Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«…αλλά εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής»

Γρά­φει ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

 «Στη Γερ­μα­νία οι ναζι­στές πρώ­τα ήρθαν για τους κομ­μου­νι­στές, αλλά εγώ δεν μίλη­σα για­τί δεν ήμουν κομ­μου­νι­στής. Μετά ήρθαν για τους Εβραί­ους, αλλά εγώ δεν μίλη­σα για­τί δεν ήμουν Εβραί­ος. Μετά ήρθαν για τους συν­δι­κα­λι­στές, αλλά εγώ δεν μίλη­σα για­τί δεν ήμουν συν­δι­κα­λι­στής. Μετά ήρθαν για τους καθο­λι­κούς, αλλά ήμουν προ­τε­στά­ντης και γι’ αυτό δεν μίλη­σα. Μετά ήρθαν για μένα, αλλά τότε δεν είχε μεί­νει πια κανείς να μιλή­σει για κανέναν».

Τα λόγια του Martin Niemoller είναι βγαλ­μέ­να από την ίδια του την εμπει­ρία στη ναζι­στι­κή Γερ­μα­νία — επέ­ζη­σε από τα στρα­τό­πε­δα συγκέ­ντρω­σης του Ντα­χά­ου-  και του Σάτσεν­χα­ου­ζεν, περι­γρά­φουν τις συνέ­πειες της «απά­θειας», αδια­φο­ρί­ας για όσα δια­δρα­μα­τί­ζο­νταν στη ναζι­στι­κή Γερ­μα­νία. Πότε και με ποια αφορ­μή ειπώ­θη­καν είναι αμφι­λε­γό­με­νο. Στην Ελλά­δα λίγα ξέρου­με για το πρό­σω­πό του.

Ο Μάρ­τιν Νίμε­λερ γεν­νή­θη­κε στις 14 Γενά­ρη 1892 και πέθα­νε στις 6 Μάρ­τη 1984. Γιος ιερέα. Στον Α’ Παγκό­σμιο Πόλε­μο ήταν διοι­κη­τής υπο­βρυ­χί­ου. Με το τέλος του πολέ­μου σπού­δα­σε θεο­λο­γία και το 1924 έγι­νε ιερέ­ας. Αρχι­κά υπο­στη­ρι­κτής του Χίτλερ, αλλά όταν οι Χιλε­ρι­κοί άρχι­σαν να παρεμ­βαί­νουν στις υπο­θέ­σεις της εκκλη­σί­ας βρέ­θη­κε απέ­να­ντί τους.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Το κελί του Μ. Νίμελερ

Θεω­ρή­θη­κε ως ο υπ’ αριθ­μόν 1 δημό­σιος εχθρός  του Χίτλερ διό­τι το 1933 ίδρυ­σε την Ένω­ση Ποι­μέ­νων η οποία επρό­κει­το να αμυν­θεί κατά της περι­θω­ριο­ποί­η­σης των χρι­στια­νών της εβραϊ­κής κατα­γω­γής. με απο­κο­ρύ­φω­μα σε ένα από Αμβώ­νος κήρυγ­μά του ήρθε σε κόντρα με τον Επί­σκο­πο που ήταν στο εκκλη­σί­α­σμα  παρό­ντος και του Χίτλερ  και ενώ του ζητή­θη­κε να στα­μα­τή­σει, αυτός συνέ­χι­σε να κηρύτ­τει…  το 1934 εκδί­δει το βιβλίο του «Από το υπο­βρύ­χιο στον Αμβω­να» το οποίο αργό­τε­ρα απα­γο­ρεύ­τη­κε. Μέχρι το 1937 εκκρε­μούν 40 δίκες ενα­ντί­ον του σαν ανα­τρε­πτι­κός και για κατά­χρη­ση Αμβώ­νος και όταν τα δικα­στή­ρια τον αθω­ώ­νουν  τότε ο Χίτλερ τον στέλ­νει σε στρα­τό­πε­δα συγκέ­ντρω­σης σαν προ­σω­πι­κό εχθρό του.   Τον συνέ­λα­βαν το 1937 και από το 1938 μέχρι το 1945 είναι σε στρα­τό­πε­δα συγκέντρωσης.

«Μέχρι το 1941 κρατούνται στην απομόνωση 230 ιερείς. Ανάμεσα στους πολιτικούς κρατούμενους, που κρατούνται χρόνια στα κελιά απομόνωσης του Στρατοπέδου Σακσενχάουζεν, βρίσκεται και ο επιφανής κληρικός ΜΑΡΤΙΝ ΝΙΜΕΛΕΡ Από τον Μάρτιο του 1938 έως και το 1941 κρατείται στο κελί 1 της πτέρυγας απομόνωσης ως προσωπικός κρατούμενος του Χίτλερ. Το 1941 θα οδηγηθεί από τα SS στο στρατόπεδο του ΝΤΑΧΑΟΥ» (Μετάφραση του περιεχομένου τη τιμητικής πλακέτας που υπάρχει στο κελί που κρατούνταν ο Μ. Νίμελερ στο στρατόπεδο Σακσενχάουζεν όπου οι ναζί διέθεταν ειδική πτέρυγα με κελιά για σημαντικούς κρατούμενους όπως ο ΝΙΜΕΛΕΡ - στην άκρη του στρατοπέδου και αθέατο από τους υπόλοιπους κρατούμενους)

«Μέχρι το 1941 κρα­τού­νται στην απο­μό­νω­ση 230 ιερείς. Ανά­με­σα στους πολι­τι­κούς κρα­τού­με­νους, που κρα­τού­νται χρό­νια στα κελιά απο­μό­νω­σης του Στρα­το­πέ­δου Σακ­σεν­χά­ου­ζεν, βρί­σκε­ται και ο επι­φα­νής κλη­ρι­κός
ΜΑΡΤΙΝ ΝΙΜΕΛΕΡ
Από τον Μάρ­τιο του 1938 έως και το 1941 κρα­τεί­ται στο κελί 1 της πτέ­ρυ­γας απο­μό­νω­σης ως προ­σω­πι­κός κρα­τού­με­νος του Χίτλερ. Το 1941 θα οδη­γη­θεί από τα SS στο στρα­τό­πε­δο του ΝΤΑΧΑΟΥ» (Μετά­φρα­ση του περιε­χο­μέ­νου της τιμη­τι­κής πλα­κέ­τας που υπάρ­χει στο κελί που κρα­τού­νταν ο Μ. Νίμε­λερ στο στρα­τό­πε­δο Σακ­σεν­χά­ου­ζεν όπου οι ναζί διέ­θε­ταν ειδι­κή πτέ­ρυ­γα με κελιά για σημα­ντι­κούς κρα­τού­με­νους όπως ο ΝΙΜΕΛΕΡ — στην άκρη του στρα­το­πέ­δου και αθέ­α­το από τους υπό­λοι­πους κρατούμενους)

Απε­λευ­θε­ρώ­θη­κε το 1945 συμ­με­τεί­χε στο φιλει­ρη­νι­κό κίνη­μα και στη δεκα­ε­τία του 1950 περί­ο­δος του Ψυχρού Πολέ­μου δε συμ­με­τεί­χε στην αντι­κο­μου­νι­στι­κή εκστρα­τεία των Δυτι­κών. Τιμή­θη­κε για την ειρη­νι­στι­κή του δρά­ση με το βρα­βείο Λένιν της ΕΣΣΔ και με αντί­στοι­χο μετάλ­λιο της ΛΔΓ.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο