ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΧΡΥΣΑΦΙ — Ady Endre

Για μένα είναι το ίδιο αν στ’ αυτιά μου
Ασθμαί­νει η ηδο­νή ή βήχει ο πόνος
Ρέει αίμα ή του χρυ­σού ο κρότος.

Εγώ ξέρω πως αυτό είναι το Παν
Κι όλα τα άλλα απλά μια πλάνη:
Αίμα και χρυ­σά­φι, αίμα και χρυσάφι.

Τα πάντα πεθαί­νουν, τα πάντα σβήνουν
Η δόξα, το κύρος, η αμοι­βή του εργάτη
Ζουν όμως αιω­νί­ως το αίμα και το χρυσάφι.

Έθνη πεθαί­νουν και ξαναγεννιούνται
Μέγας όποιος σαν εμέ­να δε διστάζει
Να λέει ακα­τά­παυ­στα: αίμα και χρυσάφι.

Μετά­φρα­ση: Γιώρ­γος Βαβίτσας

Ady Endre (22/11/1877 — 27/1/1919) μεγά­λος Ούγ­γρος ποι­η­τής των αρχών του 20ου αιώ­να. Η έκφρα­ση αίμα και χρυ­σά­φι έγι­νε σύμ­βο­λο μιας ολό­κλη­ρης επο­χής (από τα 1890 μέχρι το 1919). Ανεί­πω­τη φτώ­χεια και κατα­πί­ε­ση από τη μια, και χλι­δή ενός υπερ­γε­ρα­σμέ­νου, σάπιου κόσμου φαντα­σμά­των του πιο σκο­τει­νού παρελ­θό­ντος στην καρ­διά της Αυστο­ουγ­γρι­κής μοναρχίας.

«Ο Χικ­μέτ στην Ελλά­δα», του Ηρα­κλή Κακαβάνη