Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ίμια 30 — 31 Γενάρη 1996: Αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων με σφραγίδα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ

Μπορεί να πέρασαν 24 χρόνια από την κρίση στα Ιμια, αλλά ακόμα και σήμερα παραμένει άθικτο όλο το πλαίσιο εντός του οποίου κλιμακώνεται η επιθετικότητα της αστικής τάξης της Τουρκίας, ενώ συνεχώς πυκνώνουν και οι εστίες έντασης.

Αυτό δείχνει και η αλυσίδα των γεγονότων που ενώνει την επισημοποίηση των διεκδικήσεων της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας διαχρονικά.

Τρια­ντά­φυλ­λου ΦΩΤΙΑΔΗ
🔹  Αντι­πλοί­αρ­χου ΠΝ ε.α.

 

Το χρο­νι­κό της κρί­σης των Ιμί­ων απο­τε­λεί σημείο ανα­φο­ράς μέχρι σήμε­ρα, καθώς οι επι­πτώ­σεις της ακό­μα δεν έχουν δια­φα­νεί σε όλη τους την έκτα­ση, ενώ αντί­θε­τα βρί­σκο­νται σε εξέλιξη.

Η προϊ­στο­ρία πριν από την κορύ­φω­ση ξεκι­νά όταν:

  • Στις 25 Δεκέμ­βρη 1995 το τουρ­κι­κό φορ­τη­γό πλοίο «Figen Akat» προ­σά­ρα­ξε στη βρα­χο­νη­σί­δα Ιμια και ο Τούρ­κος πλοί­αρ­χος αρνή­θη­κε τη συν­δρο­μή των ελλη­νι­κών αρχών, με τον ισχυ­ρι­σμό ότι το σκά­φος βρί­σκε­ται σε τουρ­κι­κά ύδα­τα. Τελι­κά το πλοίο απο­κολ­λή­θη­κε στις 28 Δεκέμ­βρη 1995 από ελλη­νι­κά ρυμουλ­κά, που το οδη­γούν στο λιμά­νι Κιου­λούκ της Τουρκίας.
  • Στις 29 Δεκέμ­βρη 1995 η Τουρ­κία μέσω του υπουρ­γεί­ου Εξω­τε­ρι­κών, με ρημα­τι­κή δια­κοί­νω­ση προς την ελλη­νι­κή πρε­σβεία, για πρώ­τη φορά μετά από 60 χρό­νια περί­που, προ­βάλ­λει τον ισχυ­ρι­σμό ότι οι βρα­χο­νη­σί­δες Ιμια απο­τε­λούν τουρ­κι­κό έδα­φος και είναι κατα­χω­ρη­μέ­νες στο κτη­μα­το­λό­γιο της επαρ­χί­ας Mugla.
  • 30 — 31 Γενά­ρη 1996. Η κορύ­φω­ση της κρί­σης ξεκί­νη­σε πριν από τα ξημε­ρώ­μα­τα της 30ής Γενά­ρη, όταν δια­πι­στώ­θη­κε ότι τουρ­κι­κά πολε­μι­κά πλοία είχαν απο­πλεύ­σει από τις βάσεις τους στο Αξάζ και στη Σμύρ­νη, ενώ τις επό­με­νες ώρες αρχί­ζει μια σημα­ντι­κή συγκέ­ντρω­ση ελλη­νι­κών και τουρ­κι­κών πλοί­ων στην περιο­χή των Ιμίων.

Απο­τέ­λε­σμα, η πτώ­ση και συντρι­βή του ελι­κο­πτέ­ρου που σηκώ­θη­κε από τη φρε­γά­τα «Ναβα­ρί­νον» μετά την ολο­κλή­ρω­ση της απο­στο­λής του, και αφού εντό­πι­σε τους Τούρ­κους κομά­ντος που είχαν απο­βι­βα­στεί στη μικρή Ιμια.

Τρεις αξιω­μα­τι­κοί του Πολε­μι­κού Ναυ­τι­κού είναι το ανθρώ­πι­νο τίμη­μα της κρί­σης. Πρό­κει­ται για τον υπο­πλοί­αρ­χο Χ. Καρα­θα­νά­ση, 34 ετών, τον υπο­πλοί­αρ­χο Π. Βλα­χά­κο, 31 ετών, και τον αρχι­κε­λευ­στή Ε. Γιά­λο­ψο, 29 ετών, οι οποί­οι απο­τε­λού­σαν το πλή­ρω­μα του μοι­ραί­ου ελικοπτέρου.

Η απο­κλι­μά­κω­ση της κρί­σης έγι­νε δυνα­τή κατό­πιν παρέμ­βα­σης των ΗΠΑ, με τη φρά­ση «Οχι πλοία, όχι στρα­τιώ­τες, όχι σημαί­ες».

Να θυμί­σου­με ότι μετά το ταπει­νω­τι­κό «ευχα­ρι­στού­με τις ΗΠΑ» του Κ. Σημί­τη στη Βου­λή, την επο­μέ­νη της κρί­σης των Ιμί­ων, ακο­λού­θη­σε η δήλω­ση του εκπρο­σώ­που του Στέιτ Ντι­πάρ­τμεντ, Νίκο­λας Μπερνς (Φλε­βά­ρης 1996), ο οποί­ος ανέ­φε­ρε: «Οι ΗΠΑ δεν ανα­γνω­ρί­ζουν ελλη­νι­κή ή τουρ­κι­κή κυριαρ­χία στα Ιμια. Μπο­ρεί να είναι και μερι­κά άλλα νησιά ή νησί­δες επί των οποί­ων έχου­με παρό­μοια θέση».

Μετά την κρί­ση στα Ιμια η κατά­στα­ση στο Αιγαίο δεν είναι η ίδια με πριν, καθώς ακο­λου­θούν η Συμ­φω­νία της Μαδρί­της το 1997, όπου ανα­γνω­ρί­στη­κε πως η Τουρ­κία έχει «νόμι­μα, ζωτι­κά συμ­φέ­ρο­ντα και ενδια­φέ­ρο­ντα» στο Αιγαίο, ενώ είχε ήδη προη­γη­θεί η δημο­σί­ευ­ση του κατα­λό­γου με τις 100 και πλέ­ον βρα­χο­νη­σί­δες που η Τουρ­κία έκτο­τε διεκδικεί.

Στη Συμ­φω­νία του Ελσίν­κι, το 1999, στο όνο­μα της διεύ­ρυν­σης της ΕΕ ανα­γνω­ρί­ζο­νται ελλη­νο­τουρ­κι­κές «συνο­ρια­κές δια­φο­ρές» (πέραν του προ­βλή­μα­τος της υφαλοκρηπίδας).

Ηδη από το 1995 η Τουρ­κία έχει κηρύ­ξει casus belli στην Ελλά­δα σε περί­πτω­ση που αυτή επε­κτεί­νει την αιγια­λί­τι­δα ζώνη της πέραν των 6 ναυ­τι­κών μιλί­ων και το τέλος που είχε η πολύ­κρο­τη υπό­θε­ση της εγκα­τά­στα­σης των ρωσι­κών πυραύ­λων «S‑300», με τη ματαί­ω­ση της άφι­ξής τους στην Κύπρο.

Η προ­βο­λή εκ μέρους της Τουρ­κί­ας της θεω­ρί­ας περί «γκρί­ζων ζωνών» στο Αιγαίο, που έφτα­σε να αμφι­σβη­τεί μέχρι και τη Γαύ­δο, νότια της Κρή­της, γίνε­ται εδώ και χρό­νια με τη σφρα­γί­δα του ΝΑΤΟ (το οποίο δεν ανα­γνω­ρί­ζει σύνο­ρα μετα­ξύ συμ­μά­χων) και ενώ η ΝΑΤΟι­κή αρμά­δα σου­λα­τσά­ρει τα τελευ­ταία χρό­νια στο Αιγαίο.

Στην ίδια κατεύ­θυν­ση κινεί­ται η φιλο­σο­φία των Μέτρων Οικο­δό­μη­σης Εμπι­στο­σύ­νης (ΜΟΕ) που προ­ω­θεί η Ουά­σιγ­κτον και τα οποία λει­τουρ­γούν ως πλατ­φόρ­μα όπου η Τουρ­κία απλώ­νει όλες τις διεκ­δι­κή­σεις της, όπως επί­σης η δια­δι­κα­σία ελλη­νο­τουρ­κι­κής προ­σέγ­γι­σης με την ανά­πτυ­ξη της συνερ­γα­σί­ας σε τομείς «χαμη­λής πολι­τι­κής» (οικο­νο­μία, εμπό­ριο, του­ρι­σμός κ.λπ.).

Σήμε­ρα η επι­θε­τι­κό­τη­τα της αστι­κής τάξης της Τουρ­κί­ας κλι­μα­κώ­νε­ται με συνε­χείς παρα­βιά­σεις του ενα­έ­ριου χώρου και των ελλη­νι­κών χωρι­κών υδά­των, αμφι­σβη­τώ­ντας τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα της Ελλά­δας σε όλο το φάσμα, από το Αιγαίο μέχρι την Ανα­το­λι­κή Μεσόγειο.

Την ίδια στιγ­μή, κυβέρ­νη­ση και αστι­κά επι­τε­λεία στή­νουν μια ακό­μα επι­χεί­ρη­ση επι­κίν­δυ­νου εφη­συ­χα­σμού, αλλά και συγκά­λυ­ψης του πραγ­μα­τι­κού ρόλου των ΝΑΤΟ — ΗΠΑ — ΕΕ στο Αιγαίο και συνο­λι­κά στην περιο­χή της Ανατ. Μεσο­γεί­ου και Μ. Ανα­το­λής, ενώ ταυ­τό­χρο­να πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται τα σενά­ρια για τη λεγό­με­νη «συνεκ­με­τάλ­λευ­ση του Αιγαίου».

Το «ευχαριστώ» της ντροπής, του Κ. Σημίτη, διατρέχει την πολιτική όλων των κυβερνήσεων, διαχρονικά, μέχρι σήμερα.

Αυτήν την πολι­τι­κή υπη­ρε­τεί με ζήλο η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, σε συνέ­χεια αυτής του ΣΥΡΙΖΑ, με «κοι­νό στό­χο» τη μεγα­λύ­τε­ρη εμπλο­κή της χώρας μας στο ΝΑΤΟι­κό στρα­τό­πε­δο, αξιο­ποιώ­ντας παράλ­λη­λα προς όφε­λος της αστι­κής τάξης της Ελλά­δας τα «ρήγ­μα­τα» στις σχέ­σεις της Τουρ­κί­ας με ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, όπως και την έντα­ση στις σχέ­σεις με την ΕΕ, με στό­χο τη δική της ανα­βάθ­μι­ση στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή «πυρα­μί­δα».

Η υπο­γρα­φή της νέας Συμ­φω­νί­ας Αμυ­ντι­κής Συνερ­γα­σί­ας με τις ΗΠΑ θα μετα­τρέ­ψει τη χώρα σε ένα απέ­ρα­ντο αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κό ορμη­τή­ριο και σε «μαγνή­τη» επι­κίν­δυ­νων εξε­λί­ξε­ων για το λαό μας και τους λαούς της περιοχής.

Οι λαοί δεν έχου­με να χωρί­σου­με τίπο­τε μετα­ξύ μας, γι’ αυτό καλού­με τους εργα­ζό­με­νους, τη νεο­λαία, τους φαντά­ρους, τα στε­λέ­χη των Ενό­πλων Δυνά­με­ων και τους από­στρα­τους να μη συμ­βι­βα­στούν με την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών, της ιμπε­ρια­λι­στι­κής «ειρή­νης» με το πιστό­λι στον κρόταφο.

Και κυρί­ως να μη στοι­χη­θούν κάτω από τις εχθρι­κές γι’ αυτούς σημαί­ες της αστι­κής τάξης, των στό­χων και των «φιλο­δο­ξιών» της, αλλά να παλέ­ψου­με όλοι, μαζί με το λαό, για τη ζωή που μας αξίζει.

Να φωνά­ξουν ένα στε­ντό­ρειο ΟΧΙ στην απο­στο­λή στρα­τευ­μά­των στη Λιβύη. Να απαι­τή­σουν να μην πάει ελλη­νι­κή φρε­γά­τα στα Στε­νά του Ορμούζ και Ελλη­νες στρα­τιω­τι­κοί, μαζί με τους πυραύ­λους «Patriot», στη Σαου­δι­κή Αραβία.

Να γυρί­σουν πίσω όλοι οι στρα­τιω­τι­κοί που βρί­σκο­νται σε απο­στο­λές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ έξω από τα σύνο­ρα, να στα­μα­τή­σει η επι­τή­ρη­ση του ενα­έ­ριου χώρου της Βόρειας Μακε­δο­νί­ας και άλλων βαλ­κα­νι­κών χωρών από την Πολε­μι­κή Αερο­πο­ρία της Ελλάδας.

Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών!

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο