Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Έτσι καθορίζουν τα μονοπώλια τους «ατομικούς και διαφοροποιημένους μισθούς» της Σουηδίας

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Κάθε Απρί­λιο εργα­ζό­με­νοι και εργο­δό­τες όλων των κατη­γο­ριών περι­μέ­νουν τo ”σινιά­λο” ή τον «οδη­γό» (märket) της Βιο­μη­χα­νι­κής σύμβασης.

Το ποσο­στό αύξη­σης που θα συμ­φω­νή­σει η Ομο­σπον­δία Εργα­ζο­μέ­νων στην Βιο­μη­χα­νία και ο Σύλ­λο­γος Σου­η­δών Βιο­μη­χά­νων είναι ο

οδη­γός που δεί­χνει την κατεύ­θυν­ση της δια­μόρ­φω­σης των μισθών όλων των υπό­λοι­πων Σου­η­δών εργα­ζο­μέ­νων όποιες και να είναι οι δικές τους απαιτήσεις.

Το επί­πε­δο αύξη­σης του μισθού στην Σου­η­δία προσ­διο­ρί­ζε­ται από την Βιο­μη­χα­νι­κή Συμ­φω­νία βάσει του τρέ­χο­ντα πλη­θω­ρι­σμού και την ικα­νό­τη­τα των Σου­η­δι­κών Βιο­μη­χα­νι­κών Ομί­λων να αντέ­ξουν τον διε­θνή αντα­γω­νι­σμό.

Αυτά λέει η Βιο­μη­χα­νι­κή συμ­φω­νία που υπο­γρά­φη­κε το 1997 και ανα­νε­ώ­θη­κε το 2011.

Αφο­ρά άμε­σα 90.000 εργα­ζό­με­νους αλλά έμμε­σα άλλους 800.000 και σαν προ­έ­κτα­ση όλους τους 5,5 εκα­τομ­μύ­ρια εργα­ζό­με­νους στην Σουηδία.

Εννο­εί­ται πως μετά την συμ­φω­νία καμία πρω­το­βάθ­μια συν­δι­κα­λι­στι­κή οργά­νω­ση δεν μπο­ρεί να κινη­το­ποι­η­θεί για εργα­σια­κά θέμα­τα ότι κι αν ισχύ­ει στην δου­λειά τους.

Αν γίνουν κινη­το­ποι­ή­σεις, παρό­λα αυτά, θα χαρα­κτη­ρι­στούν «άγριες» και δεν θα καλύ­πτο­νται ούτε οικο­νο­μι­κά ούτε αλλη­λέγ­γυα από τις Ομοσπονδίες.

Η βιο­μη­χα­νι­κή παρα­γω­γή της Σου­η­δί­ας ανέρ­χε­ται στο 50% του ΑΕΠ της χώρας που το σύνο­λό του 2020 είναι 500 δις (168 δις της Ελλάδας).

Έτσι λόγω αυτής της βαρύ­τη­τας που έχει η βιο­μη­χα­νία, το 1997 ο σύλ­λο­γος Βιο­μη­χά­νων συμ­φώ­νη­σε με τα εργο­δο­τι­κά συν­δι­κά­τα να είναι η δυνα­τό­τη­τα των Σου­η­δι­κών Ομί­λων να αντέ­ξουν στον διε­θνή αντα­γω­νι­σμό που κανο­νί­ζει τους μισθούς.

Πόση αύξη­ση παίρ­νουν οι Σου­η­δοί εργα­ζό­με­νοι βάσει αυτής της συμ­φω­νί­ας με πλη­θω­ρι­σμό 2% όπως λέει η Κεντρι­κή Τράπεζα;

Αύξη­ση 13,27% για τα 5 år. (Συμ­φω­νία 2014–15: 2,27% τον χρό­νο, 2016: 2,20%, 2017–18: 2,17%. πηγή Ekonomifakta)

Για να δού­με πως τα κατά­φε­ραν οι επι­χει­ρη­μα­τί­ες σύμ­φω­να με την Στα­τι­στι­κή Υπηρεσία.

Στα 5 χρό­νια οι επι­χει­ρή­σεις είχαν ΚΑΘΑΡΟ κέρ­δος 65%.

(2014: 637 δις ευρώ, 2015: 887, 2016: 829, 2017: 904, 2018: 1 002 πηγή: SCB)

Τι γίνε­ται όταν αφαι­ρέ­σου­με τον πλη­θω­ρι­σμό από την αύξη­ση των εργαζομένων;

Επί 5 χρό­νια 2% μας κάνει 10%. (Εδώ να σημειω­θεί πως τα είδη πρώ­της ανά­γκης αυξή­θη­καν 3,7% όπως και τα ενοίκια).

Άρα η πραγ­μα­τι­κή, καθα­ρή αύξη­ση για τους εργα­ζό­με­νους στην Σου­η­δία είναι 13,27 — 10 = 3,27% για 5 χρόνια.

Αυτά σε μια χώρα με τρι­πλά­σιο ΑΕΠ από την Ελλά­δα χωρίς μνη­μό­νια και βαθιά οικο­νο­μι­κή κρί­ση και ρυθ­μούς ανά­πτυ­ξης 4–5% τον χρό­νο μέχρι πρόσφατα.

Αυτές είναι οι συμ­φω­νί­ες που δεσμεύ­ουν τους εργα­ζό­με­νους στην κερ­δο­φο­ρία του κεφα­λαί­ου στο όνο­μα της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας που δίνει δισε­κα­τομ­μύ­ρια κέρ­δη στην Volvo, Erikson, Sandviken, SKF και όλα τα βιο­μη­χα­νι­κά θηρία της Σου­η­δι­κής κεφα­λαιο­κρα­τί­ας αλλά και στο Σου­η­δι­κό δημό­σιο που τα κέρ­δη του τα μοι­ρά­ζει με την σει­ρά του σε επι­δο­τή­σεις, άτο­κα δάνεια και βοή­θειες στο κεφά­λαιο για να τα βγά­λει πέρα με τον διε­θνή ανταγωνισμό.

Δίνει ταυ­τό­χρο­να ψίχου­λα στους εργα­ζό­με­νους αλλά και στις κοι­νω­νι­κές δαπά­νες (Υγεία, Παι­δεία, Κοι­νω­νι­κή Πρό­νοια) με φίλ­τρο τα συμ­βι­βα­σμέ­να συν­δι­κά­τα που στο όνο­μα της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας του κεφα­λαί­ου έχουν που­λή­σει την ψυχή τους στο κεφάλαιο.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Δεν φτά­νει όμως μόνο αυτό.

Όταν καθο­ρι­στεί το συνο­λι­κό περι­θώ­ριο αύξη­σης του μισθού ο εργο­δό­της αξιο­λο­γεί τον εργα­ζό­με­νο σε σύγκρι­ση με τους υπό­λοι­πους και για την ίδια δου­λειά και με τα ίδια χρό­νια υπη­ρε­σί­ας απο­φα­σί­ζει την αύξη­ση στο μισθό που είναι «ατο­μι­κός και διαφοροποιημένος».

 Έτσι «επι­βρα­βεύ­ο­νται» οι καλοί εργα­ζό­με­νοι κατά την κρί­ση του εργο­δό­τη και «τιμω­ρού­νται» οι κακοί. 

Είναι δε οι «κακοί», ανα­γκα­σμέ­νοι να ακο­λου­θή­σουν ατο­μι­κό πρό­γραμ­μα βελ­τί­ω­σης για να πάρουν μερι­κές δεκά­ρες ακό­μη στον μισθό τον επό­με­νο χρόνο.

Αυτή την απα­ρά­δε­κτη, αντι­συ­να­δελ­φι­κή και ταπει­νω­τι­κή δια­δι­κα­σία την έχουν απο­δε­χθεί τα συνδικάτα.

Έτσι πορεύ­ε­ται η Σου­η­δία, τα συν­δι­κά­τα της, οι εργα­ζό­με­νοι μέσα

στην από­λυ­τη κυριαρ­χία των νόμων της αγο­ράς και της εργοδοσίας.

Στα ίδια βήμα­τα προ­χω­ρά και το αντερ­γα­τι­κό νομο­σχέ­διο του

υπουρ­γού Εργα­σί­ας στην χώρα μας.

Η εργα­τι­κή τάξη έχει τον λόγο και στην Σου­η­δία και στην Ελλάδα.

 Πηγές: Ekonomifakta, SCB 

Πάνε καλά αυτοί οι Σουηδοί;

 

 

 

 

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο