Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ανακαλύφθηκε στον γαλαξία μας ένα μυστηριώδες τεράστιο κύμα από «εκκολαπτήρια» άστρων

Αμε­ρι­κα­νοί και άλλοι αστρο­νό­μοι ανα­κά­λυ­ψαν μια άγνω­στη έως τώρα τερά­στια δομή στον γαλα­ξία μας, η οποία έχει μορ­φή κύμα­τος και απο­τε­λεί­ται από πολ­λά δια­συν­δε­μέ­να «εκκο­λα­πτή­ρια» άστρων. Η «μονο­λι­θι­κή» δομή, πιθα­νώς η μεγα­λύ­τε­ρη στον γαλα­ξία μας, έχει μήκος 9.000 ετών φωτός (σχε­δόν το ένα δέκα­το της δια­μέ­τρου του γαλα­ξία μας) και πλά­τος 400 ετών, ενώ περι­λαμ­βά­νει γύρω στα 800 εκα­τομ­μύ­ρια άστρα.

Βρί­σκε­ται σε από­στα­ση περί­που 500 ετών φωτός από τον Ήλιο μας και ονο­μά­σθη­κε «Κύμα Ράντ­κλιφ» προς τιμήν του Ινστι­τού­του Radcliffe του Πανε­πι­στη­μί­ου Χάρ­βαρντ, επι­στή­μο­νες του οποί­ου έκα­ναν πρώ­τοι την ανα­κά­λυ­ψη. Σχε­τι­κή ανα­κοί­νω­ση έγι­νε στο ετή­σιο συνέ­δριο της Αμε­ρι­κα­νι­κής Αστρο­νο­μι­κής Εται­ρεί­ας στη Χαβάη, καθώς και δημο­σί­ευ­ση στο περιο­δι­κό «Nature». Η ανα­κά­λυ­ψη βασί­στη­κε στις παρα­τη­ρή­σεις του ευρω­παϊ­κού δια­στη­μι­κού τηλε­σκο­πί­ου «Gaia», που είχε εκτο­ξευ­θεί το 2013 και επέ­τρε­ψε να δημιουρ­γη­θεί ένας νέος τρισ­διά­στα­τος χάρ­της του γαλα­ξία μας.

Όλα τα άστρα στο σύμπαν ‑και ο Ήλιος μας- σχη­μα­τί­ζο­νται όταν νέφη αερί­ων και σκό­νης υφί­στα­νται βαρυ­τι­κή κατάρ­ρευ­ση. Οι περιο­χές όπου γίνε­ται μαζι­κή γέν­νη­ση άστρων, απο­τε­λούν ένα είδος εκκο­λα­πτη­ρί­ου. Το «Κύμα Ράντ­κλιφ» συνε­νώ­νει πολ­λές τέτοιες περιοχές.

«Αυτό που παρα­τη­ρή­σα­με είναι η μεγα­λύ­τε­ρη συνε­κτι­κή δομή αερί­ων που γνω­ρί­ζου­με στον γαλα­ξία μας, οργα­νω­μέ­νη όχι ως δακτύ­λιος, αλλά σαν ένα τερά­στιο κυμα­τοει­δές νήμα. Ο Ήλιος μας απέ­χει μόνο 500 έτη φωτός από το “Κύμα”, το οποίο βρί­σκε­ται ακρι­βώς μπρο­στά στα μάτια μας όλο αυτόν τον και­ρό, αλλά δεν μπο­ρού­σα­με να το δού­με έως τώρα. Ακό­μη δεν ξέρου­με τι προ­κα­λεί αυτό το σχή­μα του», δήλω­σε ο επι­κε­φα­λής ερευ­νη­τής, καθη­γη­τής αστρο­φυ­σι­κής Ζοάο Άλβες του Πανε­πι­στη­μί­ου της Βιέν­νης και του Ινστι­τού­του Ράντ­κλιφ των ΗΠΑ.

«Κανέ­νας αστρο­νό­μος δεν περί­με­νε ότι ζού­με δίπλα σε μια γιγά­ντια κυμα­τοει­δή δομή αερί­ων, η οποία συνι­στά τον τοπι­κό βρα­χί­ο­να του γαλα­ξία μας. Σοκα­ρι­στή­κα­με τελεί­ως, όταν συνει­δη­το­ποι­ή­σα­με για πρώ­τη φορά πόσο μακρύ και ευθύ είναι το “Κύμα Ράντ­κλιφ”», πρό­σθε­σε η καθη­γή­τρια αστρο­νο­μί­ας Αλί­σα Γκού­ντμαν του Χάρβαρντ.

Πολ­λές από τις περιο­χές εκκό­λα­ψης άστρων που βρέ­θη­καν να απο­τε­λούν τμή­μα του «Κύμα­τος Ράντ­κλιφ» έως τώρα θεω­ρού­νταν λαν­θα­σμέ­να ότι ανή­καν σε μια άλλη δομή του γαλα­ξία μας, τη δακτυ­λιοει­δή «Ζώνη Γκουλντ» πλά­τους 3.000 ετών φωτός, η οποία είχε ανα­κα­λυ­φθεί το 1879. Σύμ­φω­να με εκτι­μή­σεις, το ηλια­κό μας σύστη­μα πέρα­σε μέσα από το «Κύμα Ράντ­κλιφ» πριν 13 εκα­τομ­μύ­ρια χρό­νια, κάτι που θα ξανα­συμ­βεί μετά από άλλα 13 εκατ. χρόνια.

(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο