Ακόμα και η ελάχιστη άσκηση αυξάνει το προσδόκιμο ζωής των ηλικιωμένων

Ο κίν­δυ­νος πρό­ω­ρου θανά­του μπο­ρεί να μειω­θεί στους ηλι­κιω­μέ­νους αν αυτοί αντι­κα­τα­στή­σουν το χρό­νο που περ­νά­νε καθι­στοί με ελα­φρά κινη­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα, απο­κα­λύ­πτει νέα έρευ­να την οποία επι­κα­λεί­ται η Guardian.

Τα απο­τε­λέ­σμα­τα της μελέ­της που δημο­σιεύ­τη­καν στην επι­στη­μο­νι­κή επι­θε­ώ­ρη­ση «BMJ» ανέ­δει­ξαν ότι ακό­μα και μια μικρή αύξη­ση στην σωμα­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα, όπως μπο­ρεί να γίνει με το πλύ­σι­μο πιά­των, τη φρο­ντί­δα του κήπου ή την κίνη­ση μέσα στο σπί­τι, μπο­ρεί να αυξή­σει το προσ­δό­κι­μο ζωής των ηλι­κιω­μέ­νων. «Είναι σημα­ντι­κό για τους ηλι­κιω­μέ­νους, οι οποί­οι μπο­ρεί να μην είναι σε θέση να κάνουν έντο­νη σωμα­τι­κή άσκη­ση, ότι το να μένουν σε κίνη­ση κάνο­ντας ελα­φρές δρα­στη­ριό­τη­τες μπο­ρεί να έχει ισχυ­ρά θετι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα στην υγεία τους», δηλώ­νει ο πρώ­τος συντά­κτης της μελέ­της , Ουλφ Έκε­λουντ, καθη­γη­τής στη Νορ­βη­γι­κή Σχο­λή Αθλη­τι­κών Επιστημών.

Στο πλαί­σιο της συγκε­κρι­μέ­νης έρευ­νας διε­νερ­γή­θη­κε επι­σκό­πη­ση οκτώ μελε­τών στις οποί­ες περι­λαμ­βά­νο­νταν πάνω από 36.000 άτο­μα με μέση ηλι­κία τα 63 έτη. Οι συμ­με­τέ­χο­ντες παρα­κο­λου­θή­θη­καν από τους ερευ­νη­τές για τα επό­με­να πέντε με έξι χρό­νια. Στο διά­στη­μα αυτό κατα­γρά­φη­καν 2.149 θάνατοι.

Σε κάθε μια από τις μελέ­τες οι συμ­με­τέ­χο­ντες χωρί­στη­καν σε τέσ­σε­ρις κατη­γο­ρί­ες ανά­λο­γα με την ποσό­τη­τα σωμα­τι­κής άσκη­σης ‑η οποία μετρή­θη­κε με ανι­χνευ­τές κίνη­σης- και με άλλους παρά­γο­ντες τους οποί­ους έλα­βαν υπό­ψη, όπως την ηλι­κία, τον ΔΜΣ και την κοι­νω­νι­κο­οι­κο­νο­μι­κή κατάσταση.

Δια­πι­στώ­θη­κε ότι αυτοί που εμπλέ­κο­νταν σε ελα­φρές κινη­τι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες για 258 λεπτά τη μέρα μεί­ω­σαν τον κίν­δυ­νο θανά­του κατά 48% συγκρι­τι­κά με την ομά­δα που ασκού­νταν λιγό­τε­ρο (περί­που 200 λεπτά ημε­ρη­σί­ως). Παράλ­λη­λα, και πάλι σε σύγκρι­ση με εκεί­νους που ασκού­ταν λιγό­τε­ρο, οι ομά­δες που κινού­νταν ελα­φρώς κατά μέσο όρο για 308 και 380 λεπτά τη μέρα ελα­χι­στο­ποί­η­σαν τον κίν­δυ­νο θανά­του κατά 56 και 62% αντίστοιχα.

Η τάση αυτή ήταν παρό­μοια και για την μέτρια και έντο­νη δρα­στη­ριό­τη­τα, με εκεί­νους που κατά­φερ­ναν να κινού­νται για 6 λεπτά να έχουν 36% μικρό­τε­ρο κίν­δυ­νο πρό­ω­ρου θανά­του από την κατη­γο­ρία που ασκή­θη­κε μόνο για 90 δευ­τε­ρό­λε­πτα, ενώ για αυτούς που έμε­ναν δρα­στή­ριοι για 38 λεπτά ο κίν­δυ­νος αυτός μειω­νό­ταν κατά 48%.

Τέλος, βρέ­θη­κε ότι τα οφέ­λη προ­έ­κυ­πταν μόνο από την αύξη­ση της κίνη­σης και όχι απλώς από τον περιο­ρι­σμό του καθι­στι­κού χρόνου.

Ο Εμμά­νιου­ελ Στα­μα­τά­κης, καθη­γη­τής φυσι­κής άσκη­σης, τρό­που ζωής και υγεί­ας του πλη­θυ­σμού στο Πανε­πι­στή­μιο του Σίδνεϊ, τονί­ζει ότι πρέ­πει, βέβαια, οι άνθρω­ποι να προ­σπα­θή­σουν να αυξή­σουν το επί­πε­δο της καθη­με­ρι­νής τους δρα­στη­ριό­τη­τας, η ευθύ­νη όμως βρί­σκε­ται κυρί­ως στις κυβερ­νή­σεις οι οποί­ες οφεί­λουν να χαρά­ξουν πολι­τι­κές που θα δίνουν στους ανθρώ­πους τη δυνα­τό­τη­τα να κινού­νται περισ­σό­τε­ρο στην καθη­με­ρι­νό­τη­τά τους.

Σχο­λιά­ζο­ντας τα απο­τε­λέ­σμα­τα της έρευ­νας, ο Γκέι­βιν Σάντερ­κοκ από το Πανε­πι­στή­μιο του Έσεξ„ υπο­στη­ρί­ζει ότι «αν βάλου­με τους λιγό­τε­ρο δρα­στή­ριους ανθρώ­πους να ασκού­νται έστω και ελά­χι­στα περισ­σό­τε­ρο, μπο­ρεί να έχου­με σημα­ντι­κά οφέ­λη για την δημό­σια υγεία».