Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Έφυγε από τη ζωή ο «μουσικός των μουσικών» Ντέιβιντ Λίντλεϊ

Έφυ­γε από τη ζωή πριν από μερι­κές ημέ­ρες σε ηλι­κία 79 ετών ο Ντέι­βιντ Λίντλεϊ, το όνο­μα του οποί­ου φιγου­ρά­ρει δίπλα στα μεγα­λύ­τε­ρα ονό­μα­τα της αμε­ρι­κα­νι­κής μου­σι­κής. Η δου­λειά του περι­λαμ­βά­νει ηχο­γρα­φή­σεις με τον Μπομπ Ντί­λαν, τον Λέο­ναρντ Κοέν, τον Ίγκι Ποπ, τον Μπρους Σπρίν­γκ­στιν, τον Ντέι­βιντ Κρό­σμπι, τον Ράι Κού­ντερ. Ο ήχος της κιθά­ρας στο στού­ντιο είχε πάντα τη δική του υπογραφή.

Γεν­νη­μέ­νος τον Μάρ­τιο του 1944 στον Λος Άντζε­λες, ο Ντέι­βιντ Πέρι Λίντλεϊ κλη­ρο­νό­μη­σε την αγά­πη του για τα έγχορ­δα από τον πατέ­ρα του που, αν και δικη­γό­ρος στο επάγ­γελ­μα, είχε γεμί­σει την οικο­γε­νεια­κή εστία με ήχους που ακού­γο­νταν του­λά­χι­στον εξω­τι­κοί στην άλλη πλευ­ρά του Ατλα­ντι­κού. Από εκεί­νον γνώ­ρι­σε ο Ντέι­βιντ και το μπου­ζού­κι και το σιτάρ και το μπάν­τζο και το μαντο­λί­νο και το γιου­κα­λί­λι και ένα πλή­θος έγχορ­δων ακό­μη. Ήταν μόλις έξι ετών και, όπως θα θυμό­ταν σε μία συνέ­ντευ­ξή του χρό­νια αργό­τε­ρα, ήταν τέτοιο το πάθος του για τα έγχορ­δα που θα άνοι­γε ακό­μη και την ουρά του πιά­νου στο σπί­τι του για να φτά­σει στις χορ­δές του.

«Ήταν ένας από τους πιο ταλα­ντού­χος μου­σι­κούς», έγρα­ψε γι’ αυτόν, απο­χαι­ρε­τώ­ντας τον, ο Γκρά­χαμ Νας. «Ήταν πραγ­μα­τι­κά ο μου­σι­κός των μου­σι­κών», πρόσθεσε.

Ήταν και ένας μου­σι­κός που ποτέ δεν έπα­ψε να γοη­τεύ­ε­ται από τις μου­σι­κές του κόσμου και να τις υπη­ρε­τεί. Στο βιο­γρα­φι­κό του βρί­σκει κανείς ηχο­γρα­φή­σεις με μου­σι­κούς από τη Μαδα­γα­σκά­ρη, τη Χαβάη, την Ιορ­δα­νία, τη Νορβηγία.

Τα τελευ­ταία χρό­νια της ζωής του έζη­σε στο Κλά­ρε­μοντ της Καλι­φόρ­νια. Αλλά σε ένα σπί­τι που δεν διέ­φε­ρε πολύ από το πατρι­κό του. Ήταν, κι αυτό, πλημ­μυ­ρι­σμέ­νο από έγχορδα.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο