Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Έφυγε» η Κηπουρού-Λέττα Βικτώρια

Τη Δευ­τέ­ρα 4–3‑2019 στη 1 μ.μ., στο Κοι­μη­τή­ριο Βύρω­να θα γίνει η πολι­τι­κή κηδεία της συντρό­φισ­σας και αγω­νί­στριας της Εθνι­κής Αντί­στα­σης και του ΔΣΕ Κηπου­ρού-Λέτ­τα Βικτώριας.

Γεν­νή­θη­κε στο χωριό Μέγα­ρο του νομού Γρε­βε­νών το Φλε­βά­ρη του 1926. Το 1939 η οικο­γέ­νειά της μετα­γκα­τα­στά­θη­κε στην Ποντι­νή Γρε­βε­νών. Ο πατέ­ρας της Γιάν­νης Λέτ­τας ήταν από τους πρώ­τους κομ­μου­νι­στές, στρα­τευ­μέ­νος στο ΚΚΕ από τη δεκα­ε­τία του 1920 από τη μικρα­σια­τι­κή εκστρατεία.

Με την τρι­πλή φασι­στι­κή κατο­χή όλη η οικο­γέ­νεια πρω­το­στα­τεί και συμ­με­τέ­χει στην ΕΑΜι­κή Αντί­στα­ση, η Βικτώ­ρια στην ΕΠΟΝ ως υπεύ­θυ­νη της Εθνι­κής Αλλη­λεγ­γύ­ης. Οργα­νώ­νε­ται στο ΚΚΕ στα 17 της χρό­νια, το Μάρ­τη του 1943. Μετά τη συμ­φω­νία της Βάρ­κι­ζας ακο­λου­θούν τα χρό­νια της λευ­κής τρο­μο­κρα­τί­ας και όλη η οικο­γέ­νεια διώ­κε­ται για τη συμ­με­το­χή της στην Αντί­στα­ση. Τον Γιάν­νη Λέτ­τα, πατέ­ρα της Βικτώ­ριας, τον σκό­τω­σαν οι παρα­κρα­τι­κές ομά­δες το 1947. Το πτώ­μα του δεν βρέ­θη­κε. Από το 1945 η Βικτώ­ρια κρα­τεί­ται στις φυλα­κές των Γρε­βε­νών και αργό­τε­ρα κρύ­βε­ται ως κατα­διω­κό­με­νη. Η δίω­ξη της οικο­γέ­νειάς της συμπε­ριε­λή­φθη στο Υπό­μνη­μα του Αρχη­γεί­ου του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού που υπο­βλή­θη­κε στην Εξε­τα­στι­κή Επι­τρο­πή του ΟΗΕ.

Κατα­τά­χθη­κε στον ΔΣΕ το Μάρ­τη του 1948. Παρα­κο­λού­θη­σε την 5η Σει­ρά της Σχο­λής Αξιω­μα­τι­κών του Γενι­κού Αρχη­γεί­ου (ΣΑΓΑ) και ονο­μά­στη­κε ανθυ­πο­λο­χα­γός ΠΕ. Τιμή­θη­κε επ’ Ανδρα­γα­θία για το κρά­τη­μα του υψώ­μα­τος της Πόρ­τας στο Βίτσι. Πριν τη μάχη της Φλώ­ρι­νας ανα­λαμ­βά­νει υπεύ­θυ­νη για τη γυναι­κεία δου­λειά. Παίρ­νει μέρος στη μάχη της Φλώ­ρι­νας. Από τα 20 άτο­μα της ομά­δας της κατά­φε­ραν να βγουν ζωντα­νοί χωρίς τραύ­μα­τα μόλις 2. Η ίδια τραυ­μα­τί­στη­κε στο ύψω­μα Όρλα του Γράμ­μου τον Απρί­λη του 1949. Στάλ­θη­κε για απο­θε­ρα­πεία στην Αλβα­νία και ξανα­γύ­ρι­σε στο Γράμμο.

Μετά την υπο­χώ­ρη­ση του ΔΣΕ έζη­σε πολι­τι­κός πρό­σφυ­γας στην Τασκέν­δη. Δού­λε­ψε σε εργο­στά­σιο Χαλυ­βουρ­γί­ας (ΡΕΜΕΖΕ), εκεί όπου δενό­ταν το ατσά­λι. Βρα­βεύ­τη­κε πολ­λές φορές ως ουντάρ­νικ (πρω­το­πό­ρα) της δουλειάς.

Παντρεύ­τη­κε τον Κώστα Κηπου­ρό (Μαλέ­τσι­κο) από την Τσα­ρι­τσά­νη, στέ­λε­χος του ΚΚΕ.

Επα­να­πα­τρί­σθη­κε το 1978, συνε­χί­ζο­ντας τη δράση.

Η ΚΟΒ Υμητ­τού του ΚΚΕ, στην οποία ήταν μέλος για 41 χρό­νια, εκφρά­ζει τα πιο θερ­μά της συλ­λυ­πη­τή­ρια στα παι­διά της Δημή­τρη και Ναυ­σι­κά και τα εγγό­νια της.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο