Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΑΛΗΤΕΙΑ οπαδών της ΝΔ: «Κρίμα για ένα κωλότρενο να χάσει την εξουσία ο Μητσοτάκης»!!! (AUDIO)

Την ώρα που οι οικο­γέ­νειες των νεκρών του εγκλή­μα­τος στα Τέμπη θάβουν ακό­μη τα παι­διά τους, την στιγ­μή που η λαϊ­κή οργή για το φονι­κό ξεχει­λί­ζει απ’ άκρη σε άκρη της Ελλά­δας, κάποιοι στο κυβερ­νών κόμ­μα της ΝΔ νοιά­ζο­νται απο­κλει­στι­κά και μόνο για την εξουσία.

Απο­κα­λυ­πτι­κή ήταν η συζή­τη­ση που διορ­γα­νώ­θη­κε στο «space» από προ­σκεί­με­νους στη ΝΔ«μαϊντανούς»  και δια­δι­κτυα­κές περ­σό­νες του Twitter και στην οποία συμ­με­τεί­χαν μετα­ξύ άλλων δυο εμε­τι­κοί τύποι, φανα­τι­κοί κολα­ού­ζοι και σφουγ­γο­κο­λά­ριοι της κυβέρ­νη­σης, ο θλι­βε­ρός παπα­γά­λος του ΣΚΑΪ Αρ. Πορ­το­σάλ­τε και το κρα­τι­κο­δί­αι­το μαντρό­σκυ­λο του Μαξί­μου, Γρ. Ψαριανός.

Σε μια από­πει­ρα να παρα­τεί­νει έστω για λίγους μήνες την άχρη­στη, πλην όμως καλο­πλη­ρω­μέ­νη, παρου­σία του στο γρα­φείο του αντι­προ­έ­δρου της κυβέρ­νη­σης Π. Πικρα­μέ­νου, ο Ψαρια­νός προ­τεί­νει να γίνουν οι εκλο­γές τον Σεπτέμ­βρη, έτσι ώστε να έχει μεσο­λα­βή­σει το καλο­καί­ρι, να έχουν γεμί­σει τα ταμεία λεφτά λόγω του­ρι­σμού και να κερ­δί­σει πόντους ο Μητσοτάκης.

Την Νεο­δη­μο­κρα­τι­κή αλη­τεία, όμως, απο­γεί­ω­σε ένας θαυ­μα­στής του Πορ­το­σάλ­τε ο οποί­ος παρε­νέ­βη στην συζή­τη­ση ισχυ­ρι­ζό­με­νος ότι είναι κρί­μα «για ένα κωλό­τρε­νο» (!!!) να χάσει την εξου­σία ο Κ. Μητσοτάκης!

Μάλι­στα, το εν λόγω θρα­σί­μι, δήλω­σε… «οργι­σμέ­νος μου­τζα­χε­ντίν» που θα… «ξεσκι­στεί» προ­κει­μέ­νου να εκλε­γεί ξανά ο Μητσο­τά­κης και η ΝΔ.

Αυτοί είναι, θαυ­μά­στες τους! Από τον πρω­θυ­πουρ­γό μέχρι τους… γαλά­ζιους «μου­τζα­χε­ντίν» και τα καλο­πλη­ρω­μέ­να παπα­γα­λά­κια των τηλε­ο­πτι­κών δελ­τί­ων, η κυβέρ­νη­ση κάνει ότι περ­νά­ει από το χέρι της προ­κει­μέ­νου να απο­τι­νά­ξει από πάνω της τις τερά­στιες ευθύ­νες που τη βαραί­νουν για τους 57 νεκρούς των Τεμπών.

Τα χέρια τους, όμως, τα έχουν βάψει με αίμα. Και αυτό δεν πρό­κει­ται να ξεχαστεί.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο