Έχετε φανταστεί πως είναι… (Προσωπική μαρτυρία εργαζόμενου στην καθαριότητα)

Θα κάνω μια προ­σω­πι­κή ανα­φο­ρά, που κανο­νι­κά θα έπρε­πε να τους αφο­ρά όλους

Δού­λε­ψα 8 μήνες σε δήμο πίσω από απορριμματοφόρο

Όχι καμπό­σα χρό­νια ή και μια ζωή, όπως άλλοι

Έχω όμως την στοι­χειώ­δη εμπει­ρία να ρωτήσω

Έχε­τε φαντα­στεί πως είναι τα υγρά από κάθε λογής σκου­πί­δια να περ­νά­νε μέσα από τα πολυ­χρη­σι­μο­ποι­η­μέ­να γάντια?

Να μην σου δίνει η υπη­ρε­σία παρά 1 ζευ­γά­ρι ανά 15πενθήμερο, έτσι που ούτε θα τα αγγίζατε?

Να λού­ζε­στε με όλα τα υγρά σύν­θλι­ψης πάνω στα γλι­στε­ρά σκαλοπάτια?

Να μυρί­ζε­τε μια μυρω­διά που δεν προ­λα­βαί­νει να φύγει πριν ξανα­πιά­στε δουλειά?

Να τρώ­τε την βρο­χή, το κρύο, την ζεστή, κιν­δυ­νεύ­ο­ντας ανά πάσα στιγ­μή να σκο­τω­θεί­τε από τα μηχα­νή­μα­τα ή να σωρια­στεί­τε στην άσφαλτο?

Να κυνη­γά­τε τις βρω­μιές που σκορ­πί­ζουν λογι­κά τα ζώα, επει­δή ορι­σμέ­νοι δεν κάνουν τον κόπο να κατέ­βουν καν από τα αυτο­κί­νη­τα τους και παρα­τά­νε τα σκου­πί­δια απέξω?

Να τρα­βά­τε τους εξαι­ρε­τι­κά βαρείς κάδους και να μην ξεκολλάνε?

Μέτα όλα αυτά έχε­τε δια­νοη­θεί πώς είναι να παρά­γεις αυτό το έργο και να σου φέρο­νται λες και είσαι κι ο ίδιος σκουπίδια?

Και κύρια… μπο­ρεί­τε να φαντα­στεί­τε αυτή η εργα­σία να μην έχει πρό­ω­ρη συντα­ξιο­δό­τη­ση και βαρέα ανθυ­γιει­νά ένσημα?

Όλοι μαζί… έχου­με φαντα­στεί πώς είναι στα 62 σου να κάνεις όλα αυτά, μα και να συντη­ρείς 4 παι­διά, εκ των οποί­ων το ένα ανή­λι­κο και το άλλο ΑΜΕΑ?

Τα σκου­πί­δια και η βρώ­μα τους κάπο­τε καθορίζουν.

Η αθλιό­τη­τα όσων ειρω­νεύ­ο­νται αγώ­νες, δεν ξεπλύ­νε­τε με κανέ­ναν τρόπο.

Και οφεί­λου­με να μην την ξεχάσουμε

_______________

Το κεί­με­νο το αλιεύ­σα­με από την προ­σω­πι­κή σελί­δα του Gian Kapatsoulias στο facebook.