Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ακρίδα ανακαλύφθηκε σε έργο του Βίνσεντ Βαν Γκογκ του 1889 από τη σειρά “Ελαιόδεντρα”

Μία ακρί­δα εντο­πί­στη­κε σε έργο από τη σει­ρά «Ελαιό­δεν­δρα» του Βίν­σεντ βαν Γκογκ από μελε­τη­τές του Μου­σεί­ου Τέχνης Νέλ­σον — Άτκινς στο Κάν­σας Σίτι των ΗΠΑ.

Το έντο­μο έχει παγι­δευ­τεί στα χρώ­μα­τα του πίνα­κα ζωγρα­φι­κής του 1889, που είναι ένα από τα 18 έργα, τα οποία ζωγρά­φι­σε ο κορυ­φαί­ος καλ­λι­τέ­χνης στο Saint-Rémy-de-Provence (Σεν Ρεμί ντε Προβάνς).

Με αίτη­μά του ο Βαν Γκογκ έζη­σε από τον Μάιο του 1889 μέχρι τον Μάιο του 1890 στο άσυ­λο Σεν Πωλ ντε Μοζόλ ζωγρα­φί­ζο­ντας τους κήπους του και, όταν είχε άδεια έκα­νε απο­δρά­σεις σε ελαιώ­νες, χωρά­φια σιτα­ριού και περιο­χές με κυπαρίσσια.

Την ανα­κά­λυ­ψη, 128 χρό­νια μετά τη δημιουρ­γία του πίνα­κα ζωγρα­φι­κής, έκα­νε η συντη­ρή­τρια έργων τέχνης, Μέρι Σέι­φερ, σύμ­φω­να με ανα­κοί­νω­ση του Μουσείου.

Μπο­ρεί να φαί­νε­ται περί­ερ­γη η ανα­κά­λυ­ψη αυτού του πλά­σμα­τος μέσα σε έναν πίνα­κα ζωγρα­φι­κής, αλλά είναι γνω­στό ότι ο Βαν Γκογκ ζωγρά­φι­ζε στην ύπαιθρο.

«Δεν είναι ασυ­νή­θι­στο να βρί­σκο­νται έντο­μα ή φυτι­κά υλι­κά σε έργα τέχνης που ολο­κλη­ρώ­νο­νται σε εξω­τε­ρι­κούς χώρους» δήλω­σε η Μέρι Σέιφερ.

«Αλλά σε αυτή την περί­πτω­ση, ήμα­σταν περί­ερ­γοι αν η ακρί­δα μπο­ρεί να χρη­σι­μο­ποι­η­θεί για να προσ­διο­ρί­σει τη συγκε­κρι­μέ­νη επο­χή, κατά την οποία δημιουρ­γή­θη­κε το έργο αυτό» τόνισε.

Δυστυ­χώς, μετά από δια­βού­λευ­ση με έναν παλαιο­ε­ντο­μο­λό­γο, δεν μπό­ρε­σε να συνα­γά­γει τον ακρι­βή χρό­νο δημιουρ­γί­ας του έργου. Αυτό οφεί­λε­ται σε μεγά­λο βαθ­μό στο γεγο­νός ότι η ακρί­δα ήταν νεκρή όταν βρέ­θη­κε στον καμ­βά, γεγο­νός που κάνει την εμφά­νι­σή της ακό­μη πιο μυστήρια.

Δεν υπάρ­χει αμφι­βο­λία όμως η παρου­σία της ακρί­δας, ήταν κάτι που θα είχε αγκα­λιά­σει ο Βαν Γκογκ, καθώς ο ζωγρά­φος είχε ανα­φερ­θεί προη­γου­μέ­νως και σε άλλα έντο­μα που συγκέ­ντρω­νε στους καμ­βά­δες του.

Όταν βγαί­νεις έξω και ζωγρα­φί­ζεις στο ίδιο σημείο, είχε γρά­ψει στον αδελ­φό του Τεό σε επι­στο­λή που χρο­νο­λο­γεί­ται από το 1885, όπως επι­ση­μαί­νε­ται στην ανα­κοί­νω­ση του Μου­σεί­ου, «τότε όλα τα πράγ­μα­τα, όπως τα ακό­λου­θα συμ­βαί­νουν — πρέ­πει να έχω μαζέ­ψει εκα­τό και περισ­σό­τε­ρες μύγες από τους τέσ­σε­ρις καμ­βά­δες για να μην ανα­φέ­ρω τη σκό­νη και την άμμο…».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο