Αμαζόνιος: Αυτά είναι τα ισχυρά καπιταλιστικά συμφέροντα πίσω από το οικολογικό έγκλημα

Την ώρα που οι πυρ­κα­γιές στον Αμα­ζό­νιο συνε­χί­ζο­νται, απο­τε­φρώ­νο­ντας χιλιά­δες στρέμ­μα­τα παρ­θέ­νου τρο­πι­κού δάσους, η αντι­δρα­στι­κή κυβέρ­νη­ση της Βρα­ζι­λί­ας του Ζαΐρ Μπολ­σο­νά­ρο δια­πλη­κτί­ζε­ται με το G7 (την ομά­δα των 7 πιο ανα­πτυγ­μέ­νων καπι­τα­λι­στι­κών χωρών στον κόσμο — ΗΠΑ, Κανα­δάς, Βρε­τα­νία, Γερ­μα­νία, Γαλ­λία, Ιτα­λία, Ιαπω­νία και η ΕΕ) για την έτσι κι αλλιώς υπο­κρι­τι­κή προ­σφο­ρά 20 εκα­τομ­μυ­ρί­ων δολα­ρί­ων για την προ­στα­σία και απο­κα­τά­στα­ση του Αμα­ζο­νί­ου. Μάλι­στα, ο Μπολ­σο­νά­ρο προ­βάλ­λει και διά­φο­ρες προ­σβο­λές που αντάλ­λα­ξαν με τον Γάλ­λο Πρό­ε­δρο Εμ. Μακρόν, που τον κάλε­σε να ανα­κα­λέ­σει ως προ­ϋ­πό­θε­ση για να δεχτεί τη βοή­θεια. Επί της ουσί­ας, πρό­κει­ται για μια ενδο­α­στι­κή δια­μά­χη, που όχι μόνο δεν έχει σχέ­ση με την προ­στα­σία του σημα­ντι­κού οικο­συ­στή­μα­τος του Αμα­ζο­νί­ου και του περι­βάλ­λο­ντος — αυτό άλλω­στε δεν θα μπο­ρού­σε να προ­κύ­ψει από τους εκπρο­σώ­πους των καπι­τα­λι­στών — αλλά επι­βε­βαιώ­νει ότι αυτό που παί­ζε­ται και σε αυτή την περιο­χή του πλα­νή­τη είναι μεγά­λα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα που έχουν έρθει στο προσκήνιο.

Η δια­μά­χη εκφρά­στη­κε και με μηνύ­μα­τα ειρω­νι­κού χαρα­κτή­ρα, όπως αυτό που εξέ­φρα­σε ο Ονίξ Λορεν­ζό­νι, γενι­κός γραμ­μα­τέ­ας της βρα­ζι­λιά­νι­κης προ­ε­δρί­ας, που είπε: «Ευχα­ρι­στού­με, αλλά τα μέσα αυτά ίσως να είναι πιο προ­σή­κον να δια­τε­θούν για την ανα­δά­σω­ση της Ευρώ­πης», ή ότι «ο Μακρόν, που δεν μπό­ρε­σε καν να απο­τρέ­ψει μια προ­βλέ­ψι­μη πυρ­κα­γιά σε μια εκκλη­σία που απο­τε­λεί μέρος της παγκό­σμιας κλη­ρο­νο­μιάς της ανθρω­πό­τη­τας (σ.σ. Πανα­γία των Παρι­σί­ων), θέλει να μας κάνει μαθή­μα­τα για τη χώρα μας;».

Στο επίκεντρο του διεθνούς ανταγωνισμού και η Αμαζονία

Πίσω από τις κόντρες για το θεα­θή­ναι, αυτό που κρύ­βε­ται είναι ότι ο Αμα­ζό­νιος δεν κατα­στρέ­φε­ται για­τί είναι ανί­κα­νες κάποιες κυβερ­νή­σεις, αλλά για­τί συνει­δη­τά δίνε­ται βορά στα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, κάτι που κλι­μα­κώ­νει ο Μπολ­σο­νά­ρο σήμε­ρα, αλλά προ­χώ­ρη­σαν και οι προη­γού­με­νες σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές κυβερ­νή­σεις των Λού­λα και Ρου­σέφ, προ­ω­θώ­ντας τα συμ­φέ­ρο­ντα των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. Η εκμε­τάλ­λευ­ση του δάσους (βλέ­πε μαζι­κή υλο­το­μία), του υπε­δά­φους για εξο­ρύ­ξεις πολύ­τι­μων ορυ­κτών, της γης γενι­κό­τε­ρα μπαί­νει στην υπη­ρε­σία των καπι­τα­λι­στών, που μπρο­στά στο κέρ­δος ρυπαί­νουν και κατα­στρέ­φουν το περι­βάλ­λον, εξο­ντώ­νουν και αυτό­χθο­νες πληθυσμούς.

Στη Βρα­ζι­λία, όπως και στην υπό­λοι­πη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή, υπάρ­χει απί­στευ­τος πλού­τος που χρό­νια τώρα έχει μπει στο στό­χα­στρο ισχυ­ρών ιμπε­ρια­λι­στι­κών δυνά­με­ων και μονο­πω­λια­κών ομί­λων, ενερ­γεια­κών κολοσ­σών, μεγά­λων βιο­μη­χα­νι­κών συγκρο­τη­μά­των. Αμε­ρι­κα­νι­κά και ευρω­παϊ­κά μονο­πώ­λια συγκρού­ο­νται με κινε­ζι­κά, ρωσι­κά και άλλα. Η ΕΕ εμφα­νί­ζε­ται υπο­κρι­τι­κά ως υπε­ρα­σπι­στής του περι­βάλ­λο­ντος, όταν βρί­θουν τα περι­βαλ­λο­ντι­κά εγκλή­μα­τα στο έδα­φός της, όπου αντι­πυ­ρι­κά, αντι­πλημ­μυ­ρι­κά, αντι­σει­σμι­κά μέτρα για την προ­στα­σία του λαού χαρα­κτη­ρί­ζο­νται «κόστος» και δεν πρι­μο­δο­τού­νται. Το δήθεν ενδια­φέ­ρον για την Αμα­ζο­νία σχε­τί­ζε­ται άμε­σα με τις επι­διώ­ξεις να κερ­δί­σουν τα ευρω­ε­νω­σια­κά μονο­πώ­λια και τα επι­μέ­ρους από κάθε χώρα (Γαλ­λία, Γερ­μα­νία κ.λπ.) σε σχέ­ση με αντα­γω­νι­στές, από τη συμ­φω­νία ΕΕ — Mercosur (της δια­κρα­τι­κής καπι­τα­λι­στι­κής ένω­σης της Νότιας Αμε­ρι­κής, όπου κυριαρ­χούν Βρα­ζι­λία και Αργεντινή).

Χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης της περιο­χής του Αμα­ζο­νί­ου είναι η τρο­με­ρή τα τελευ­ταία χρό­νια αύξη­ση της παρα­γω­γής καλα­μπο­κιού και σόγιας, που πάει κυρί­ως για εξα­γω­γή (δεν αφο­ρά δηλα­δή τη δια­τρο­φή του ντό­πιου πλη­θυ­σμού) και ελέγ­χε­ται από δύο αμε­ρι­κα­νι­κών συμ­φε­ρό­ντων κολοσ­σούς, τους «Archer Daniels Midland» και «Bunge». Η πρώ­τη χώρα εισα­γω­γέ­ας βρα­ζι­λιά­νι­κης σόγιας είναι η Κίνα και στη δεύ­τε­ρη θέση είναι η ΕΕ. Ιδια περί­που εικό­να υπάρ­χει και για κτη­νο­τρο­φι­κά προ­ϊ­ό­ντα, για να μη μιλή­σου­με για ορυ­κτά και τα μεγά­λα μονο­πώ­λια που κρύ­βο­νται από πίσω, στη Βρα­ζι­λία και αλλού. Και φυσι­κά, όσοι πάνε κόντρα στα συμ­φέ­ρο­ντά τους, αντι­με­τω­πί­ζουν τα οργα­νω­μέ­να τάγ­μα­τα θανά­του από τους σύγ­χρο­νους γαιο­κτή­μο­νες και τα καρ­τέλ, όπως δεί­χνουν οι πολ­λές δολο­φο­νί­ες ηγε­τών ιθα­γε­νών, ειδι­κό­τε­ρα τα τελευ­ταία χρόνια.

Αυτό που τελι­κά δεί­χνει και το έγκλη­μα που γίνε­ται στον Αμα­ζό­νιο, είναι ότι στο στό­χα­στρο των λαών πρέ­πει να μπει η ίδια η καπι­τα­λι­στι­κή εξου­σία μέχρι την ανα­τρο­πή της, για να θέσουν οι εργα­ζό­με­νοι και τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα με τη σχε­δια­σμέ­νη σοσια­λι­στι­κή οικο­νο­μία και εξου­σία τις βάσεις για την ικα­νο­ποί­η­ση των ανα­γκών τους και σε αρμο­νία και ισορ­ρο­πία με το φυσι­κό περιβάλλον.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης