Ένοχος για “διαφθορά” ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί

Γαλ­λι­κό δικα­στή­ριο έκρι­νε «ένο­χο για δια­φθο­ρά» τον πρώ­ην πρό­ε­δρο της Γαλ­λί­ας Νικο­λά Σαρ­κο­ζί, με απο­τέ­λε­σμα να είναι ο δεύ­τε­ρος επι­κε­φα­λής του σύγ­χρο­νου γαλ­λι­κού κρά­τους που κατα­δι­κά­ζε­ται για το συγκε­κρι­μέ­νο αδί­κη­μα, μετά τον Ζακ Σιράκ, όπως μετα­δί­δει το πρα­κτο­ρείο Reuters.
Ο πρώ­ην Γάλ­λος πρό­ε­δρος κατα­δι­κά­στη­κε σε τρία χρό­νια φυλά­κι­ση, τα δύο με ανα­στο­λή, σύμ­φω­να με τα ειδη­σε­ο­γρα­φι­κά πρα­κτο­ρεία και πήρε προ­θε­σμία δέκα ημε­ρών για να ασκή­σει έφε­ση κατά της απόφασης.
Σύμ­φω­να με τον βρε­τα­νι­κό Guardian, θεω­ρεί­ται απί­θα­νο ο πρώ­ην πρό­ε­δρος να περά­σει έστω και μια ημέ­ρα στη φυλα­κή.
Την ποι­νή ενός έτους στη φυλα­κή μπο­ρεί να την εκτί­σει –αν την εκτί­σει με διά­φο­ρους τρό­πους, όπως με ηλε­κτρο­νι­κό βρα­χιο­λά­κι ή σε κατ’ οίκον περιορισμό.

Ο Σαρ­κο­ζί, ηγέ­της της Γαλ­λί­ας από το 2007 έως το 2012, είπε στο δικα­στή­ριο ότι δεν έχει δια­πρά­ξει ποτέ «την παρα­μι­κρή πρά­ξη δια­φθο­ράς» και ορκί­στη­κε ότι θα πάει «μέχρι τέλους» προ­κει­μέ­νου να καθα­ρί­σει το όνο­μά του.
«Σύρ­θη­κα στη λάσπη για έξι χρό­νια. Τι έκα­να για να το αξί­ζω αυτό;», είπε στο δικαστήριο.
Ποι­νή της τάξης των δύο χρό­νων στη φυλα­κή και ακό­μη δύο με ανα­στο­λή είχαν προ­τεί­νει οι εισαγ­γε­λείς για το «σκάν­δα­λο δια­φθο­ράς» και «κατά­χρη­σης εξου­σί­ας».
Η κατη­γο­ρία ήταν «προ­σπά­θεια να απο­κτή­σει παρα­νό­μως το 2014 πλη­ρο­φο­ρί­ες σχε­τι­κά με δικα­στι­κή από­φα­ση που τον αφο­ρού­σε, προ­σφέ­ρο­ντας σε δικα­στή ευνοϊ­κή μετά­θε­ση».

Δικα­στές είχαν απο­φα­σί­σει τον Σεπτέμ­βριο 2013 να θέσουν υπό παρα­κο­λού­θη­ση τις τηλε­φω­νι­κές επι­κοι­νω­νί­ες του πρώ­ην προ­έ­δρου και στις αρχές του 2014 είχαν ανα­κα­λύ­ψει πως χρη­σι­μο­ποιού­σε μια μυστι­κή γραμ­μή, με το ψευ­δώ­νυ­μο «Paul Bismuth» (Πολ Μπι­σμούτ), για να επι­κοι­νω­νεί με τον δικη­γό­ρο του, τον Τιε­ρί Ερζόγκ.

Σύμ­φω­να με την κατη­γο­ρία, μερι­κές από τις συνο­μι­λί­ες τους απο­κά­λυ­ψαν την ύπαρ­ξη ενός συμ­φώ­νου δια­φθο­ράς: με τη μεσο­λά­βη­ση του Ερζόγκ, ο Νικο­λά Σαρ­κο­ζί εξέ­τα­ζε το ενδε­χό­με­νο να βοη­θή­σει τον Αζι­μπέρ να πάρει μια θέση στη Πρι­γκι­πά­το του Μονα­κό την οποία επο­φθαλ­μιού­σε, αλλά δεν απέ­κτη­σε ποτέ.
Σε αντάλ­λαγ­μα, σύμ­φω­να με την εισαγ­γε­λία, αυτός ο υψη­λό­βαθ­μος δικα­στής έδω­σε πλη­ρο­φο­ρί­ες, που καλύ­πτο­νταν από το απόρ­ρη­το, σχε­τι­κά με μια δια­δι­κα­σία, την οποία είχε αρχί­σει στο Εφε­τείο ο Σαρ­κο­ζί στο περι­θώ­ριο μιας άλλης υπό­θε­σης (της υπό­θε­σης Μπε­ταν­κούρ), ενώ επι­χεί­ρη­σε επί­σης να επη­ρε­ά­σει συνα­δέλ­φους του.
Αφού απαλ­λά­χθη­κε στην υπό­θε­ση Μπε­ταν­κούρ στα τέλη του 2013, ο Νικο­λά Σαρ­κο­ζί είχε προ­σφύ­γει στο Εφε­τείο για να ακυ­ρώ­σει την κατά­σχε­ση των προ­ε­δρι­κών σημειω­μα­τα­ρί­ων του, για τα οποία πιστεύ­ε­ται ότι μπο­ρούν να ενδια­φέ­ρουν τη δικαιο­σύ­νη σε άλλες δικα­στι­κές διαδικασίες.

Στις συνο­μι­λί­ες του με τον δικη­γό­ρο του, ο πρώ­ην πρό­ε­δρος δεσμεύ­θη­κε να παρέμ­βει υπέρ του δικα­στή Αζι­μπέρ. «Εγώ θα τον κάνω να ανέ­βει», «θα τον βοη­θή­σω», λέει στον δικη­γό­ρο Ερζόγκ.
Λίγο αργό­τε­ρα, δηλώ­νει πως δεν πρό­κει­ται να κάνει «το διά­βη­μα» στις αρχές του Μονα­κό. Σύμ­φω­να με τους ερευ­νη­τές, η μετα­στρο­φή του αυτή μπο­ρεί να οφεί­λε­ται στο ότι οι δύο άνδρες ανα­κά­λυ­ψαν πως τα ανε­πί­ση­μα τηλέ­φω­νά τους παρακολουθούνται.

Είναι πολ­λοί αυτοί που θέλουν να μας πεί­σουν πως από πάντα το αστι­κό κρά­τος (και στη χώρα μας) διε­ξά­γει έναν μεγά­λο «πόλε­μο» κατά της διαφθοράς!
Σε αυτόν τον υπο­τι­θέ­με­νο πόλε­μο συμ­με­τέ­χουν σχε­δόν οι πάντες που εκφρά­ζουν, εκπρο­σω­πούν, υπη­ρε­τούν τα βάθρα της εξου­σί­ας και τις δομές του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος.
Μέτω­πα πολ­λά και παντού, μάχες επί μαχών, δια­κη­ρύ­ξεις, απο­κα­λύ­ψεις, καταγ­γε­λί­ες, επι­τρο­πές, έρευ­νες, δίκες, μέτρα και νομο­σχέ­δια, κυριο­λε­κτι­κά γίνε­ται ένας χαμός!

Τα εκδο­τι­κά συγκρο­τή­μα­τα και τα μεγά­λα ιδιω­τι­κά τηλε­ο­πτι­κά κανά­λια και ραδιο­σταθ­μοί είναι βασι­κοί πρω­τα­γω­νι­στές “της εκστρα­τεί­ας κατά της σήψης, της κατά­χρη­σης δημο­σί­ου χρή­μα­τος”, και γενι­κά “των σκανδάλων”!
Αυτο­α­να­γο­ρεύ­ο­νται σε μαχη­τές της δια­φά­νειας που είναι απο­φα­σι­σμέ­νοι να πατά­ξουν κλέ­φτες και απα­τε­ώ­νες. Τα πυρά τους, στρέ­φο­νται κατά των «άθλιων δικα­στι­κών κυκλω­μά­των», των «μεγα­λο­δι­κη­γό­ρων που αθω­ώ­νουν ενό­χους», κατά βου­λευ­τών ακό­μα και υπουρ­γών που συμ­με­τεί­χαν, συν­δέ­ο­νταν, κάλυ­πταν τα διά­φο­ρα κυκλώ­μα­τα κλπ.
Από τις απο­κα­λύ­ψεις δε γλι­τώ­νουν οι δημό­σιοι «λει­τουρ­γοί» που χρη­μα­τί­ζο­νται και “δεν κάνουν σωστά τη δου­λειά τους”!

Παράλ­λη­λα σχε­δόν όλα τα αστι­κά Μέσα διε­ξά­γουν μόνι­μα και στα­θε­ρά αγώ­να κατά της δια­πλο­κής των Μέσων Μαζι­κής Ενη­μέ­ρω­σης (ΜΜΕ) με την πολι­τι­κή εξου­σία! …αδύ­να­το να παρα­κο­λου­θή­σου­με το ποιος «μάχε­ται» κατά τίνος!
Μύδροι κατά των «τρω­κτι­κών που λυμαί­νο­νται το δημό­σιο χρή­μα», τους «ευνο­ού­με­νους της εξου­σί­ας», «των δια­πλε­κο­μέ­νων», «των εθνι­κών προ­μη­θευ­τών», των «απα­τε­ώ­νων», των «λαμό­γιων».
Και μαζί οι γνω­στοί δημο­σιο­γρά­φοι παρου­σια­στές εκπο­μπών, ειδή­σε­ων και αρθρο­γρά­φοι: Αλλοι «μάχο­νται» στο όνο­μα της δημο­σιο­γρα­φί­ας που υπε­ρα­σπί­ζε­ται το «λαου­τζί­κο» και άλλοι στο όνο­μα της δημο­σιο­γρα­φί­ας που προ­στα­τεύ­ει τα ατο­μι­κά δικαιώ­μα­τα, από τις «τηλε­δί­κες», το «τηλε­φα­σι­σμό» κλπ.
Και κοι­νός παρο­νο­μα­στής όλου αυτού του αστι­κού μπλοκ, είναι όπως λένε: Η «προ­στα­σία των θεσμών»!
Πώς γίνε­ται όμως η σήψη να απλώ­νε­ται παντού και μονί­μως να φταί­νε μόνο τα διε­φθαρ­μέ­να πρό­σω­πα που δεν υπη­ρε­τούν σωστά το θεσμό και ο ίδιος ο θεσμός να μην ευθύνεται;

Οι «θεσμοί» ‑ως εποι­κο­δό­μη­μα ποτέ δεν ήταν και ούτε πρό­κει­ται να γίνουν ουδέ­τε­ροι, να στέ­κουν –στο αστι­κό κρά­τος σαν λευ­κές περι­στε­ρές πάνω από την εκμε­τάλ­λευ­ση της εργα­τι­κής τάξης από το κεφά­λαιο. Το ότι στον κρα­τι­κό μηχα­νι­σμό και στους δια­φό­ρους άλλους ανα­γκαί­ους για τη λει­τουρ­γία του καπι­τα­λι­σμού οργα­νι­σμούς υπάρ­χουν και τίμιοι άνθρω­ποι, με καλή θέλη­ση και με ιδε­ο­λο­γι­κά κίνη­τρα, αυτό δεν αλλά­ζει σε τίπο­τα τον ταξι­κό τους χαρα­κτή­ρα και ρόλο τους.
Το ανε­ξάρ­τη­το προ­σω­πείο που ορι­σμέ­νοι θεσμοί φορούν, σε ομα­λές περιό­δους, με μιας εξα­φα­νί­ζε­ται όταν η ταξι­κή πάλη οξύ­νε­ται. Δεκά­δες παρα­δείγ­μα­τα δεί­χνουν πως η δικαιο­σύ­νη που λει­τουρ­γεί με τους αστι­κούς νόμους και κανο­νι­σμούς δεν μπο­ρεί να είναι δίκαιη για το λαό.
Βέβαια για να πέφτει και στά­χτη στα μάτια του κόσμου, αλλά και σαν απο­τέ­λε­σμα ενδο­α­στι­κών συγκρού­σε­ων –εντός του συστή­μα­τος έχου­με Κοσκω­τά­δες «κάθαρ­ση 1989 Τσο­χα­τζό­που­λους πρό­σφα­τα κλπ
Θυμί­ζου­με πως ένα από τα μεγα­λύ­τε­ρα σκάν­δα­λα ‑το Watergate στις ΗΠΑ τη δεκα­ε­τία του 1970, θεω­ρή­θη­κε «συνω­μο­σία» του Νίξον και οδή­γη­σε στην ανα­κά­λυ­ψη «κατα­χρή­σε­ων εξου­σί­ας» από τα μέλη της κυβέρ­νη­σης και τον ίδιο που παραι­τή­θη­κε από το αξί­ω­μά του ‑όντας όμως «θεός» των αμε­ρι­κα­νών με τη θητεία συν­δε­μέ­νη με τις πιο μαύ­ρες μέρες και την κλι­μά­κω­ση του πολέ­μου –γενο­κτο­νία στο Βιετ­νάμ κλπ.

Δεί­τε και (Ριζο­σπά­στης)🔻🔻

• Η συζή­τη­ση περί «δια­φθο­ράς» ως «πλυ­ντή­ριο» της καπι­τα­λι­στι­κής εκμετάλλευσης
• Η δια­φθο­ρά παρά­γε­ται από το ίδιο το σύστημα

ℹ️  Με πλη­ρο­φο­ρί­ες actu.orange.fr