Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αλλάζουν (;) οι πολιτικές ισορροπίες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;

Ολο­κλη­ρώ­θη­καν τα παζά­ρια για αλλα­γές στα επι­τε­λεία: Ο Ιτα­λός σοσιαλ­δη­μο­κρά­της Ντα­βίντ Σασό­λι, ευρω­βου­λευ­τής του Δημο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος, εξε­λέ­γη πρό­ε­δρος του Ευρω­κοι­νο­βου­λί­ου και θα δια­δε­χτεί τον Ιτα­λό (Συντη­ρη­τι­κό) Αντό­νιο Ταγιά­νι. Η θητεία του θα διαρ­κέ­σει 2,5 χρόνια.

Παρά τις απώ­λειες για τα δύο μεγά­λα κόμ­μα­τα, το ΕΛΚ και τους Σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες, που δεν θα έχουν την πλειο­ψη­φία για πρώ­τη φορά στην ιστο­ρία του Ευρω­κοι­νο­βου­λί­ου πρώ­το κόμ­μα της Ευρω­βου­λής παρα­μέ­νει με δια­φο­ρά, το Ευρω­παϊ­κό Λαϊ­κό Κόμ­μα (ΕΛΚ), παρά τις απώ­λειες που κατέ­γρα­ψε, κυρί­ως στη Γαλ­λία, την Ιτα­λία, την Πολω­νία, εξα­σφα­λί­ζο­ντας 180 έδρες (-37) ή ποσο­στό 24%, ένα­ντι 29% που είχε στην απερ­χό­με­νη ευρω­βου­λή. Σημα­ντι­κές απώ­λειες κατέ­γρα­ψαν και οι Σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες (S&D) με 152 έδρες και ποσο­στό 20,2%, ένα­ντι 24,8%. Έτσι λοι­πόν για πρώ­τη φορά στην ιστο­ρία του Ευρω­παϊ­κού Κοι­νο­βου­λί­ου τα δύο μεγά­λα κόμ­μα­τα ΕΛΚ και Σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες, απέ­χουν κατά πολύ από την από­λυ­τη πλειο­ψη­φία των 376 εδρών. Μεγά­λοι κερ­δι­σμέ­νοι των ευρω­ε­κλο­γών είναι οι Φιλε­λεύ­θε­ροι (ALDE)  και οι Πρά­σι­νοι. Το Κόμ­μα των Φιλε­λευ­θέ­ρων, όπου εντάσ­σε­ται η «Δημο­κρα­τία Μπρο­στά» του Γάλ­λου Προ­έ­δρου Εμμα­νου­έλ Μακρόν,  ανα­δει­κνύ­ε­ται στον τρί­το μεγα­λύ­τε­ρο συνα­σπι­σμό της Ευρω­βου­λής με 107 έδρες (+39) Έκπλη­ξη ήταν το λεγό­με­νο «πρά­σι­νο κύμα» που κατέ­κτη­σε τη Γερ­μα­νία, το Βέλ­γιο και άλλες χώρες της ΕΕ, φέρ­νο­ντας το Κόμ­μα των Πρα­σί­νων στην 4η θέση του Ευρω­παϊ­κού Κοι­νο­βου­λί­ου, με 70 έδρες (+18). Οι Ευρω­παί­οι Συντη­ρη­τι­κοί και Μεταρ­ρυθ­μι­στές (ECR) κατέ­γρα­ψαν σημα­ντι­κή πτώ­ση από ποσο­στό 10% σε 7,7% ή 58 έδρες. Εξάλ­λου, σημα­ντι­κή είναι η άνο­δος που σημεί­ω­σαν τα ευρω­σκε­πτι­κι­στι­κά, εθνι­κι­στι­κά και ακρο­δε­ξιά κόμ­μα­τα, αν και τα ποσο­στά τους κυμαί­νο­νται μόλις στο 7–7,5%. Η Ευρώ­πη των Εθνών και της Ελευ­θε­ρί­ας (ENF), όπου ανή­κει το κόμ­μα της Μαρίν Λεπέν στη Γαλ­λία και η Ιτα­λι­κή Λέγκα του Ματέο Σαλ­βί­νι, κατα­λαμ­βά­νουν 58 έδρες (ένα­ντι 37 που είχε στην απερ­χό­με­νη ευρω­βου­λή). Η Ευρώ­πη Ελευ­θε­ρί­ας και Άμε­σης Δημο­κρα­τί­ας (EFDD) ενι­σχύ­ε­ται από την Εναλ­λα­κτι­κή για τη Γερ­μα­νία (AfD) και από το κυβερ­νών Ιτα­λι­κό κόμ­μα των Πέντε Αστέ­ρων, κατα­λαμ­βά­νο­ντας 56 έδρες στη νέα Ευρω­βου­λή, ένα­ντι 37 στην παλιά. Στο μικρό­τε­ρο κόμ­μα του Ευρω­παϊ­κού Κοι­νο­βου­λί­ου συρ­ρι­κνώ­θη­κε η οπορ­του­νι­στι­κή Ευρω­παϊ­κή Ενω­τι­κή Αρι­στε­ρά (GUE/NGL) με 38 έδρες, ένα­ντι 52 στην απερ­χό­με­νη ευρωβουλή.

Ανα­λυ­τι­κά

  • Ευρω­παϊ­κό Λαϊ­κό Κόμ­μα 24% — 180Ε
  • Προ­ο­δευ­τι­κή Συμ­μα­χία Σοσια­λι­στών και Δημο­κρα­τών 19,3% — 145Ε
  • Συμ­μα­χία Φιλε­λευ­θέ­ρων και Δημο­κρα­τών για την Ευρώ­πη 14,5% — 109Ε
  • Οι Πρά­σι­νοι-Ευρω­παϊ­κή Ελεύ­θε­ρη Συμ­μα­χία 9,2% — 69Ε
  • Ευρω­παί­οι Συντη­ρη­τι­κοί και Μεταρ­ρυθ­μι­στές 7,9% — 59Ε
  • Ευρώ­πη των Εθνών και της Ελευ­θε­ρί­ας 7,7% — 58Ε
  • Ευρώ­πη της Ελευ­θε­ρί­ας και της Άμε­σης Δημο­κρα­τί­ας 7,2% — 54Ε
  • GUE/NGL Ευρω­παϊ­κή Ενω­τι­κή Αρι­στε­ρά — Βόρεια Πρά­σι­νη Αρι­στε­ρά 5,2% — 39Ε
  • Διά­φο­ροι ‑εκτός ομά­δων 8Ε 1,1% (βλ. παρα­τή­ρη­ση στο τέλος)
  • «Άλλα κόμ­μα­τα» 4% — 30Ε

Σε ανα­ζή­τη­ση πολι­τι­κών συμμαχιών

  • Μετά τα απο­τε­λέ­σμα­τα της ευρω­κάλ­πης, ξεκί­νη­σαν πυρε­τω­δώς, οι διερ­γα­σί­ες των πολι­τι­κών ομά­δων για την ανα­ζή­τη­ση συμ­μα­χιών. Για να υπάρ­ξει πλειο­ψη­φία, θεω­ρη­τι­κά θα χρεια­ζό­ταν για πρώ­τη φορά ένας συνα­σπι­σμός τριών ή και τεσ­σά­ρων κομ­μά­των. Η πιο πιθα­νή συμ­μα­χία ήταν αυτή μετα­ξύ ΕΛΚ, Σοσιαλ­δη­μο­κρα­τών και Φιλε­λευ­θέ­ρων (ALDE).  Ο υπο­ψή­φιος του ΕΛΚ για την Προ­ε­δρία της Επι­τρο­πής, Μάν­φρεντ Βέμπερ, στις δηλώ­σεις του, αμέ­σως μετά την ανα­κοί­νω­ση των απο­τε­λε­σμά­των, δεν απέ­κλει­σε το ενδε­χό­με­νο το ΕΛΚ να ανα­ζη­τή­σει συμ­μα­χία με τους Πρά­σι­νους. Ο Βέμπερ τόνι­σε ότι το ΕΛΚ εμμέ­νει στη δια­δι­κα­σία του Spitzencandidaten, του κορυ­φαί­ου υπο­ψη­φί­ου για την προ­ε­δρία της Επι­τρο­πής, υπο­γραμ­μί­ζο­ντας ότι δεν υπάρ­χει στα­θε­ρή πλειο­ψη­φία χωρίς το ΕΛΚ. «Υπό­σχο­μαι στα­θε­ρό­τη­τα», ανέ­φε­ρε.
  • «Η στα­θε­ρό­τη­τα δεν είναι πάντο­τε θετι­κή», αντέ­τει­νε ο Σοσιαλ­δη­μο­κρά­της Φρανς Τίμερ­μανς. «Η Ευρώ­πη χρειά­ζε­ται δυνα­μι­κή», είπε.  Ο Τίμερ­μανς τόνι­σε ότι χρειά­ζε­ται μια προ­ο­δευ­τι­κή πολι­τι­κή δύνα­μη στο ευρω­παϊ­κό Κοι­νο­βού­λιο που θα χαρά­ξει τους προ­σα­να­το­λι­σμούς της επό­με­νης πεντα­ε­τί­ας και να οικο­δο­μη­θούν συμ­μα­χί­ες που μετα­ξύ άλλων θα στη­ρί­ξουν τον υπο­ψή­φιο για την Προ­ε­δρία της Επι­τρο­πής. «Υπάρ­χει πλειο­ψη­φία και χωρίς το ΕΛΚ», ανέ­φε­ρε.
  • «Το μονο­πώ­λιο της εξου­σί­ας έσπα­σε», ήταν η δήλω­ση της Μάρ­γκρετ Βεστά­γκερ από τους Φιλε­λεύ­θε­ρους, προ­σθέ­το­ντας: «Έχω παλέ­ψει με τα μονο­πώ­λια ως Επί­τρο­πος». Στην ίδια γραμ­μή με τον Φ. Τίμερ­μανς, η Μ. Βεστά­γκερ συμ­φώ­νη­σε ότι πρέ­πει να ανα­ζη­τη­θούν νέες συμ­μα­χί­ες, ενώ παράλ­λη­λα έκα­νε άνοιγ­μα προς τους Πρά­σι­νους, λέγο­ντας ότι η άνο­δός τους δεί­χνει ότι πρέ­πει να ληφθεί σοβα­ρά υπό­ψη το θέμα του κλίματος.
  • Προη­γου­μέ­νως είχε λάβει το λόγο ο Πρό­ε­δρος των Φιλε­λευ­θέ­ρων, Γκι Φερ­χόφ­στατ , τονί­ζο­ντας ότι νέες ισορ­ρο­πί­ες δυνά­με­ων ανα­δει­κνύ­ο­νται στο Ευρω­παϊ­κό Κοι­νο­βού­λιο. «Προ­τε­ραιό­τη­τα των Φιλε­λευ­θέ­ρων είναι να δια­πραγ­μα­τευ­τούν με άλλα φιλο­ευ­ρω­παϊ­κά κόμ­μα­τα», είπε και πρό­σθε­σε ότι «ο Πρό­ε­δρος της Επι­τρο­πής πρέ­πει να έχει την ευρύ­τε­ρη δυνα­τή πλειο­ψη­φία της Ευρω­βου­λής».

1

✔️  Όλ’ αυτά για την ιστο­ρία, μια και η εκλο­γή Σασό­λι ήρθε ως απο­τέ­λε­σμα συμ­βι­βα­σμού στα σκλη­ρά παζά­ρια που είχαν προη­γη­θεί μετα­ξύ των 28 ηγε­τών της ΕΕ για τη μοι­ρα­σιά των αξιω­μά­των της Ένω­σης καταρ­ρί­πτο­ντας όλους τους μύθους περί ιδε­ο­λο­γι­κών δια­χω­ρι­σμών, «σοσια­λι­στι­κών και προ­ο­δευ­τι­κών» δυνά­με­ων που αντι­πα­λεύ­ουν — υπο­τί­θε­ται — τις «συντη­ρη­τι­κές» δυνά­μεις. Ολοι μαζί στο εξής (σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες, συντη­ρη­τι­κοί, φιλε­λεύ­θε­ροι, Πρά­σι­νοι κ.λπ.), ο καθέ­νας από το πόστο του, θα εφαρ­μό­ζουν τη βαθιά συντη­ρη­τι­κή, ιμπε­ρια­λι­στι­κή και εχθρι­κή για τους λαούς πολι­τι­κή της ΕΕ, στον αντα­γω­νι­σμό της με άλλα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα.

✔️  Ο Σασό­λι έλα­βε στο δεύ­τε­ρο γύρο 345 ψήφους από τους συνο­λι­κά 751 ευρω­βου­λευ­τές (667 έγκυ­ρα), ο Συντη­ρη­τι­κός Τσέ­χος Γιαν Ζαχρα­γκίλ 160 ψήφους, η Γερ­μα­νί­δα, από το κόμ­μα των Πρα­σί­νων, Σκα Κέλερ, ψηφί­στη­κε από 119 ευρω­βου­λευ­τές και η Σίρα Ρέγκο (Ευρω­παϊ­κή «Αρι­στε­ρά») από 43.

✔️  Ήδη έγι­νε η ψηφο­φο­ρία στο Ευρω­κοι­νο­βού­λιο για την τοπο­θέ­τη­ση της Ούρ­σου­λα φον ντερ Λάιεν ως προ­έ­δρου της Κομι­σιόν, και ανα­μέ­νε­ται της Κρι­στίν Λαγκάρντ ως προ­έ­δρου της Ευρω­παϊ­κής Κεντρι­κής Τρά­πε­ζας, και του Ζοζέπ Μπο­ρέλ ως επι­κε­φα­λής της Εξω­τε­ρι­κής Πολι­τι­κής της ΕΕ. Θυμί­ζου­με πως το Γερ­μα­νι­κό Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα (Deutsche Kommunistische Partei – DKP) στο εκλο­γι­κό του πρό­γραμ­μα |> βλ DKP 🚩Γερ­μα­νι­κό Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα 🚩Δια­κή­ρυ­ξη για τις Ευρω­ε­κλο­γές, στο κεφ. «Η ΕΕ αντι­προ­σω­πεύ­ει τον πόλε­μο!» – άμε­σοι στό­χοι του DKP ανα­φέ­ρει (στα­μα­τούν πάραυ­τα) «η επέ­κτα­ση του Bundeswehr και τα σχέ­δια για την ανα­βάθ­μι­ση με υπε­ρε­ξου­σί­ες της ΥπΕ­θΑ Ursula von der Leyen» («Kriegsministerin» |> υπουρ­γού πολέ­μου κατά τους γερμανούς)

✔️  Εν ολί­γοις, ανε­ξάρ­τη­τα από αντι­πα­ρα­θέ­σεις τα πρό­σω­πα πάντα βρί­σκο­νται ώστε η πορεία της Κομι­σιόν να συνε­χί­ζει στη βασι­κή στρα­τη­γι­κή της ΕΕ με ενί­σχυ­ση κερ­δο­φο­ρί­ας των μονο­πω­λί­ων, περιο­ρι­σμό λαϊ­κών ελευ­θε­ριών, φακέ­λω­μα, αντι­κομ­μου­νι­σμό, τσά­κι­σμα των δικαιω­μά­των των εργα­ζο­μέ­νων, των προ­σφύ­γων και των μετα­να­στών σε όλα τα κρά­τη — μέλη, στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση, ιμπε­ρια­λι­στι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τα κλπ. και το αντί­θε­το θα απο­τε­λού­σε έκπληξη.

Με την ευκαι­ρία της εκλο­γής του (σοσιαλ­δη­μο­κρά­τη) Σασό­λι θεω­ρού­με χρή­σι­μη μια σύντο­μη ιστο­ρι­κή ανα­δρο­μή για τις προ­σαρ­μο­γές της αστι­κής δια­χεί­ρι­σης στην Ιτα­λία: Αρχι­κά ο παρα­δο­σια­κά «δεξιός πόλος» (χρι­στια­νο­δη­μο­κρά­τες & «φιλε­λεύ­θε­ροι») δια­χέ­ο­νται αρχι­κά στην «Ομο­σπον­δία Φιλε­λεύ­θε­ρων» — «Δημο­κρά­τες» — «Ιτα­λι­κή Ανα­γέν­νη­ση» και «Λαϊ­κό Κόμ­μα Ιτα­λί­ας» και όλοι μαζί δημιουρ­γούν τη «Μαρ­γα­ρί­τα» και -από την άλλη, το (περί­φη­μο) PD, «Δημο­κρα­τι­κό Κόμ­μα της Αρι­στε­ράς» (πρώ­ην PCI ‑κατ’ ευφη­μι­σμό, ΚΚ Ιτα­λί­ας), οι «Κοι­νω­νι­κοί Χρι­στια­νοί» η «ΔημΑρ», η «Εργα­τι­κή Ομο­σπον­δία» και οι «Ενω­τι­κοί Κομου­νι­στές» στή­νουν την ένω­ση «Αρι­στε­ροί Δημο­κρά­τες» (περισ­σό­τε­ρα / ανα­λυ­τι­κά με ζουμ στο παρα­κά­τω διάγραμμα)

Schema formazione PDΠολ­λά απ’ αυτά (κόμ­μα­τα και συνα­σπι­σμοί) κυριο­λε­κτι­κά «μιας χρή­σης». Ανα­φέ­ρου­με για παρά­δειγ­μα την «Ένω­ση μετριο­πα­θών Χρι­στια­νο­δη­μο­κρα­τών — Ένω­ση Κεντρώ­ων» (Italia di mèzzo) που ιδρύ­θη­κε το 2006 από τον Marco Follini γραμ­μα­τέα των «κεντρώ­ων» UDC και δια­λύ­θη­κε ένα χρό­νο μετά (προ­σχω­ρώ­ντας στο PD). O Follini (γεν­νη­μέ­νος το 1954, ξεκι­νά­ει την πολι­τι­κή του καριέ­ρα σαν γραμ­μα­τέ­ας των χρι­στια­νο­δη­μο­κρα­τών 1977–1980, στη συνέ­χεια μέχρι το 1986 στο ανώ­τα­το όργα­νο της DC και στη συνέ­χεια υπεύ­θυ­νος στη RAI, μέχρι 1993, στη συνέ­χεια σαν ηγε­τι­κό στέ­λε­χος γίνε­ται εκπρό­σω­πος της «κεντρο­δε­ξιάς» πτέ­ρυ­γας (1995–2001) μέχρι τη διά­λυ­ση του κόμ­μα­τος. Στη συνέ­χεια το παί­ζει «ένω­ση κεντρώ­ων» ενώ ταυ­τό­χρο­να (2004–2005) είναι αντι­πρό­ε­δρος της (2ης) κυβέρ­νη­σης Berlusconi και από το 2006 γερου­σια­στής, περ­νώ­ντας στην «κεντρο­α­ρι­στε­ρά» για μια 5ετία. Το 2014 γίνε­ται πρό­ε­δρος της ένω­σης τηλε­ο­πτι­κών παρα­γω­γών (Associazione Produttori Televisivi), το 2017 δηλώ­νει πως  «ξανα­γυρ­νά­ει στην πολι­τι­κή» … ως «δικη­γό­ρος του λαού» και πρό­σφα­τα δημο­σιεύ­ει άρθρο στο (ανή­κει στην αρχι­συ­ντα­ξία του περιο­δι­κού) με τίτλο «για να βάλου­με στο χρο­νο­ντού­λα­πο το λαϊ­κι­σμό, χρειά­ζε­ται μια “επα­νά­στα­ση των πολι­τών” …Κεντρο­δε­ξιά με Salvini επί κεφα­λής; vaneggiamenti»! ‑κατά λέξη παρα­λή­ρη­μα / ντε­λί­ριο …αυτα­πά­τη (ή όπως λέμε, «τρί­χες κατσαρές»)

Η Ευρω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ομά­δα του ΚΚΕ λίγες μέρες πριν τις εκλο­γές είχε δηλώ­σει (για την εκλο­γή προ­ε­δρεί­ου στο Ευρω­κοι­νο­βού­λιο): «Η ανά­δει­ξη του προ­ε­δρεί­ου του Ευρω­κοι­νο­βου­λί­ου, όπως και των άλλων ρόλων στο αντι­λαϊ­κό οικο­δό­μη­μα της Ευρω­παϊ­κής Ενω­σης συνι­στά απο­τέ­λε­σμα “παζα­ριών”, σκλη­ρών αντα­γω­νι­σμών για λογα­ρια­σμό των μονο­πω­λί­ων που εκπρο­σω­πούν οι αστι­κές κυβερ­νή­σεις και τα κόμ­μα­τα που με την πολι­τι­κή τους υπη­ρε­τούν το κεφά­λαιο. Αυτήν την αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή προ­ο­ρί­ζε­ται να προ­ω­θή­σει και ο νέος πρό­ε­δρος του Ευρω­κοι­νο­βου­λί­ου. Η Ευρω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ομά­δα του ΚΚΕ, με γνώ­μο­να την υπε­ρά­σπι­ση των λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων, έδω­σε αρνη­τι­κή ψήφο στους υπο­ψη­φί­ους για την προ­ε­δρία και θα κάνει το ίδιο και για τους υπο­ψή­φιους αντι­προ­έ­δρους του Ευρω­παϊ­κού Κοι­νο­βου­λί­ου, για­τί παρά τις όποιες δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις τους στα δευ­τε­ρεύ­ο­ντα συγκλί­νουν όλοι στη βασι­κή στρα­τη­γι­κή της ΕΕ: Την ενί­σχυ­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας των ευρω­ε­νω­σια­κών μονο­πω­λί­ων, την παρα­πέ­ρα στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση και την ιμπε­ρια­λι­στι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τά της, τον περιο­ρι­σμό των λαϊ­κών ελευ­θε­ριών, το φακέ­λω­μα και τον αντι­κομ­μου­νι­σμό, που επι­τυγ­χά­νο­νται με το τσά­κι­σμα της ζωής και των δικαιω­μά­των των εργα­ζο­μέ­νων σε όλα τα κρά­τη — μέλη της» και στην ψηφο­φο­ρία για την Ούρ­σου­λα φον ντερ Λάιεν οι δύο ευρω­βου­λευ­τές του ΚΚΕ καταψήφισαν.

ΣΣ |> Για ενη­μέ­ρω­ση των ανα­γνω­στών του «Ατέ­χνως» σχε­τι­κά με τη θέση (έντα­ξη) του ΚΚΕ στις ομά­δες του Ευρω­κοι­νο­βού­λιου και το GUE/NGL:

Αφίσα της «Πρωτοβουλίας Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων της Ευρώπης»

Αφί­σα της «Πρω­το­βου­λί­ας Κομ­μου­νι­στι­κών και Εργα­τι­κών Κομ­μά­των της Ευρώπης»

  1. Το ΚΚΕ στο πλαί­σιο της Ευρώ­πης συντο­νί­ζει τη δρά­ση του με τα 30 Κομ­μου­νι­στι­κά και Εργα­τι­κά Κόμ­μα­τα που συμ­με­τέ­χουν στην Ευρω­παϊ­κή Κομ­μου­νι­στι­κή Πρω­το­βου­λία μετά την από­φα­ση (Ιουν-2014) να μη συμ­με­τά­σχει σε καμία ευρωομάδα
  2. Η από­φα­ση της ΚΕ του ΚΚΕ να μη λάβουν μέρος οι ευρω­βου­λευ­τές του ΚΚΕ στην Ομά­δα της Ευρω­παϊ­κής Ενω­τι­κής Αριστεράς/Βόρειας Πρά­σι­νης Αρι­στε­ράς (GUE/NGL) ήταν μια επι­βε­βλη­μέ­νη ενέρ­γεια από τις ίδιες τις εξε­λί­ξεις, στην ΕΕ και στο Ευρωκοινοβούλιο.
  3. Τι ήταν η GUE/NGL πριν από 25 χρό­νια και τι έχει αλλά­ξει: Η Ομά­δα της «Ευρω­παϊ­κής Ενω­τι­κής Αριστεράς/Βόρειας Πρά­σι­νης Αρι­στε­ράς» (GUE/NGL), φτιά­χτη­κε το 1994, σε συνο­μο­σπον­δια­κή βάση, δηλα­δή χωρίς κοι­νή ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κή πλατ­φόρ­μα ή προ­γραμ­μα­τι­κές συγκλί­σεις, με τη δια­τή­ρη­ση της ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κής αυτο­τέ­λειας κάθε κόμ­μα­τος και συνεν­νό­η­ση για τεχνι­κά ζητή­μα­τα, που αφο­ρού­σαν τις παρεμ­βά­σεις στο Ευρω­κοι­νο­βού­λιο. Η συμ­με­το­χή των ευρω­βου­λευ­τών του ΚΚΕ σ’ αυτήν υπα­γο­ρεύ­τη­κε από την ανά­γκη διευ­κό­λυν­σης της παρέμ­βα­σης των ευρω­βου­λευ­τών του ΚΚΕ στο Ευρω­κοι­νο­βού­λιο και την αξιο­ποί­η­ση κάποιων δυνα­το­τή­των που υπήρ­χαν για το συντο­νι­σμό με άλλα ΚΚ. Από τότε «έχει κυλή­σει πολύ νερό στ’ αυλά­κι», με την έννοια ότι έχουν αλλά­ξει σημα­ντι­κοί πολι­τι­κοί όροι:
  4. Τα ευρω­παϊ­κά μονο­πώ­λια παρεμ­βαί­νουν απρο­κά­λυ­πτα για να δια­μορ­φώ­σουν το ανά­λο­γο σ’ αυτά πανευ­ρω­παϊ­κό «πολι­τι­κό σκη­νι­κό», με τα λεγό­με­να «ευρω­παϊ­κά κόμ­μα­τα». Ανά­με­σα σ’ αυτά τα κόμ­μα­τα είναι και το λεγό­με­νο «Κόμ­μα της Ευρω­παϊ­κής Αρι­στε­ράς» (ΚΕΑ), που φτιά­χτη­κε το 2004 και στη­ρί­ζε­ται στην ΕΕ, την οποία με τη σει­ρά του στη­ρί­ζει ανα­φαν­δόν.
  5. Ολη αυτήν την 25ετία, αλλά ιδιαί­τε­ρα πιο έντο­να μετά τη δημιουρ­γία του ΚΕΑ υπήρ­ξε, μέσα στην GUE/NGL, μια συνε­χής δια­πά­λη του ΚΚΕ με τις δυνά­μεις που συμ­με­τέ­χουν στο ΚΕΑ, οι οποί­ες επι­δί­ω­καν να επι­βάλ­λουν τις θέσεις τους, ως θέσεις της Ομά­δας, ενώ με κάθε ευκαι­ρία παρα­βί­α­ζαν το συνο­μό­σπον­δο χαρα­κτή­ρα της Ομά­δας. Σε αυτήν την προ­σπά­θεια πρω­το­στα­τού­σαν τα κόμ­μα­τα του ΚΕΑ και κυρί­ως η DieLinke της Γερ­μα­νί­ας και ο ΣΥΡΙΖΑ.
  6. Πλέ­ον τον τόνο στην GUE/NGL δεν τον δίνουν κάποια ΚΚ, με αδυ­να­μί­ες ή και λαθε­μέ­νες, ακό­μη κι οπορ­του­νι­στι­κές αντι­λή­ψεις, (όπως συνέ­βαι­νε πριν 20 χρό­νια, όταν φτιά­χτη­κε αυτή η Ομά­δα), αλλά κόμ­μα­τα που απο­τε­λούν ενερ­γη­τι­κά «πιό­νια» στα αστι­κά πολι­τι­κά «παι­χνί­δια», όπως είναι η Γερ­μα­νι­κή «Αρι­στε­ρά», το γαλ­λι­κό «Μέτω­πο της Αρι­στε­ράς», ο ΣΥΡΙΖΑ, κά., που πλέ­ον εκπρο­σω­πούν ή επι­διώ­κουν να εκπρο­σω­πή­σουν και τμή­μα­τα της αστι­κής τάξης, να δια­χει­ρι­στούν την αστι­κή εξου­σία. Αυτά τα κόμ­μα­τα με την πολι­τι­κή εξω­ραϊ­σμού της ΕΕ, με τη φιλο­μο­νο­πω­λια­κή στά­ση τους στο κίνη­μα, με τη συμ­με­το­χή τους σε αντι­λαϊ­κές κυβερ­νή­σεις (Ιτα­λία, Γαλ­λία, τοπι­κές κυβερ­νή­σεις σε Γερ­μα­νία, Ισπα­νία), όχι μόνο δεν συνέ­βα­λαν στο ελά­χι­στο στην προ­ώ­θη­ση των λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων, αλλά οδή­γη­σαν σε ενσω­μά­τω­ση και υπο­χώ­ρη­ση το εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα στις χώρες τους.
  7. Σαν οργα­νω­μέ­νος πόλος του οπορ­του­νι­σμού στην Ευρώ­πη, το λεγό­με­νο «Κόμ­μα της Ευρω­παϊ­κής Αρι­στε­ράς» (ΚΕΑ), αντι­κει­με­νι­κά η GUE/NGL διο­λι­σθαί­νει από το συνο­μό­σπον­δο χαρα­κτή­ρα της σε ένα είδους κοι­νο­βου­λευ­τι­κής ομά­δας του ΚΕΑ και «λοι­πών» δυνά­με­ων. Κι αυτό φαί­νε­ται από το γεγο­νός της προ­ώ­θη­σης «κοι­νών θέσε­ων» για σοβα­ρά ζητή­μα­τα, που αφο­ρούν την πολι­τι­κή της ΕΕ και τις διε­θνείς εξε­λί­ξεις, παρά τις δια­φω­νί­ες που έχει εκφρά­σει η Ευρω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κή ομά­δα του ΚΚΕ, οι θέσεις της οποί­ας σε αρκε­τές περι­πτώ­σεις απο­σιω­πού­νται. Επι­πλέ­ον, μεθο­δεύ­ε­ται η συνερ­γα­σία της GUE/NGL με τις πολι­τι­κές ομά­δες των Σοσια­λι­στών και των Πρα­σί­νων για τη δια­μόρ­φω­ση δήθεν «αρι­στε­ρού μπλοκ», κάτι το οποίο ανα­δει­κνύ­ε­ται και από τις τοπο­θε­τή­σεις Τσί­πρα. Επί­σης, στο Ευρω­κοι­νο­βού­λιο υπο­γρά­φτη­καν, για πολύ σοβα­ρά θέμα­τα, κοι­νά ψηφί­σμα­τα της GUE/NGL, με τη συμ­με­το­χή ακό­μη και του Ευρω­παϊ­κού Λαϊ­κού Κόμ­μα­τος και των Φιλε­λευ­θέ­ρων (πχ. Κοι­νό Ψήφι­σμα για το Πολυ­ε­τές Δημο­σιο­νο­μι­κό Πλαί­σιο 2014 — 2020). Εννο­εί­ται, πως τα κόμ­μα­τα του ΚΕΑ εμφα­νί­ζο­νται με ενιαία γραμ­μή, ομα­δο­ποι­η­μέ­να, μιλούν στις επι­τρο­πές και τις Ολο­μέ­λειες στη βάση κοι­νής πλατ­φόρ­μας, προ­βάλ­λο­ντας τις πολι­τι­κές θέσεις του ΚΕΑ σαν θέσεις της GUE/NGL.
  8. Έχου­με συσ­σω­ρεύ­σει σημα­ντι­κή κι άσχη­μη εμπει­ρία από τις επι­θέ­σεις, που εκδη­λώ­νο­νται σε βάρος του ΚΚΕ μέσα στην GUE/NGL, αλλά και τη δια­στρέ­βλω­ση και απο­σιώ­πη­ση των θέσε­ών μας. Επι­πλέ­ον, είχα­με την απα­ρά­δε­κτη στά­ση κομ­μά­των και βου­λευ­τών, που συμ­με­τέ­χουν στην GUE/NGL και που στή­ρι­ξαν τον πόλε­μο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στη Λιβύη, την στρα­τιω­τι­κή επέμ­βα­ση της ΕΕ στην Κεντρο­α­φρι­κα­νι­κή Δημο­κρα­τία, στις εσω­τε­ρι­κές υπο­θέ­σεις της Συρί­ας, την υπο­νο­μευ­τι­κή εκστρα­τεία ενά­ντια στην Κού­βα, ως το πιο πρό­σφα­το (Κού­λο­γλου) «η Ευρώ­πη δεν μπο­ρεί να είναι ούτε με τον Μαδού­ρο ούτε με τον ο Γκουαϊ­δό, αλλά με τη διε­θνή νομι­μό­τη­τα» τα ίδια επι­χει­ρή­μα­τα που χρη­σι­μο­ποιούν οι ΗΠΑ. Παρά τις προ­σπά­θειες του ΚΚΕ, η GUE/NGL χρη­σι­μο­ποιεί­ται ως εργα­λείο του ΚΕΑ, που υπο­στη­ρί­ζει ότι μπο­ρεί να υπάρ­ξει φιλο­λαϊ­κή δια­χεί­ρι­ση της κρί­σης, ενώ θα παρα­μέ­νουν στην εξου­σία τα μονο­πώ­λια. Οι δυνά­μεις αυτές ωραιο­ποιούν τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό χαρα­κτή­ρα της ΕΕ και υπο­στη­ρί­ζουν ότι αυτή η ένω­ση των μονο­πω­λί­ων μπο­ρεί να γίνει ένω­ση υπέρ των λαών.

Επι­μέ­λεια  Ομά­δα ¡H.lV.S!

Επι­κοι­νω­νία — [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] — Blog

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο