Παντελής ο ευσπλαχνικός (από το Παντελεήμων) γιορτάζει στις 27 Ιουλίου, ελεεί τους πάντες, τους συμπονάει όλους.
Λένε (τα άστρα ;;) πως έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και συχνά επιδιώκει να τραβάει την προσοχή των άλλων με το ντύσιμο και τη συμπεριφορά του ‑όταν αγαπάει είναι αφοσιωμένος και προστατευτικός, αλλά πολύ ζηλιάρης.
Αν και σαν όνομα είναι μάλλον σπάνιο –κάτω του 0,5% (σύμφωνα με τα στατιστικά υπάρχουν κάπου 25.000 σ’ όλη την Ελλάδα (οι Γιώργηδες είναι ~530.000 & οι Γιάννηδες 380.000), η μούσα (λαϊκή και μη) τον έχει τιμήσει δεόντως
Σταμάτα Παντελή το γλεντοκόπι,
δεν είναι πια στο χέρι σου οι ανθρώποι.
Κατάπιε τη στερνή σου τη μπουκιά,
σε λίγο θ’ ακουστεί κι η ντουφεκιά.
(1976) Στίχοι Νίκος Γκάτσος | Μουσική Μάνος Χατζιδάκις 1η εκτέλεση Δήμητρα Γαλάνη & Μανώλης Μητσιάς
Ο Παντελής ο Ρεμπελιάς,
μετά τον κόπο της δουλειάς
τραβούσε στο ουζάδικο,
και τα ’πινε ως το πρωί
για να εξηγήσει στη ζωή
γιατί υπάρχει άδικο
…
Κι ο Παντελής ο Ρεμπελιάς
έλιωσε μες στο χώμα,
κι ο κόσμος γύρω κι ο ντουνιάς
δεν άλλαξε ακόμα.
ℹ️ Υπάρχει και ένα «αναμησιακό» τραγουδάκι (εμπνευσμένο από τον Εντουάρντο Μπιάνκο ) — 1994 Στίχοι, Μουσική & 1η εκτέλεση Παύλος Σιδηρόπουλος
Κοιμότανε ο Παντελής με όνειρα του Κλάπτον
στο μπάσσο ο τυφλοπόντικας κι ο Αττίλας παίζει ντραμς
ο Ντάλας ο απαισιόδοξος στο μούσκιο φίλε άστο
κι ο Τσιλογιάννης με το στιλ του ασύρματου ταμ ταμ
…
Κι αν θες να μάθεις πιο πολλά
κλείσε το μάτι πονηρά
κι άναψε πίπα της ειρήνης
και ρουφηξιά τη ρουφηξιά
να θυμηθούμε τα παλιά
πρόσεχε μόνο να μη σβήνει
«Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου».
ℹ️ ΣΣ |> Αυτή τη φράση χρησιμοποιείται συχνά για τον ενοχλητικό κολλιτσίδα.
Σύμφωνα με την παράδοση, η παροιμιώδης αυτή φράση αναφέρεται σε έναν Κρητικό (Παντελής Αστραπογιαννάκης) που μετά την κατάληψη του νησιού από τους Ενετούς το 1205, κατέφυγε στα βουνά και κατέβαιναν μόνο τις νύχτες για να επιτεθεί με το τσούρμο του στους κατακτητές.
Παρόλο που γνώριζε ότι δεν είχε τη δύναμη να διώξει τους Ενετούς από το νησί, συνήθιζε να δίνει κουράγιο στους Κρητικούς, λέγοντας πως σύντομα θα κατάφερνε να απελευθερώσει τον τόπο…
Η Ενετοκρατία στην Κρήτη διήρκεσε πάνω από 450 χρόνια (ως το 1669), όταν η Κρήτη πέρασε στην κυριότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά τον Μεγάλο Κρητικό Πόλεμο, όσα περίπου και ο Παντελής είχε φύγει από τη ζωή, αλλά έμεινε στον απόηχο της ιστορίας με τη λαϊκή –επίκαιρη ακόμη σήμερα (κυρίως για τους απαθείς αποδέκτες της) ρήση «Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου».
[Με πληροφορίες από το βιβλίο της Αλεξίας Κιορτσίδου «Γιατί το λέμε έτσι; Η προέλευση παροιμιακών εκφράσεων στον καθημερινό μας λόγο» …]
Βρε Παντελή, βρε Παντελή
ξανά μανά μου άρχισες
το ίδιο το βιολί.
Τόσες στραπάτσες που ΄χουν κάνει οι γυναίκες
Παντελή, δεν έβαλες μυαλό πουλί μου,
τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου.
Αγανακτισμένος Παντελής ο Χειμαρρώδης…
Τέτοιους γνωρίσαμε πολλούς «τότε» το 2011, αλλά και στη συνέχεια.
Καταρχήν τον ίδιο: μια ζωή μεροκαματιάρης που πάλευε να τα φέρει βόλτα κάνοντας 10 δουλειές.
Πολιτικά ‑από πάντα, «ανανεωτής», το 2015 δίπλα στο Τριπρέικο, μετά με τους ΛΑΕ και τελευταία — όπως συχνά συμβαίνει «antifa» και Με.Τα.Α (για όσους δεν το γνωρίζουν, ακρωνύμιο του Μετώπου Ταξικής Ανατροπής [sic]–πρώην Σύριζα και νυν –όπως λένε στους συνδικαλιστικούς τους κύκλους «ΜΕΤΆ …βλέπουμε)
Είχε γίνει viral στη «Ζούγκλα» ως «αριστερός» πλατειάκιας (σε «αντίθεση» με τον Αντώνη, που όπως έλεγε «πιστεύω στη Γαλανόλευκη, πιστεύω στο “Πατρίς- Θρησκεία- Οικογένεια” ‑σε καμία περίπτωση δεν είμαι αυτό που λένε οι άλλοι “ακροδεξιός”»)
Για όσους έχουν ασθενή μνήμη
Το Μάη του 2010, ως απάντηση στο (τότε 1ο) μνημόνιο, στην Αθήνα και σε όλες τις πόλεις της χώρας, πραγματοποιήθηκαν – από το ΠΑΜΕ και Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες κλπ οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις της μεταπολίτευσης, αλλά ο όγκος και το μήνυμά τους θάφτηκε κανονικά από τα ΜΜΕ, τα οποία σε μια αποθέωση της τυμβωρυχίας, ως γνήσιες ύαινες, έσπευσαν να «κατασπαράξουν» τους δολοφονημένους της «Μαρφίν», με στόχο να φρενάρουν τη λαϊκή ανάταση.
Μέσα από τα ίδια ΜΜΕ –αλλά και τα ΜΚΔ, με εμφανή στόχο να χτυπηθεί στην «καρδιά» η λαϊκή αφύπνιση, διακινήθηκε ο γκαιμπελισμός των προθύμων του μνημονίου, που προσπάθησαν να περάσουν την προβοκάτσια ενάντια στο ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ για τα γεγονότα στον Άγνωστο Στρατιώτη.
Περίπου την ίδια περίοδο στο κάλεσμα του ΚΚΕ στο Πεδίον του Άρεως, η Αθήνα «βούλιαξε», αλλά η συγκέντρωση «εξαφανίστηκε» από τα κανάλια.
Λίγες μέρες νωρίτερα το πανό του ΚΚΕ στην Ακρόπολη με κεντρικό σύνθημα «Peoples of Europe Rize up» προκάλεσε την μήνιν του κατεστημένου και των «Πορτοσάλτε» στα ΜΜΕ — που έθεταν ακόμα και ζήτημα «νομιμότητας» (!) του ΚΚΕ
Παράλληλα οι ίδιοι που ζητούσαν την κατάργηση άρθρων του Συντάγματος για να τίθενται εκτός νόμου οι συναθροίσεις (!) αποθέωναν τις κινητοποιήσεις των «αγανακτισμένων» (σε Ισπανία, Ιταλία και Ελλάδα), «αγαπώντας» ξαφνικά τις διαδηλώσεις όσο τίποτα άλλο στον κόσμο!, με τον Πεταλωτή να δηλώνει λάτρης και ένθερμος οπαδός του «αυθορμητισμού» τους!
Μέχρι και ο Παπανδρέου, δήλωνε πως αν ήταν εργαζόμενος θα κατέβαινε κι αυτός στις πορείες (!) ο Πάγκαλος έκραζε «όλοι μαζί τα φάγαμε» ενώ ο Σαμαράς ως αντιπολίτευση το ΄παιξε «Λαός και Κολωνάκι» … «Το κίνημά τους είναι ειρηνικό, ακομμάτιστο, ενωτικό και πανεθνικό. Κρατάνε ελληνικές σημαίες. Οπως πάντα ο λαός στις δύσκολες στιγμές του, πυκνώνει τις τάξεις του γύρω από τη σημαία του που εκφράζει ενότητα και αγώνα».
Και ο Τσίπρας: «Δεν εντάσσεται σε πανό κομμάτων, οργανώσεων ή συνδικάτων και επίσης έχει παλλαϊκά χαρακτηριστικά (…) Είναι ένα κίνημα ελπιδοφόρο, μια εκδήλωση της λαϊκής αγανάκτησης», «τομή στα μεταπολιτευτικά χρονικά».
Το ΚΚΕ δεν χάιδεψε αυτιά, με αίσθημα ευθύνης και εμπιστοσύνης απευθύνθηκε στα λαϊκά στρώματα που κινητοποιούνταν επισημαίνοντάς τους ότι οι αγώνες που δε στοχεύουν στους υπεύθυνους και τις αιτίες δεν μπορούν να φέρουν ουσιαστικά αποτελέσματα.
«Είναι ενθαρρυντικό στοιχείο να βρίσκεται λαός και νεολαία στο δρόμο διαδηλώνοντας τη συσσωρευμένη οργή του. Μπορεί να διαμορφώσει ένα κλίμα πιο ουσιαστικής αγωνιστικής ανάτασης, αν μετεξελιχθεί σε πιο αποφασιστική συμμετοχή στο οργανωμένο ταξικό λαϊκό κίνημα που παλεύει για να αποκρούσει και να ανατρέψει τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική και όχι να αλλάξουν τα πρόσωπα στην κυβέρνηση, ή να γίνουν μικροδιορθώσεις στα μνημόνια των μονοπωλίων» σημειώνονταν σε ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στις 7 Ιούνη 2011.
Το ΚΚΕ εφιστούσε στο λαό την προσοχή ως προς τις κολακείες και τα «αγκαλιάσματα» των αστικών κομμάτων, των ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών, διάφορων μηχανισμών και ομάδων που παριστάνουν τους ανεξάρτητους και ακομμάτιστους.
Τον προειδοποιούσε πως η κυβέρνηση, τα κόμματα και οι μηχανισμοί του συστήματος έχουν κάθε λόγο να μείνει θολή η αυθόρμητη μαζική αγανάκτηση κι από ένα σημείο και μετά να μετατραπεί σε μοιρολατρία και υποταγή.
Υπογράμμιζε πως η αγανάκτηση από μόνη της δε φοβίζει την πλουτοκρατία γιατί γνωρίζει ότι χωρίς οργάνωση και ταξική συνειδητοποίηση δεν μπορεί να γίνει επικίνδυνη γι’ αυτούς η λαϊκή αγωνιστική δράση.
Αντίθετα, σημειώνονταν, «επιδιώκουν να την αξιοποιήσουν προκειμένου να σπρώξουν τα κόμματα εξουσίας σε πιο αντιδραστικές και επιθετικές θέσεις. Στο όνομα των «ικανών, άξιων και τίμιων πολιτικών» και με αφορμή τις λαϊκές αντιδράσεις, προετοιμάζουν το έδαφος, ώστε αν το σημερινό κυρίαρχο πολιτικό σύστημα αποδειχτεί ανίκανο να διαχειριστεί το λαϊκό παράγοντα, να προχωρήσουν σε μεταμφίεσή του, στη δημιουργία νέων αστικών κομμάτων, ώστε να κερδίσουν χρόνο».
Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ απαντούσε και στα συνθήματα που αντηχούσαν στην πλατεία Συντάγματος, σημειώνοντας: «Τα γνωστά καλλιεργούμενα επιφανειακά και λαϊκίστικα συνθήματα “κλέφτες”, “ψεύτες”, απαλλάσσουν τον πραγματικό ένοχο, την πλουτοκρατία που ληστεύει νόμιμα το λαό και το φυσικό και ορυκτό πλούτο της χώρας. Τα σκάνδαλα, ο χρηματισμός πολιτικών των κομμάτων του συστήματος, είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που φέρνει δεινά στο λαό και όχι αιτία. Δίνουν συγχωροχάρτι στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και άλλων κομμάτων που στηρίζουν τα βάρβαρα μέτρα για ιδεολογικούς λόγους κι ας μην έχουν κλέψει.
Τα αντιδραστικά συνθήματα “έξω τα κόμματα, τα συνδικάτα”, που προβάλλουν ορισμένα κέντρα και θέλουν να αποκτήσουν απήχηση στο λαό, έχουν ως κύριο στόχο να μπερδέψουν τις λαϊκές συνειδήσεις.
Ετσι έχουν τη δυνατότητα η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα να ερμηνεύουν το μήνυμα της διαμαρτυρίας με διαφορετικό τρόπο και όπως τους συμφέρει. Να βάλουν στο ίδιο τσουβάλι με τους υπεύθυνους το ΚΚΕ, που αποκάλυψε και αντιπάλεψε με συνέπεια την πολιτική ΠΑΣΟΚ — ΝΔ (…) Να κρύψουν ότι οι ταξικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ παλεύουν σταθερά και πρωτοπόρα για το δίκιο των εργαζομένων, σε αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό — κυβερνητικό συνδικαλισμό της πλειοψηφίας ΓΣΕΕ — ΑΔΕΔΥ».
Καλούσε το λαό για να αντιμετωπίσει την καπιταλιστική βαρβαρότητα, «να βγάλει σωστά συμπεράσματα, να κατανοήσει τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, του χρέους, των κλιμακούμενων μνημονίων, να δει καθαρά ότι οι υπεύθυνοι είναι η πολιτική, τα κόμματα και η ΕΕ που υπηρετούν την κερδοφορία και τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων (…) Η γενική απαίτηση “κάτω το μνημόνιο” επί της ουσίας δε λέει τίποτα, αν δε γίνει αφετηρία για την παρεμπόδιση κάθε αντιλαϊκής πολιτικής, αν δε συνοδεύεται με “κάτω τα μονοπώλια, η ΕΕ και τα κόμματα που τα υπηρετούν”».
Και με έμφαση επεσήμανε πως «οι εργατικοί λαϊκοί και νεανικοί αγώνες σήμερα, για να έχουν αποτέλεσμα και τη δύναμη να ορθώσουν εμπόδια στα κλιμακούμενα βάρβαρα μέτρα, πρέπει να στοχεύουν τους υπεύθυνους για τα λαϊκά δεινά, που είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι, η ΕΕ και τα κόμματα που τους υπηρετούν.
Να διεκδικούν τα σύγχρονα δικαιώματα, να στοχεύουν σε αναγκαίες ριζικές αλλαγές που χρειάζονται στην οικονομία και στην εξουσία, ώστε η ανάπτυξη να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου».
Την ίδια ώρα κάποιοι –πιάνοντας το μήνυμα, επέμεναν ρομαντικά «Η πλατεία είναι γεμάτη …να η συγκέντρωση ανάβει κι όλα είναι συνειδητά»!
Στην πλατεία Συντάγματος στήθηκε ένα γερό παιχνίδι με έπαθλο συνειδήσεις που αναζητούσαν στα τυφλά διέξοδο, που άγονταν από μικροαστική ανυπομονησία, ανθρώπων πραγματικά οργισμένων όχι όμως αποφασισμένων για την ανάγκη να μετουσιώσουν την οργή τους σε ταξική πάλη. Οι συνειδήσεις αυτές χειραγωγήθηκαν και τελικά ενσωματώθηκαν από δυνάμεις που παρενέβαιναν σχεδιασμένα για να καναλιζάρουν την αγανάκτηση και να εκτονωθεί ανώδυνα για το σύστημα. Κερδισμένη μεταξύ άλλων βγήκε η Χρυσή Αυγή.
Μέρος της πλατείας αποτέλεσε σωστό εκκολαπτήριο των φασιστικών της απόψεων με αλαλαγμούς όπως «να καεί, να καεί το μπ… η Βουλή», οι «300 στο Γουδί», «κλέφτες, κλέφτες» κ.λπ., που αναπαράγονταν στο πανελλήνιο απ’ τα ΜΜΕ.
Εκεί συναντούσε κανείς, να ξεσηκώνουν με τέτοια συνθήματα το πλήθος, ανθρώπους σκοτεινών μηχανισμών και θυλάκων, γνωστούς εθνικιστές, μέλη ειδικών ομάδων φιλάθλων που τα Σαββατοκύριακα απαντώνται στα γήπεδα και τις άλλες μέρες μπράβοι σε νυκτερινά κέντρα.
Περιώνυμη γραφίδα του αστικού Τύπου έγραφε ότι η αξία των «αγανακτισμένων» είναι «κυρίως ότι απέδειξαν ότι η κοινωνική δράση στην Ελλάδα, ακόμη και η διαμαρτυρία ή η αμφισβήτηση, μπορεί να εκδηλωθεί χωρίς τους λόχους του ΠΑΜΕ…».
Και κλείνουμε με τον κυρ-Παντελή του 1975 ‑Στίχοι, Μουσική & 1η εκτέλεση Πάνος Τζαβέλας (το είπαν στη συνέχεια και οι Magic de Spell), που κλείνει φέτος 45 χρόνια ‑επίκαιρος και «ακμαιότατος»
Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή,
έχεις κατάστημα κάπου στη γη.
Πουλάς εμπόρευμα, βγάζεις λεφτά
πολλά λεφτά, πολλά λεφτά.
Τις Κυριακές πρωί στην εκκλησιά
σταυροκοπιέσαι στην Παναγιά.
Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή,
έχεις και σύζυγο, κόρη, παιδί,
μοντέρνα έπιπλα, έγχρωμη TV,
τρως τροφή πνευματική.
Μακριά από κόμματα μην βρεις μπελά,
“Πατρίς, θρησκεία και φαμελιά”.
Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή,
τι κι αν πεθαίνουνε πάνω στη γη
χιλιάδες άνθρωποι χωρίς ψωμί,
μαύροι, λευκοί ή κίτρινοι;
Ο γιος σου μοναχά να ’ναι καλά
ν’ αφήσεις τ’ όνομα και τον παρά.
Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή,
σκεύρωσες, σάπισες στο μαγαζί.
Τη νιότη ξόδεψες και την ορμή
για τη δραχμή, για το πετσί.
Δίπλα σου τ’ όνειρο, η ζωή και το φως
μα εσύ στο κουφάρι σου κλεισμένος εντός.
Ξέρεις πως δώσανε, κυρ Παντελή,
άλλοι τα νιάτα τους και τη ζωή
να γίνει τ’ όνειρο φέτα ψωμί
να φας κι εσύ, κυρ Παντελή;
Κι εσύ τι έδωσες, κυρ Παντελή;
Πες μας τι έκανες σ’ αυτή τη γη.
Πες μας τι άφησες κληρονομιά
που να εμπνέει τη νέα γενιά.
Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή,
έντρομε, άβουλε, συ φασουλή,
βρώμισες τ’ όνειρο και την ψυχή,
άδειο πετσί χωρίς πνοή.
Έντιμοι άνθρωποι, νέα γενιά,
θάψτε τους έντιμους μες στα σπαρτά
κι αυτούς που φτιάξανε τον Παντελή
σκουλήκι άχρηστο σ’ αυτή τη γη.