Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου: Το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης «μηχανισμός νομιμοποίησης ομάδων της ακροδεξιάς»

Το συλ­λα­λη­τή­ριο στη Θεσ­σα­λο­νί­κη για το ζήτη­μα της ονο­μα­σί­ας της ΠΓΔΜ φάνη­κε να λει­τουρ­γεί «σαν μηχα­νι­σμός νομι­μο­ποί­η­σης της δρά­σης συγκε­κρι­μέ­νων ομά­δων της νεο­να­ζι­στι­κής ή φασι­στι­κής ακρο­δε­ξιάς» σχο­λιά­ζει η Ελλη­νι­κή Ένω­ση για τα Δικαιώ­μα­τα του Ανθρώ­που, αν και συμπλη­ρώ­νει ότι «οι χιλιά­δες συμ­με­τέ­χο­ντες προ­έρ­χο­νταν από ποι­κί­λους πολι­τι­κούς χώρους».

Όπως καταγ­γέλ­λει, σε σχε­τι­κή της ανα­κοί­νω­ση, «την ίδια στιγ­μή που στην εξέ­δρα βλέ­πα­με ομι­λη­τές να εκφρά­ζουν έναν καθα­ρά μισαλ­λό­δο­ξο και ρατσι­στι­κό λόγο, ενώ­πιον μάλι­στα εκλεγ­μέ­νων μελών του κοι­νο­βου­λί­ου, οργα­νω­μέ­νες ομά­δες κρού­σης νεο­να­ζί κυκλο­φο­ρού­σαν ανε­ξέ­λεγ­κτα στους δρό­μους της πόλης, υπό τη σιω­πη­λή ανο­χή των δυνά­με­ων της Αστυ­νο­μί­ας, τρα­μπου­κί­ζο­ντας μεμο­νω­μέ­να άτο­μα ή ομά­δες, βεβη­λώ­νο­ντας το μνη­μείο του Ολο­καυ­τώ­μα­τος και επι­τι­θέ­με­νοι ανε­νό­χλη­τοι σε δύο χώρους κατα­λή­ψε­ων, επι­τυγ­χά­νο­ντας τελι­κώς να πυρ­πο­λή­σουν ένα ιστο­ρι­κό κτί­ριο της πόλης».

Η Ένω­ση ανα­φέ­ρε­ται και στη στο­χο­ποί­η­ση του γενι­κού διευ­θυ­ντή της ΕΡΤ3 «με πλή­θος ανώ­νυ­μων ρατσι­στι­κών απει­λών, μέσω τηλε­φώ­νου και ιστο­σε­λί­δων, οι οποί­ες ανα­φέ­ρο­νται στην κατα­γω­γή ή το χρώ­μα του δέρ­μα­τός του».

Η Ελλη­νι­κή Ένω­ση για τα Δικαιώ­μα­τα του Ανθρώ­που υπεν­θυ­μί­ζει ότι «ο δημό­σιος διά­λο­γος για οποιο­δή­πο­τε ζήτη­μα, όσο ευαί­σθη­το κι αν είναι, σε μια δημο­κρα­τι­κή κοι­νω­νία πρέ­πει και μπο­ρεί να λαμ­βά­νει χώρα σε συν­θή­κες ανε­κτι­κό­τη­τας και ελευ­θε­ρί­ας έκφρα­σης» και συμπλη­ρώ­νει: «ο ρατσι­στι­κός λόγος που συνο­δεύ­ε­ται με απει­λές, η οργα­νω­μέ­νη βία κατά των δια­φω­νού­ντων, η δρά­ση στρα­τιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νων ομά­δων κρού­σης πρέ­πει να αντι­με­τω­πι­στούν στη γέν­νη­σή τους, πριν επι­στρέ­ψου­με στις σκο­τει­νές μέρες της γενι­κευ­μέ­νης ανομίας».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο