Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αλέκος Χατζηκώστας: Αμίλητο ζευγάρι (Μικρή ερωτική ιστορία)

Μεγά­λω­ναν μαζί, στην ίδια γει­το­νιά, με τις μορ­φές τους να καθρε­πτί­ζο­νται στο ποτάμι.
Ειδυλ­λια­κό τοπίο για έρω­τες, για αιώ­νιους όρκους πίστης.
Και όσο μεγά­λω­ναν, οι ρίζες τους να πλη­σιά­ζουν, να αγγί­ζο­νται, να γίνο­νται ένα.
Και εκεί­να τα κλα­διά τους κάθε που φυσού­σε να αγκα­λιά­ζο­νται στα ατέ­λειω­τα βαλς που μόνο η φύση χαρίζει.
Όμως να, η ΔΕΗ θεώ­ρη­σε ότι τα τρυ­φε­ρά τους αγκα­λιά­σμα­τα- τα κλα­διά τους που μεγά­λω­σαν- δημιουρ­γού­σαν προ­βλή­μα­τα στα γει­το­νι­κά καλώδια.
Τα έκο­ψαν, τους χώρισαν!
Και το βου­βό τους κλά­μα να γίνε­ται πια τρα­γού­δι που συνο­δεύ­ει τους ανύ­πο­πτους περιπατητές.

Η ελπί­δα τους, όμως ζωντα­νή. Μέχρι την επό­με­νη Άνοι­ξη θα μεγά­λω­ναν πάλι τα κλα­διά τους και ας τα ξανάκοβαν.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο