι αυτό το συνον­θύ­λευ­μα πολι­τι­κής που δρο­σί­ζε­ται σκω­τσέ­ζι­κα, μια στο αντι­λαϊ­κό καρ­φι και μια στο φιλο­λαϊ­κό πέτα­λο, πάντα πιστό στους επι­κοι­νω­νια­κούς κανό­νες που ενί­ο­τε τσα­λα­πα­τούν την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Το χει­ρό­τε­ρο που θα μπο­ρού­σε να συμ­βεί θα ήταν η εμπέ­δω­ση της λογι­κής ότι ο ρόλος του λαού εξα­ντλεί­ται με την ψήφι­ση μιας κυβέρ­νη­σης. Ότι αν δεν πετύ­χει κι αυτή η κυβέρ­νη­ση θα πρέ­πει να στα­μα­τή­σει να αγω­νί­ζε­ται και να διεκ­δι­κεί. Το χει­ρό­τε­ρο θα είναι να λει­τουρ­γή­σει αυτή η κυβέρ­νη­ση ως το όριο των προσ­δο­κιών και των επι­θυ­μιών του λαού.

Κλεί­νο­ντας ας κάνου­με και μια στυ­λι­στι­κο-πολι­τι­κή παρα­τή­ρη­ση: Ο Καμ­μέ­νος μάλ­λον θα είναι ο μονα­δι­κός υπουρ­γός που θα φορά­ει γρα­βά­τα. Του­λά­χι­στον προς το παρόν. Θα τον ακο­λου­θή­σει σύντο­μα ο Τσί­πρας ο οποί­ος δήλω­σε ότι θα φορέ­σει γρα­βά­τα όταν κου­ρευ­τεί το χρέ­ος. Περί­που τότε θα βγά­λει και το ζιβάνγκο…