Ίλια Λιβυκού

Στις 6 Σεπτεμ­βρί­ου 2002 «έφυ­γε» η Ιλια Λιβυ­κού — Κοζύ­ρη, για να σμί­ξει για πάντα με τον σπου­δαίο ηθο­ποιό Βασί­λη Λογο­θε­τί­δη, σύντρο­φό της στη ζωή, στη σκη­νή και στην οθόνη.

Η Ιλια Λιβυ­κού, (Αμα­λία Χατζά­κη), γεν­νή­θη­κε στο Ηρά­κλειο Κρή­της. Οταν τέλειω­σε το Γυμνά­σιο, παντρεύ­τη­κε έναν δικη­γό­ρο (Κοζύ­ρης, με τον οποίο γέν­νη­σε δυο παι­διά), ήρθε στην Αθή­να για να σπου­δά­σει και εκεί­νη Νομι­κά. Εκα­νε κάποιες νομι­κές σπου­δές, αλλά και κρυ­φά, από τον άνδρα της, σπού­δα­σε στη Σχο­λή του Εθνι­κού Θεά­τρου. Στο θέα­τρο εμφα­νί­στη­κε μετά τον πόλε­μο. Πρω­τό­παι­ξε στο Εθνι­κό Θέα­τρο, στο έργο του Β. Ουγκώ «Ρουί Μπλας». Στη συνέ­χεια συνερ­γά­στη­κε με το θία­σο Κατε­ρί­νας — Λογο­θε­τί­δη στο έργο των Δ.Ψαθά — Γ. Ρούσ­σου «Δε θυμά­μαι τίπο­τα». Το 1948 ο Β. Λογο­θε­τί­δης έκα­νε δικό του θία­σο και την πήρε ως συμπρω­τα­γω­νί­στριά του, έως το θάνα­τό του.

Πλή­θος οι ελλη­νι­κές και ξένες κωμω­δί­ες, στις οποί­ες η Ιλια Λιβυ­κού έπαι­ξε δίπλα στον κορυ­φαίο κωμι­κό: «Απρό­σκλη­τος μου­σα­φί­ρης», «Και­νού­ρια αφε­ντι­κά», «Η κυρία του Μαξίμ», «Το κορόι­δο», «Ενας βλά­κας και μισός», «Ο Ηλί­ας του 16ου», «Ο γαμπρός μου ο δικη­γό­ρος», κ.ά. Μετά το θάνα­το του Λογο­θε­τί­δη (1960), άρχι­σε να συνερ­γά­ζε­ται με άλλους θιά­σους: Το 1963 με το θία­σο Ν. Χατζί­σκου στην «Πάπισ­σα Ιωάν­να», της Ε. Βερ­γή στους «Ξερι­ζω­μέ­νους», το «Ελλη­νι­κό Λαϊ­κό Θέα­τρο» του Μ. Κατρά­κη στον «Ιού­λιο Καί­σα­ρα» και «Στο κορί­τσι με το κορ­δε­λά­κι» του Ν. Περ­γιά­λη, «Ο Πατού­χας». Στο ΚΘΒΕ (1965) υπο­δύ­θη­κε την αρι­στο­φα­νι­κή «Λυσι­στρά­τη». Ακο­λού­θη­σαν συνερ­γα­σί­ες της με πολ­λούς άλλους θιά­σους κωμω­δί­ας και επι­θε­ώ­ρη­σης, έως το 1984, οπό­τε στα­μά­τη­σε να παίζει.

Στον κινη­μα­το­γρά­φο εμφα­νί­στη­κε το 1948 στην ται­νία του Αλ. Σακελ­λά­ριου «Οι Γερ­μα­νοί ξανάρ­χο­νται», με πρω­τα­γω­νι­στή τον Β. Λογο­θε­τί­δη. Εκτο­τε, πρω­τα­γω­νί­στη­σε σε όλα τα θεα­τρι­κά έργα του θιά­σου Λογο­θε­τί­δη, που δια­σκευά­στη­καν σε ται­νί­ες. Επαι­ξε, όμως, και σε άλλες ται­νί­ες, χωρίς τον Λογο­θε­τί­δη: «Η κατά­ρα της μάνας» και «Οργή» του Β. Γεωρ­γιά­δη, «Αντι­γό­νη» του Γ. Τζα­βέλ­λα, «Ενας ντε­λι­κα­νής» του Μ. Σκου­λού­δη (γι’ αυτήν πήρε το Β’ βρα­βείο γυναι­κεί­ου ρόλου, στο Φεστι­βάλ Κινη­μα­το­γρά­φου και το βρα­βείο «Χρυ­σή Γέφυ­ρα» του Διε­θνούς Φεστι­βάλ του Σαν Φραν­τσί­σκο), «Η θυσία του Αβρα­άμ», κ.ά. Το 1968, στο Φεστι­βάλ Κινη­μα­το­γρά­φου απέ­σπα­σε το βρα­βείο Β’ γυναι­κεί­ου ρόλου για την ται­νία «Στα σύνο­ρα της προδοσίας».

Στο ενερ­γη­τι­κό της είχε μερι­κές εμφα­νί­σεις σε τηλε­ο­πτι­κές σει­ρές («Απόρ­ρη­τος φάκε­λος 27», κ.ά.) και ραδιο­φω­νι­κές εκπο­μπές, ενώ μαζί με τον Μάνο Κατρά­κη, συμ­με­τεί­χε σε ποι­η­τι­κές εκδη­λώ­σεις στο θέα­τρο «Μου­σού­ρη», με μου­σι­κή του Μ. Θεοδωράκη.