Ήταν «πραξικόπημα» η Οκτωβριανή Επανάσταση; (Μία οφειλόμενη απάντηση σε άρθρο της «ΕφΣυν»)

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Στην Εφη­με­ρί­δα των Συντα­κτών (1–2 Ιου­νί­ου) σε άρθρο του Γιώρ­γου Ν. Οικο­νό­μου με τίτλο «Ο μύθος της Οκτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης» γρά­φο­νται ανά­με­σα στ’ άλλα και τα εξής: «…από τον Φεβρουά­ριο μέχρι τον Οκτώ­βριο 1917 η Ρωσία ήταν η πιο ελεύ­θε­ρη χώρα στον κόσμο. Αυτή η κατά­στα­ση άρχι­σε να ανα­τρέ­πε­ται και οδή­γη­σε στην πιο ανε­λεύ­θε­ρη χώρα του κόσμου, από τις εμμο­νές και τις ιδε­ο­λη­ψί­ες των Μπολ­σε­βί­κων και του Λένιν…Ο Λένιν και οι Μπολ­σε­βί­κοι εξα­φά­νι­σαν κάθε μορ­φή άμε­σης δημο­κρα­τί­ας που είχε αρχί­σει να συγκρο­τεί­ται στα ποι­κί­λα σοβιέτ. Επι­πλέ­ον κατήρ­γη­σαν κάθε μορ­φή ανθρω­πί­νων δικαιω­μά­των και ατο­μι­κών ελευ­θε­ριών που είχαν αρχί­σει να κατακτώνται…Συνεπώς τον Οκτώ­βριο 1917 δεν έγι­νε καμία επα­νά­στα­ση, αλλά μια μονο­με­ρής κίνη­ση των Μπολ­σε­βί­κων για την κατά­λη­ψη της εξου­σί­ας, ένα πρα­ξι­κό­πη­μα με πολ­λές φάσεις που ανέ­τρε­ψε τη δημο­κρα­τι­κή επα­νά­στα­ση ή οποία είχε ξεκι­νή­σει τον Φεβρουά­ριο του 1917..»

Πρό­κει­ται για ανι­στό­ρη­τα και κυρί­ως συκο­φα­ντι­κά «επι­χει­ρή­μα­τα» για την επα­νά­στα­ση που άλλα­ξε την πορεία της ανθρω­πό­τη­τας και που δεν δια­θέ­τουν καμία «πρω­το­τυ­πία» μια και νωρί­τε­ρα από διά­φο­ρες πλευ­ρές είχαν υιο­θε­τη­θεί παρό­μοιες «εκτι­μή­σεις». Απλά τώρα, μετά τις ανα­τρο­πές που συνέ­βη­σαν εκεί και την καπι­τα­λι­στι­κή παλι­νόρ­θω­ση επα­να­προ­βά­λο­νται με στό­χο να «πεί­σουν» με βάση τη λογι­κή «δρυός πεσούσης..» 

1. Ο ίδιος ο «αρχι­συ­νω­μό­της» Β.Ι. ΛΕΝΙΝ τόνι­ζε: «Η εξέ­γερ­ση δεν μπο­ρεί να βασι­στεί στη συνω­μο­σία ούτε σ’ ένα κόμ­μα, αλλά στην πρω­το­πό­ρα τάξη… Η εξέ­γερ­ση πρέ­πει να βασι­στεί στην επα­να­στα­τι­κή κίνη­ση του λαού». Και αυτή η κίνη­ση των μαζών υπήρ­ξε κλι­μα­κού­με­νη τους μήνες που ακο­λού­θη­σαν την αστι­κο­δη­μο­κρα­τι­κή επα­νά­στα­ση του Φλε­βά­ρη με επι­κε­φα­λής τους Μπολ­σε­βί­κους. Να τι έγρα­ψε ένας ένθερ­μος αντί­πα­λος του Μπολ­σε­βι­κι­σμού, που υπήρ­ξε επί­σης αυτό­πτης μάρ­τυς και ιστο­ρι­κός της Ρωσι­κής Επα­νά­στα­σης, ο Μεν­σε­βί­κος Σου­χά­νοφ.  «… όλη η Ρωσία … ήταν συνε­χώς σε δια­δή­λω­ση εκεί­νες τις ημέ­ρες. Οι επαρ­χί­ες είχαν κάνει καθη­με­ρι­νή τους συνή­θεια τις διαδηλώσεις…Οι Μπολ­σε­βί­κοι δου­λεύ­ουν επί­μο­να και αστα­μά­τη­τα. Είναι μέσα στις μάζες, στους πάγκους των εργο­στα­σί­ων, καθη­με­ρι­νά χωρίς παύ­ση. Δεκά­δες ομι­λη­τές, μικροί και μεγά­λοι, μιλούν στην πόλη, στα εργο­στά­σια και στους στρα­τώ­νες κάθε ευλο­γη­μέ­νη μέρα. Για τις μάζες έχουν γίνει οι δικοί τους άνθρω­ποι για­τί είναι πάντο­τε εκεί, ανα­λαμ­βά­νο­ντας από τις λεπτο­μέ­ρειες μέχρι τις σημα­ντι­κό­τε­ρες υπο­θέ­σεις του εργο­στα­σί­ου και του στρα­τώ­να. Έχουν γίνει η μόνη ελπί­δα… Η μάζα ζει κι ανα­πνέ­ει μαζί με τους Μπολσεβίκους».
2. Αν δεχτού­με τα «επι­χει­ρή­μα­τα» του αρθρο­γρά­φου περί «πρα­ξι­κο­πή­μα­τος» τότε πώς η Προ­σω­ρι­νή Κυβέρ­νη­ση ανα­τρά­πη­κε (αν και διέ­θε­τε και τον κρα­τι­κό μηχα­νι­σμό) και που υπο­τί­θε­ται είχε την λαϊ­κή απή­χη­ση από μία ασή­μα­ντη μειο­ψη­φία , αυτή των Μπολ­σε­βί­κων; Πώς θα μπο­ρού­σαν οι Μπολ­σε­βί­κοι να «παρα­πλα­νή­σουν» τον λαό στους επό­με­νους 9 μήνες; Μήπως τελι­κά για­τί η αστι­κή Προ­σω­ρι­νή Κυβέρ­νη­ση χρε­ο­κό­πη­σε μην μπο­ρώ­ντας να λύσει ακό­μη και ζητή­μα­τα αστι­κο­δη­μο­κρα­τι­κού χαρα­κτή­ρα; Ας θυμη­θού­με ότι το Μπολ­σε­βί­κι­κο Κόμ­μα πήρε την εξου­σία τον Οκτώ­βρη με πρό­γραμ­μα «Ειρή­νη, Ψωμί και Γη». Να σημειώ­σου­με ακό­μη ότι η ανά­πτυ­ξη του Μπολ­σε­βί­κι­κου Κόμ­μα­τος αυτήν τη περί­ο­δο ήταν εξαι­ρε­τι­κά γορ­γή. Από μόνον 8000 μέλη το Φεβρουά­ριο έφθα­σε τα 177000 στο 6ο Συνέ­δριο του Ιου­νί­ου. Να προ­σθέ­σου­με ακό­μη ότι στις δημο­τι­κές εκλο­γές του Ιου­νί­ου οι Μπολ­σε­βί­κοι πήραν το 21% των ψήφων, και τον Αύγου­στο, ενώ το Κόμ­μα ακό­μη υπέ­φε­ρε από τις συνέ­πειες των Ημε­ρών του Ιου­λί­ου (πρα­ξι­κό­πη­μα Κορ­νί­λοφ), πήραν το 33% (Το Νοέμ­βριο το ποσο­στό έγι­νε 45%). Στη Μόσχα, τον Ιού­νιο, κέρ­δι­σαν λίγο πάνω από το 12%. Το Σεπτέμ­βριο είχαν την από­λυ­τη πλειο­ψη­φία με 51% των ψήφων. Οι μάζες είχαν τη δυνα­τό­τη­τα να απο­κτή­σουν εμπει­ρία των προ­γραμ­μά­των των Μεν­σε­βί­κων και των Σοσια­λε­πα­να­στα­τών στην πρά­ξη –και τα παρα­μέ­ρι­σαν. Οι ψήφοι δηλα­δή για τους Μπολ­σε­βί­κους υπο­ψη­φί­ους στα σοβιέτ ανέ­βαι­ναν στα­θε­ρά σε σημείο που, τον Σεπτέμ­βριο, είχαν κερ­δί­σει την πλειο­ψη­φία στο Πέτρο­γκραντ, τη Μόσχα, το Κίε­βο, την Οδησ­σό κι όλες τις μεγά­λες πόλεις.
3. Βεβαί­ως, με τα περί πρα­ξι­κο­πή­μα­τος και ο συγκε­κρι­μέ­νος αρθρο­γρά­φος απο­κα­λύ­πτει ουσια­στι­κά τον φόβο του για τη δυνα­τό­τη­τα ο λαός, η εργα­τι­κή τάξη να ανα­τρέ­ψουν την εξου­σία του κεφα­λαί­ου, μέσα από νέες εξε­γέρ­σεις και ξεση­κω­μούς. Κανέ­να όμως πρα­ξι­κό­πη­μα δεν εκπλή­ρω­σε ποτέ αυτό που εκπλή­ρω­σαν όλες οι επα­να­στά­σεις στην Ιστο­ρία, και της Οκτω­βρια­νής περι­λαμ­βα­νο­μέ­νης: Την αλλα­γή τάξης στην εξου­σία. Αυτό δηλα­δή που ξορ­κί­ζουν οι κάθε λογής-αντι­κει­με­νι­κά- απο­λο­γη­τές του καπι­τα­λι­σμού. Και κάτι ακό­μη. Κανέ­να «πρα­ξι­κό­πη­μα» δεν θα μπο­ρού­σε ν’ αντέ­ξει τόσα χρό­νια και κυρί­ως επεμ­βά­σεις από μέρους των ιμπε­ρια­λι­στι­κών δυνά­με­ων, Β. Παγκό­σμιο Πόλε­μο κ.α Όσο δε αφο­ρά τα περί «κατάρ­γη­σης δικαιω­μά­των και ελευ­θε­ριών» απλά απο­τε­λούν «αρα­χνια­σμέ­να επι­χει­ρή­μα­τα» αυτών που θέλουν να κρύ­ψουν τις τερά­στιες κατα­κτή­σεις-κοι­νω­νι­κές-οικο­νο­μι­κές-πολι­τι­κές-πολι­τι­στι­κές κ.α που είχαν στην ΕΣΣΔ μετά την Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση και που καμία «αστι­κο­δη­μο­κρα­τι­κή επα­νά­στα­ση» δεν μπο­ρού­σε (ούτε ήθε­λε) να προ­σφέ­ρει στο λαό παρά μόνο στους…καπιταλιστές! Η πρώ­τη επι­τυ­χη­μέ­νη σοσια­λι­στι­κή επα­νά­στα­ση, είναι φωτει­νός φάρος και για το σήμε­ρα , από­δει­ξη ότι ο καπι­τα­λι­σμός δεν θα είναι αιώ­νιος, παρά το προ­σω­ρι­νό πισωγύρισμα! 
   

   Αλέκος Χατζηκώστας

   Δημο­σιο­γρά­φος και εκδό­της της εφη­με­ρί­δας «Η Άλλη Άπο­ψη της Ημα­θί­ας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημο­σιευ­τεί σε εφη­με­ρί­δες, περιο­δι­κά και site εδώ και δεκα­ε­τί­ες, ενώ έχει συμ­με­τά­σχει με ειση­γή­σεις σε μια σει­ρά ιστο­ρι­κά συνέ­δρια και ημε­ρί­δες. Έχει εκδώ­σει 9 βιβλία και συμ­με­τέ­χει σε συλ­λο­γι­κούς τόμους.