Αναισθησιολόγος στη δίκη Πισπιρίγκου: «Όρμησα στο θάλαμο, το παιδί δεν είχε σφυγμό. Έγινε έκρηξη στο κεφάλι μου»

Λεπτό προς λεπτό περιέ­γρα­ψε στη δίκη της Ρού­λας Πισπι­ρί­γκου την αγω­νιώ­δη και απελ­πι­σμέ­νη για αρκε­τή ώρα προ­σπά­θεια ανά­νη­ψης της Τζωρ­τζί­νας όταν υπέ­στη ανα­κο­πή, ο αναι­σθη­σιο­λό­γος του Καρα­μαν­δά­νειου Νοσο­κο­μεί­ου Ιωάν­νης Χασαπόπουλος.

Ο για­τρός με μία περι­γρα­φή που καθή­λω­σε τους πάντες και προ­κά­λε­σε κλά­μα­τα στην κατη­γο­ρού­με­νη μητέ­ρα, έδω­σε πλή­ρη εικό­να για όσα έγι­ναν μέσα στο θάλα­μο που μετα­φέρ­θη­κε το παι­δί χωρίς σφυγ­μό, αλλά και για τις σκέ­ψεις, την αγω­νία και το πεί­σμα που έδει­ξε για να σώσει το κοριτσάκι.

«Όρμη­σα στο θάλα­μο… το παι­δί δεν είχε σφυγ­μό, δεν είχε ανα­πνοή… Έγι­νε μία έκρη­ξη στο κεφά­λι μου… Λίγες ημέ­ρες πριν είχε έρθει η Ίρι­δα στα εξω­τε­ρι­κά ιατρεία… το παι­δί ήταν νεκρό όταν ήρθε στο νοσο­κο­μείο… Σκέ­φτη­κα ότι η Τζωρ­τζί­να πρέ­πει να ζήσει… Έλε­γα “ μη φύγεις, μη φύγεις! Δεν θα πεθά­νεις. Όχι και εσύ”».

Ο μάρ­τυ­ρας μετέ­φε­ρε στο δικα­στή­ριο μία εικό­να από­λυ­της αγω­νί­ας για το παι­δί λέγο­ντας πως συνέ­χι­ζαν απελ­πι­σμέ­νοι την προ­σπά­θεια επί 45 λεπτά όταν το παι­δί έδω­σε ένα σήμα. «Είδα­με μια ένδει­ξη στο μόνι­τορ!» είπε χαρακτηριστικά.

«Ήμουν ο αναι­σθη­σιο­λό­γος του Καρα­μαν­δά­νειου. Την ημέ­ρα εκεί­νη είχα εφη­με­ρία, ήμουν εκεί μέχρι το μεση­μέ­ρι και μετά στο σπί­τι σε ετοι­μό­τη­τα. Εκεί δέχθη­κα κλή­ση από το νοσο­κο­μείο να έρθω γρή­γο­ρα για επεί­γον περι­στα­τι­κό. Μέσα σε πέντε λεπτά ήμουν στο νοσο­κο­μείο. Όρμη­σα στο θάλα­μο: το παι­δί δεν είχε σφυγ­μό, δεν είχε ανα­πνοή. Οι συνά­δελ­φοι είχαν ξεκι­νή­σει ΚΑΡΠΑ, θωρα­κι­κές συμπιέ­σεις και τεχνη­τή αναπνοή.

Από όταν πήγα ανέ­λα­βα επι­κε­φα­λής, κάνα­με αμέ­σως δια­σω­λή­νω­ση και ζήτη­σα απι­νι­δω­τή. Συνε­χί­σα­με ΚΑΡΠΑ, δίνο­ντας δόσεις αδρε­να­λί­νης και κάνο­ντας απι­νι­δώ­σεις. Δεν μπο­ρώ να περι­γρά­ψω την έντα­ση της στιγ­μής. Το άγχος, το στρες. Μόνο αν ζήσεις κάτι τέτοιο μπο­ρείς να κατα­λά­βεις πόσο πολύ δύσκο­λο είναι για ένα για­τρό να αντι­με­τω­πί­σει τέτοιο περι­στα­τι­κό και μάλι­στα σε παιδί.

Ρωτού­σα τους για­τρούς για­τί νοση­λεύ­ε­ται το παι­δί. Μου είπαν για ανα­φε­ρό­με­νους σπα­σμούς και ότι η οικο­γέ­νεια έχει χάσει αλλά 2 παι­διά. Εκεί­νη την στιγ­μή έγι­νε μια έκρη­ξη στον εγκέ­φα­λο μου. Πριν λίγες μέρες είχε έρθει στο νοσο­κο­μείο η Ίρι­δα, στα εξω­τε­ρι­κά ιατρεία. Είχε κατέ­βει μια συνά­δελ­φος κατα­τα­ραγ­μέ­νη, το μωρό ήταν ήδη νεκρό όταν ήρθε στο νοσοκομείο.

Έγι­νε αυτή η έκρη­ξη στο κεφά­λι μου και σκέ­φτη­κα ότι αυτό το παι­δί πρέ­πει να ζήσει. Έκα­να τερά­στια προ­σπά­θεια. Συμπιέ­σεις, αδρε­να­λί­νες, αμπού­λες, επα­να­λαμ­βα­νό­με­να. Έλε­γα “ μη φύγεις, μη φύγεις, δεν θα πεθά­νεις, όχι και συ”. Είχαν περά­σει τρία τέταρ­τα και ήμα­σταν απελ­πι­σμέ­νοι ότι δεν γίνε­ται τίπο­τα. Είμα­στε έτοι­μοι να την αφή­σου­με. Ξαφ­νι­κά είδα­με μια ένδει­ξη στο μόνι­τορ. Λέμε συνε­χί­ζου­με! Και μετά από λίγο το παι­δί απέ­κτη­σε ξανά ρυθ­μό στην καρ­διά. Απο­κα­τα­στά­θη­καν οι σφί­ξεις και η ανα­πνοή. Ήταν συγκλο­νι­στι­κή στιγ­μή και αρχί­σα­με να κλαί­με. Ακό­μα και εγώ που είμαι τόσο έμπει­ρος, δεν μπό­ρε­σα να συγκρα­τή­σω τη συγκί­νη­ση όταν είδα το παι­δί να γυρί­ζει στη ζωή».

Ο κ. Χασα­πό­που­λος ρωτή­θη­κε από την πρό­ε­δρο αν στο βαλι­τσά­κι πρώ­των βοη­θειών υπήρ­χε κετα­μί­νη και ο αναι­σθη­σιο­λό­γος απά­ντη­σε θετικά:

«Είναι ένα αναι­σθη­σιο­λο­γι­κό φάρ­μα­κο. Χρη­σι­μο­ποιεί­ται και στα παι­διά και στους ενή­λι­κες. Στα παι­διά, κυρί­ως, είναι ένα φάρ­μα­κο στην αναι­σθη­σιο­λο­γι­κή φαρέ­τρα. Επι­λέ­γει ο για­τρός ανά­λο­γα με το περιστατικό».

Πρό­ε­δρος: Την χρησιμοποιήσατε;

Μάρ­τυ­ρας: Όχι. Δεν υπήρ­χε λόγος για­τί το παι­δί ήταν νεκρό. Κετα­μί­νη χρη­σι­μο­ποιού­με για να κατα­στεί­λου­με κάποιον.

Σε ερώ­τη­ση της εισαγ­γε­λέ­ως ο αναι­σθη­σιο­λό­γος τόνι­σε πως «συνή­θως πριν από μια ανα­κο­πή υπάρ­χουν πρό­δρο­μα σημεία. Ποτέ δεν έχω ακού­σει κάποιο περι­στα­τι­κό τόσο αιφ­νί­διο. Ένα παι­δί που νοση­λεύ­ε­ται στο νοσο­κο­μείο, θα έχει τέτοια ορα­τά σημά­δια. Το παι­δί δεν ξέρου­με ακρι­βώς πώς αντέ­δρα­σε. Νομί­ζω ότι ήταν στο θάλα­μο μόνο η μητέ­ρα, μόνο αυτή μπο­ρεί να το περιγράψει».ρμησρ

Ρωτή­θη­κε επί­σης αν η περι­γρα­φή της κατη­γο­ρου­μέ­νης ότι «η Τζωρ­τζί­να σηκώ­θη­κε και έπε­σε από­το­μα πίσω» μπο­ρεί να ανή­κει στα πρό­δρο­μα σημεία και απά­ντη­σε: «Δεν μπο­ρώ να το εξη­γή­σω αυτό. Η περι­γρα­φή δεν μου φαί­νε­ται ιατρι­κά εξη­γή­σι­μη. Δεν έχω δει τέτοιο θάνα­το. Μου φαί­νε­ται λίγο θεα­τρι­κό αυτό».