Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αθωώθηκε σε πρώτο βαθμό η Αλεξάνδρα Μπαλού στη δίκη με τον Τζήμερο

Ολο­κλη­ρώ­θη­κε τη Δευ­τέ­ρα 5 Ιού­λη η δίκη της Αλε­ξάν­δρας Μπα­λού, περι­φε­ρεια­κής συμ­βού­λου του Κόμ­μα­τος, στο Γ’ Τρι­με­λές Πλημ­με­λειο­δι­κείο Αθη­νών, όπου αθω­ώ­θη­κε για την κατη­γο­ρία της συκο­φα­ντι­κής δυσφή­μι­σης. Μια κατη­γο­ρία που της απο­δό­θη­κε απλώς και μόνο για­τί κατήγ­γει­λε τη θρα­σύ­δει­λη επί­θε­ση που δέχτη­κε από τον Θ. Τζή­με­ρο στις 11.5.2017 και ενώ βρι­σκό­ταν σε εξέ­λι­ξη η συνε­δρί­α­ση του Περι­φε­ρεια­κού Συμ­βου­λί­ου Αττικής.

Συγκε­κρι­μέ­να, ο Θ. Τζή­με­ρος, με το επι­χεί­ρη­μα ότι πρό­κει­ται για δημό­σιο χώρο, ξεκόλ­λη­σε και πέτα­ξε τις αφί­σες του ΠΑΜΕ για την πανερ­γα­τι­κή απερ­γία στις 17 Μάη, τις οποί­ες οι εργα­ζό­με­νοι είχαν τοπο­θε­τή­σει στον χώρο του υπουρ­γεί­ου Μετα­φο­ρών, όπου και συνε­δριά­ζει το Περι­φε­ρεια­κό Συμ­βού­λιο. Κατό­πιν, όταν του ζητή­θη­κε ο λόγος, επι­τέ­θη­κε στην περι­φε­ρεια­κή σύμ­βου­λο του ΚΚΕ Αλ. Μπα­λού, προ­πη­λα­κί­ζο­ντας και χτυ­πώ­ντας την. Το γεγο­νός αυτό προ­κά­λε­σε τις αντι­δρά­σεις από παρευ­ρι­σκό­με­νους και οι περι­φε­ρεια­κοί σύμ­βου­λοι της «Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης» απαί­τη­σαν από το Περι­φε­ρεια­κό Συμ­βού­λιο να κατα­δι­κά­σει το γεγο­νός και να απο­βλη­θεί από τη συνε­δρί­α­ση ο Θ. Τζή­με­ρος, όπως και έγινε.

Στη δίκη, με την καθο­ρι­στι­κή συμ­βο­λή των κομ­μου­νι­στών δικη­γό­ρων, απο­δεί­χτη­κε το προ­φα­νές, που επι­βε­βαιώ­θη­κε και από τις κατα­θέ­σεις των μαρ­τύ­ρων, ότι δηλα­δή όλα τα περι­στα­τι­κά και γεγο­νό­τα που είχε καταγ­γεί­λει η Αλ. Μπα­λού ήταν απο­λύ­τως αλη­θή και ότι συνε­πώς δεν στοι­χειο­θε­τεί­ται το αδί­κη­μα της συκο­φα­ντι­κής δυσφήμισης.

Από την άλλη, απο­δεί­χθη­κε για μια ακό­μα φορά ότι ο συγκε­κρι­μέ­νος απο­τε­λεί σεση­μα­σμέ­νο εχθρό των λαϊ­κών αγώ­νων που με κάθε ευκαι­ρία εκφρά­ζει το μίσος του απέ­να­ντι στο εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα. Αυτό το μίσος εξέ­φρα­σε και με τη στά­ση του στη συγκε­κρι­μέ­νη περί­πτω­ση της συνε­δρί­α­σης του Περι­φε­ρεια­κού Συμβουλίου.

Η υπό­θε­ση έχει σαφώς πολι­τι­κό χαρα­κτή­ρα. Οι εργα­ζό­με­νοι δια­φυ­λάτ­τουν το δικαί­ω­μά τους να προ­πα­γαν­δί­ζουν, με όποιον τρό­πο και μορ­φή κρί­νουν απα­ραί­τη­τα, τις κινη­το­ποι­ή­σεις που εξαγ­γέλ­λουν απέ­να­ντι στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή. Δεν τρο­μο­κρα­τού­νται από κανέ­ναν υπε­ρα­σπι­στή και καλο­θε­λη­τή του συστή­μα­τος ούτε σιγούν απέ­να­ντι σε από­πει­ρες εκφοβισμού.

Ριζο­σπά­στης.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο