Έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος Ευγένιος Νεστερένκο

Πέθα­νε σε ηλι­κία 83 ετών, στη Βιέν­νη όπου ζού­σε τα τελευ­ταία χρό­νια, ο σπου­δαί­ος Σοβιε­τι­κός μπά­σος της όπε­ρας Ευγέ­νιος Νεστε­ρέν­κο (Евгений Евгеньевич Нестеренко)
Έκα­νε διε­θνή καριέ­ρα, με έδρα το Θέα­τρο Μπολ­σόι, είχε ένα τερά­στιο ρεπερ­τό­ριο με 50 και πλέ­ον πρω­τα­γω­νι­στι­κούς ρόλους και συν­θέ­τες έγρα­ψαν μου­σι­κή για αυτόν, όπως ο Ντμί­τρι Σοστα­κό­βιτς το Suite on Verses of Michelangelo.
Ήταν δάσκα­λος στο Ωδείο της Μόσχας και αργό­τε­ρα στο Πανε­πι­στή­μιο Μου­σι­κής και Τεχνών της Βιέννης.

Γεν­νή­θη­κε στη Μόσχα τον Γενά­ρη του 1938 από πατέ­ρα Ρώσο και μητέ­ρα Λετο­νή, που έχα­σε πολύ νωρίς σε ηλι­κία μόλις 9 χρο­νών, οι οποί­οι του μετέ­δω­σαν την αγά­πη για τη μου­σι­κή και το τρα­γού­δι, παράλ­λη­λα με τις δυνα­τό­τη­τες και την καλ­λιέρ­γεια που προ­σέ­φε­ρε το σοβιε­τι­κό εκπαι­δευ­τι­κό σύστημα.
Παρά την αγά­πη του για τη μου­σι­κή και τη συμ­με­το­χή του σε χορω­δί­ες, επέ­λε­ξε σπου­δές μηχα­νι­κού στο σχε­τι­κό ινστι­τού­το του Λένιν­γκραντ, ωστό­σο παράλ­λη­λα έπαιρ­νε φωνη­τι­κά μαθή­μα­τα, συμ­με­τεί­χε σε παρα­στά­σεις και οι καθη­γη­τές του τον ενθάρ­ρυ­ναν να γρα­φτεί στο Ωδείο του Λένινγκραντ.
Το 1961 πήρε το πτυ­χίο του μηχα­νι­κού και το 1965 ολο­κλή­ρω­σε τις σπου­δές του στο ωδείο, στο οποίο δίδα­ξε μάλι­στα για ένα διά­στη­μα το 1967, ενώ παράλ­λη­λα συμ­με­τεί­χε σε παρα­στά­σεις και δια­γω­νι­σμούς τρα­γου­διού και απο­σπού­σε βραβεύσεις.

Όντας ήδη ανα­γνω­ρι­σμέ­νος τρα­γου­δι­στής, ο Ευγέ­νιος Νεστε­ρέν­κο το 1967 εντά­χθη­κε στον θία­σο του Θεά­τρου Όπε­ρας και Μπα­λέ­του του Λένιν­γκραντ, το οποίο πήρε το όνο­μά του από τον Κιρόφ (το περί­φη­μο Mariinsky Theatre).
Το 1971 έλα­βε πρό­σκλη­ση στη Μόσχα και έγι­νε σολίστ του θεά­τρου Μπολ­σόι της ΕΣΣΔ. Το θέα­τρο Kirov ήταν απρό­θυ­μο να τον εγκα­τα­λεί­ψει και για έναν χρό­νο εργά­στη­κε ταυ­τό­χρο­να σε Μόσχα και Λένινγκραντ.
Το θέα­τρο Μπολ­σόι έγι­νε για τον Νεστε­ρέν­κο κύριο μέρος της δου­λειάς και της δημιουρ­γι­κό­τη­τάς του.
Μέχρι το 2002 ήταν ο κορυ­φαί­ος σολί­στας του, δημιουρ­γή­θη­καν και εκτε­λέ­στη­καν γι’ αυτόν οι καλύ­τε­ροι ρόλοι σε παρα­στά­σεις όπε­ρας και έκα­νε περιο­δεί­ες με παρα­στά­σεις στις μεγα­λύ­τε­ρες όπε­ρες του κόσμου (Σκά­λα στην Ιτα­λία, Μητρο­πο­λι­τι­κή Οπε­ρα στις ΗΠΑ, Covent Garden στην Αγγλία, όπε­ρα της Βιέν­νης κ.λπ.).
Στη χώρα μας εμφα­νί­στη­κε στη Λυρι­κή Σκη­νή το 1982 με το έργο «Μπο­ρίς Γκο­ντου­νόφ» του Μοντέστ Μού­σορ­γκ­σι, στο οποίο για την ερμη­νεία του είχε απο­σπά­σει διε­θνή βραβεία.

Παράλ­λη­λα, όλα αυτά τα χρό­νια δίδα­σκε σε ωδεία, προ­ε­τοι­μά­ζο­ντας πολ­λούς νέους και ταλα­ντού­χους τρα­γου­δι­στές όπε­ρας, ενώ δημο­σί­ευ­σε περισ­σό­τε­ρα από 200 επι­στη­μο­νι­κά και μεθο­δο­λο­γι­κά άρθρα, αλλά και βιβλία.
Ανά­με­σα στις σημα­ντι­κό­τε­ρες δια­κρί­σεις του ήταν ο τίτλος του Λαϊ­κού Καλ­λι­τέ­χνη της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, βρα­βείο Λένιν κ.ά.
Από το 1993 ζού­σε και εργα­ζό­ταν στη Βιέν­νη, όπου και άφη­σε την τελευ­ταία του πνοή στις 20 Μάρ­τη, χτυ­πη­μέ­νος από τον κορονοϊό.