Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Έφυγε» απ’ τη ζωή ο Δημήτρης Φεργάδης — Συλλυπητήρια ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ

Έφυ­γε σήμε­ρα από τη ζωή ο Δημή­τρης Φερ­γά­δης, ιστο­ρι­κό στέ­λε­χος της βιο­μη­χα­νί­ας της δισκο­γρα­φί­ας από της επο­χή της Columbia.

Σε ανα­κοί­νω­σή του, το Γρα­φείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για τον θάνα­το του Μίμη Φερ­γά­δη, αναφέρει:

«Με μεγά­λη θλί­ψη απο­χαι­ρε­τού­με τον αγα­πη­μέ­νο μας συνα­γω­νι­στή, Μίμη Φερ­γά­δη, που το τελευ­ταίο διά­στη­μα αντι­με­τώ­πι­ζε σοβα­ρά προ­βλή­μα­τα υγεί­ας. Ο Μ. Φερ­γά­δης γεν­νή­θη­κε στις 30 Δεκέμ­βρη του 1938 στην Κύμη Ευβοί­ας, με κατα­γω­γή από τη Σκύ­ρο. Στα τέλη της δεκα­ε­τί­ας του ’50 δού­λε­ψε ως βοη­θός πρε­σα­δό­ρου, στο εργο­στά­σιο παρα­γω­γής πλα­κών γραμ­μο­φώ­νου της “ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ” στην Αθή­να και στη συνέ­χεια ως διευ­θυ­ντι­κό στέ­λε­χος της “Columbia” και της “Minos-EMI”. Ήταν από­φοι­τος του Παντεί­ου Πανεπιστημίου.

Στα­θε­ρή ήταν η συμ­με­το­χή του στους κοι­νω­νι­κούς αγώ­νες σε συμπό­ρευ­ση με το ΚΚΕ.

Στο επί­κε­ντρο του ενδια­φέ­ρο­ντός του ήταν οι εργα­ζό­με­νοι, οι άνθρω­ποι του μόχθου και της βιο­πά­λης. Για αυτούς τους ανθρώ­πους συχνά πυκνά επι­στρά­τευε την αιχ­μη­ρή αλλά και ευαί­σθη­τη πένα του προ­κει­μέ­νου με τα κεί­με­νά του να καυ­τη­ριά­σει, να προ­βλη­μα­τί­σει, να θυμί­σει, με στα­θε­ρή πυξί­δα ότι το δίκιο θα νική­σει. Αρκε­τά από αυτά είχαν δημο­σιευ­τεί στο 902.gr.

Συγ­γρα­φέ­ας του βιβλί­ου “Με αφορ­μή την Columbia — H βιο­μη­χα­νία της δισκο­γρα­φί­ας στην Ελλά­δα κατά τον 20ό αιώ­να” όπου απο­τύ­πω­σε τη δισκο­γρα­φία δια­φο­ρε­τι­κά απ΄ ό,τι την γρά­φουν συνήθως.

Τα πιο θερ­μά μας συλ­λυ­πη­τή­ρια στην οικο­γέ­νεια του και στους οικεί­ους του».

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο