Αλλαγές στον όρκο του Ιπποκράτη

Ο όρκος του Ιππο­κρά­τη απο­τε­λεί σύμ­βο­λο για την υπεύ­θυ­νη άσκη­ση του ιατρι­κού επαγ­γέλ­μα­τος. Τώρα εκσυγ­χρο­νί­στη­κε η τελευ­ταία εκδο­χή του που είχε θεσπι­στεί πριν από 70 χρόνια.

«Ὄμνυ­μι Ἀπόλ­λω­να ἰητρὸν, καὶ Ἀσκλη­πι­ὸν, καὶ Ὑγεί­αν, καὶ Πανά­κειαν, καὶ θεο­ὺς πάντας τε καὶ πάσας, ἵστο­ρας ποιεύ­με­νος, ἐπι­τε­λέα ποι­ή­σειν κατὰ δύνα­μιν καὶ κρί­σιν ἐμὴν ὅρκον τόν­δε καὶ ξυγ­γρα­φὴν τήν­δε.» Με αυτά τα λόγια ξεκι­νά ο όρκος του Ιππο­κρά­τη. Λέξεις που γρά­φτη­καν πριν από του­λά­χι­στον 2000 χρό­νια και χρη­σι­μο­ποιού­νται μέχρι σήμε­ρα ως σύμ­βο­λο για την ηθι­κή εξά­σκη­ση της ιατρι­κής επι­στή­μης. Οι ιατροί που δίνουν τον όρκο του Ιππο­κρά­τη δεσμεύ­ο­νται να ασκούν την ιατρι­κή προς όφε­λος των ασθε­νών και να τους προστατεύουν.

Το 1948 με τη δια­κή­ρυ­ξη της Γενεύ­ης ο Παγκό­σμιος Ιατρι­κός Σύλ­λο­γος δημιούρ­γη­σε μια σύγ­χρο­νη εκδο­χή του όρκου. Μπο­ρεί σε αυτήν να μην υπήρ­χε πια η επί­κλη­ση των αρχαί­ων θεών αλλά υπήρ­χε και δια­τη­ρεί­ται μέχρι σήμε­ρα το ιατρι­κό απόρ­ρη­το. Στη φετι­νή γενι­κή συνέ­λευ­ση του Συλ­λό­γου που έγι­νε στο Σικά­γο η δια­κή­ρυ­ξη της Γενεύ­ης εκσυγ­χρο­νί­στη­κε για άλλη μια φορά.

Η υγεία των… ιατρών

«Η νέα εκδο­χή εστιά­ζει πολύ περισ­σό­τε­ρο στην αυτο­νο­μία του ασθε­νούς» δηλώ­νει ο Φρανκ Ούλ­ριχ Μοντ­γκό­με­ρι, πρό­ε­δρος του Ομο­σπον­δια­κού Ιατρι­κού Συλ­λό­γου της Γερ­μα­νί­ας και ανα­πλη­ρω­τής επι­κε­φα­λής του Παγκό­σμιου Ιατρι­κού Συλλόγου.

Πλέ­ον στους ιατρι­κούς όρκους περι­λαμ­βά­νο­νται και κανό­νες που αφο­ρούν την υγεία των ίδιων των ιατρών προ­κει­μέ­νου να μπο­ρούν να προ­σφέ­ρουν τις υπη­ρε­σί­ες τους χωρίς να κάνουν εκπτώ­σεις στην ποιό­τη­τα. «Υπάρ­χουν ενδεί­ξεις ότι οι ιατροί  που υπο­φέ­ρουν από υπερ­κό­πω­ση ή άλλες ασθέ­νειες ρισκά­ρουν να μην ασκούν την ιατρι­κή με τον καλύ­τε­ρο τρό­πο» λέει ο γερ­μα­νός επι­στή­μο­νας Ούρ­μπαν Βίζινγκ που συμ­βου­λεύ­ει τον Παγκό­σμιο Ιατρι­κό Σύλ­λο­γο σε ζητή­μα­τα ηθι­κής και συμ­με­τεί­χε στον εκσυγ­χρο­νι­σμό του όρκου.

Δια­φά­νεια και κοι­νός όρκος

Επι­πλέ­ον η νέα εκδο­χή ζητά και περισ­σό­τε­ρη δια­φά­νεια από τους ιατρούς. Θα πρέ­πει να ενη­με­ρώ­νουν τους ασθε­νείς για τις δια­γνώ­σεις και τις θερα­πεί­ες αλλά και τα απο­τε­λέ­σμα­τα ιατρι­κών ερευ­νών που μπο­ρεί να μην είχαν τα επι­θυ­μη­τά απο­τε­λέ­σμα­τα. Σύμ­φω­να με έρευ­να της Transparency International σε πολ­λές περι­πτώ­σεις τέτοιου είδους έρευ­νες κατα­λή­γουν στο συρ­τά­ρι και οι ασθε­νείς δεν ενη­με­ρώ­νο­νται ποτέ.

Ποιο ρόλο παί­ζει όμως η σύγ­χρο­νη εκδο­χή του όρκου του Ιππο­κρά­τη; Πρό­σφα­τα ο Ούρ­μπαν Βίζινγκ και οι συνερ­γά­τες του πραγ­μα­το­ποί­η­σαν έρευ­να η οποία έδει­ξε ότι μόνο λίγοι ιατρι­κοί σύλ­λο­γοι χρη­σι­μο­ποιούν τον όρκο της Γενεύ­ης προ­κει­μέ­νου να ευαι­σθη­το­ποι­ή­σουν για παρά­δειγ­μα νέους ιατρούς να ασκούν τα καθή­κο­ντά τους υπεύθυνα.

Σύμ­φω­να με τον Βίζινγκ: «Σε μια παγκο­σμιο­ποι­η­μέ­νη κοι­νω­νία, ένα επάγ­γελ­μα δεν μπο­ρεί να βασί­ζε­ται σε δια­φο­ρε­τι­κούς όρους. Υπάρ­χουν βασι­κές ηθι­κές αρχές που ισχύ­ουν σε όλο τον κόσμο. Και αυτές συνο­ψί­ζο­νται στον όρκο».

Deutsche Well / dpa / Αλε­ξάν­δρα Κοσμά