Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αλέκος Χατζηκώστας: Δάκρυα…βροχής

Δάκρυ­ζε συχνά.

Η βρο­χή φταί­ει της έλεγε

ξεγε­λώ­ντας τη χαρά της παρουσίας

με τη λύπη της απου­σί­ας της.

Οι άνδρες δεν κλαί­νε του έλεγε
και ας της άρε­σε να κολυμπά

αμέ­ρι­μνα, αδιά­φο­ρα, φιλήδονα
στη θάλασ­σα των ματιών του.

Να πιστεύ­εις ανταπαντούσε

έναν άνθρω­πο που κλαίει
αν και φοβό­ταν μήπως την πνίξει

με τα λάθη των δακρύ­ων του.

Σήμε­ρα το να είσαι άνθρωπος
ζυγί­ζε­ται μόνο με τα δάκρυα των αθώων

όταν πεθαί­νει μέσα τους η ελπίδα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο