Αμερική και Αγγλία σκόπιμα έσπειραν τον Φασισμό στην Ευρώπη εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης

Επι­μέ­λεια Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Άρθρο του Jay Janson ο οποί­ος έζη­σε και δίδα­ξε στην Κορέα για έξι χρό­νια καθώς και στο Βιετ­νάμ, ιστο­ρι­κός, ακτι­βι­στής, μου­σι­κός και συγ­γρα­φέ­ας. έχει ζήσει και εργα­στεί σε όλες τις ηπεί­ρους σε 67 χώρες.  Άρθρα του σχε­τι­κά με τον ρόλο των μήντια έχουν δημο­σιευ­θεί στην Κίνα, Ιτα­λία, Ηνω­μέ­νο Βασί­λειο, Ινδία, Σου­η­δία, Γερ­μα­νία, Βιετ­νάμ και των ΗΠΑ. Τώρα κατοι­κεί στη Νέα Υόρκη.

Το 1900, τη Ρωσία και Αμε­ρι­κή ήταν σύμ­μα­χοι στην εισβο­λή της Κίνας μαζί με το υπό­λοι­πους από τις καπι­τα­λι­στι­κές αυτο­κρα­το­ρί­ες, αλλά από τον Σεπτέμ­βριο του 1918 μέχρι τον Ιού­λιο του 1919 οι ΗΠΑ είχαν δύο στρα­τιές στην Ρωσία που σκό­τω­ναν Ρώσους μία στον Αρχάγ­γε­λο, η άλλη στο Βλα­δι­βο­στόκ, ο στό­χος δεν ονο­μα­ζό­ταν «αλλα­γή καθε­στώ­τος» τότε, αλλά έτσι ήταν.

Αφού είχαν τους περισ­σό­τε­ρους νεκρούς ότι όλες τις άλλες αποι­κιο­κρα­τι­κές Αυτο­κρα­το­ρί­ες στον πρώ­το Παγκό­σμιο πόλε­μο ανέ­τρε­ψαν τον Τσά­ρο οι προ­λε­τά­ριοι και τους καπι­τα­λι­στές τους και εγκα­θί­δρυ­σαν σοσια­λι­στι­κή κυβέρνηση.

Αμέ­σως, δεκα­τέσ­σε­ρις στρα­τιές από δώδε­κα καπι­τα­λι­στι­κές χώρες εισέ­βαλ­λαν στην Ρωσία, προ­κει­μέ­νου να ανα­τρέ­ψουν τη νέα σοσια­λι­στι­κή κυβέρ­νη­ση με έναν εμφύ­λιο πόλε­μο που προ­κά­λε­σε εκα­τομ­μύ­ρια θανά­τους, τρία εκα­τομ­μύ­ρια μόνο από τύφο.

Οι ΗΠΑ, καθώς και τα άλλα έθνη που είχαν εισβάλ­λει έγι­ναν για λίγους μήνες πριν τον Β’ Παγκό­σμιο Πόλε­μο. Υπάρ­χουν επί­ση­μες φωτο­γρα­φί­ες του αμε­ρι­κα­νι­κού στρα­τού όπου Αμε­ρι­κά­νοι στέ­κο­νται πάνω από νεκρούς Μπολ­σε­βί­κους κατά την διάρ­κεια της εκστρα­τεί­ας «Πολι­κή αρκού­δα» και την Αμε­ρι­κα­νι­κής εκστρα­τευ­τι­κής δύνα­μης στην Σιβηρία.

Κόκ­κι­νος Στρα­τός τις μέρες του Εμφυλίου

Οι καπι­τα­λι­στι­κές χώρες που υπο­στή­ρι­ξαν τον εμφύ­λιο απέ­τυ­χαν να ανα­τρέ­ψουν τη σοσια­λι­στι­κή κυβέρ­νη­ση στη Ρωσία, αλλά το πιο τερα­τώ­δες σχέ­διο που επι­νο­ή­θη­κε ποτέ συμπυ­κνώ­νε­ται στο άρθρο του Ιρλαν­δού δημο­σιο­γρά­φου Finian Cunningham 5/10/2014.

Το δυτι­κό κοι­νό, μετά από δεκα­ε­τί­ες πλύ­σης εγκε­φά­λου για τις εκδο­χές της ιστο­ρί­ας, έχει ένα συγκε­κρι­μέ­νο μειο­νέ­κτη­μα στην σωστή κατα­νό­η­ση των παγκό­σμιων πολέμων…

Μια πολύ δια­φο­ρε­τι­κή «εκδο­χή» της ιστο­ρί­ας έχει μεί­νει απόρ­ρη­τη, μια «έκδο­ση» που βάζει την ηγε­σία της Δύσης σε ολέ­θρια κατη­γο­ρία από αυτήν των απλών πολιτών. 

Ο φασι­σμός στην Ευρώ­πη, με επι­κε­φα­λής την ναζι­στι­κή Γερ­μα­νία, μαζί με το Μου­σο­λί­νι στην Ιτα­λία, τον Φράν­κο στην Ισπα­νία και τον Σαλα­ζάρ στην Πορ­το­γα­λία, δεν ήταν κάποια παρεκ­κλί­νου­σα δύνα­μη, που ξεπή­δη­σε από το που­θε­νά κατά τη διάρ­κεια της δεκα­ε­τί­ας του 1920–1930.

Η κίνη­ση ήταν μια σκό­πι­μη καλ­λιέρ­γεια από τους ηγέ­τες της αγγλο-αμε­ρι­κα­νι­κής κεφα­λαιο­κρα­τί­ας. Ο Ευρω­παϊ­κός φασι­σμός μπο­ρεί να έχει τον τίτλο του «εθνι­κού σοσια­λι­σμού», αλλά η βάση της ιδε­ο­λο­γί­ας του δεν έρχε­ται σε καμία αντί­θε­ση με τις θεμε­λειώ­δεις καπι­τα­λι­στι­κές αρχές. 

Ήταν μια αυταρ­χι­κή κίνη­ση για να δια­φυ­λά­ξει την καπι­τα­λι­στι­κή τάξη, που είδε το γνή­σιο εργα­τι­κό σοσια­λι­σμό εργά­τη σαν εχθρό που πρέ­πει να συντρι­φθεί ανηλεώς.

Αυτό είναι που έκα­νε τον Ευρω­παϊ­κό φασι­σμό τόσο ελκυ­στι­κό για την άρχου­σα τάξη του δυτι­κού καπι­τα­λι­σμού. Ειδι­κό­τε­ρα, η ναζι­στι­κή Γερ­μα­νία θεω­ρή­θη­κε από την Δυτι­κή ελίτ ως προ­πύρ­γιο κατά οποια­δή­πο­τε σοσια­λι­στι­κής επα­νά­στα­σης που να είναι εμπνευ­σμέ­νη από τη Ρωσι­κή επα­νά­στα­ση του 1917.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι Αμε­ρι­κά­νι­κες επεν­δύ­σεις κεφα­λαί­ου στη ναζι­στι­κή Γερ­μα­νία μετα­ξύ 1929–1940 ξεπέ­ρα­σε κατά πολύ οποια­δή­πο­τε άλλη ευρω­παϊ­κή χώρα… 

Ο βιο­μη­χα­νι­κός επα­νε­ξο­πλι­σμός της Γερ­μα­νί­ας (παρά τις στη­λι­τεύ­σεις της Συν­θή­κης των Βερ­σαλ­λιών που είχε υπο­γρα­φεί στο τέλος του πρώ­του παγκό­σμιου πολέ­μου, που αγνο­ή­θη­καν πράγ­μα­τι διευ­κο­λύν­θη­κε από την αμε­ρι­κα­νι­κή και βρε­τα­νι­κή καπι­τα­λι­στι­κή άρχου­σα τάξη.

Όταν ο Χίτλερ προ­σάρ­τη­σε την Αυστρία και την Τσε­χι­κή Σου­δη­τία το 1938, αυτό παρα­βλέ­φθη­κε. Αυτό δεν έγι­νε από διά­θε­ση κατευ­να­σμού, όπως ευρέ­ως ερμη­νεύ­τη­κε, αλλά από μια πολύ πιο ενερ­γή, αλλά απόρ­ρη­τη, πολι­τι­κή συμπαιγνία.…

Σύμ­φω­να με τους AlvinFinkel καιClementLeibovitzστο βιβλίο τους, «Η συμπαι­γνία Τσά­μπερ­λεν-Χίτλερ», ο Βρε­τα­νός συντη­ρη­τι­κός ηγέ­της Νέβιλ Τσά­μπερ­λεν και οι συν­χωρ­δία του,ήταν απο­φα­σι­σμέ­νοι να δώσουν «ελεύ­θε­ρα χέρια» στην ναζι­στι­κή Γερ­μα­νία για επε­κτα­τι­σμό προς ανα­το­λάς. 

Ο πραγ­μα­τι­κός στό­χος των Δυτι­κών χορη­γών της πολε­μι­κής μηχα­νής των Ναζί ήταν η επί­θε­ση στη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση, προ­κει­μέ­νου να κατα­στρέ­ψει, κατά την άπο­ψή τους, την πηγή του διε­θνούς επα­να­στα­τι­κού σοσια­λι­σμού. Στη δεκα­ε­τία του 1930, η ίδια η ύπαρ­ξη του καπι­τα­λι­σμού ήταν ταλα­ντεύ­ο­νταω στην άκρη του γκρε­μού εν μέσω της μεγά­λης ύφε­σης, μαζι­κής φτώ­χειας και λαϊ­κή δυσα­ρέ­σκεια για τις ΗΠΑ, τη Βρε­τα­νία και άλλες δυτι­κές χώρες. Η όλη Δυτι­κή καπι­τα­λι­στι­κή τάξη ήταν κάτω από την επι­κεί­με­νη απει­λή από τους δικούς της λαούς.

Αυτό είναι το ιστο­ρι­κό πλαί­σιο για την Δυτι­κή υπο­στή­ρι­ξη στην άνο­δο του Ευρω­παϊ­κού φασι­σμού. Μια ματιά μόνο σε μερι­κά από τα αδιαμ­φι­σβή­τη­τα στοι­χεία από το δεύ­τε­ρο παγκό­σμιο πόλε­μο… Περί­που 14 εκα­τομ­μύ­ρια στρα­τιώ­τες του Κόκ­κι­νος στρα­τού σκο­τώ­θη­καν στην ενδε­χό­με­νη ήττα της ναζι­στι­κής Γερ­μα­νί­ας, σε σύγκρι­ση με λιγό­τε­ρο από 400.000 στρα­τιώ­τες για την καθε­μία από τις ΗΠΑ και τη Βρε­τα­νία. Αυτές οι δυτι­κές δυνά­μεις έχα­σαν λιγό­τε­ρο από 4 τοις εκα­τό των θυμά­των του κόκ­κι­νου στρατού.

Οι αριθ­μοί αυτοί μας λένε ότι η Γερ­μα­νία των Ναζί ήταν κυρί­ως κατευ­θυ­νό­με­νη ενα­ντί­ον της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, όπως ήλπι­ζαν οι δυτι­κές ιμπε­ρια­λι­στι­κές κυβερ­νή­σεις στην αρχι­κή τους στή­ρι­ξη των ναζι­στι­κών και άλλων ευρω­παϊ­κών φασι­στι­κών καθε­στώ­των κατά τη διάρ­κεια της δεκα­ε­τί­ας του 1930.

(Στη φωτο­γρα­φία ο Άγγλος πρω­θυ­πουρ­γός Τσά­μπερ­λεν με τον Χίτλερ,  στην υπο­γρα­φή της Συμ­φω­νί­ας του Μονά­χου, στις 29/9/1938)

________________________________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία