Παντε­λής ο ευσπλα­χνι­κός (από το Παντε­λε­ή­μων) γιορ­τά­ζει στις 27 Ιου­λί­ου, ελε­εί τους πάντες, τους συμπο­νά­ει όλους.
Λένε (τα άστρα ;;) πως έχει μεγά­λη ιδέα για τον εαυ­τό του και συχνά επι­διώ­κει να τρα­βά­ει την προ­σο­χή των άλλων με το ντύ­σι­μο και τη συμπε­ρι­φο­ρά του ‑όταν αγα­πά­ει είναι αφο­σιω­μέ­νος και προ­στα­τευ­τι­κός, αλλά πολύ ζηλιάρης.

Αν και σαν όνο­μα είναι μάλ­λον σπά­νιο –κάτω του 0,5% (σύμ­φω­να με τα στα­τι­στι­κά υπάρ­χουν κάπου 25.000 σ’ όλη την Ελλά­δα (οι Γιώρ­γη­δες είναι ~530.000 & οι Γιάν­νη­δες 380.000), η μού­σα (λαϊ­κή και μη) τον έχει τιμή­σει δεόντως

Στα­μά­τα Παντε­λή το γλε­ντο­κό­πι,
δεν είναι πια στο χέρι σου οι ανθρώποι.
Κατά­πιε τη στερ­νή σου τη μπουκιά,
σε λίγο θ’ ακου­στεί κι η ντουφεκιά.
(1976) Στί­χοι Νίκος Γκά­τσος | Μου­σι­κή Μάνος Χατζι­δά­κις 1^η εκτέ­λε­ση Δήμη­τρα Γαλά­νη & Μανώ­λης Μητσιάς

Ο Παντε­λής ο Ρεμπε­λιάς,
μετά τον κόπο της δουλειάς
τρα­βού­σε στο ουζάδικο,
και τα ’πινε ως το πρωί
για να εξη­γή­σει στη ζωή
για­τί υπάρ­χει άδικο
…

Κι ο Παντε­λής ο Ρεμπελιάς
έλιω­σε μες στο χώμα,
κι ο κόσμος γύρω κι ο ντουνιάς
δεν άλλα­ξε ακόμα.

ℹ️  Υπάρ­χει και ένα «ανα­μη­σια­κό» τρα­γου­δά­κι (εμπνευ­σμέ­νο από τον Εντουάρ­ντο Μπιάν­κο ) — 1994  Στί­χοι, Μου­σι­κή & 1^η εκτέ­λε­ση Παύ­λος Σιδηρόπουλος

Κοι­μό­τα­νε ο Παντε­λής με όνει­ρα του Κλάπτον
στο μπάσ­σο ο τυφλο­πό­ντι­κας κι ο Αττί­λας παί­ζει ντραμς
ο Ντά­λας ο απαι­σιό­δο­ξος στο μού­σκιο φίλε άστο
κι ο Τσι­λο­γιάν­νης με το στιλ του ασύρ­μα­του ταμ ταμ
…
Κι αν θες να μάθεις πιο πολλά
κλεί­σε το μάτι πονηρά
κι άνα­ψε πίπα της ειρήνης
και ρου­φη­ξιά τη ρουφηξιά
να θυμη­θού­με τα παλιά
πρό­σε­χε μόνο να μη σβήνει

«Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου».

ℹ️  ΣΣ |> Αυτή τη φρά­ση χρη­σι­μο­ποιεί­ται συχνά για τον ενο­χλη­τι­κό κολλιτσίδα.
Σύμ­φω­να με την παρά­δο­ση, η παροι­μιώ­δης αυτή φρά­ση ανα­φέ­ρε­ται σε έναν Κρη­τι­κό (Παντε­λής Αστρα­πο­γιαν­νά­κης) που μετά την κατά­λη­ψη του νησιού από τους Ενε­τούς το 1205, κατέ­φυ­γε στα βου­νά και κατέ­βαι­ναν μόνο τις νύχτες για να επι­τε­θεί με το τσούρ­μο του στους κατακτητές.
Παρό­λο που γνώ­ρι­ζε ότι δεν είχε τη δύνα­μη να διώ­ξει τους Ενε­τούς από το νησί, συνή­θι­ζε να δίνει κου­ρά­γιο στους Κρη­τι­κούς, λέγο­ντας πως σύντο­μα θα κατά­φερ­νε να απε­λευ­θε­ρώ­σει τον τόπο…
Η Ενε­το­κρα­τία στην Κρή­τη διήρ­κε­σε πάνω από 450 χρό­νια (ως το 1669), όταν η Κρή­τη πέρα­σε στην κυριό­τη­τα της Οθω­μα­νι­κής Αυτο­κρα­το­ρί­ας μετά τον Μεγά­λο Κρη­τι­κό Πόλε­μο, όσα περί­που και ο Παντε­λής είχε φύγει από τη ζωή, αλλά έμει­νε στον από­η­χο της ιστο­ρί­ας με τη λαϊ­κή –επί­και­ρη ακό­μη σήμε­ρα (κυρί­ως για τους απα­θείς απο­δέ­κτες της) ρήση «Τα ίδια Παντε­λά­κη μου, τα ίδια Παντε­λή μου».
[Με πλη­ρο­φο­ρί­ες από το βιβλίο της Αλε­ξί­ας Κιορ­τσί­δου «Για­τί το λέμε έτσι; Η προ­έ­λευ­ση παροι­μια­κών εκφρά­σε­ων στον καθη­με­ρι­νό μας λόγο» …]

Βρε Παντε­λή, βρε Παντελή
ξανά μανά μου άρχισες
το ίδιο το βιολί.
Τόσες στρα­πά­τσες που ΄χουν κάνει οι γυναίκες
Παντε­λή, δεν έβα­λες μυα­λό που­λί μου,
τα ίδια Παντε­λά­κη μου, τα ίδια Παντε­λή μου.

Αγανακτισμένος Παντελής ο Χειμαρρώδης…

Τέτοιους γνω­ρί­σα­με πολ­λούς «τότε» το 2011, αλλά και στη συνέχεια.
Καταρ­χήν τον ίδιο: μια ζωή μερο­κα­μα­τιά­ρης που πάλευε να τα φέρει βόλ­τα κάνο­ντας 10 δουλειές.
Πολι­τι­κά ‑από πάντα, «ανα­νε­ω­τής», το 2015 δίπλα στο Τρι­πρέι­κο, μετά με τους ΛΑΕ και τελευ­ταία — όπως συχνά συμ­βαί­νει «antifa» και Με.Τα.Α (για όσους δεν το γνω­ρί­ζουν, ακρω­νύ­μιο του Μετώ­που Ταξι­κής Ανα­τρο­πής [sic]–πρώην Σύρι­ζα και νυν –όπως λένε στους συν­δι­κα­λι­στι­κούς τους κύκλους «ΜΕΤΆ …βλέ­που­με)

Είχε γίνει viral στη «Ζού­γκλα» ως «αρι­στε­ρός» πλα­τειά­κιας (σε «αντί­θε­ση» με τον Αντώ­νη, που όπως έλε­γε «πιστεύω στη Γαλα­νό­λευ­κη, πιστεύω στο “Πατρίς- Θρη­σκεία- Οικο­γέ­νεια” ‑σε καμία περί­πτω­ση δεν είμαι αυτό που λένε οι άλλοι “ακρο­δε­ξιός”»)

Για όσους έχουν ασθενή μνήμη

Το Μάη του 2010, ως απά­ντη­ση στο (τότε 1^ο) μνη­μό­νιο, στην Αθή­να και σε όλες τις πόλεις της χώρας, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν – από το ΠΑΜΕ και Εργα­τι­κά Κέντρα, Ομο­σπον­δί­ες κλπ οι μεγα­λύ­τε­ρες δια­δη­λώ­σεις της μετα­πο­λί­τευ­σης, αλλά ο όγκος και το μήνυ­μά τους θάφτη­κε κανο­νι­κά από τα ΜΜΕ, τα οποία σε μια απο­θέ­ω­ση της τυμ­βω­ρυ­χί­ας, ως γνή­σιες ύαι­νες, έσπευ­σαν να «κατα­σπα­ρά­ξουν» τους δολο­φο­νη­μέ­νους της «Μαρ­φίν», με στό­χο να φρε­νά­ρουν τη λαϊ­κή ανάταση.
Μέσα από τα ίδια ΜΜΕ –αλλά και τα ΜΚΔ, με εμφα­νή στό­χο να χτυ­πη­θεί στην «καρ­διά» η λαϊ­κή αφύ­πνι­ση, δια­κι­νή­θη­κε ο γκαι­μπε­λι­σμός των προ­θύ­μων του μνη­μο­νί­ου, που προ­σπά­θη­σαν να περά­σουν την προ­βο­κά­τσια ενά­ντια στο ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ για τα γεγο­νό­τα στον Άγνω­στο Στρατιώτη.
Περί­που την ίδια περί­ο­δο στο κάλε­σμα του ΚΚΕ στο Πεδί­ον του Άρε­ως, η Αθή­να «βού­λια­ξε», αλλά η συγκέ­ντρω­ση «εξα­φα­νί­στη­κε» από τα κανάλια.
Λίγες μέρες νωρί­τε­ρα το πανό του ΚΚΕ στην Ακρό­πο­λη με κεντρι­κό σύν­θη­μα «Peoples of Europe Rize up» προ­κά­λε­σε την μήνιν του κατε­στη­μέ­νου και των «Πορ­το­σάλ­τε» στα ΜΜΕ — που έθε­ταν ακό­μα και ζήτη­μα «νομι­μό­τη­τας» (!) του ΚΚΕ
Παράλ­λη­λα οι ίδιοι που ζητού­σαν την κατάρ­γη­ση άρθρων του Συντάγ­μα­τος για να τίθε­νται εκτός νόμου οι συνα­θροί­σεις (!) απο­θέ­ω­ναν τις κινη­το­ποι­ή­σεις των «αγα­να­κτι­σμέ­νων» (σε Ισπα­νία, Ιτα­λία και Ελλά­δα), «αγα­πώ­ντας» ξαφ­νι­κά τις δια­δη­λώ­σεις όσο τίπο­τα άλλο στον κόσμο!, με τον Πετα­λω­τή να δηλώ­νει λάτρης και ένθερ­μος οπα­δός του «αυθορ­μη­τι­σμού» τους!
Μέχρι και ο Παπαν­δρέ­ου, δήλω­νε πως αν ήταν εργα­ζό­με­νος θα κατέ­βαι­νε κι αυτός στις πορεί­ες (!) ο Πάγκα­λος έκρα­ζε «όλοι μαζί τα φάγα­με» ενώ ο Σαμα­ράς ως αντι­πο­λί­τευ­ση το ΄παι­ξε «Λαός και Κολω­νά­κι» … «Το κίνη­μά τους είναι ειρη­νι­κό, ακομ­μά­τι­στο, ενω­τι­κό και πανε­θνι­κό. Κρα­τά­νε ελλη­νι­κές σημαί­ες. Οπως πάντα ο λαός στις δύσκο­λες στιγ­μές του, πυκνώ­νει τις τάξεις του γύρω από τη σημαία του που εκφρά­ζει ενό­τη­τα και αγώ­να».

Και ο Τσί­πρας: «Δεν εντάσ­σε­ται σε πανό κομ­μά­των, οργα­νώ­σε­ων ή συν­δι­κά­των και επί­σης έχει παλ­λαϊ­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά (…) Είναι ένα κίνη­μα ελπι­δο­φό­ρο, μια εκδή­λω­ση της λαϊ­κής αγα­νά­κτη­σης», «τομή στα μετα­πο­λι­τευ­τι­κά χρο­νι­κά».

Το ΚΚΕ δεν χάι­δε­ψε αυτιά, με αίσθη­μα ευθύ­νης και εμπι­στο­σύ­νης απευ­θύν­θη­κε στα λαϊ­κά στρώ­μα­τα που κινη­το­ποιού­νταν επι­ση­μαί­νο­ντάς τους ότι οι αγώ­νες που δε στο­χεύ­ουν στους υπεύ­θυ­νους και τις αιτί­ες δεν μπο­ρούν να φέρουν ουσια­στι­κά αποτελέσματα.
«Είναι ενθαρ­ρυ­ντι­κό στοι­χείο να βρί­σκε­ται λαός και νεο­λαία στο δρό­μο δια­δη­λώ­νο­ντας τη συσ­σω­ρευ­μέ­νη οργή του. Μπο­ρεί να δια­μορ­φώ­σει ένα κλί­μα πιο ουσια­στι­κής αγω­νι­στι­κής ανά­τα­σης, αν μετε­ξε­λι­χθεί σε πιο απο­φα­σι­στι­κή συμ­με­το­χή στο οργα­νω­μέ­νο ταξι­κό λαϊ­κό κίνη­μα που παλεύ­ει για να απο­κρού­σει και να ανα­τρέ­ψει τη βάρ­βα­ρη αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή και όχι να αλλά­ξουν τα πρό­σω­πα στην κυβέρ­νη­ση, ή να γίνουν μικρο­διορ­θώ­σεις στα μνη­μό­νια των μονο­πω­λί­ων» σημειώ­νο­νταν σε ανα­κοί­νω­ση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στις 7 Ιού­νη 2011.

Το ΚΚΕ εφι­στού­σε στο λαό την προ­σο­χή ως προς τις κολα­κεί­ες και τα «αγκα­λιά­σμα­τα» των αστι­κών κομ­μά­των, των ΜΜΕ των μεγα­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τιών, διά­φο­ρων μηχα­νι­σμών και ομά­δων που παρι­στά­νουν τους ανε­ξάρ­τη­τους και ακομμάτιστους.
Τον προει­δο­ποιού­σε πως η κυβέρ­νη­ση, τα κόμ­μα­τα και οι μηχα­νι­σμοί του συστή­μα­τος έχουν κάθε λόγο να μεί­νει θολή η αυθόρ­μη­τη μαζι­κή αγα­νά­κτη­ση κι από ένα σημείο και μετά να μετα­τρα­πεί σε μοι­ρο­λα­τρία και υποταγή.
Υπο­γράμ­μι­ζε πως η αγα­νά­κτη­ση από μόνη της δε φοβί­ζει την πλου­το­κρα­τία για­τί γνω­ρί­ζει ότι χωρίς οργά­νω­ση και ταξι­κή συνει­δη­το­ποί­η­ση δεν μπο­ρεί να γίνει επι­κίν­δυ­νη γι’ αυτούς η λαϊ­κή αγω­νι­στι­κή δράση.

Αντί­θε­τα, σημειώ­νο­νταν, «επι­διώ­κουν να την αξιο­ποι­ή­σουν προ­κει­μέ­νου να σπρώ­ξουν τα κόμ­μα­τα εξου­σί­ας σε πιο αντι­δρα­στι­κές και επι­θε­τι­κές θέσεις. Στο όνο­μα των «ικα­νών, άξιων και τίμιων πολι­τι­κών» και με αφορ­μή τις λαϊ­κές αντι­δρά­σεις, προ­ε­τοι­μά­ζουν το έδα­φος, ώστε αν το σημε­ρι­νό κυρί­αρ­χο πολι­τι­κό σύστη­μα απο­δει­χτεί ανί­κα­νο να δια­χει­ρι­στεί το λαϊ­κό παρά­γο­ντα, να προ­χω­ρή­σουν σε μεταμ­φί­ε­σή του, στη δημιουρ­γία νέων αστι­κών κομ­μά­των, ώστε να κερ­δί­σουν χρόνο».

Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ απα­ντού­σε και στα συν­θή­μα­τα που αντη­χού­σαν στην πλα­τεία Συντάγ­μα­τος, σημειώ­νο­ντας: «Τα γνω­στά καλ­λιερ­γού­με­να επι­φα­νεια­κά και λαϊ­κί­στι­κα συν­θή­μα­τα “κλέ­φτες”, “ψεύ­τες”, απαλ­λάσ­σουν τον πραγ­μα­τι­κό ένο­χο, την πλου­το­κρα­τία που ληστεύ­ει νόμι­μα το λαό και το φυσι­κό και ορυ­κτό πλού­το της χώρας. Τα σκάν­δα­λα, ο χρη­μα­τι­σμός πολι­τι­κών των κομ­μά­των του συστή­μα­τος, είναι απο­τέ­λε­σμα της πολι­τι­κής που φέρ­νει δει­νά στο λαό και όχι αιτία. Δίνουν συγ­χω­ρο­χάρ­τι στα στε­λέ­χη του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και άλλων κομ­μά­των που στη­ρί­ζουν τα βάρ­βα­ρα μέτρα για ιδε­ο­λο­γι­κούς λόγους κι ας μην έχουν κλέψει.
Τα αντι­δρα­στι­κά συν­θή­μα­τα “έξω τα κόμ­μα­τα, τα συν­δι­κά­τα”, που προ­βάλ­λουν ορι­σμέ­να κέντρα και θέλουν να απο­κτή­σουν απή­χη­ση στο λαό, έχουν ως κύριο στό­χο να μπερ­δέ­ψουν τις λαϊ­κές συνειδήσεις.
Ετσι έχουν τη δυνα­τό­τη­τα η κυβέρ­νη­ση και τα άλλα κόμ­μα­τα να ερμη­νεύ­ουν το μήνυ­μα της δια­μαρ­τυ­ρί­ας με δια­φο­ρε­τι­κό τρό­πο και όπως τους συμ­φέ­ρει. Να βάλουν στο ίδιο τσου­βά­λι με τους υπεύ­θυ­νους το ΚΚΕ, που απο­κά­λυ­ψε και αντι­πά­λε­ψε με συνέ­πεια την πολι­τι­κή ΠΑΣΟΚ — ΝΔ (…) Να κρύ­ψουν ότι οι ταξι­κές δυνά­μεις που συσπει­ρώ­νο­νται στο ΠΑΜΕ παλεύ­ουν στα­θε­ρά και πρω­το­πό­ρα για το δίκιο των εργα­ζο­μέ­νων, σε αντι­πα­ρά­θε­ση με τον εργο­δο­τι­κό — κυβερ­νη­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό της πλειο­ψη­φί­ας ΓΣΕΕ — ΑΔΕΔΥ».

Καλού­σε το λαό για να αντι­με­τω­πί­σει την καπι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα, «να βγά­λει σωστά συμπε­ρά­σμα­τα, να κατα­νο­ή­σει τις αιτί­ες της καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης, του χρέ­ους, των κλι­μα­κού­με­νων μνη­μο­νί­ων, να δει καθα­ρά ότι οι υπεύ­θυ­νοι είναι η πολι­τι­κή, τα κόμ­μα­τα και η ΕΕ που υπη­ρε­τούν την κερ­δο­φο­ρία και τα συμ­φέ­ρο­ντα των μεγά­λων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων (…) Η γενι­κή απαί­τη­ση “κάτω το μνη­μό­νιο” επί της ουσί­ας δε λέει τίπο­τα, αν δε γίνει αφε­τη­ρία για την παρε­μπό­δι­ση κάθε αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής, αν δε συνο­δεύ­ε­ται με “κάτω τα μονο­πώ­λια, η ΕΕ και τα κόμ­μα­τα που τα υπη­ρε­τούν”».

Και με έμφα­ση επε­σή­μα­νε πως «οι εργα­τι­κοί λαϊ­κοί και νεα­νι­κοί αγώ­νες σήμε­ρα, για να έχουν απο­τέ­λε­σμα και τη δύνα­μη να ορθώ­σουν εμπό­δια στα κλι­μα­κού­με­να βάρ­βα­ρα μέτρα, πρέ­πει να στο­χεύ­ουν τους υπεύ­θυ­νους για τα λαϊ­κά δει­νά, που είναι οι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι, η ΕΕ και τα κόμ­μα­τα που τους υπηρετούν.
Να διεκ­δι­κούν τα σύγ­χρο­να δικαιώ­μα­τα, να στο­χεύ­ουν σε ανα­γκαί­ες ριζι­κές αλλα­γές που χρειά­ζο­νται στην οικο­νο­μία και στην εξου­σία, ώστε η ανά­πτυ­ξη να υπη­ρε­τεί τις λαϊ­κές ανά­γκες και όχι τα κέρ­δη του μεγά­λου κεφαλαίου».

Την ίδια ώρα κάποιοι –πιά­νο­ντας το μήνυ­μα, επέ­με­ναν ρομα­ντι­κά «Η πλα­τεία είναι γεμά­τη …να η συγκέ­ντρω­ση ανά­βει κι όλα είναι συνει­δη­τά»!

Στην πλα­τεία Συντάγ­μα­τος στή­θη­κε ένα γερό παι­χνί­δι με έπα­θλο συνει­δή­σεις που ανα­ζη­τού­σαν στα τυφλά διέ­ξο­δο, που άγο­νταν από μικρο­α­στι­κή ανυ­πο­μο­νη­σία, ανθρώ­πων πραγ­μα­τι­κά οργι­σμέ­νων όχι όμως απο­φα­σι­σμέ­νων για την ανά­γκη να μετου­σιώ­σουν την οργή τους σε ταξι­κή πάλη. Οι συνει­δή­σεις αυτές χει­ρα­γω­γή­θη­καν και τελι­κά ενσω­μα­τώ­θη­καν από δυνά­μεις που παρε­νέ­βαι­ναν σχε­δια­σμέ­να για να κανα­λι­ζά­ρουν την αγα­νά­κτη­ση και να εκτο­νω­θεί ανώ­δυ­να για το σύστη­μα. Κερ­δι­σμέ­νη μετα­ξύ άλλων βγή­κε η Χρυ­σή Αυγή.

Μέρος της πλα­τεί­ας απο­τέ­λε­σε σωστό εκκο­λα­πτή­ριο των φασι­στι­κών της από­ψε­ων με αλα­λαγ­μούς όπως «να καεί, να καεί το μπ… η Βου­λή», οι «300 στο Γου­δί», «κλέ­φτες, κλέ­φτες» κ.λπ., που ανα­πα­ρά­γο­νταν στο πανελ­λή­νιο απ’ τα ΜΜΕ.
Εκεί συνα­ντού­σε κανείς, να ξεση­κώ­νουν με τέτοια συν­θή­μα­τα το πλή­θος, ανθρώ­πους σκο­τει­νών μηχα­νι­σμών και θυλά­κων, γνω­στούς εθνι­κι­στές, μέλη ειδι­κών ομά­δων φιλά­θλων που τα Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κα απα­ντώ­νται στα γήπε­δα και τις άλλες μέρες μπρά­βοι σε νυκτε­ρι­νά κέντρα.

Περιώ­νυ­μη γρα­φί­δα του αστι­κού Τύπου έγρα­φε ότι η αξία των «αγα­να­κτι­σμέ­νων» είναι «κυρί­ως ότι απέ­δει­ξαν ότι η κοι­νω­νι­κή δρά­ση στην Ελλά­δα, ακό­μη και η δια­μαρ­τυ­ρία ή η αμφι­σβή­τη­ση, μπο­ρεί να εκδη­λω­θεί χωρίς τους λόχους του ΠΑΜΕ…».

Και κλεί­νου­με με τον κυρ-Παντε­λή του 1975 ‑Στί­χοι, Μου­σι­κή & 1^η εκτέ­λε­ση Πάνος Τζα­βέ­λας (το είπαν στη συνέ­χεια και οι Magic de Spell), που κλεί­νει φέτος 45 χρό­νια ‑επί­και­ρος και «ακμαιό­τα­τος»

Έντι­με άνθρω­πε, κυρ Παντελή,
έχεις κατά­στη­μα κάπου στη γη.
Που­λάς εμπό­ρευ­μα, βγά­ζεις λεφτά
πολ­λά λεφτά, πολ­λά λεφτά.

Τις Κυρια­κές πρωί στην εκκλησιά
σταυ­ρο­κο­πιέ­σαι στην Παναγιά.

Έντι­με άνθρω­πε, κυρ Παντελή,
έχεις και σύζυ­γο, κόρη, παιδί,
μοντέρ­να έπι­πλα, έγχρω­μη TV,
τρως τρο­φή πνευματική.

Μακριά από κόμ­μα­τα μην βρεις μπελά,
“Πατρίς, θρη­σκεία και φαμελιά”.

Έντι­με άνθρω­πε, κυρ Παντελή,
τι κι αν πεθαί­νου­νε πάνω στη γη
χιλιά­δες άνθρω­ποι χωρίς ψωμί,
μαύ­ροι, λευ­κοί ή κίτρινοι;

Ο γιος σου μονα­χά να ’ναι καλά
ν’ αφή­σεις τ’ όνο­μα και τον παρά.

Έντι­με άνθρω­πε, κυρ Παντελή,
σκεύ­ρω­σες, σάπι­σες στο μαγαζί.
Τη νιό­τη ξόδε­ψες και την ορμή
για τη δραχ­μή, για το πετσί.

Δίπλα σου τ’ όνει­ρο, η ζωή και το φως
μα εσύ στο κου­φά­ρι σου κλει­σμέ­νος εντός.

Ξέρεις πως δώσα­νε, κυρ Παντελή,
άλλοι τα νιά­τα τους και τη ζωή
να γίνει τ’ όνει­ρο φέτα ψωμί
να φας κι εσύ, κυρ Παντελή;

Κι εσύ τι έδω­σες, κυρ Παντελή;
Πες μας τι έκα­νες σ’ αυτή τη γη.
Πες μας τι άφη­σες κληρονομιά
που να εμπνέ­ει τη νέα γενιά.

Έντι­με άνθρω­πε, κυρ Παντελή,
έντρο­με, άβου­λε, συ φασουλή,
βρώ­μι­σες τ’ όνει­ρο και την ψυχή,
άδειο πετσί χωρίς πνοή.

Έντι­μοι άνθρω­ποι, νέα γενιά,
θάψ­τε τους έντι­μους μες στα σπαρτά
κι αυτούς που φτιά­ξα­νε τον Παντελή
σκου­λή­κι άχρη­στο σ’ αυτή τη γη.