Αθώοι ο Δ. Ινδαρές και οι δύο γιοι του: «Έγιναν θύματα μιας τυφλής, ωμής και αυθαίρετης αστυνομικής βίας»

Αθώ­οι λόγω αμφι­βο­λιών κρί­θη­καν από το Τρι­με­λές Εφε­τείο Πλημ­με­λη­μά­των ο σκη­νο­θέ­της Δημή­τρης Ινδα­ρές και οι δύο γιοι του, που βρέ­θη­καν ενώ­πιον της Δικαιο­σύ­νης για επει­σό­δια που είχαν σημειω­θεί κατά τη διάρ­κεια εκκέ­νω­σης κατά­λη­ψης στην οδό Ματρό­ζου στο Κου­κά­κι τον Δεκέμ­βριο του 2019.

Οι κατη­γο­ρί­ες σε βάρος του σκη­νο­θέ­τη αφο­ρού­σαν τα αδι­κή­μα­τα της βίας κατά υπαλ­λή­λων, της εξύ­βρι­σης κατά συρ­ροή και της παρά­νο­μης βίας, ενώ οι γιοι του δικά­στη­καν για απεί­θεια, δια­τά­ρα­ξη λει­τουρ­γί­ας υπη­ρε­σί­ας, επι­κίν­δυ­νη σωμα­τι­κή βλά­βη και παρά­νο­μη οπλο­κα­το­χή, καθώς, σύμ­φω­να με τους αστυ­νο­μι­κούς, τους εμπό­δι­σαν να εφαρ­μό­σουν τις εντο­λές που είχαν και να συλ­λά­βουν τους καταληψίες.

Το δικα­στή­ριο υιο­θέ­τη­σε εν μέρει την πρό­τα­ση της εισαγ­γε­λε­ως Έδρας η οποία τόνι­σε ότι δεν προ­έ­κυ­ψε η τέλε­ση των αδι­κη­μά­των που απο­δό­θη­καν στους τρεις κατη­γο­ρού­με­νους. Η δια­φο­ρο­ποί­η­ση των δικα­στών από την αθω­ω­τι­κή εισαγ­γε­λι­κή εισή­γη­ση ήταν ότι δεν δέχθη­καν την από­λυ­τη βεβαιό­τη­τα της εισαγ­γε­λε­ως για την αθω­ό­τη­τα των τριών κατη­γο­ρου­μέ­νων κρί­νο­ντας τους, αθώ­ους λόγω αμφιβολιών.

Η εισαγ­γε­λι­κή λει­τουρ­γός εντό­πι­σε αντι­φά­σεις στις κατα­θέ­σεις των αστυ­νο­μι­κών σε σχέ­ση με τα όσα είχαν υπο­στη­ρί­ξει προ­α­να­κρι­τι­κά και επι­κα­λέ­στη­κε κατα­θέ­σεις γει­τό­νων των κατη­γο­ρου­μέ­νων το σπί­τι των οποί­ων είναι ακρι­βώς δίπλα από το κτί­ριο που τελού­σε υπό κατάληψη.

Η εισαγ­γε­λέ­ας είπε επί­σης επι­κα­λού­με­νη οπτι­κό υλι­κό που προ­βλή­θη­κε στο δικα­στή­ριο ανέ­φε­ρε ότι «δεν αφή­νει αμφι­βο­λία ότι άλλοι ήταν εκεί­νοι που έρι­χναν αντι­κεί­με­να στους αστυ­νο­μι­κούς και όχι οι κατη­γο­ρού­με­νοι, οι οποί­οι βρί­σκο­νταν στο σπί­τι τους».

Τέλος, τόνι­σε πως δεν υπήρ­ξε εύρη­μα που να συν­δέ­ει την οικο­γέ­νεια Ινδα­ρέ με την κατά­λη­ψη στο διπλα­νό κτή­ριο. Αντι­θέ­τως, όπως υπο­γράμ­μι­σε η εισαγ­γε­λέ­ας, σε προ­γε­νέ­στε­ρο χρό­νο ο σκη­νο­θέ­της είχε επι­κοι­νω­νή­σει με τη διοί­κη­ση του νοσο­κο­μεί­ου «Ευαγ­γε­λι­σμός», στο οποίο ανή­κει το υπό κατά­λη­ψη κτί­ριο για να την ενη­με­ρώ­σει ότι κάποιοι έχουν εισβά­λει και δια­μέ­νουν εντός αυτού.

«Οι τρεις κατη­γο­ρού­με­νοι με από­λυ­τη βεβαιό­τη­τα δεν τέλε­σαν αυτές τις πρά­ξεις. Έγι­ναν θύμα­τα μιας τυφλής, ωμής και αυθαί­ρε­της αστυ­νο­μι­κής βίας και χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν από τις αστυ­νο­μι­κές δυνά­μεις για να καλύ­ψουν την πατα­γώ­δη απο­τυ­χία της επι­χεί­ρη­σης. Έγι­ναν τα εξι­λα­στή­ρια θύμα­τα. Προ­τεί­νω να απαλ­λα­γούν όχι λόγω αμφι­βο­λιών, αλλά για­τί δεν τέλε­σαν τις πρά­ξεις για τις οποί­ες κατη­γο­ρού­νται», κατέ­λη­ξε η εισαγγελέας.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα