Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αμερικανικές εκλογές 2020 σε συνθήκες σφοδρής ενδοαστικής διαπάλης

Δεκά­δες εκα­τομ­μύ­ρια Αμε­ρι­κα­νοί ψηφο­φό­ροι προ­σέρ­χο­νται σήμε­ρα στις κάλ­πες για την ανά­δει­ξη νέου Προ­έ­δρου, νέας 435μελούς Βου­λής των Αντι­προ­σώ­πων, 35 από τις 100 έδρες της Γερου­σί­ας και κυβερ­νή­τες σε 13 Πολι­τεί­ες. Καλού­νται επί­σης να απα­ντή­σουν σε εκα­το­ντά­δες δημο­ψη­φί­σμα­τα που γίνο­νται σε δεκά­δες Πολι­τεί­ες της χώρας.

Οι εκλο­γές διε­ξά­γο­νται σε κλί­μα σφο­δρής ενδο­α­στι­κής δια­πά­λης μετα­ξύ δια­φο­ρε­τι­κών τμη­μά­των του κεφα­λαί­ου που υπο­στη­ρί­ζουν τους δύο βασι­κούς υπο­ψή­φιους, τον απερ­χό­με­νο Ρεπου­μπλι­κά­νο Πρό­ε­δρο Ντό­ναλντ Τραμπ και τον υπο­ψή­φιο των Δημο­κρα­τι­κών, πρώ­ην αντι­πρό­ε­δρο Τζο Μπάιντεν.

Οι δια­φο­ρές των δύο υπο­ψη­φί­ων αφο­ρούν κυρί­ως τις παραλ­λα­γές στο μείγ­μα φιλο­μο­νο­πω­λια­κής δια­χεί­ρι­σης της κατά­στα­σης στις ΗΠΑ, και όχι τα λαϊ­κά συμ­φέ­ρο­ντα, ενώ στα κρί­σι­μα στρα­τη­γι­κά ζητή­μα­τα για το κεφά­λαιο υπάρ­χει ταύτιση.

Οι φετι­νές εκλο­γές, εν μέσω καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης που επι­τα­χύν­θη­κε από την παν­δη­μία και την απο­δε­δειγ­μέ­να απο­τυ­χη­μέ­νη δια­χεί­ρι­σή της από την κυβέρ­νη­ση Τραμπ (με πάνω από 236.000 νεκρούς), συμπί­πτουν με μεγά­λη λαϊ­κή οργή για τις διευ­ρυ­νό­με­νες κοι­νω­νι­κές ανι­σό­τη­τες και την έντα­ση της κρα­τι­κής ρατσι­στι­κής βίας. Αυτή την οργή επι­χει­ρούν να χαλι­να­γω­γή­σουν κυρί­ως οι Δημο­κρα­τι­κοί και να την εκτο­νώ­σουν στην κυβερ­νη­τι­κή εναλ­λα­γή της αστι­κής εξου­σί­ας. Πάντως όλα δεί­χνουν ότι η συμ­με­το­χή του κόσμου στις εκλο­γές θα είναι αυξη­μέ­νη, ενώ υπο­λο­γί­ζε­ται ότι ήδη έχουν ψηφί­σει, είτε επι­στο­λι­κά είτε διά ζώσης, 95 εκα­τομ­μύ­ρια ψηφοφόροι.

Ο νικη­τής των εκλο­γών δεν ανα­μέ­νε­ται να γίνει άμε­σα γνω­στός, καθώς σε αρκε­τές Πολι­τεί­ες η κατα­μέ­τρη­ση των απο­τε­λε­σμά­των και ιδιαί­τε­ρα των επι­στο­λι­κών ψήφων θα πάρει μέρες, διό­τι γίνο­νται απο­δε­κτές επι­στο­λι­κές ψήφοι που κατα­φτά­νουν έως και περί­που 10 μέρες μετά την ημε­ρο­μη­νία των εκλο­γών. Το απο­τέ­λε­σμα θεω­ρεί­ται αρκε­τά αμφίρ­ρο­πο, δεν απο­κλεί­ε­ται να υπάρ­ξουν έκτρο­πα (ο Τραμπ έχει δια­μη­νύ­σει ότι θα το αμφι­σβη­τή­σει αν δεν είναι αυτός πρώ­τος) και εκτι­μά­ται ότι τελι­κά θα κρι­θεί από τους εκλέ­κτο­ρες σε 10 Πολι­τεί­ες — κλει­διά, μετα­ξύ των οποί­ων η Φλό­ρι­ντα, η Πεν­σιλ­βά­νια, το Οχάιο και το Μίσι­γκαν. Σε σύνο­λο 538 εκλε­κτό­ρων απαι­τεί­ται πλειο­ψη­φία του­λά­χι­στον 270.

Τις τελευ­ταί­ες μέρες ο Τραμπ μιλά­ει μέχρι και σε 5 συγκε­ντρώ­σεις τη μέρα, ενώ ο Μπάι­ντεν έχει στο πλευ­ρό του τον πρώ­ην Πρό­ε­δρο Μπα­ράκ Ομπά­μα, ο οποί­ος το 2008, ως ο πρώ­τος Αφρο­α­με­ρι­κα­νός στο αξί­ω­μα, απο­τέ­λε­σε πολύ­τι­μο εργα­λείο προ­ώ­θη­σης των συμ­φε­ρό­ντων του αμε­ρι­κα­νι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού στον πλανήτη.

Πρόεδρο βγάζουν οι εκλέκτορες

Οι ΗΠΑ είναι μία αστι­κή ομο­σπον­δια­κή δημο­κρα­τία, με Σύνταγ­μα και κανό­νες που στη­ρί­ζουν τη διά­κρι­ση της εκτε­λε­στι­κής, νομο­θε­τι­κής και δικα­στι­κής εξου­σί­ας. Ωστό­σο, ο Πρό­ε­δρος της χώρας (που πρέ­πει να είναι του­λά­χι­στον 35 ετών, να έχει γεν­νη­θεί στις ΗΠΑ, με δικαί­ω­μα επα­νε­κλο­γής μόνο μία φορά) δεν ανα­δει­κνύ­ε­ται από τη λαϊ­κή ψήφο, αλλά από την ψήφο των 538 εκλεκτόρων.

Πρό­ε­δρος εκλέ­γε­ται συνε­πώς κάποιος που έχει εξα­σφα­λί­σει του­λά­χι­στον 270 εκλε­κτο­ρι­κές ψήφους και όχι αυτός που έρχε­ται πρώ­τος στη λαϊ­κή ψήφο. Χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα οι εκλο­γές του 2016, όπου η Χίλα­ρι Κλί­ντον είχε έρθει πρώ­τη με δια­φο­ρά αρκε­τών εκα­τομ­μυ­ρί­ων ψήφων, αλλά νίκη­σε ο Ντ. Τραμπ επει­δή πήρε περισ­σό­τε­ρους εκλέκτορες.

Κάθε Πολι­τεία έχει συγκε­κρι­μέ­νο αριθ­μό εκλε­κτό­ρων ανά­λο­γα με τον πλη­θυ­σμό της. Ισχύ­ει το πλειο­ψη­φι­κό σύστη­μα για την εκλο­γή των εκλε­κτό­ρων, εκτός από τις πολι­τεί­ες Νεμπρά­σκα και Μέιν, όπου οι εκλέ­κτο­ρες ανα­δει­κνύ­ο­νται ανα­λο­γι­κά. Στο σύνο­λο των 50 αμε­ρι­κα­νι­κών πολι­τειών υπάρ­χουν ορι­σμέ­νες «αμφίρ­ρο­πες» (swing states) που δεν ψηφί­ζουν «παρα­δο­σια­κά» ένα από τα δύο κόμ­μα­τα, όπως το Οχάιο, το Κολο­ρά­ντο, η Αϊό­βα, η Νεβά­δα, το Νιου Χάμ­σαϊρ, η Βιρ­τζί­νια και η Φλόριντα.

Ασυ­νή­θι­στο είναι πάντως το ενδε­χό­με­νο ένας υπο­ψή­φιος Πρό­ε­δρος να μη συγκε­ντρώ­σει τους 270 εκλέ­κτο­ρες. Αυτό είχε συμ­βεί μόνο στις εκλο­γές του 1800 και του 1824.

Πηγή:  Ριζο­σπά­στης

belogiannis ploumpidis banner

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο