Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αθωώθηκε η καθαρίστρια από το Βόλο

Την αθώ­ω­ση της καθα­ρί­στριας, που είχε κρα­τη­θεί στις φυλα­κές για­τί προ­σκό­μι­σε για την πρό­σλη­ψή της παρα­ποι­η­μέ­νο απο­λυ­τή­ριο Δημο­τι­κού και αντι­με­τώ­πι­σε αδί­κη­μα σε βαθ­μό κακουρ­γή­μα­τος και για απά­τη σε βάρος του δημο­σί­ου, πρό­τει­νε η αντει­σαγ­γε­λέ­ας του Αρεί­ου Πάγου Ολγα Σμυρ­λή κατά την εκδί­κα­ση της αίτη­σης αναί­ρε­σης της από­φα­σης του Δικα­στη­ρί­ου, που είχε εκδώ­σει την κατα­δι­κα­στι­κή απόφαση.

Η περί­πτω­ση της καθα­ρί­στριας που είχε συγκι­νή­σει την κοι­νή γνώ­μη για την οικο­νο­μι­κή της κατά­στα­ση και την προ­σπά­θεια της να τα φέρει βόλ­τα, έφθα­σε στον Αρειο Πάγο, όπου εκδι­κά­στη­κε σήμε­ρα με την αντει­σαγ­γε­λέα του ανω­τά­του δικα­στη­ρί­ου να προ­τεί­νει την αναί­ρε­ση της από­φα­σης και την απαλ­λα­γή της καθαρίστριας.

Το σκε­πτι­κό της ήταν πως δεν υπάρ­χει πλέ­ον αδί­κη­μα, καθώς όπως υπο­στή­ρι­ξε μετα­ξύ άλλων, «ως χρό­νο τέλε­σης της κακουρ­γη­μα­τι­κής απά­της δέχθη­κε το δικα­στή­ριο την περί­ο­δο 1996–2015 που ήταν ο χρό­νος που φέρε­ται να προ­κά­λε­σε ζημια στο Δημό­σιο λαμ­βά­νο­ντας τους μισθούς της. Ο αλη­θής χρό­νος τέλε­σης όμως, είναι το 1996 που προ­σκό­μι­σε νοθευ­μέ­να πιστο­ποι­η­τι­κά με απο­τέ­λε­σμα την παρα­πλά­νη­ση της αρμό­διας επι­τρο­πής» υπο­στή­ρι­ξε και πρό­σθε­σε η εισαγ­γε­λέ­ας : «η απα­τη­λή συμπε­ρι­φο­ρά ήταν άπαξ και όχι εξα­κο­λου­θη­τι­κά, όσο λάμ­βα­νε μηνιαί­ες απο­δο­χές της.

Δεν υπήρ­χε υπο­χρέ­ω­ση να ανα­κοι­νώ­σει κάθε μήνα την απά­τη, αφού δεν μπο­ρεί να αυτοενοχοποιηθεί».

Η 53χρονη καθα­ρί­στρια που ήταν παρού­σα στη δίκη — στο μετα­ξύ έχει ανα­στα­λεί η ποι­νή της και είναι εκτός φυλα­κής — δήλω­σε την ικα­νο­ποί­η­σή της για τη συμπα­ρά­στα­ση του κόσμου και πρό­σθε­σε, πως επι­θυ­μεί να γυρί­σει στη δου­λειά της ενώ υπο­στή­ρι­ξε πως δεν είχε σκο­πό να εξα­πα­τή­σει αλλά να πιά­σει μια δου­λειά για να μεγα­λώ­σει τα παι­διά της.

«Είχα ανά­γκη, είχα δύο παι­διά να μεγα­λώ­σω και έπρε­πε να τα μεγα­λώ­σω με αξιο­πρέ­πεια όλο αυτό μου στοί­χι­σε, δήλω­σε εξερ­χό­με­νη του δικα­στη­ρί­ου, και πρό­σθε­σε “ανα­γνω­ρί­ζω το λάθος μου ωστό­σο τα δού­λε­ψα τα λεφτά δεν τα πήρα κι έφυγα..»

Πηγή: Καθη­με­ρι­νή

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο