«Έξω η πολιτική από το σχολείο!» — Ο ρόλος του δασκάλου

Γρά­φει η Ελέ­νη Κακνα­βά­του //

Όπως ενη­με­ρω­θή­κα­με από τα ΜΜΕ, το δικα­στή­ριο επέ­βα­λε ποι­νή 80 ημε­ρών κοι­νω­νι­κής εργα­σί­ας σε μαθη­τές Γυμνα­σί­ου του Ρέθυ­μνου.   Ο λόγος;  Κατέ­λα­βαν το κτί­ριο όπου στε­γά­ζε­ται το Γυμνά­σιο τους , για­τί ήθε­λαν με αυτό τον τρό­πο να δια­μαρ­τυ­ρη­θούν και να απαι­τή­σουν το αυτο­νό­η­το. Το δικαί­ω­μα τους στη μόρ­φω­ση.  Ο διευ­θυ­ντής του σχο­λεί­ου κάλε­σε τον εισαγ­γε­λέα  και έδω­σε  στην αστυ­νο­μία τα ονό­μα­τα των μαθη­τών του, σύμ­φω­να με το ρεπορτάζ.

Η αλή­θεια είναι ότι  το σχο­λείο, πριν το κλεί­σουν οι μαθη­τές , το «έκλει­σε» η κυβέρ­νη­ση αρνού­με­νη να διο­ρί­σει δασκά­λους.  Και το Υπουρ­γείο, ως Πόντιος Πιλά­τος,  έρχε­ται σήμε­ρα και «νίπτει τας χεί­ρας του».  Δια­μαρ­τύ­ρο­νται  μάλι­στα οι κυβερ­νώ­ντες  για τις ενέρ­γειες του Διευ­θυ­ντή. Πού πατά­ει όμως η ενέρ­γεια του; Για­τί δεν απο­φα­σί­ζει η κυβέρ­νη­ση της «Αρι­στε­ράς» να καταρ­γή­σει  με ένα νόμο τις διώ­ξεις;  Για­τί  δια­τη­ρεί το νομι­κό πλαί­σιο;  Για­τί επι­μέ­νει να δια­τη­ρεί δηλα­δή το καθε­στώς αυταρ­χι­σμού και ποι­νι­κο­ποί­η­σης του αγώ­να των μαθητών;

Θα θέλα­με με την ευκαι­ρία να βάλου­με  ένα ερώ­τη­μα, παλιό αλλά τόσο επί­και­ρο : Το σχο­λείο και η εκπαί­δευ­ση γενι­κό­τε­ρα  συν­δέ­ε­ται με την πολι­τι­κή;  Η δική μας απά­ντη­ση είναι:  Ναι, στα σχο­λεία γίνε­ται πολι­τι­κή. Είναι η πολι­τι­κή της αστι­κής τάξης, που δυστυ­χώς  για να περά­σει βάζουν πλά­τη και αυτοί που θα έπρε­πε να είναι με το μέρος των μαθη­τών και των γονιών τους. Όλοι αυτοί  που κόπτο­νται μήπως κάποιοι μαθη­τές ανα­μει­χθούν με «τα πολι­τι­κά»,  μήπως μετα­φέ­ρουν αγω­νι­στι­κές πρα­κτι­κές στο σχο­λείο και «μιά­νουν» το σύνο­λο των συμ­μα­θη­τών τους και την εκπαί­δευ­ση. Αυτοί που φωνά­ζουν: «Έξω η πολι­τι­κή από το σχο­λείο!». Ο δάσκα­λος, ναι, είναι φορέ­ας πολι­τι­κής. Για­τί πολι­τι­κή είναι και το ανα­λυ­τι­κό πρό­γραμ­μα και το σχο­λι­κό βιβλίο που δια­στρε­βλώ­νει την αλή­θεια, πολι­τι­κή είναι  τα εκπαι­δευ­τι­κά προ­γράμ­μα­τα της ΕΕ  και ό,τι αντι­δρα­στι­κό ιδε­ο­λό­γη­μα περ­νά­ει μέσα στο σχολείο.

Ο αγω­νι­στής και ριζο­σπά­στης δάσκα­λος  όμως, αυτός που θέλει να διδά­ξει πραγ­μα­τι­κά τα παι­διά, στέ­κε­ται δίπλα τους και συμπα­ρα­τάσ­σε­ται  στον αγώ­να τους για την κατο­χύ­ρω­ση του δικαιώ­μα­τός τους στη μόρ­φω­ση. Διδά­σκει αγω­νι­στι­κό­τη­τα και αξιο­πρέ­πεια με το παρά­δειγ­μά του.  Όταν η Ρ. Ιμβριώ­τη ήταν γυμνα­σιάρ­χης στο Κιλ­κίς, αγρό­τες  έφη­βοι ακό­μα, μαθη­τές στο Γυμνά­σιο στις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του 1930, οργα­νώ­νο­νταν  στο αγρο­τι­κό και κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα (ΟΚΝΕ). Το κρά­τος τους έδιω­χνε από το σχο­λείο τότε κι  εκεί­νη στά­θη­κε σύμ­μα­χος των μαθη­τών της και τους υπε­ρα­σπί­στη­κε.  

Ας θυμη­θού­με, κλεί­νο­ντας,  τα λόγια των μεγά­λων Παι­δα­γω­γών  που πρέ­πει να ακο­λου­θούν κι οι σημε­ρι­νοί εκπαι­δευ­τι­κοί,  όσοι θέλουν να λέγο­νται Δάσκα­λοι και Παιδαγωγοί.

 « Ο δάσκα­λος δεν είναι μόνο γράμ­μα­τα, είναι περισ­σό­τε­ρο από όλα ο ίδιος παρά­δειγ­μα αγω­νι­στι­κό και απο­φα­σι­στι­κό με τη δρά­ση του, με το βίο και την πολι­τεία του για τους μαθη­τές του». Ρ. ΙΜΒΡΙΩΤΗ

«Ο δάσκα­λος που θα υπο­χρε­ω­θεί να κατα­πνί­ξει τη σκέ­ψη του, θα γίνει διπλά σκλά­βος ή θα κατα­ντή­σει ψυχι­κά ανή­μπο­ρος άνθρω­πος, ανί­κα­νος να μορ­φώ­σει άλλους» Δ. ΓΛΗΝΟΣ

« Η απο­στο­λή του Δασκά­λου είναι να φτιά­ξει ανθρώ­πους . Μα για να φτιά­ξου­με ανθρώ­πους πρέ­πει πρώ­τα εμείς να γίνου­με άνθρω­ποι. Δεν μπο­ρού­με να μεί­νου­με έξω από τους αγώ­νες του λαού, να μην κάνου­με δήθεν πολι­τι­κή. Για­τί τότε κάνου­με πολι­τι­κή αντί­θε­τη από τα συμ­φέ­ρο­ντα του λαού. Εμείς θα φτιά­ξου­με ανθρώ­πους συνει­δη­τούς και ελεύ­θε­ρους. Χρέ­ος μας είναι να στα­θού­με πλάι στο λαό μας και στην ανά­γκη να τον οδη­γή­σου­με».  Ρ. ΙΜΒΡΙΩΤΗ