«Η εισαγγελική πρόταση του Σ. Μπουγιούκου δίκαια προκάλεσε οργή για το απαλλακτικό της σκέλος, που αφορούσε στη δράση των αστυνομικών στην υπόθεση του Ζακ Κωστόπουλου», τονίζει η «Αγωνιστική Συσπείρωση» Δικηγόρων.
Σε ανακοίνωσή της σημειώνει:
«Εντός ορίων νόμιμης δράσης έκρινε τη συμπεριφορά των αστυνομικών ο εισαγγελέας της έδρας. Δεν διέκρινε καμία παράνομη ενέργεια ή παράλειψη στη στάση των αστυνομικών κατά τη βάρβαρη επίθεση που δεχόταν μπροστά στα μάτια τους ένας ακινητοποιημένος και αιμόφυρτος άνθρωπος. Εντός ορίων νόμιμης δράσης κρίθηκε και αυτό, που ολόκληρη η κοινωνία – και το δικαστήριο – είδε στα σχετικά βίντεο, που ευτυχώς είναι αδιάψευστα αποδεικτικά στοιχεία. Δηλαδή τον Ζακ Κωστόπουλο να δέχεται κλωτσιά από αστυνομικό ενώ ήδη φοράει χειροπέδες και βρίσκεται σε μισολιπόθυμη κατάσταση, ανήμπορος όχι να διαφύγει αλλά ακόμη και να σταθεί όρθιος.
Άλλωστε, οι συγκεκριμένοι αστυνομικοί στην προδικασία είχαν αφεθεί ελεύθεροι χωρίς κανέναν περιοριστικό όρο, ενώ η Υπουργός Προστασίας του Πολίτη της τότε Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, κα Γεροβασίλη, είχε διαβεβαιώσει ότι “η ελληνική αστυνομία δεν έκανε κάτι εκτός της δραστηριότητας την οποία οφείλει να έχει” και ας αναγκάστηκε μετά να ανασκευάσει λέγοντας το χιλιοδιατυπωμένο και γραφικό πια “η υπόθεση θα ερευνηθεί”. Η διαχρονική ανοχή των κυβερνήσεων στην αστυνομική αυθαιρεσία είναι αυτή που έδωσε τη δυνατότητα και στον τότε πρόεδρο της ένωσης αστυνομικών υπαλλήλων να δηλώσει σε συνέντευξή του: “Αυτή είναι η πρακτική. Σε όποιον αρέσει”.
Η συγκεκριμένη προκλητική πρόταση αποτελεί επικίνδυνη εξέλιξη, αφού “αθωώνει” ακόμα και την απροσχημάτιστη αστυνομική βία. Ανοίγει περαιτέρω τον δρόμο στη νομιμοποίηση της κρατικής βίας, ακόμα και όταν αυτή ξεπερνά κάθε προκάλυμμα, τις ίδιες τις αρχές της αναγκαιότητας, προσφορότητας και αναλογικότητας με τη στενή έννοια του όρου. Ακόμα και όταν η βία αυτή χάνει το φύλλο συκής της δήθεν προάσπισης της “ασφάλειας των πολιτών” και αποκαλύπτεται χωρίς προφάσεις η φύση της: καταστολή σε βάρος όποιου στοχοποιείται ως επικίνδυνος και “εχθρός”, σε βάρος κάθε ενοχλητικής για το αστικό κράτος παρουσίας.
Στην πραγματικότητα, η εισαγγελική πρόταση επιβεβαιώνει ηχηρά τον ρόλο της δικαιοσύνης, που, ως τμήμα του αστικού κράτους, υπερασπίζεται την αντιλαϊκή δράση (άλλων) οργάνων του αστικού κράτους. Λύνονται έτσι πολύ περισσότερο τα χέρια του κράτους απέναντι στον βασικό του “εχθρό”, τον “εχθρό λαό, για την καταστολή της αληθινά επικίνδυνης συλλογικής δράσης που αμφισβητεί την εξουσία του.
Οι δικηγόροι που καθημερινά δίνουμε αγώνα για το δίκιο του λαού στα ακροατήρια, που ακούμε άτεγκτες, απάνθρωπες καταδικαστικές εισαγγελικές προτάσεις όπως σε υποθέσεις ρευματοκλοπής (για μερικές δεκάδες ευρώ) ή μη καταβολής χρεών προς το δημόσιο σε μεροκαματιάρηδες· οι δικηγόροι που στεκόμαστε στο πλευρό των απεργών, που μπροστά στην πύλη του εργοστασίου βρίσκουν τις κλούβες των ΜΑΤ και τις αύρες στο πλευρό του εργοδότη· οι δικηγόροι που περιμένουμε με τις ώρες στη ΓΑΔΑ τους παρανόμως προσαχθέντες διαδηλωτές, γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι με τη συγκεκριμένη εισαγγελική πρόταση συνέβη το αναμενόμενο: το κράτος υπερασπίστηκε το κράτος».
