Αλεξανδρούπολη: Σήμερα θάφτηκε η Τζεβριέ και τη συνόδευσαν γυναίκες!

Για όσους και όσες δεν γνω­ρί­ζουν στο μου­σουλ­μα­νι­κό τυπι­κό δεν προ­βλέ­πε­ται συμ­με­το­χή γυναι­κών στην κηδεία και ειδι­κά στο μέρος του τελε­τουρ­γι­κού που αφο­ρά τη μετα­φο­ρά της σορού στο νεκρο­τα­φείο και την ταφή.

Αυτή τη δια­δι­κα­σία επι­τε­λούν άνδρες που παρα­λαμ­βά­νουν το νεκρό σώμα από το σπί­τι και το μετα­φέ­ρουν στο νεκρο­τα­φείο, θάβο­ντας το, συνο­δεία βέβαια θρη­σκευ­τι­κών λειτουργών.

Η Τζε­βριέ, η 29χρονη μου­σουλ­μά­να από την Αλε­ξαν­δρού­πο­λη που ξυλο­κο­πή­θη­κε μέχρι θανά­του από τον σύντρο­φό της, κηδεύ­τη­κε σήμε­ρα, Τρί­τη 14 Δεκεμ­βρί­ου, μέσα σε ένα φέρε­τρο τυλιγ­μέ­νο με σελο­φάν χωρίς ασπα­σμούς, χωρίς νεκρι­κές τιμές και μετα­φε­ρό­με­νη από τέσ­σε­ρις άνδρες με λευ­κές αντι-covid φόρ­μες, ανα­τρέ­πο­ντας το μου­σουλ­μα­νι­κό τυπι­κό που θέλει την ταφή του σώμα­τος εκτός φερέ­τρου και υπό άλλες συνθήκες.

Όμως η Τζε­βριέ δεν ανέ­τρε­ψε μόνο το τυπι­κό μέρος αυτού του τυπι­κού. Ανέ­τρε­ψε την (τοξι­κή) ουσία του: Το φέρε­τρο της συνό­δευ­σαν δεκά­δες γυναί­κες δια­φό­ρων ηλι­κιών και αυτό απο­τε­λεί μία μικρή νίκη ενά­ντια στην υπερ-θρη­σκευ­τι­κή πατριαρ­χία. Με άλλα λόγια η Τζε­βριέ αν και νεκρή κατά­φε­ρε ένα σημα­ντι­κό πλήγ­μα στον δολο­φό­νο της.

Για­τί, ο φυσι­κός αυτουρ­γός του θανά­του της, ήταν μεν ο 32χρονος σύζυ­γός και πατέ­ρας των παι­διών της, αλλά ο ηθι­κός αυτουρ­γός είναι η κακώς εννο­ού­με­νη πατριαρ­χία που υπο­βαθ­μί­ζει τη θέση της γυναί­κας στις κοι­νω­νί­ες του 2021 και τις «ανα­γκά­ζει» να υπο­μέ­νουν τις πάσης φύσε­ως ορέ­ξεις των ανδρών (τους) ακό­μη και όταν αυτές είναι θανατηφόρες.

Η Τζε­βριέ λοι­πόν δεν οδη­γή­θη­κε μόνη στην τελευ­ταία της κατοι­κία. Κι αυτό, ναι μεν δεν είναι ικα­νό να τη φέρει πίσω, αλλά μπο­ρεί να γίνει αφορ­μή για να γλι­τώ­σουν άλλες γυναί­κες από το ίδιο βασα­νι­στή­ριο ή/και την ίδια κατάληξη.

Μάλ­λον, όχι «άλλες γυναί­κες». Αυτές οι γυναί­κες που τη συνό­δευ­σαν. Αυτές και όλες οι γυναί­κες, είναι που πρέ­πει με την ίδια ζέση που διεκ­δί­κη­σαν την παρά­στα­σή τους στην κηδεία, να διεκ­δι­κή­σουν και το δικαί­ω­μα τους στη ζωή. Το δικαί­ω­μα τους στη μόρ­φω­ση, τη χει­ρα­φέ­τη­ση, την εργα­σία, την μητρό­τη­τα όπο­τε το επι­θυ­μούν ή νιώ­θουν έτοιμες.

Η Τζε­βριέ χωρίς να το ξέρει (και μάλ­λον και χωρίς να το θέλη­σε ποτέ) κλώ­τση­σε την πατριαρ­χία στ’ αχα­μνά. Και την κλώ­τση­σε πιο δυνα­τά από τις κλω­τσιές του Καδίρ στην κοι­λιά της. Δεν την σκό­τω­σε, δυστυ­χώς. Αλλά ευτυ­χώς δεν θα ζητή­σει καμία προς δήθεν συγ­γνώ­μη ενώ­πιον τηλε­ο­πτι­κών και ιντερ­νε­τι­κών καμε­ρών τη υπο­δεί­ξη νομι­κών συμ­βού­λων ή και όχι.

Η Τζε­βριέ δεν χρω­στά­ει τίπο­τα σε κανέ­ναν. Εμείς της χρω­στά­με. Και επει­δή οι συγ­γνώ­μες δεν «κάνουν παρά­δες» ούτε στον άλλο, ούτε στον εδώ κόσμο, αν όντως θέλου­με να της ξεπλη­ρώ­σου­με τα οφει­λό­με­να μπο­ρού­με να προ­σπα­θή­σου­με να (από)δείξουμε ότι ο κόσμος στον οποίο άφη­σε ορφα­νά τα παι­διά της, πρέ­πει και μπο­ρεί να γίνει καλύτερος.

Ας ξεκι­νή­σου­με απαι­τώ­ντας δικαιο­σύ­νη. Για να ενώ­σου­με τις φωνές μας με τις ιδιό­τυ­πες μυρο­φό­ρες που συνό­δευ­σαν τη Τζε­βριέ. Για να γίνει πιο ελα­φρύ το χώμα της. Για­τί, ως όναρ παρέρ­χε­ται και δια­λύ­ε­ται πας άνθρω­πος, αλλά όσο ζει, κανείς δεν έχει το δικαί­ω­μα να του στε­ρεί το όνειρο.

Η σακα­τα­μέ­νη αγκα­λιά της Τζε­βριέ δεν θα ξανα­γί­νει παρη­γο­ριά για τα παι­διά της. Αλλά, οι δικές μας;

Πηγή: reportal.gr

Με τα μάτια των παι­διών (Βέρα Κλών­τζα-Για­κλο­βά – Φρά­νιο Κραλ)