Αλέκου Πούλου «Ένας αιώνας αγώνας και θυσία» — Ποίημα για την επέτειο 100 ΚΚΕ ΧΡΟΝΙΑ

Η σφαί­ρα που έριξαν
οι σκλάβοι
της επο­χής εκείνης
διέ­τρε­ξε έναν αιώνα
για ν’ αγγίξει
ένα νέο ήλιο που αστροποβολά
μες τις καρδιές
και­νούρ­γιων ανθρώπων
στον μεγά­λο αγώ­να για τον λυτρωμό.
……..
Η σφαί­ρα που έριξαν
κάποια λεύ­τε­ρα αηδόνια
χτύ­πη­σε την σιδερένια
της εκμε­τάλ­λευ­σης πόρτα
τις καμπά­νες χτύπησε
κι ήχους βροντόφωνους
στους τάφους αιώνων
και στο ατε­λεί­ω­το μέλλον
ο άνε­μος της νίκης σκορπά.
……..
Η σφαί­ρα ακούμπησε
τα παι­δι­κά χεί­λη που χαμογελούσαν
φωνάζοντας
κάτω απ’ τις φλο­γι­σμέ­νες σημαίες
που σήκω­ναν στις δια­δη­λώ­σεις της ελπίδας
«ένας αιώ­νας αγώ­να και θυσία»
σαν εγερτήριο
λαού ματωμένου
που περ­πα­τά­ει στον λυτρωμό.
………
Η σφαίρα
που έρι­ξαν οι σκλάβοι
είχε το σχή­μα σφυροδρέπανου
σκιές βρυ­κο­λά­κων ν’ αφανίζει
παλιαν­θρώ­πων έργα να τρομάζει
κι απ’ το χέρι τους σκλάβους
ενός ολό­κλη­ρου αιώνα
ολόρ­θους να σηκώνει
της λευ­τε­ριάς το τραγούδι
μαζί με τον λεύ­τε­ρο ήλιο
ομορ­φιά να στο­λί­ζει το μέλλον.