Δάκρυζε συχνά.
Η βροχή φταίει της έλεγε
ξεγελώντας τη χαρά της παρουσίας
με τη λύπη της απουσίας της.
Οι άνδρες δεν κλαίνε του έλεγε
και ας της άρεσε να κολυμπά
αμέριμνα, αδιάφορα, φιλήδονα
στη θάλασσα των ματιών του.
Να πιστεύεις ανταπαντούσε
έναν άνθρωπο που κλαίει
αν και φοβόταν μήπως την πνίξει
με τα λάθη των δακρύων του.
Σήμερα το να είσαι άνθρωπος
ζυγίζεται μόνο με τα δάκρυα των αθώων
όταν πεθαίνει μέσα τους η ελπίδα