Αναθεώρηση Συντάγματος — Γιάννης Γκιόκας: Μόνο οι λαϊκοί αγώνες μπορούν να κατοχυρώσουν δικαιώματα 

«Δεν τρέ­φου­με αυτα­πά­τες ότι μπο­ρεί να υπάρ­ξει προ­ο­δευ­τι­κό, συμ­με­το­χι­κό ή δημο­κρα­τι­κό Σύνταγ­μα στο πλαί­σιο της σημε­ρι­νής εξου­σί­ας», ανέ­φε­ρε κατά τη διάρ­κεια της συζή­τη­σης για την ανα­θε­ώ­ρη­ση του Συντάγ­μα­τος ο βου­λευ­τής του ΚΚΕ Γιάν­νης Γκιό­κας. «Πραγ­μα­τι­κά κυρί­αρ­χος μπο­ρεί να γίνει ο λαός όταν θα έχει στην ιδιο­κτη­σία του τον πλού­το που παρά­γει, και σε αυτό το πλαί­σιο μιας νέας κοι­νω­νι­κής οργά­νω­σης μπο­ρεί να υπάρ­ξουν λαο­γέν­νη­τοι θεσμοί δια­κυ­βέρ­νη­σης, εξου­σί­ας» πρόσθεσε.

Το ΚΚΕ παλεύ­ει να διευ­ρυν­θούν τα λαϊ­κά δημο­κρα­τι­κά δικαιώ­μα­τα, δήλω­σε ο κ. Γκιό­κας και θύμι­σε ότι το ΚΚΕ θέλει αλλα­γές στο Σύνταγ­μα, όπως να προ­στα­τευ­θεί το δικαί­ω­μα στην απερ­γία ή να καταρ­γη­θούν οι τρο­μο­νό­μοι και άλλες τέτοιες δια­τά­ξεις που απορ­ρί­φθη­καν από την κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. «Αυτούς τους στό­χους προ­ω­θού­με με την καθη­με­ρι­νή μας πάλη για­τί ο αγώ­νας του λαού και όχι της δήθεν αλλα­γής, από τα πάνω, είναι ο παρά­γο­ντας που μπο­ρεί να κατο­χυ­ρώ­σει αυτά τα δικαιώ­μα­τα. Θα συμ­με­τέ­χου­με στη δια­δι­κα­σία ανα­θε­ώ­ρη­σης και προ­βάλ­λου­με την ανά­γκη να υπάρ­ξουν αλλα­γές στο Σύνταγ­μα, όπως το άρθρο 48 και ο αντι­δρα­στι­κός νόμος περί κατά­στα­σης πολιορ­κί­ας, στα άρθρα 28 και 80 που αφο­ρούν την εκχώ­ρη­ση αρμο­διο­τή­των σε δια­κρα­τι­κές συμ­μα­χί­ες και ερμη­νεύ­ουν το Σύνταγ­μα υπό το πρί­σμα του ευρω­ε­νω­σια­κού δικαί­ου, στο άρθρο 27 που αφο­ρά την παρου­σία ξένων στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων, των βάσε­ων στην Ελλά­δα, στο άρθρο 107 που αφο­ρά στην προ­στα­σία του ξένου και του εφο­πλι­στι­κού κεφα­λαί­ου», σημεί­ω­σε ο βου­λευ­τής του ΚΚΕ.

Ο κ. Γκιό­κας τόνι­σε ότι δεν είναι τυχαί­ος ο χρό­νος που ξεκι­νά­ει η δια­δι­κα­σία ανα­θε­ώ­ρη­σης του Συντάγ­μα­τος. «Με τις προη­γού­με­νες ανα­θε­ω­ρή­σεις προ­χώ­ρη­σαν αλλα­γές που αφο­ρού­σαν το πεδίο της οικο­νο­μί­ας, σήμε­ρα στό­χος της πρό­τα­σης του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει γίνει ο καλύ­τε­ρος σύμ­μα­χος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, είναι η δημιουρ­γία συν­θη­κών πολι­τι­κής στα­θε­ρό­τη­τας, η διευ­κό­λυν­ση της συνέ­χειας των κυβερ­νή­σε­ων και η απο­τρο­πή της πρό­ω­ρης λήξης της κοι­νο­βου­λευ­τι­κής περιό­δου», επι­σή­μα­νε και παρα­τή­ρη­σε: «Το κέντρο βάρους της πρό­τα­σης του ΣΥΡΙΖΑ είναι η κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή στα­θε­ρό­τη­τα, η κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή συνέ­χεια, δηλα­δή να μη δια­τα­ρα­χθεί η άσκη­ση της κυρί­αρ­χης πολιτικής».

«Θέλε­τε μια σει­ρά προ­σαρ­μο­γές στον τρό­πο λει­τουρ­γί­ας του πολι­τι­κού συστή­μα­τος, διό­τι οι συν­θή­κες σήμε­ρα δεν επι­τρέ­πουν συγκρό­τη­ση στα­θε­ρών μονο­κομ­μα­τι­κών κυβερ­νή­σε­ων, όπως γινό­ταν στο παρελ­θόν, εξ ου και η σύμ­πτω­σή σας με τη ΝΔ, ιδί­ως στο κομ­μά­τι της εκλο­γής του Προ­έ­δρου της Δημο­κρα­τί­ας», υπο­γράμ­μι­σε ο κ. Γκιό­κας και συμπλή­ρω­σε: «Στό­χος είναι, επί­σης, να ανα­κτη­θεί η αξιο­πι­στία του πολι­τι­κού συστή­μα­τος, να ανα­στη­λω­θεί το κύρος του πολι­τι­κού συστή­μα­τος, που έχει κλο­νι­στεί στα μάτια του ελλη­νι­κού λαού, ιδιαί­τε­ρα λόγω της κρί­σης και των μέτρων και λόγω της ασυ­νέ­πειας λόγων και έργων».

Ο κ. Γκιό­κας υπο­στή­ρι­ξε ότι στό­χος είναι και να στη­θεί διπο­λι­κός καυ­γάς με τα συν­θή­μα­τα για την εμβά­θυν­ση της δημο­κρα­τί­ας, τα κοι­νω­νι­κά δικαιώ­μα­τα, με τη δήθεν αντι-νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρη ατζέ­ντα, «αλλά είναι θρά­σος να μιλά­ει ο ΣΥΡΙΖΑ για δημο­κρα­τία και κοι­νω­νι­κή προ­στα­σία, τη στιγ­μή που ήταν η πολι­τι­κή δύνα­μη που, ενώ έκα­νε δημο­ψή­φι­σμα το 2015, στη συνέ­χεια υλο­ποί­η­σε ένα σωρό μέτρα και ΠΝΠ και κατε­πεί­γο­ντα νομοσχέδια».

Ο βου­λευ­τής του ΚΚΕ σχο­λί­α­σε και την πρό­τα­ση για τις σχέ­σεις Κρά­τους-Εκκλη­σί­ας, εκφρά­ζο­ντας την πεποί­θη­ση ότι «περ­νά­ει ένας επι­χει­ρη­μα­τι­κός ενα­γκα­λι­σμός, μέσω του Ταμεί­ου Αξιο­ποί­η­σης Εκκλη­σια­στι­κής Περιου­σί­ας. Σε αυτό μπαί­νουν αμφι­σβη­τού­με­νες εκτά­σεις και νομι­μο­ποιού­νται οι κατά και­ρούς διεκ­δι­κή­σεις της Εκκλησίας».

Για την απλή ανα­λο­γι­κή, ο κ. Γκιό­κας κατη­γό­ρη­σε την κυβέρ­νη­ση ότι «τη φέρ­νει κολο­βή, αφού δίνει δυνα­τό­τη­τα δια­νο­μής του 10% των εδρών, δηλα­δή 30 έδρες, όχι με ανα­λο­γι­κό τρό­πο αλλά ως μπό­νους στο εκά­στο­τε πρώ­το κόμμα».