«Έφυγε» από τη ζωή η Μαρούλα Κάιλα — Κοτρωνιά, μια από τις τελευταίες μαχήτριες του ΔΣΕ

Το ΚΚΕ με βαθιά θλί­ψη απο­χαι­ρε­τά τη Μαρού­λα Κάι­λα — Κοτρω­νιά, μια από τις τελευ­ταί­ες, όταν ήταν ακό­μη εν ζωή, μαχή­τριες της ηρω­ι­κής ΙΙ Μεραρ­χί­ας του ΔΣΕ. Η Μαρού­λα Κάι­λα-Κοτρω­νιά «έφυ­γε» και κηδεύ­τη­κε την Κυρια­κή 29 Οκτω­βρί­ου στη Λαμία. Εκ μέρους του κόμ­μα­τος την απο­χαι­ρέ­τη­σε ο Κώστας Μπασ­δέ­κης μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στη σχε­τι­κή ανα­κοί­νω­ση του ΚΚΕ, υπάρ­χει και το βιο­γρα­φι­κό της εκλιπούσας:

«Η συντρό­φισ­σα Μαρού­λα γεν­νή­θη­κε το 1926 στην Αγχί­α­λο του Βόλου. Σε ηλι­κία δύο ετών μετα­κο­μί­ζει με την οικο­γέ­νειά της στη Λαμία, λόγω του ότι ο πατέ­ρας της ήταν αξιω­μα­τι­κός της χωρο­φυ­λα­κής, όπου και πέρα­σε τα παι­δι­κά της χρό­νια. Με την εισβο­λή των Γερ­μα­νών στην Ελλά­δα όλη η οικο­γέ­νειά της εντάσ­σε­ται στον αγώ­να ενά­ντια στον κατα­κτη­τή. Η ίδια οργα­νώ­νε­ται το 1943 στην ΕΠΟΝ στη Λαμία και μαζί με συνο­μη­λί­κους της παλεύ­ει ενά­ντια στον φασί­στα κατακτητή.

Όταν μετά την απε­λευ­θέ­ρω­ση και τη συμ­φω­νία της Βάρ­κι­ζας ξεκί­νη­σαν οι διωγ­μοί και οι εγκλη­μα­τι­κές επι­θέ­σεις στους αγω­νι­στές της Αντί­στα­σης η ίδια θα δεχθεί ύπου­λη επί­θε­ση και ξυλο­δαρ­μό μέσα στο σπί­τι της από ομά­δες παρα­κρα­τι­κών οργα­νώ­σε­ων που δρουν ασύ­στο­λα και με την κάλυ­ψη των αρχών στην περιοχή.

Αναί­τια λοι­πόν το Σεπτέμ­βρη του 1946 μια ομά­δα Βουρ­λά­κι­δων σπά­ζουν την πόρ­τα του σπι­τιού της και μετά από άγρια πάλη μαζί τους η Μαρού­λα κατα­φέρ­νει και ξεφεύ­γει και περ­νά­ει πλέ­ον στην παρανομία.

Το Γενά­ρη του 1947 γίνε­ται μέλος του ΚΚΕ. Την ίδια περί­ο­δο δρα­στη­ριο­ποιεί­ται στην παρά­νο­μη δου­λειά, μέσα στη Λαμία, κάτω από πολύ δύσκο­λες και αντί­ξο­ες συν­θή­κες με τον κίν­δυ­νο να πια­στεί ή ακό­μα και να δολο­φο­νη­θεί όπως άλλω­στε δεκά­δες συνα­γω­νι­στές της.

Δέκα μήνες αργό­τε­ρα συλ­λαμ­βά­νε­ται και ενώ θα οδη­γού­νταν στην εξο­ρία αφή­νε­ται προ­σω­ρι­νά ελεύ­θε­ρη, εξαι­τί­ας των μέτρων Σοφού­λη, για απο­συμ­φό­ρη­ση. Εξαι­τί­ας της τρο­μο­κρα­τί­ας και των εγκλη­μά­των που καθη­με­ρι­νά γίνο­νται στη Λαμία, η ίδια παρα­μέ­νει στην παρανομία.

Με από­φα­ση της Κομ­μα­τι­κής Οργά­νω­σης Λαμί­ας, της οποί­ας η Μαρού­λα είναι πλέ­ον στέ­λε­χος, βγαί­νει στο βου­νό το Μάρ­τη του 1948 και πηγαί­νει στη Άμπλια­νη της Ευρυ­τα­νί­ας όπου και εντάσ­σε­ται στο Δημο­κρα­τι­κό Στρα­τό Ελλάδας.

Αρχι­κά βρί­σκε­ται στο Αρχη­γείο Ρού­με­λης και στη συνέ­χεια στη ΙΙ Μεραρ­χία, ως κρυ­πτο­γρά­φος και βοη­θός ασυρ­μα­τι­στή στο Επι­τε­λείο του ηρω­ι­κού Διαμαντή.

Όλο αυτό το διά­στη­μα ζει τις αφά­ντα­στα δύσκο­λες συν­θή­κες κάτω από ένα συνε­χές κυνη­γη­τό από τις κυβερ­νη­τι­κές δυνά­μεις, οι οποί­ες προ­σπα­θούν να εγκλω­βί­σουν τους μαχη­τές και τις μαχή­τριες και να δια­λύ­σουν τη ΙΙ Μεραρ­χία. Έζη­σε όλες αυτές τις περι­πέ­τειες μέχρι τη διά­λυ­ση της ΙΙ Μεραρ­χί­ας και τον θάνα­το του Διαμαντή.

Συλ­λαμ­βά­νε­ται στο τέλος Ιου­νί­ου 1949 στο Μαυ­ρο­λι­θά­ρι της Φωκί­δας. Περ­νά­ει από το έκτα­κτο στρα­το­δι­κείο Λαμί­ας στις 22 Νοεμ­βρί­ου 1949 και δικά­ζε­ται τέσ­σε­ρις φορές εις θάνα­τον, ποι­νή η οποία τελι­κά δεν εκτελέστηκε.

Μετά το στρα­το­δι­κείο περ­νά 11 χρό­νια στις φυλα­κές έχο­ντας υπο­στεί νέες ταλαι­πω­ρί­ες χωρίς να υπο­χω­ρή­σει. Απο­φυ­λα­κί­ζε­ται από τις φυλα­κές Αβέ­ρωφ, το Φλε­βά­ρη του 1960.

Επι­στρέ­φει στη Λαμία και συνε­χί­ζει την κομ­μα­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα σε συν­θή­κες παρα­νο­μί­ας, ενώ υπο­χρε­ώ­νε­ται σε τακτά χρο­νι­κά δια­στή­μα­τα να δίνει το “παρών” στην ασφάλεια.

Αυτό το χρο­νι­κό διά­στη­μα παντρεύ­ε­ται με τον επί­σης αγω­νι­στή της Εθνι­κής Αντί­στα­σης Γιώρ­γο Κοτρω­νιά, στέ­λε­χος του ΚΚΕ, με τον οποίο πορεύ­τη­καν μαζί μέχρι το θάνα­τό του, το 1994.

Σε όλο αυτό το χρο­νι­κό διά­στη­μα η σ. Μαρού­λα και μετά τη μετα­πο­λί­τευ­ση προ­σέ­φε­ρε όσο περισ­σό­τε­ρα μπο­ρού­σε στον κοι­νό αγώ­να, στην προ­σπά­θεια που έκα­νε το Κόμ­μα στην υπε­ρά­σπι­ση των συμ­φε­ρό­ντων της εργα­τι­κής τάξης.

Η συντρό­φισ­σα Μαρού­λα έμει­νε πιστή μέχρι τέλους στις αρχές και τις αξί­ες του Κόμ­μα­τος και προ­σέ­φε­ρε πάντα όσα μπο­ρού­σε όπο­τε της ζητή­θη­κε, ως μέλος της Νομαρ­χια­κής Επι­τρο­πής Φθιώ­τι­δας, της Αχτι­δι­κής Επι­τρο­πής Λαμί­ας, γραμ­μα­τέ­ας ΚΟΒ Βορεί­ων Συνοι­κιών, υπο­ψή­φια βου­λευ­τής του ΚΚΕ στη Φθιώ­τι­δα, κ.α», ανα­φέ­ρει η ανα­κοί­νω­ση του ΚΚΕ το οποίο εκφρά­ζει τα θερ­μά του συλ­λυ­πη­τή­ρια στην οικο­γέ­νεια και στους οικεί­ους της σ. Μαρούλας.