Ολοκληρώθηκαν τα παζάρια για αλλαγές στα επιτελεία: Ο Ιταλός σοσιαλδημοκράτης Νταβίντ Σασόλι, ευρωβουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος, εξελέγη πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και θα διαδεχτεί τον Ιταλό (Συντηρητικό) Αντόνιο Ταγιάνι. Η θητεία του θα διαρκέσει 2,5 χρόνια.
Παρά τις απώλειες για τα δύο μεγάλα κόμματα, το ΕΛΚ και τους Σοσιαλδημοκράτες, που δεν θα έχουν την πλειοψηφία για πρώτη φορά στην ιστορία του Ευρωκοινοβουλίου πρώτο κόμμα της Ευρωβουλής παραμένει με διαφορά, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), παρά τις απώλειες που κατέγραψε, κυρίως στη Γαλλία, την Ιταλία, την Πολωνία, εξασφαλίζοντας 180 έδρες (-37) ή ποσοστό 24%, έναντι 29% που είχε στην απερχόμενη ευρωβουλή. Σημαντικές απώλειες κατέγραψαν και οι Σοσιαλδημοκράτες (S&D) με 152 έδρες και ποσοστό 20,2%, έναντι 24,8%. Έτσι λοιπόν για πρώτη φορά στην ιστορία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τα δύο μεγάλα κόμματα ΕΛΚ και Σοσιαλδημοκράτες, απέχουν κατά πολύ από την απόλυτη πλειοψηφία των 376 εδρών. Μεγάλοι κερδισμένοι των ευρωεκλογών είναι οι Φιλελεύθεροι (ALDE) και οι Πράσινοι. Το Κόμμα των Φιλελευθέρων, όπου εντάσσεται η «Δημοκρατία Μπροστά» του Γάλλου Προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν, αναδεικνύεται στον τρίτο μεγαλύτερο συνασπισμό της Ευρωβουλής με 107 έδρες (+39) Έκπληξη ήταν το λεγόμενο «πράσινο κύμα» που κατέκτησε τη Γερμανία, το Βέλγιο και άλλες χώρες της ΕΕ, φέρνοντας το Κόμμα των Πρασίνων στην 4η θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με 70 έδρες (+18). Οι Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές (ECR) κατέγραψαν σημαντική πτώση από ποσοστό 10% σε 7,7% ή 58 έδρες. Εξάλλου, σημαντική είναι η άνοδος που σημείωσαν τα ευρωσκεπτικιστικά, εθνικιστικά και ακροδεξιά κόμματα, αν και τα ποσοστά τους κυμαίνονται μόλις στο 7–7,5%. Η Ευρώπη των Εθνών και της Ελευθερίας (ENF), όπου ανήκει το κόμμα της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία και η Ιταλική Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, καταλαμβάνουν 58 έδρες (έναντι 37 που είχε στην απερχόμενη ευρωβουλή). Η Ευρώπη Ελευθερίας και Άμεσης Δημοκρατίας (EFDD) ενισχύεται από την Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) και από το κυβερνών Ιταλικό κόμμα των Πέντε Αστέρων, καταλαμβάνοντας 56 έδρες στη νέα Ευρωβουλή, έναντι 37 στην παλιά. Στο μικρότερο κόμμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου συρρικνώθηκε η οπορτουνιστική Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά (GUE/NGL) με 38 έδρες, έναντι 52 στην απερχόμενη ευρωβουλή.
Αναλυτικά
- Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα 24% — 180Ε
- Προοδευτική Συμμαχία Σοσιαλιστών και Δημοκρατών 19,3% — 145Ε
- Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη 14,5% — 109Ε
- Οι Πράσινοι-Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία 9,2% — 69Ε
- Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές 7,9% — 59Ε
- Ευρώπη των Εθνών και της Ελευθερίας 7,7% — 58Ε
- Ευρώπη της Ελευθερίας και της Άμεσης Δημοκρατίας 7,2% — 54Ε
- GUE/NGL Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά — Βόρεια Πράσινη Αριστερά 5,2% — 39Ε
- Διάφοροι ‑εκτός ομάδων 8Ε 1,1% (βλ. παρατήρηση στο τέλος)
- «Άλλα κόμματα» 4% — 30Ε
Σε αναζήτηση πολιτικών συμμαχιών
- Μετά τα αποτελέσματα της ευρωκάλπης, ξεκίνησαν πυρετωδώς, οι διεργασίες των πολιτικών ομάδων για την αναζήτηση συμμαχιών. Για να υπάρξει πλειοψηφία, θεωρητικά θα χρειαζόταν για πρώτη φορά ένας συνασπισμός τριών ή και τεσσάρων κομμάτων. Η πιο πιθανή συμμαχία ήταν αυτή μεταξύ ΕΛΚ, Σοσιαλδημοκρατών και Φιλελευθέρων (ALDE). Ο υποψήφιος του ΕΛΚ για την Προεδρία της Επιτροπής, Μάνφρεντ Βέμπερ, στις δηλώσεις του, αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο το ΕΛΚ να αναζητήσει συμμαχία με τους Πράσινους. Ο Βέμπερ τόνισε ότι το ΕΛΚ εμμένει στη διαδικασία του Spitzencandidaten, του κορυφαίου υποψηφίου για την προεδρία της Επιτροπής, υπογραμμίζοντας ότι δεν υπάρχει σταθερή πλειοψηφία χωρίς το ΕΛΚ. «Υπόσχομαι σταθερότητα», ανέφερε.
- «Η σταθερότητα δεν είναι πάντοτε θετική», αντέτεινε ο Σοσιαλδημοκράτης Φρανς Τίμερμανς. «Η Ευρώπη χρειάζεται δυναμική», είπε. Ο Τίμερμανς τόνισε ότι χρειάζεται μια προοδευτική πολιτική δύναμη στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που θα χαράξει τους προσανατολισμούς της επόμενης πενταετίας και να οικοδομηθούν συμμαχίες που μεταξύ άλλων θα στηρίξουν τον υποψήφιο για την Προεδρία της Επιτροπής. «Υπάρχει πλειοψηφία και χωρίς το ΕΛΚ», ανέφερε.
- «Το μονοπώλιο της εξουσίας έσπασε», ήταν η δήλωση της Μάργκρετ Βεστάγκερ από τους Φιλελεύθερους, προσθέτοντας: «Έχω παλέψει με τα μονοπώλια ως Επίτροπος». Στην ίδια γραμμή με τον Φ. Τίμερμανς, η Μ. Βεστάγκερ συμφώνησε ότι πρέπει να αναζητηθούν νέες συμμαχίες, ενώ παράλληλα έκανε άνοιγμα προς τους Πράσινους, λέγοντας ότι η άνοδός τους δείχνει ότι πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη το θέμα του κλίματος.
- Προηγουμένως είχε λάβει το λόγο ο Πρόεδρος των Φιλελευθέρων, Γκι Φερχόφστατ , τονίζοντας ότι νέες ισορροπίες δυνάμεων αναδεικνύονται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. «Προτεραιότητα των Φιλελευθέρων είναι να διαπραγματευτούν με άλλα φιλοευρωπαϊκά κόμματα», είπε και πρόσθεσε ότι «ο Πρόεδρος της Επιτροπής πρέπει να έχει την ευρύτερη δυνατή πλειοψηφία της Ευρωβουλής».
✔️ Όλ’ αυτά για την ιστορία, μια και η εκλογή Σασόλι ήρθε ως αποτέλεσμα συμβιβασμού στα σκληρά παζάρια που είχαν προηγηθεί μεταξύ των 28 ηγετών της ΕΕ για τη μοιρασιά των αξιωμάτων της Ένωσης καταρρίπτοντας όλους τους μύθους περί ιδεολογικών διαχωρισμών, «σοσιαλιστικών και προοδευτικών» δυνάμεων που αντιπαλεύουν — υποτίθεται — τις «συντηρητικές» δυνάμεις. Ολοι μαζί στο εξής (σοσιαλδημοκράτες, συντηρητικοί, φιλελεύθεροι, Πράσινοι κ.λπ.), ο καθένας από το πόστο του, θα εφαρμόζουν τη βαθιά συντηρητική, ιμπεριαλιστική και εχθρική για τους λαούς πολιτική της ΕΕ, στον ανταγωνισμό της με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
✔️ Ο Σασόλι έλαβε στο δεύτερο γύρο 345 ψήφους από τους συνολικά 751 ευρωβουλευτές (667 έγκυρα), ο Συντηρητικός Τσέχος Γιαν Ζαχραγκίλ 160 ψήφους, η Γερμανίδα, από το κόμμα των Πρασίνων, Σκα Κέλερ, ψηφίστηκε από 119 ευρωβουλευτές και η Σίρα Ρέγκο (Ευρωπαϊκή «Αριστερά») από 43.
✔️ Ήδη έγινε η ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο για την τοποθέτηση της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ως προέδρου της Κομισιόν, και αναμένεται της Κριστίν Λαγκάρντ ως προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, και του Ζοζέπ Μπορέλ ως επικεφαλής της Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ. Θυμίζουμε πως το Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα (Deutsche Kommunistische Partei – DKP) στο εκλογικό του πρόγραμμα |> βλ DKP 🚩Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα 🚩Διακήρυξη για τις Ευρωεκλογές, στο κεφ. «Η ΕΕ αντιπροσωπεύει τον πόλεμο!» – άμεσοι στόχοι του DKP αναφέρει (σταματούν πάραυτα) «η επέκταση του Bundeswehr και τα σχέδια για την αναβάθμιση με υπερεξουσίες της ΥπΕθΑ Ursula von der Leyen» («Kriegsministerin» |> υπουργού πολέμου κατά τους γερμανούς)
✔️ Εν ολίγοις, ανεξάρτητα από αντιπαραθέσεις τα πρόσωπα πάντα βρίσκονται ώστε η πορεία της Κομισιόν να συνεχίζει στη βασική στρατηγική της ΕΕ με ενίσχυση κερδοφορίας των μονοπωλίων, περιορισμό λαϊκών ελευθεριών, φακέλωμα, αντικομμουνισμό, τσάκισμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων, των προσφύγων και των μεταναστών σε όλα τα κράτη — μέλη, στρατιωτικοποίηση, ιμπεριαλιστική επιθετικότητα κλπ. και το αντίθετο θα αποτελούσε έκπληξη.
Με την ευκαιρία της εκλογής του (σοσιαλδημοκράτη) Σασόλι θεωρούμε χρήσιμη μια σύντομη ιστορική αναδρομή για τις προσαρμογές της αστικής διαχείρισης στην Ιταλία: Αρχικά ο παραδοσιακά «δεξιός πόλος» (χριστιανοδημοκράτες & «φιλελεύθεροι») διαχέονται αρχικά στην «Ομοσπονδία Φιλελεύθερων» — «Δημοκράτες» — «Ιταλική Αναγέννηση» και «Λαϊκό Κόμμα Ιταλίας» και όλοι μαζί δημιουργούν τη «Μαργαρίτα» και -από την άλλη, το (περίφημο) PD, «Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς» (πρώην PCI ‑κατ’ ευφημισμό, ΚΚ Ιταλίας), οι «Κοινωνικοί Χριστιανοί» η «ΔημΑρ», η «Εργατική Ομοσπονδία» και οι «Ενωτικοί Κομουνιστές» στήνουν την ένωση «Αριστεροί Δημοκράτες» (περισσότερα / αναλυτικά με ζουμ στο παρακάτω διάγραμμα)
Πολλά απ’ αυτά (κόμματα και συνασπισμοί) κυριολεκτικά «μιας χρήσης». Αναφέρουμε για παράδειγμα την «Ένωση μετριοπαθών Χριστιανοδημοκρατών — Ένωση Κεντρώων» (Italia di mèzzo) που ιδρύθηκε το 2006 από τον Marco Follini γραμματέα των «κεντρώων» UDC και διαλύθηκε ένα χρόνο μετά (προσχωρώντας στο PD). O Follini (γεννημένος το 1954, ξεκινάει την πολιτική του καριέρα σαν γραμματέας των χριστιανοδημοκρατών 1977–1980, στη συνέχεια μέχρι το 1986 στο ανώτατο όργανο της DC και στη συνέχεια υπεύθυνος στη RAI, μέχρι 1993, στη συνέχεια σαν ηγετικό στέλεχος γίνεται εκπρόσωπος της «κεντροδεξιάς» πτέρυγας (1995–2001) μέχρι τη διάλυση του κόμματος. Στη συνέχεια το παίζει «ένωση κεντρώων» ενώ ταυτόχρονα (2004–2005) είναι αντιπρόεδρος της (2ης) κυβέρνησης Berlusconi και από το 2006 γερουσιαστής, περνώντας στην «κεντροαριστερά» για μια 5ετία. Το 2014 γίνεται πρόεδρος της ένωσης τηλεοπτικών παραγωγών (Associazione Produttori Televisivi), το 2017 δηλώνει πως «ξαναγυρνάει στην πολιτική» … ως «δικηγόρος του λαού» και πρόσφατα δημοσιεύει άρθρο στο (ανήκει στην αρχισυνταξία του περιοδικού) με τίτλο «για να βάλουμε στο χρονοντούλαπο το λαϊκισμό, χρειάζεται μια “επανάσταση των πολιτών” …Κεντροδεξιά με Salvini επί κεφαλής; vaneggiamenti»! ‑κατά λέξη παραλήρημα / ντελίριο …αυταπάτη (ή όπως λέμε, «τρίχες κατσαρές»)
Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ λίγες μέρες πριν τις εκλογές είχε δηλώσει (για την εκλογή προεδρείου στο Ευρωκοινοβούλιο): «Η ανάδειξη του προεδρείου του Ευρωκοινοβουλίου, όπως και των άλλων ρόλων στο αντιλαϊκό οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης συνιστά αποτέλεσμα “παζαριών”, σκληρών ανταγωνισμών για λογαριασμό των μονοπωλίων που εκπροσωπούν οι αστικές κυβερνήσεις και τα κόμματα που με την πολιτική τους υπηρετούν το κεφάλαιο. Αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική προορίζεται να προωθήσει και ο νέος πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου. Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, με γνώμονα την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, έδωσε αρνητική ψήφο στους υποψηφίους για την προεδρία και θα κάνει το ίδιο και για τους υποψήφιους αντιπροέδρους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, γιατί παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις τους στα δευτερεύοντα συγκλίνουν όλοι στη βασική στρατηγική της ΕΕ: Την ενίσχυση της κερδοφορίας των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, την παραπέρα στρατιωτικοποίηση και την ιμπεριαλιστική επιθετικότητά της, τον περιορισμό των λαϊκών ελευθεριών, το φακέλωμα και τον αντικομμουνισμό, που επιτυγχάνονται με το τσάκισμα της ζωής και των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε όλα τα κράτη — μέλη της» και στην ψηφοφορία για την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν οι δύο ευρωβουλευτές του ΚΚΕ καταψήφισαν.
ΣΣ |> Για ενημέρωση των αναγνωστών του «Ατέχνως» σχετικά με τη θέση (ένταξη) του ΚΚΕ στις ομάδες του Ευρωκοινοβούλιου και το GUE/NGL:
- Το ΚΚΕ στο πλαίσιο της Ευρώπης συντονίζει τη δράση του με τα 30 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα που συμμετέχουν στην Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία μετά την απόφαση (Ιουν-2014) να μη συμμετάσχει σε καμία ευρωομάδα
- Η απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ να μη λάβουν μέρος οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ στην Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Βόρειας Πράσινης Αριστεράς (GUE/NGL) ήταν μια επιβεβλημένη ενέργεια από τις ίδιες τις εξελίξεις, στην ΕΕ και στο Ευρωκοινοβούλιο.
- Τι ήταν η GUE/NGL πριν από 25 χρόνια και τι έχει αλλάξει: Η Ομάδα της «Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Βόρειας Πράσινης Αριστεράς» (GUE/NGL), φτιάχτηκε το 1994, σε συνομοσπονδιακή βάση, δηλαδή χωρίς κοινή ιδεολογικοπολιτική πλατφόρμα ή προγραμματικές συγκλίσεις, με τη διατήρηση της ιδεολογικοπολιτικής αυτοτέλειας κάθε κόμματος και συνεννόηση για τεχνικά ζητήματα, που αφορούσαν τις παρεμβάσεις στο Ευρωκοινοβούλιο. Η συμμετοχή των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ σ’ αυτήν υπαγορεύτηκε από την ανάγκη διευκόλυνσης της παρέμβασης των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ στο Ευρωκοινοβούλιο και την αξιοποίηση κάποιων δυνατοτήτων που υπήρχαν για το συντονισμό με άλλα ΚΚ. Από τότε «έχει κυλήσει πολύ νερό στ’ αυλάκι», με την έννοια ότι έχουν αλλάξει σημαντικοί πολιτικοί όροι:
- Τα ευρωπαϊκά μονοπώλια παρεμβαίνουν απροκάλυπτα για να διαμορφώσουν το ανάλογο σ’ αυτά πανευρωπαϊκό «πολιτικό σκηνικό», με τα λεγόμενα «ευρωπαϊκά κόμματα». Ανάμεσα σ’ αυτά τα κόμματα είναι και το λεγόμενο «Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» (ΚΕΑ), που φτιάχτηκε το 2004 και στηρίζεται στην ΕΕ, την οποία με τη σειρά του στηρίζει αναφανδόν.
- Ολη αυτήν την 25ετία, αλλά ιδιαίτερα πιο έντονα μετά τη δημιουργία του ΚΕΑ υπήρξε, μέσα στην GUE/NGL, μια συνεχής διαπάλη του ΚΚΕ με τις δυνάμεις που συμμετέχουν στο ΚΕΑ, οι οποίες επιδίωκαν να επιβάλλουν τις θέσεις τους, ως θέσεις της Ομάδας, ενώ με κάθε ευκαιρία παραβίαζαν το συνομόσπονδο χαρακτήρα της Ομάδας. Σε αυτήν την προσπάθεια πρωτοστατούσαν τα κόμματα του ΚΕΑ και κυρίως η DieLinke της Γερμανίας και ο ΣΥΡΙΖΑ.
- Πλέον τον τόνο στην GUE/NGL δεν τον δίνουν κάποια ΚΚ, με αδυναμίες ή και λαθεμένες, ακόμη κι οπορτουνιστικές αντιλήψεις, (όπως συνέβαινε πριν 20 χρόνια, όταν φτιάχτηκε αυτή η Ομάδα), αλλά κόμματα που αποτελούν ενεργητικά «πιόνια» στα αστικά πολιτικά «παιχνίδια», όπως είναι η Γερμανική «Αριστερά», το γαλλικό «Μέτωπο της Αριστεράς», ο ΣΥΡΙΖΑ, κά., που πλέον εκπροσωπούν ή επιδιώκουν να εκπροσωπήσουν και τμήματα της αστικής τάξης, να διαχειριστούν την αστική εξουσία. Αυτά τα κόμματα με την πολιτική εξωραϊσμού της ΕΕ, με τη φιλομονοπωλιακή στάση τους στο κίνημα, με τη συμμετοχή τους σε αντιλαϊκές κυβερνήσεις (Ιταλία, Γαλλία, τοπικές κυβερνήσεις σε Γερμανία, Ισπανία), όχι μόνο δεν συνέβαλαν στο ελάχιστο στην προώθηση των λαϊκών συμφερόντων, αλλά οδήγησαν σε ενσωμάτωση και υποχώρηση το εργατικό — λαϊκό κίνημα στις χώρες τους.
- Σαν οργανωμένος πόλος του οπορτουνισμού στην Ευρώπη, το λεγόμενο «Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» (ΚΕΑ), αντικειμενικά η GUE/NGL διολισθαίνει από το συνομόσπονδο χαρακτήρα της σε ένα είδους κοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΕΑ και «λοιπών» δυνάμεων. Κι αυτό φαίνεται από το γεγονός της προώθησης «κοινών θέσεων» για σοβαρά ζητήματα, που αφορούν την πολιτική της ΕΕ και τις διεθνείς εξελίξεις, παρά τις διαφωνίες που έχει εκφράσει η Ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ, οι θέσεις της οποίας σε αρκετές περιπτώσεις αποσιωπούνται. Επιπλέον, μεθοδεύεται η συνεργασία της GUE/NGL με τις πολιτικές ομάδες των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων για τη διαμόρφωση δήθεν «αριστερού μπλοκ», κάτι το οποίο αναδεικνύεται και από τις τοποθετήσεις Τσίπρα. Επίσης, στο Ευρωκοινοβούλιο υπογράφτηκαν, για πολύ σοβαρά θέματα, κοινά ψηφίσματα της GUE/NGL, με τη συμμετοχή ακόμη και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και των Φιλελευθέρων (πχ. Κοινό Ψήφισμα για το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο 2014 — 2020). Εννοείται, πως τα κόμματα του ΚΕΑ εμφανίζονται με ενιαία γραμμή, ομαδοποιημένα, μιλούν στις επιτροπές και τις Ολομέλειες στη βάση κοινής πλατφόρμας, προβάλλοντας τις πολιτικές θέσεις του ΚΕΑ σαν θέσεις της GUE/NGL.
- Έχουμε συσσωρεύσει σημαντική κι άσχημη εμπειρία από τις επιθέσεις, που εκδηλώνονται σε βάρος του ΚΚΕ μέσα στην GUE/NGL, αλλά και τη διαστρέβλωση και αποσιώπηση των θέσεών μας. Επιπλέον, είχαμε την απαράδεκτη στάση κομμάτων και βουλευτών, που συμμετέχουν στην GUE/NGL και που στήριξαν τον πόλεμο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στη Λιβύη, την στρατιωτική επέμβαση της ΕΕ στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, στις εσωτερικές υποθέσεις της Συρίας, την υπονομευτική εκστρατεία ενάντια στην Κούβα, ως το πιο πρόσφατο (Κούλογλου) «η Ευρώπη δεν μπορεί να είναι ούτε με τον Μαδούρο ούτε με τον ο Γκουαϊδό, αλλά με τη διεθνή νομιμότητα» τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ. Παρά τις προσπάθειες του ΚΚΕ, η GUE/NGL χρησιμοποιείται ως εργαλείο του ΚΕΑ, που υποστηρίζει ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση της κρίσης, ενώ θα παραμένουν στην εξουσία τα μονοπώλια. Οι δυνάμεις αυτές ωραιοποιούν τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ και υποστηρίζουν ότι αυτή η ένωση των μονοπωλίων μπορεί να γίνει ένωση υπέρ των λαών.
Επιμέλεια Ομάδα ¡H.lV.S!
Επικοινωνία — [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] — Blog
- Σκοπός μας είναι η προώθηση της διαλεκτικής – υλιστικής σκέψης στη βάση του Μαρξισμού – Λενινισμού του Επιστημονικού Σοσιαλισμού και του Προλεταριακού Διεθνισμού, ανταλλάσσοντας γνώσεις, υλικό, σκέψεις κι απόψεις πάνω στην κοσμοθεωρία μας, τη στρατηγική και την ιστορική αλήθεια, που όπως είπε ο Λένιν κι επανέλαβε ο Γκράμσι, είναι επαναστατική – αντικειμενική
- Θεωρούμε τον Σοσιαλισμό–Κομμουνισμό αναγκαίο και επίκαιρο όσο ποτέ, βάζοντας στο μικροσκόπιο και τη συσσωρευμένη πείρα στις χώρες που οικοδομήθηκε ο Σοσιαλισμός, όπου έγινε και η πρώτη έφοδος στον ουρανό
- |> Επικοινωνία – [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] – Blog