«ΑΙ ΑΘΗΝΑΙ ΥΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ ΤΟΝ ΓΙΟΥΡΙ ΓΚΑΓΚΑΡΙΝ»…

Γρά­φει ο Οικο­δό­μος //

«Αι Αθή­ναι υπο­δέ­χο­νται σήμε­ρον τον Γιού­ρι Γκα­γκά­ριν», ήταν ο πρω­το­σέ­λι­δος τίτλος της «Αθη­ναϊ­κής» στις 12 Φλε­βά­ρη του 1962, τη μέρα που έφτα­νε στην Αθή­να, προ­σκε­κλη­μέ­νος του Ελλη­νο­σο­βιε­τι­κού Συν­δέ­σμου, ο Σοβιε­τι­κός κοσμο­ναύ­της Γιού­ρι Αλε­ξέ­γιε­βιτς Γκα­γκά­ριν, ο πρώ­τος άνθρω­πος που ταξί­δε­ψε ποτέ στο διά­στη­μα. Η τρι­ή­με­ρη επί­σκε­ψη του Γκα­γκά­ριν στη χώρα μας γίνε­ται ακρι­βώς δέκα μήνες μετά την πτή­ση του στο διά­στη­μα, και απο­τε­λεί βαρυ­σή­μα­ντο γεγο­νός και με ―ανα­πό­φευ­κτα― ισχυ­ρό πολι­τι­κό περιε­χό­με­νο. Η σοσια­λι­στι­κή Σοβιε­τι­κή Ένω­ση πρω­το­πο­ρεί στον τομέα του δια­στή­μα­τος και η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση, σφι­χτά δεμέ­νη στο άρμα των «συμ­μά­χων» ΗΠΑ, πολύ θα ήθε­λε να μπο­ρού­σε να εμπο­δί­σει αυτή την επίσκεψη…

Ο Γκα­γκά­ριν φτά­νει στο αερο­δρό­μιο και αντι­κρί­ζει υπο­δο­χή που αντι­στοι­χεί σε λαϊ­κό ίνδαλ­μα. Πλή­θος κόσμου επι­διώ­κει να τον δει από κοντά, να του μιλή­σει, να ακου­μπή­σει τον ήρωα του δια­στή­μα­τος, ενώ από όπου περ­νά το αυτο­κί­νη­το που τον μετα­φέ­ρει συρ­ρέ­ουν χιλιά­δες λαού που τον επευ­φη­μούν και δίνουν αλη­θι­νή μάχη με την αστυ­νο­μία για να τον πλη­σιά­σουν και να τον σηκώ­σουν στα χέρια.

«Όλα τα πάθη και οι δια­φο­ρές παρα­με­ρί­σα­νε για τον ερχο­μό σου, για να μπο­ρέ­σου­με να υπο­δε­χθού­με όλοι μαζί την προ­σω­πο­ποί­η­ση της ανθρώ­πι­νης θέλη­σης που νίκη­σε το στρι­φο­γύ­ρι­σμα της γης, ευρύ­νο­ντας το χώρο της ελευ­θε­ρί­ας ως τον αστρι­κό χώρο και ως τον ίλιγ­γο», θα γρά­ψει ο Θέμος Κορ­νά­ρος στην Αυγή, απη­χώ­ντας τα αισθή­μα­τα του αθη­ναϊ­κού και, ευρύ­τε­ρα, του ελλη­νι­κού λαού προς τον Σοβιε­τι­κό ήρωα του διαστήματος.

Οι εφη­με­ρί­δες της δεξιάς προ­σπα­θούν να υπο­βαθ­μί­σουν το γεγο­νός: «Η πενι­χρό­της του λαού που υπε­δέ­χθη τον Ρώσον αστρο­ναύ­την απο­δει­κνύ­ει ότι η ελλη­νι­κή κοι­νή γνώ­μη δεν συγκι­νεί­ται από τα δια­φη­μι­στι­κά κόλ­πα της ρωσι­κής προ­πα­γάν­δας» (Εθνι­κός Κήρυξ), και να απο­νευ­ρώ­σουν τη σημα­σία του, κατη­γο­ρώ­ντας παράλ­λη­λα την ΕΔΑ (το νόμι­μο κόμ­μα της αρι­στε­ράς εκεί­νη την επο­χή) ότι εκμε­ταλ­λεύ­ε­ται την επί­σκε­ψη για πολι­τι­κά οφέ­λη: «Κατά την επί­σκε­ψιν του Γιού­ρι Γκα­γκά­ριν εις την Ακρό­πο­λιν εση­μειώ­θη­σαν οργα­νω­μέ­ναι εκδη­λώ­σεις υπό των κομ­μου­νι­στών» (Ακρό­πο­λις).

Είναι η επο­χή που κυριαρ­χεί ο λεγό­με­νος «ψυχρός πόλε­μος» και στην Ελλά­δα οι φυλα­κές και τα ξερο­νή­σια ακό­μα «φιλο­ξε­νούν» κομ­μου­νι­στές και άλλους αγωνιστές…

Ο αντι­πο­λι­τευό­με­νος τον Καρα­μαν­λή τύπος αντι­με­τω­πί­ζει με συμπά­θεια τον διά­ση­μο επι­σκέ­πτη: «Το παι­δι­κό του πρό­σω­πο, είναι πλημ­μυ­ρι­σμέ­νο από εκεί­νο το γλυ­κό χαμό­γε­λο που συναρ­πά­ζει τα πλή­θη, το “χαμό­γε­λο Γκα­γκά­ριν” όπως απε­κλή­θη, που κάνει ακό­μα και τους πιο φανα­τι­κούς αντι­κομ­μου­νι­στάς να χει­ρο­κρο­τούν το πιο γνή­σιο τέκνο του σοβιε­τι­κού λαού» (Αθη­ναϊ­κή).

Ο πάντα χαμο­γε­λα­στός κοσμο­ναύ­της ακο­λου­θώ­ντας ένα βαρυ­φορ­τω­μέ­νο πρό­γραμ­μα γεμά­το από εθι­μο­τυ­πι­κές επι­σκέ­ψεις και συνα­ντή­σεις (ανά­κτο­ρα, πολι­τι­κή ηγε­σία, Ακα­δη­μία, Αστε­ρο­σκο­πείο, Αρχαιο­λο­γι­κό Μου­σείο, δεξιώ­σεις, συνε­ντεύ­ξεις τύπου κλπ), θα επι­σκε­φτεί την Ακρό­πο­λη και θα απο­τί­σει φόρο τιμής στο χώρο όπου Λάκης Σάντας και Μανώ­λης Γλέ­ζος κατέ­βα­σαν τη γερ­μα­νι­κή σημαία με τη σβά­στι­κα. Την επί­σκε­ψή του θα κλεί­σει με τρα­πέ­ζι σε παρα­δο­σια­κή ταβέρ­να όπου με ρετσί­να… κοκο­ρέ­τσι και… χορεύ­ο­ντας καλα­μα­τια­νό θα μαγέ­ψει με την παρου­σία του στην Αθή­να ακό­μα και τους χωρο­φύ­λα­κες που τον συνό­δευαν, ανε­βά­ζο­ντας παράλ­λη­λα το ηθι­κό ενός κόσμου βασα­νι­σμέ­νου και κυνη­γη­μέ­νου από το μετεμ­φυ­λια­κό καθεστώς.

«Ο και­νούρ­γιος άνθρω­πος είναι ο ταξι­διώ­της, ο ποι­η­τής του Δια­στή­μα­τος. Αυτός, με τη δύνα­μη της γνώ­σης του, με τη δύνα­μη της επι­στή­μης και το χαμό­γε­λό του, επι­βάλ­λε­ται σήμε­ρα. Κρα­τά­ει το κλει­δί κι ανοί­γει τις πιο απρό­σι­τες καρ­διές, όπως άνοι­ξε τις πύλες του Σύμπα­ντος. Έχο­ντας δυο μέρες κοντά μας τον Γιού­ρι Γκα­γκά­ριν νιώ­σα­με σα να ζήσα­με τα τολ­μη­ρό­τε­ρα όνει­ρα, την ευτυ­χία του μέλ­λο­ντος», θα γρά­ψει η Αυγή αφού το αερο­πλά­νο με τον Γκα­γκά­ριν απο­γειώ­νε­ται από το Ελλη­νι­κό με προ­ο­ρι­σμό την Κύπρο.

Ο ελλη­νι­κός λαός τίμη­σε στην πρω­τεύ­ου­σά του τον Γιού­ρι Γκα­γκά­ριν και δεν θα ξεχά­σει ποτέ το όνο­μα του Σοβιε­τι­κού ήρωα που έσπρω­ξε τα όνει­ρα της ανθρω­πό­τη­τας να ξεπε­ρά­σουν τα όρια της φαντα­σί­ας και να γίνουν πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και που μόλις έξι χρό­νια αργό­τε­ρα θα σκο­τω­θεί άδο­ξα σε αερο­πο­ρι­κό δυστύχημα.